محمد بن علی الكتانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بنده اش' به 'بنده‌اش') |
جز (جایگزینی متن - 'علی رغم' به 'علی‌رغم') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
او اصالتا اهل [[بغداد]] بود و به شغل وعظ و خطابه اشتغال داشت به طوری که مردم را با صدای بلند بر منابر تذکر و ارشاد می نمود. | او اصالتا اهل [[بغداد]] بود و به شغل وعظ و خطابه اشتغال داشت به طوری که مردم را با صدای بلند بر منابر تذکر و ارشاد می نمود. علی‌رغم آنکه او بسیار اهل سفر بود ولی در [[مکه]] مکانی را برای عبادت انتخاب و تا زمان وفات به سال 322 هجری در آنجا سکونت گزید<ref>[https://tarajm.com/people/10114 محمد بن علي بن جعفر الكتاني البغدادي أبي بكر]</ref>. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۹
| نام | محمد بن علی بن جعفر الکتانی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | شیخ الصوفیه |
| درگذشت | سال 322مکه |
| استادان | جنید بغدادی، ابوسعید خراز |
| شاگردان | جعفر الخلدی، محمد بن علی تکریتی، ابوالقاسم البصری |
| دین و مذهب | اسلام، تسنن |
| فعالیت‌ها | ارشاد مسلمانان و تبلیغ |
محمد بن علی بن جعفر الکتانی که کنیه او ابوبکر و ابوعبدالله نیز گفته شده از علمای اهل سنت و برجستگان تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].
درباره او
ابو عبدالرحمن السلمی درباره او می‌گوید: «او از پیشوایان طریقت بود». ابی محمّد المرتعش در مورد او می‌گوید: «کتانی چراغ حرم بود» و ذهبی او را چنین توصیف کرده است: «او الگوی عالمان و شیخ صوفیه بود» [۲].
استادان و شاگردان
او شاگردی جنید بغدادی، ابوسعید الخراز[۳]، ابراهیم الخواص و ابوالحسین النوری را کرده و جعفر الخلدی، محمد بن علی تکریتی، ابوالقاسم البصری و دیگرانی از این دست را تربیت نموده است.
زندگی
او اصالتا اهل بغداد بود و به شغل وعظ و خطابه اشتغال داشت به طوری که مردم را با صدای بلند بر منابر تذکر و ارشاد می نمود. علی‌رغم آنکه او بسیار اهل سفر بود ولی در مکه مکانی را برای عبادت انتخاب و تا زمان وفات به سال 322 هجری در آنجا سکونت گزید[۴].
گفتار
تصوف یک سبک زندگی است، پس هر که سبک زندگی تو را ارتقا دهد، تصوف را در وجودت تقویت می‌کند.
در قاعده مریدان این است که خواب او غالب باشد(شاید اشاره به حالت خلسه عرفانی دارد)خوردن او فقر(کم) است و گفتارش در حد لزوم می‌شود.
شهوت افساری است که اگر در دست شیطان قرار گیرد انسان را عبد خود می‌کند.
وقتی خداوند به بنده‌اش نظر لطف خاصه یابد برای ایجاد معرفت خود در دل عبدش او را موفق به خدمت در راه خود می‌کند[۵].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص282-286، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج14، ص534-535
- ↑ محمد بن علي بن جعفر ابو بكر الكتاني
- ↑ محمد بن علي بن جعفر الكتاني البغدادي أبي بكر
- ↑ محمد بن علي الكتاني