مصوّریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''مصوّریه‏''' در زمره یکی از [[فرق اسلامی]] آورده شده است.
'''مصوّریّه‏''' در زمره یکی از [[فرق اسلامی]] آورده شده است.
 
=اعتقادات=
=اعتقادات=
آنها معتقد بودند که [[خداوند|خداوند متعال]] [[آدم]] را در قالب و صورت خودش آفرید. آنها برای صحت ادعای خویش به این [[حدیث]] استناد می‌کردند که فرمود: «خلق اللّه آدم علی صورته» و می‌گفتند این حدیث را [[احمد حنبل]] در کتاب مسند خویش آورده و [[بخاری]] و [[مسلم]] آن را از [[ابوهریره]] نقل کرده‌اند.
آن‌ها معتقد بودند که [[خداوند|خداوند متعال]] [[آدم]] را در قالب و صورت خودش آفریده و برای صحت ادعای خویش به سخنی از [[احمد‌‌بن‌حنبل]] در کتاب مسند که بخاری و مسلم آن را از [[ابوهریره]] نقل کرده‌اند استناد می‌کردند که:«خلق اللّه آدم علی صورته»


حافظ شیرازی با الهام از این حدیث گفته است:  
حافظ شیرازی با الهام از این حدیث گفته است:  
 
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد. نظری کرد که بیند به جهان صورت خویش، خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>ترجمه سواد اعظم، ص 181.
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد.
 
نظری کرد که بیند به جهان صورت خویش، خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>ترجمه سواد اعظم، ص 181.
</ref>.
</ref>.



نسخهٔ ‏۱۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۹

مصوّریّه‏ در زمره یکی از فرق اسلامی آورده شده است.

اعتقادات

آن‌ها معتقد بودند که خداوند متعال آدم را در قالب و صورت خودش آفریده و برای صحت ادعای خویش به سخنی از احمد‌‌بن‌حنبل در کتاب مسند که بخاری و مسلم آن را از ابوهریره نقل کرده‌اند استناد می‌کردند که:«خلق اللّه آدم علی صورته»

حافظ شیرازی با الهام از این حدیث گفته است: در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد. نظری کرد که بیند به جهان صورت خویش، خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد.[۱] [۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.
  2. ترجمه سواد اعظم، ص 181.