confirmed، مدیران
۱۹٬۲۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
شاگردان و مریدان پرشماری نزد بهاءالدین پرورش یافتند و طریقه وی را رواج بخشیدند. از میان این مریدان دو خلیفه او: [[خواجه علاءالدین عطار]] و [[خواجه محمد پارسا]] نزد وی و در حلقه پیروان [[طریقه نقشبندیه]] اعتبار بیشتری داشتند و بعد از درگذشت خواجه به نشر و گسترش طریقه وی پرداختند <ref>تاریخ تصوف؛ ۲. ص ۱۷۵.</ref>. | شاگردان و مریدان پرشماری نزد بهاءالدین پرورش یافتند و طریقه وی را رواج بخشیدند. از میان این مریدان دو خلیفه او: [[خواجه علاءالدین عطار]] و [[خواجه محمد پارسا]] نزد وی و در حلقه پیروان [[طریقه نقشبندیه]] اعتبار بیشتری داشتند و بعد از درگذشت خواجه به نشر و گسترش طریقه وی پرداختند <ref>تاریخ تصوف؛ ۲. ص ۱۷۵.</ref>. | ||
= ازدواج و فرزندان = | |||
بهاءالدین كه ظاهراً در جوانی ازدواج كرده بود، فرزندانی داشت كه در منابع اشارات دقیقی دربارۀ آنها نشده است. تنها می‌دانیم كه یكی از دختران او به عقد علاءالدین عطار، خلیفۀ او درآمده بود و پسری داشت كه در زمان حیات بهاءالدین درگذشت (كاشفی، ۱ /۱۴۰-۱۴۱؛ داراشكوه، همانجا؛ غلام سرور، ۱ /۵۵۲؛ معصوم علیشاه، همانجا؛ نیز نک : معینیان، ۱ /۱۶۳). | |||
=آثار= | =آثار= | ||
| خط ۸۸: | خط ۹۰: | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
خواجه بهاءالدین در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در قصر عارفان دفن‌شد. | خواجه بهاءالدین در شب دوشنبه سوم ربیع‌الاول سال ۷۹۱ در سن ۷۳ یا ۷۴ سالگی درگذشت و در قصر عارفان دفن‌شد. هرچند پس از درگذشت بهاءالدین شاگرد و داماد او علاءالدین عطار بخاری (د ۸۰۲ق /۱۴۰۰م) خلافت او را بر عهده گرفت (كاشفی، ۱ /۱۰۱، ۱۴۴)، اما دیگر شاگردان و خلفای او نیز در تثبیت و گسترش طریقۀ نقشبندیه بسیار كوشیدند. از میان آنان به ویژه خواجه محمد پارسا (د ۸۲۲ق /۱۴۱۹م) با تألیف آثار متعدد، و خواجه یعقوب چرخی (د ۸۵۱ق /۱۴۴۷م) با تربیت عبیدالله احرار ــ كه این طریقه را در آسیای صغیر منتشر ساخت ــ نقشی برجسته داشتند (نک : الگار، 138-137؛ طاهری، «نقشی...»، ۲۷۷-۲۸۰). | ||
=منابع= | =منابع= | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۶: | ||
*قدسیّه (کلمات بهاءالدّین نقشبند)؛ با مقدمه و تصحیح احمد طاهری عراقی؛ کتابخانهٔ طهوری، تهران ۱۳۵۴. | *قدسیّه (کلمات بهاءالدّین نقشبند)؛ با مقدمه و تصحیح احمد طاهری عراقی؛ کتابخانهٔ طهوری، تهران ۱۳۵۴. | ||
*نفحات‌الانس عبدالرحمان جامی. | *نفحات‌الانس عبدالرحمان جامی. | ||
*رساله بهائیه ، تألیف ابوالقاسم بن محمد بخاری. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||