المهدی العباسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - ' اسد آباد' به ' اسد‌آباد') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد مهدی العباسی بن محمد امین بن محمد مهدی الکبیر''' متولد 1243 هجری قمری در اسکندریه مفتی [[مصر]] | '''محمد مهدی العباسی بن محمد امین بن محمد مهدی الکبیر''' متولد 1243 هجری قمری در اسکندریه مفتی [[مصر]] اولین نفری است که مقام فتوا و ریاست [[جامع الازهر|الازهر]] را با هم عهده‌دار بود. او چهل سال در مقام افتاء حضور داشت و از جمله آثار وی الفتاوی المهدیة فی الوقائع المصریة که مجموع فتاوا وی است<ref>[https://www.dar-alifta.org/AR/ViewRelease.aspx?sec=fatwa&ID=16&%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA%D8%A7%D9%88%D9%89_%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%8A%D8%A9 سایت دار الافتاء مصر]</ref>. | ||
=تربیت و تحصیل= | =تربیت و تحصیل= | ||
محمد مهدی مانند پدربزرگ و پدرش راه دانش را پیمود | محمد مهدی مانند پدربزرگ و پدرش راه دانش را پیمود از این رو قرآن، متون فقه، حدیث و ادبیات را آموخت و در محافل علمی مکرر شرکت می‌نمود و تحت تربیت و آموزش بزرگان الازهر همچون [[ابراهیم السقا الشافعی]]، شیخ [[خلیل الرشید حنفی]] و [[شیخ الببتاتی]] و... قرار گرفت تا اینکه برای تصدی مقام فتوا در میانه ذی القعده (1264 ق = 1847 م.)، جانشین مفتی سابق شیخ احمد التمیمی شد. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=ریاست الازهر= | =ریاست الازهر= | ||
در زمان خدیو اسماعیل، محمد مهدی در سال (1287 ق = 1870 میلادی) [[الازهر]] را تصدی کرد تا جانشین [[مصطفی العروسی|شیخ مصطفی العروسی]] شود، ضمن حفظ سمت فتوا او جوانترین رئیس الازهر بود. العباسی | در زمان خدیو اسماعیل، محمد مهدی در سال (1287 ق = 1870 میلادی) [[الازهر]] را تصدی کرد تا جانشین [[مصطفی العروسی|شیخ مصطفی العروسی]] شود، ضمن حفظ سمت فتوا او جوانترین رئیس الازهر بود. العباسی به تشویق [[سید جمال‌الدین اسد‌آبادی]] که در آن زمان از اساتید [[جامع الازهر]] بود دست به اصلاحاتی در سیستم آموزشی الازهر زد و در نامه‌نگاری با اسماعیل پاشا خواستار تصویب طرحی مبنی بر امتحان استادی جهت تدریس به طلاب شد بدین صورت که شش تن از علمای الازهر در کمیته امتحانات با پرسش از افرادی که درصدد نیل به مقام استادی هستند صلاحیت آنان را برای امر تدریس احراز می‌کنند و با تایید آنان کرسی تدریس در اختیارشان قرار داده می‌شود. | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
او در تاریخ 13 رجب 1315 هجری قمری مصادف با 8 دسامبر 1897 م درگذشت. | او در تاریخ 13 رجب 1315 هجری قمری مصادف با 8 دسامبر 1897 م درگذشت. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:شخصیت‌های مصر]] | ||
[[رده: عالمان الازهر]] | [[رده:عالمان الازهر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۸
| نام | محمد مهدی العباسی بن محمد امین بن محمد مهدی الکبیر |
|---|---|
| نامهای دیگر | شیخ مهدی الکبیر |
| وفات | 8 دسامبر 1897 م |
محمد مهدی العباسی بن محمد امین بن محمد مهدی الکبیر متولد 1243 هجری قمری در اسکندریه مفتی مصر اولین نفری است که مقام فتوا و ریاست الازهر را با هم عهده‌دار بود. او چهل سال در مقام افتاء حضور داشت و از جمله آثار وی الفتاوی المهدیة فی الوقائع المصریة که مجموع فتاوا وی است[۱].
تربیت و تحصیل
محمد مهدی مانند پدربزرگ و پدرش راه دانش را پیمود از این رو قرآن، متون فقه، حدیث و ادبیات را آموخت و در محافل علمی مکرر شرکت می‌نمود و تحت تربیت و آموزش بزرگان الازهر همچون ابراهیم السقا الشافعی، شیخ خلیل الرشید حنفی و شیخ الببتاتی و... قرار گرفت تا اینکه برای تصدی مقام فتوا در میانه ذی القعده (1264 ق = 1847 م.)، جانشین مفتی سابق شیخ احمد التمیمی شد.
آثار
المهدی علاوه بر تدریس به امر تالیف نیز مشغول بود. به جا مانده است که رساله‌ای در تحقیق مسائل مشهور فقه حنفی و رساله‌ای در مسائل حرام منطبق با مذهب حنفی از مهمترین تالیفات شیخ المهدی است[۲].
ریاست الازهر
در زمان خدیو اسماعیل، محمد مهدی در سال (1287 ق = 1870 میلادی) الازهر را تصدی کرد تا جانشین شیخ مصطفی العروسی شود، ضمن حفظ سمت فتوا او جوانترین رئیس الازهر بود. العباسی به تشویق سید جمال‌الدین اسد‌آبادی که در آن زمان از اساتید جامع الازهر بود دست به اصلاحاتی در سیستم آموزشی الازهر زد و در نامه‌نگاری با اسماعیل پاشا خواستار تصویب طرحی مبنی بر امتحان استادی جهت تدریس به طلاب شد بدین صورت که شش تن از علمای الازهر در کمیته امتحانات با پرسش از افرادی که درصدد نیل به مقام استادی هستند صلاحیت آنان را برای امر تدریس احراز می‌کنند و با تایید آنان کرسی تدریس در اختیارشان قرار داده می‌شود.
درگذشت
او در تاریخ 13 رجب 1315 هجری قمری مصادف با 8 دسامبر 1897 م درگذشت.