ابراهيم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
ساکن [[بغداد]] از خاندان نوبختیان بود. وی در بیشتر دوره [[غیبت صغری]] یکی از پیشوایان و حامیان بلند‌مرتبه امامیه بغداد بوده و در میان عامه [[شیعیان]] امامی جایگاهی ویژه داشته است. وی بخش زیادی از فعالیت‌های علمی خود را به بحث در زمینه مسأله [[امامت]]، به ویژه غیبت [[امام دوازدهم]] مصروف داشته است. | ساکن [[بغداد]] از خاندان نوبختیان بود. وی در بیشتر دوره [[غیبت صغری]] یکی از پیشوایان و حامیان بلند‌مرتبه امامیه بغداد بوده و در میان عامه [[شیعیان]] امامی جایگاهی ویژه داشته است. وی بخش زیادی از فعالیت‌های علمی خود را به بحث در زمینه مسأله [[امامت]]، به ویژه غیبت [[امام دوازدهم]] مصروف داشته است. | ||
=معرفی اجمالی= | == معرفی اجمالی == | ||
ابراهیم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی، از متکلمان نیمه نخست قرن چهارم هجری و مؤلف [[كتاب فص الیاقوت|کتاب فص الیاقوت]] از کتابهای پایه در [[علم كلام|علم کلام]]. شواهد موجود نشان می‌دهد که وی در [[بغداد]] تولد یافت و در همان‌جا تحصیل نمود و محل وفات او نیز در بغداد بوده است، زیرا بغداد مرکز علم و دانش بود و پدربزرگش «فضل» و پس از آن پدرش «اسحاق» کلیددار [[دار الحكمه رشیدیه|دار‌الحکمه رشیدیه]] در بغداد بودند. همچنین می‌توان حدس زد که وی چند سالی پیش از 240هجری تولد یافته است، زیرا برادرش «علی بن اسحاق» تا عصر [[علی بن محمد (علی النقی الهادی)|امام هادی]] یعنی تا سال 254هجری حیات داشته است، و وی در آن زمان، فردی بالغ و رشید بوده است. | |||
ابراهیم بن اسحاق بن فضل بن ابی سهل نوبختی، | |||
=القاب و نام‌ها= | =القاب و نام‌ها= | ||