سید بن طاووس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
علی كه همواره پند ورّام در گوش داشت و در هر رشته علمی كه وارد می‌شد به چیزی جز تخصص نمی‌اندیشید. به اجازه استاد بسنده نكرده، بخش دوم نهایه را نیز خواند؛ آنگاه مبسوط را به پایان برده، بدین ترتیب پس از دو سال و نیم فقه آموزی، از استاد بی‌نیاز شد و از آن پس تنها برای نقل روایت در محضر استادان حضور یافت. <ref> كشف المحجة لثمرة المهجة، سید بن طاووس، فصل 143، نسخة كتابخانة آیت الله العظمی مرعشی ره</ref> | علی كه همواره پند ورّام در گوش داشت و در هر رشته علمی كه وارد می‌شد به چیزی جز تخصص نمی‌اندیشید. به اجازه استاد بسنده نكرده، بخش دوم نهایه را نیز خواند؛ آنگاه مبسوط را به پایان برده، بدین ترتیب پس از دو سال و نیم فقه آموزی، از استاد بی‌نیاز شد و از آن پس تنها برای نقل روایت در محضر استادان حضور یافت. <ref> كشف المحجة لثمرة المهجة، سید بن طاووس، فصل 143، نسخة كتابخانة آیت الله العظمی مرعشی ره</ref> | ||
=نام و القاب= | |||
نام او «رضی‌الدین ابو‌القاسم سید علی ابن موسی ابن جعفر» است، و چون نام او هم‌نام با [[امام هشتم]] شیعیان «علی ابن موسی ابن جعفر» است، برخی از شاعران معاصرش، هنگامی که وی نقابت [[علویان]] در [[بغداد]] را در سه سال آخر عمرش بر عهده گرفت، کنیه او <big>ابو‌القاسم</big> و لقب و <big>طاووس</big> است. لقب «طاووس» مربوط به یکی از نیاکان او (جد هشتم وی) «ابوعبداللّه محمد بن اسحاق بن حسن» (م. حدود ۳۵۰ ق) است که به عنوان نخستین فرد از آل طاووس، مقام نقابت را در «سورا» بر عهده داشته است. وی چهره بسیار زیبایی داشت اما پاهایش با زیبایی صورتش متناسب نبود، همانند طاووس که پاهایش با زیبایی تنش تناسب ندارد. این لقب کم‌کم به خانواده او سرایت کرده و سپس نسل‌های بعد از او نیز همین لقب را گرفته و معروف به «آل طاووس» گشته‌اند. <ref>گلبرگ، اتان، کتابخانه ابن طاووس و احوال و آثار او، ص۲۰</ref> | |||
=تحصیلات= | =تحصیلات= | ||