ابومنصور صرام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
|تفسیر القرآن • بیان الدین فی الاصول • ابطال القياس • زياره | |تفسیر القرآن • بیان الدین فی الاصول • ابطال القياس • زياره الرضاعلیه السلام | ||
|- | |- | ||
|دین و مذهب | |دین و مذهب | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومنصور صرام'''، (000 – حدود350ق) | '''ابومنصور صرام'''، (000 – حدود350ق) [[فقیه]]، [[متكلم]] و [[مفسر]] [[شیعی]] در قرن چهارم. وی اهل [[نیشابور]] بود و در آنجا پرورش یافته است. وی در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم فقه، تفسیر و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به طوری كه گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی [[شیعه]] فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. وی دارای تألیفات فراوانی بوده كه معروفترین آنها [[تفسیر القرآن]] است. | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
ابومنصور صرام، فقیه، متكلم و مفسر شیعی در قرن چهارم. نام او با همین كنیه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذكر نشده است. ولادت و وفات او در دست نیست ولی قرائن نشان میدهند كه وفات او در اواسط قرن چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد، زیرا شیخ طوسی(م460ق) با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود و در آنجا پرورش یافته است. از لقب «صرام» بر میآید كه وی (یا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در كنار تحصیل، از این راه كسب درآمد میكرده است. وی در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم | ابومنصور صرام، فقیه، متكلم و مفسر شیعی در قرن چهارم. نام او با همین كنیه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذكر نشده است. ولادت و وفات او در دست نیست ولی قرائن نشان میدهند كه وفات او در اواسط قرن چهارم(حدود 350ق) اتفاق افتاد، زیرا [[شیخ طوسی]](م460ق) با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود و در آنجا پرورش یافته است. از لقب «صرام» بر میآید كه وی (یا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در كنار تحصیل، از این راه كسب درآمد میكرده است. وی در كسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم [[فقه]]، [[تفسیر]] و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به طوری كه گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی [[شیعه]] فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. همچنین نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او [[ابوطیب رازی]](م.ح350ق) و [[ابن‌عبدك جرجانی]](م.ب360ق) هستند. وی در مباحث اعتقادی مانند معاصرش ابن‌عبدك بر [[مذهب بغدادیین]] كه در قول به «وعید»(خلود در آتش) مشهور بودند، گرایش داشته است اما ابوطیب با آن دو مخالف كرده و قائل به «إرجاء»(اصالت عقیده و ایمان قلبی) بود. وی همچنین در نیشابور با برخی از [[رجال]] [[اهلسنت]] مانند [[ابونصربن ابی الفضل صرام]](م382ق) و [[ابوحامد احمد بن اسماعیل صرام]](م333ق، از قاریان بزرگ نیشابور) نیز هم عصر بوده است، اما هیچ خبری از ارتباط وی با آنها گزارش نشده است. همچنین از اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمیشود. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
از شاگردان او | از شاگردان او [[ابوحازم نیشابوری]](استاد شیخ طوسی) و فرزندش [[ابوالقاسم صرام]] هستند كه مدت زیادی نزد او درس خواندهاند. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
وی دارای تألیفات فراوانی بوده كه معروفترین آنها | وی دارای تألیفات فراوانی بوده كه معروفترین آنها [[تفسیر القرآن]] است. این كتاب در حجمی وسیع و به صورتی زیبا نوشته شده كه در باره تفسیر و [[تأویل آیات]] [[قرآن كریم]] است و از روایات [[ائمه معصومین علیه السلام]] بهره گرفته شده است. از كتابهای ديگر او «بيان الدين في الاصول»، «ابطال القياس» و «زياره الرضاعلیه السلام» هستند. | ||
=منابع= | =منابع= | ||