احمد بن علی فائدی قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:


احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏‌های برجسته قزوین. در باره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. «فائد» یكی از قلعه‏‌های كوهستانی بین كوفه و مكه است اما ارتباط او از قزوین تا به آن‌جا اندكی بعید به نظر می‌‏رسد. این احتمال نیز وجود دارد كه لقب مذكور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنان‌كه مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی‏ بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشته‌‏اند. وی ظاهراً در اواخر سده سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست سده چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهره‏‌های برجسته در شهر خودش معرفی كرده است و این مطلب نشان می‏‌دهد كه وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران كودكی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به كوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تكمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‌‏های اصحاب امامیه معرفی كرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» كتاب متعه‏‌اش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او «ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) است. از تألیفات او كتاب «النوادر الكبیر» است.
احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏‌های برجسته قزوین. در باره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. «فائد» یكی از قلعه‏‌های كوهستانی بین كوفه و مكه است اما ارتباط او از قزوین تا به آن‌جا اندكی بعید به نظر می‌‏رسد. این احتمال نیز وجود دارد كه لقب مذكور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنان‌كه مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی‏ بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشته‌‏اند. وی ظاهراً در اواخر سده سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست سده چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهره‏‌های برجسته در شهر خودش معرفی كرده است و این مطلب نشان می‏‌دهد كه وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران كودكی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به كوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تكمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‌‏های اصحاب امامیه معرفی كرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» كتاب متعه‏‌اش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او «ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) است. از تألیفات او كتاب «النوادر الكبیر» است.
=استادان=
حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی تنها استادی است که در منابع اسم ایشان ذکر شده است.
=شاگردان=
احمد بن اسماعیل سلیمانی و ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی از شاگردان وی می‌باشند.
=آثار=
کتاب النوادر الكبیر از تالیفات او می‌باشد.
=منابع=


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۳

احمد بن علی فائدی قزوینی
نام احمد بن علی فائدی قزوینی
زاده اواخر سده سوم • قزوین
درگذشت حدود 345ق • قزوین
استادان حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی
شاگردان احمد بن اسماعیل سلیمانی • ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی
آثار النوادر الكبیر
دین و مذهب اسلام • تشیع

احمد بن علی فائدی قزوینی، (000 – حدود 345ق)ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏‌های برجسته قزوین. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‌‏های اصحاب امامیه معرفی كرده است. از تألیفات او كتاب «النوادر الكبیر» است.

معرفی اجمالی

احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏‌های برجسته قزوین. در باره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. «فائد» یكی از قلعه‏‌های كوهستانی بین كوفه و مكه است اما ارتباط او از قزوین تا به آن‌جا اندكی بعید به نظر می‌‏رسد. این احتمال نیز وجود دارد كه لقب مذكور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنان‌كه مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی‏ بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشته‌‏اند. وی ظاهراً در اواخر سده سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست سده چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهره‏‌های برجسته در شهر خودش معرفی كرده است و این مطلب نشان می‏‌دهد كه وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران كودكی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به كوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تكمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‌‏های اصحاب امامیه معرفی كرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» كتاب متعه‏‌اش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او «ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) است. از تألیفات او كتاب «النوادر الكبیر» است.

استادان

حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی تنها استادی است که در منابع اسم ایشان ذکر شده است.

شاگردان

احمد بن اسماعیل سلیمانی و ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی از شاگردان وی می‌باشند.

آثار

کتاب النوادر الكبیر از تالیفات او می‌باشد.

منابع