فضل بن شاذان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←عقاید) |
(←آثار) |
||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
آثار او را بالغ بر ۱۸۰ عنوان دانسته‌اند که برخی از آنها را که در [[کلام]] و [[فقه]] است، نجاشی در رجال<ref> شم ۱۵، قم، ۱۴۰۹ق.</ref> و طوسی در الفهرست<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۷۷ق، ج۶، ص۹۳-۹۶.</ref> برخی آثار او را آورده‌اند، از جمله: | آثار او را بالغ بر ۱۸۰ عنوان دانسته‌اند که برخی از آنها را که در [[کلام]] و [[فقه]] است، نجاشی در رجال<ref> شم ۱۵، قم، ۱۴۰۹ق.</ref> و طوسی در الفهرست<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۷۷ق، ج۶، ص۹۳-۹۶.</ref> برخی آثار او را آورده‌اند، از جمله: | ||
اثبات الرجعه، که منتخبی از آن به کوشش باسم موسوی در مجله تراثنا<ref> نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷؛ طوسی، الفهرست، ص۱۲۴-۱۲۵.</ref> به چاپ رسیده است؛ | * اثبات الرجعه، که منتخبی از آن به کوشش باسم موسوی در مجله تراثنا<ref> نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷؛ طوسی، الفهرست، ص۱۲۴-۱۲۵.</ref> به چاپ رسیده است؛ | ||
* الطلاق، که [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]<ref> نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷</ref> قطعاتی از آن را نقل کرده که ظاهراً برگرفته از همین کتاب اوست. | |||
الطلاق، که [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]<ref> نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷</ref> قطعاتی از آن را نقل کرده که ظاهراً برگرفته از همین کتاب اوست. | * [[علل الشرایع (کتاب)|علل الشرایع]]، در علل مربوط به عبادات است که نجاشی و طوسی<ref>همان.</ref> آن را ذکر کرده‌اند؛ | ||
* الفرائض الکبیر<ref>همان.</ref>؛ | |||
[[علل الشرایع (کتاب)|علل الشرایع]]، در علل مربوط به عبادات است که نجاشی و طوسی<ref>همان.</ref> آن را ذکر کرده‌اند؛ | * الفرائض الاوسط<ref>همان.</ref>؛ | ||
* الفرائض الصغیر<ref>نک: استرابادی، تأویل الآیات، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۳۶</ref>؛ | |||
الفرائض الکبیر<ref>همان.</ref> | * مسائل البلدان، که [[نجاشی]]<ref>نک: طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۳۸، ۵۴۲.</ref> بدان اشاره کرده و طوسی در برخی از آثارش بخش‌هایی از آن را نقل کرده است<ref>مثلاً نک: فیض کاشانی، الاصول الاصلیه، ۱۳۴۹ش، ص۵.</ref>؛ | ||
* یوم و لیله، که گفته شده به نظر [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری (علیه‌السلام)]] رسیده و مورد تأیید آن حضرت قرار گرفته است<ref>نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷.</ref>؛ | |||
الفرائض الاوسط<ref>همان.</ref> | |||
الفرائض الصغیر<ref>نک: استرابادی، تأویل الآیات، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۳۶</ref> | |||
مسائل البلدان، که [[نجاشی]]<ref>نک: طوسی، اختیار معرفه الرجال، ۱۳۴۸ش، ص۵۳۸، ۵۴۲.</ref> بدان اشاره کرده و طوسی در برخی از آثارش بخش‌هایی از آن را نقل کرده است<ref>مثلاً نک: فیض کاشانی، الاصول الاصلیه، ۱۳۴۹ش، ص۵.</ref>؛ | |||
یوم و لیله، که گفته شده به نظر [[حسن بن علی (عسکری)|امام حسن عسکری (علیه‌السلام)]] رسیده و مورد تأیید آن حضرت قرار گرفته است<ref>نجاشی، الرجال، ۱۴۰۷ق، ص۳۰۷.</ref>؛ | |||
کتابی با عنوان الایضاح به کوشش محدث ارموی در [[تهران]] در ۱۳۵۱ش به نام فضل بن شاذان (به‌عنوان مؤلف) منتشر شده و سپس در [[بیروت]] در ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م تجدید چاپ شده است. هیچ‌یک از متقدّمان این کتاب را به ابن شاذان نسبت نداده‌اند و این نسبت نخستین بار در قرن ۱۱ق در آثار [[فیض کاشانی]] به‌چشم می‌خورد<ref> طوسی، الفهرست، ص۱۲۴.</ref>. مؤلف در الایضاح به نقض مخالفان امامیه به‌طور اعم و [[معتزله]]، [[جهمیه]]، [[مرجئه]]، [[خوارج]] و [[اصحاب حدیث]] به‌طور اخص پرداخته است. محدث ارموی در مقدمه الایضاح سعی کرده با ذکر شواهدی صحت انتساب آن را به ابن شاذان ثابت کند. | کتابی با عنوان الایضاح به کوشش محدث ارموی در [[تهران]] در ۱۳۵۱ش به نام فضل بن شاذان (به‌عنوان مؤلف) منتشر شده و سپس در [[بیروت]] در ۱۴۰۲ق/۱۹۸۲م تجدید چاپ شده است. هیچ‌یک از متقدّمان این کتاب را به ابن شاذان نسبت نداده‌اند و این نسبت نخستین بار در قرن ۱۱ق در آثار [[فیض کاشانی]] به‌چشم می‌خورد<ref> طوسی، الفهرست، ص۱۲۴.</ref>. مؤلف در الایضاح به نقض مخالفان امامیه به‌طور اعم و [[معتزله]]، [[جهمیه]]، [[مرجئه]]، [[خوارج]] و [[اصحاب حدیث]] به‌طور اخص پرداخته است. محدث ارموی در مقدمه الایضاح سعی کرده با ذکر شواهدی صحت انتساب آن را به ابن شاذان ثابت کند. | ||