محمد بن مسعود سمرقندی کوفی (عیاشی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵۵: | خط ۱۵۵: | ||
# عبدالله بن صیدلانی. | # عبدالله بن صیدلانی. | ||
# یزدكی و ... <ref>رجال طوسی، ص 339 ـ 498؛ فهرست شیخ، ص 64؛ تنقیح المقال، ج 1، ص 899.</ref>. | # یزدكی و ... <ref>رجال طوسی، ص 339 ـ 498؛ فهرست شیخ، ص 64؛ تنقیح المقال، ج 1، ص 899.</ref>. | ||
=آثار= | |||
بزرگترین میراثی كه از مشعلداران دین و دیانت برای بشریت به ارمغان رسیده، آثار مكتوب آنهاست كه امروز جهان وامدار میراث گرانسنگ ستارگان افول كرده از آسمان دانش و خرد است. | |||
عیاشی توانست در زمینه‌های [[فقه]]، [[حدیث]]، [[قرآن]]، [[كلام]]، [[ادیان]]، [[امامت]]، [[رجال]]، [[ادعیه]]، [[تقیه]]، [[اخلاق]]، [[جهاد]]، [[اعجاز]]، محبت، [[بهشت]] و [[جهنم]]، [[سیره]]، تاریخ، حقوق، آداب، پوشاك، هیئت، نجوم، طب، عروض و قافیه، زجر، [[استخاره]]، صنعت خواب و تفأل، 208 كتاب تألیف نماید. متأسفانه از آنها، فقط كتاب تفسیر او از گزند حوادث در امان و برای آیندگان به یادگار ماند. | |||
'''برخی از آثار عیاشی عبارتند از''': | |||
التفسیر، الصلوات، الطهارت، مختصر الصلوات، مختصر المختصر، الصوم، مختصر الصوم، الجنائز، مختصر الجنائز، المناسك، مختصر المناسك، العالم و المتعلم، الدعوات، الزكوه، قسم الزكوه، زكوه الفطره، الاشربه، حد الشارب، الاضاحی، العقیقه، النكاح، الصداق، الطلاق، التقیه، الاجوبه المسكته، سجود القرآن، القول بین القولین، معرفه الناقلین، طب، الرؤیا، النجوم و الفال و القیافه و الزجر، القرعه، الفرقان بین حل المأكول و حرامه، الشفعه، الاستبراء، التجاره، القضایا و آداب الحكام، الحد فی الزنا، الحدود فی السرقه، حد القاذف، الدیات، المعاقل، الملاهی، معاریض الشعر، السبق و الرمی، قسم الغنیمه و الفیئی، الدین و الحماله و الحواله، القبالات و المزارعه، الاجارات، الهبه، الزهد، الاحباس، القبله، الجزیه و الخراج، الطاعه، احتجاج المعجزه، الحیض، العمره، مكه و الحرم، نكاح الممالیك، ما یكره من الجمع بینهم، جزافات الخطأ جنایه العبید و الجنایه علیهم، جنایه العجم، الحدود، الشروط، دیه الجنین، العینه، الحث علی النكاح، الاكفاء و الاولیاء و الشهادات فی النكاح، فداء الاساری و الغلول و ... . | |||
جنید می‌گوید: كتاب‌های او 208 كتاب است و جمع كننده آنها 27 كتاب را پیدا نكرده است. | |||
كتاب‌های عیاشی به سرعت در كتابخانه‌های مهم وحوزه‌های معروف جهان اسلام، در معرض دید و مطالعه طالبان علم قرار گرفت. كتاب‌های وی برای اولین بار، در سال 356 هـ . ق به بغداد راه یافت. | |||
نجاشی می‌نویسد: | |||
«علی بن محمّد بن عبدالله ابوالحسن قزوینی قاضی، چهره درخشان از علمای ماست و در حدیث ثقه است. در سال 356 هـ . ق وارد بغداد شد و قسمتی از كتب عیّاشی را با خود داشت و او نخستین كسی است كه كتب عیّاشی را وارد بغداد نمود و آنها را از ابوجعفر احمد بن عیسی علوی زاهد از عیّاشی روایت می‌كرد كه او راست كتاب ملح الاخبار كه حسین بن عبیدالله (غضائری) آن را از وی روایت می‌كند<ref> مفاخر اسلام، ج 2، ص 329.</ref>.» | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||