احمد بن حسین بن احمد بن عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۲:

</div>

احمد بن حسين بن احمد بن عمران، (000 – حدود 381ق) ابوعلي. محدث شيعي در نيمه دوم سده چهارم هجري. در باره تولد و وفات او و همچنين محل آن‏دو گزارشي در منابع وجود ندارد. وي از معاصران «شيخ صدوق»(م381ق) است پس وفات او در همين حدود مي‏تواند بوده باشد. از شرح‏حال اندكي كه از او در دست است استفاده مي‏شود كه وي در قم و كوفه حضور داشته و از اساتيد اين دو شهر بهره برده است. از اينكه وي نزد اساتيد قمي نظير «احمد بن هارون فامي»، «ابن وليد قمي»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمي»(م340ق) شاگردي نموده است، بر مي‏آيد كه وي تحصيلات خود را در قم آغاز نموده است، زيرا وي از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در قم، دوران جواني‏اش را سپري مي‏كرده است. پس از آن به كوفه آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم كوفي» جلوس نمود و به استماع حديث پرداخت. از شاگردان او كسي در منابع معرفي نشده است. «شيخ مفيد»(م413ق) نخستين كسي است كه نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردي نيز كرده باشد. وي داراي كتابي به نام «الاختصاص» است و شيخ مفيد بخش «عيون و محاسن» اين كتاب را استخراج نموده است. در اين بخش احاديثي است كه وي از اساتيد خود نقل كرده و بدينوسيله برخي از استادان او روشن گشته است. از ديگر اساتيد او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «احمد بن علي بن حسين بن رنجويه» و «ابوعبدالله حسين بن احمد علوي» هستند. تنها اثر تأليفي او همين «كتاب الاختصاص» است كه شيخ مفيد بخشي از اين كتاب را به ضميمه كتاب‏هايي از نويسندگان ديگر نظير «محن اميرالمؤمنين»، «فضائل اميرالمؤمنين» و «صفه الجنه و النار» در آميخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است.