وعیدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵ ↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''وعیدیه''' فرقهای از مسلمانان بودند که به [[وعد]] و [[وعید]] اعتقاد داشتند و خصوصا عقیده آنها درباره وعید افراط گونه بود به طوری که در ترساندن بندگان خدا از آتش [[دوزخ]] مبالغه می‌کردند مثلا می‌گفتند که اگر کسی هزار سال عمر کند و در این هزار سال تمام روزها را روزه بگیرد و شب‌ها تا صبح در حال عبادت باشد، اما به محض آن‌که یک گناه کبیره از او سر بزند و بدون توبه بمیرد، به طور دایم در دوزخ می‌ماند و تمام اعمال و عباداتش به هدر خواهد رفت. ولی نظر [[شیعه]] آن است که [[رسول خدا (ص)]] و امامان معصوم(ع) و [[حضرت زهرا]](س) همراه با [[پیامبران]] بزرگ شفیع گناهکاران خواهند شد و چنین افرادی سرانجام وارد [[بهشت]] خواهند شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 456 با بازنویسی و ویرایش عبارات</ref> <ref>علامه مجلسی محمد باقر، صراط النجاة، تبریز، | '''وعیدیه''' فرقهای از مسلمانان بودند که به [[وعد]] و [[وعید]] اعتقاد داشتند و خصوصا عقیده آنها درباره وعید افراط گونه بود به طوری که در ترساندن بندگان خدا از آتش [[دوزخ]] مبالغه می‌کردند مثلا می‌گفتند که اگر کسی هزار سال عمر کند و در این هزار سال تمام روزها را روزه بگیرد و شب‌ها تا صبح در حال عبادت باشد، اما به محض آن‌که یک گناه کبیره از او سر بزند و بدون توبه بمیرد، به طور دایم در دوزخ می‌ماند و تمام اعمال و عباداتش به هدر خواهد رفت. ولی نظر [[شیعه]] آن است که [[رسول خدا (ص)]] و امامان معصوم(ع) و [[حضرت زهرا]](س) همراه با [[پیامبران]] بزرگ شفیع گناهکاران خواهند شد و چنین افرادی سرانجام وارد [[بهشت]] خواهند شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 456 با بازنویسی و ویرایش عبارات</ref> <ref>علامه مجلسی محمد باقر، صراط النجاة، تبریز، چاپ سنگى، سال 1295 هجری قمری،</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، ص 120</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۱
وعیدیه فرقهای از مسلمانان بودند که به وعد و وعید اعتقاد داشتند و خصوصا عقیده آنها درباره وعید افراط گونه بود به طوری که در ترساندن بندگان خدا از آتش دوزخ مبالغه می‌کردند مثلا می‌گفتند که اگر کسی هزار سال عمر کند و در این هزار سال تمام روزها را روزه بگیرد و شب‌ها تا صبح در حال عبادت باشد، اما به محض آن‌که یک گناه کبیره از او سر بزند و بدون توبه بمیرد، به طور دایم در دوزخ می‌ماند و تمام اعمال و عباداتش به هدر خواهد رفت. ولی نظر شیعه آن است که رسول خدا (ص) و امامان معصوم(ع) و حضرت زهرا(س) همراه با پیامبران بزرگ شفیع گناهکاران خواهند شد و چنین افرادی سرانجام وارد بهشت خواهند شد. [۱] [۲] [۳]