عمر علی راسم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
|}
|}
</div>
</div>
'''عمر علی راسم''' (3 ژانویه 1884 - 3 فوریه 1959) خوشنویس و روزنامه‌نگار الجزایری در قرن بیستم پس از میلاد برابر با سیزدهم هجری قمری، که بیشتر به خاطر نقشه اعراب و توانایی ترسیم _که در سال 1939 م، مدرسه الجزایری را با برادرش تأسیس کرد_ شناخته شده است. او پیشگام اصلاحات در [[رنسانس]] در [[الجزایر]] بود. او در شهر الجزیره به دنیا آمد، در آن شهر بزرگ شد و تحصیل کرد، سپس با تلاش فراوان، زبان [[عربی]] و [[فرانسه]] را آموخت. او از دوران جوانی به‌ افکار اصلاح‌طلبانه‌ شهرت داشت و یکی از اولین الجزایری‌هایی بود که دکترین اصلاح‌طلبی [[محمد عبده]] را پذیرفت و از آن دفاع کرد. در سال 1908 م، روزنامه الجزایر و سپس در سال 1913 م، ذوالفقار و با نام مستعار ابومنصور سنهاجی تأسیس کرد. فرانسوی‌ها او را در جنگ جهانی زندانی کردند و از آثار او می‌توان به [[تفسیر قرآن کریم]] که در زندان نوشته شده اشاره نمود. و مقاله‌های زیادی در مورد جامعه شناسی، سیاست و هنر از او بجای مانده است. وی در زادگاهش درگذشت و در قبرستان سیدی عبدالرحمن به خاک سپرده شد.
'''عمر علی راسم''' (3 ژانویه 1884 - 3 فوریه 1959) خوشنویس و روزنامه‌نگار الجزایری در قرن بیستم پس از میلاد برابر با سیزدهم هجری قمری، که بیشتر به خاطر نقشه اعراب و توانایی ترسیم _که در سال 1939 م، مدرسه الجزایری را با برادرش تأسیس کرد_ شناخته شده است. او پیشگام اصلاحات در [[رنسانس]] در [[الجزایر]] بود. او در شهر الجزیره به دنیا آمد، در آن شهر بزرگ شد و تحصیل کرد، سپس با تلاش فراوان، زبان [[عربی]] و [[فرانسه]] را آموخت. او از دوران جوانی به‌ افکار اصلاح‌طلبانه‌ شهرت داشت و یکی از اولین الجزایری‌هایی بود که دکترین اصلاح‌طلبی [[محمد عبده]] را پذیرفت و از آن دفاع کرد. در سال 1908 م، روزنامه الجزایر و سپس در سال 1913 م، ذوالفقار و با نام مستعار ابومنصور سنهاجی تأسیس کرد. فرانسوی‌ها او را در جنگ جهانی زندانی کردند و از آثار او می‌توان به [[تفسیر قرآن کریم]] که در زندان نوشته شده اشاره نمود. و مقاله‌های زیادی در مورد جامعه شناسی، سیاست و هنر از او بجای مانده است.  


== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
خط ۲۶: خط ۲۶:


وی پس از آزادی از زندان به دلیل فعالیت‌های اصلاح‌طلبانه و فرهنگی به شهرت رسید و در هنر و نقاشی برجسته شد تا اینکه در سال 1931 شمسی در مدرسه آموزش هنر نقاشی و عربی به مقام استادی رسید. و فارغ‌التحصیل در این رشته شد. او همچنین به عنوان گوینده در رادیو فرانسه کار کرد.
وی پس از آزادی از زندان به دلیل فعالیت‌های اصلاح‌طلبانه و فرهنگی به شهرت رسید و در هنر و نقاشی برجسته شد تا اینکه در سال 1931 شمسی در مدرسه آموزش هنر نقاشی و عربی به مقام استادی رسید. و فارغ‌التحصیل در این رشته شد. او همچنین به عنوان گوینده در رادیو فرانسه کار کرد.
وی در 25 رجب 1378 هجری قمری / 3 فوریه 1959 میلادی در شهر الجزیره درگذشت و در قبرستان سیدی عبدالرحمن به خاک سپرده شد.


== آثار ==
== آثار ==
# تفسیر قرآن
# تفسیر قرآن
# ترجمه علمای الجزایر
# ترجمه علمای الجزایر
او مقاله‌های زیادی در روزنامه‌های عربی و الجزایری منتشر کرده است.


او مقالات زیادی در روزنامه های عربی و الجزایری منتشر کرده است.
== درگذشت ==
وی در 25 رجب 1378 هجری قمری برابر با 3 فوریه 1959 میلادی در شهر الجزیره درگذشت و در قبرستان سیدی عبدالرحمن به خاک سپرده شد.


== منابع ==  
== منابع ==  

نسخهٔ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۶

عمرعلی راسم
عمرعلی راسم
نام عمرعلی راسم
محل تولد الجزایر
تولد 17 فوریه 1908 م
دین اسلام
درگذشت 3 فوریه 1959 م

عمر علی راسم (3 ژانویه 1884 - 3 فوریه 1959) خوشنویس و روزنامه‌نگار الجزایری در قرن بیستم پس از میلاد برابر با سیزدهم هجری قمری، که بیشتر به خاطر نقشه اعراب و توانایی ترسیم _که در سال 1939 م، مدرسه الجزایری را با برادرش تأسیس کرد_ شناخته شده است. او پیشگام اصلاحات در رنسانس در الجزایر بود. او در شهر الجزیره به دنیا آمد، در آن شهر بزرگ شد و تحصیل کرد، سپس با تلاش فراوان، زبان عربی و فرانسه را آموخت. او از دوران جوانی به‌ افکار اصلاح‌طلبانه‌ شهرت داشت و یکی از اولین الجزایری‌هایی بود که دکترین اصلاح‌طلبی محمد عبده را پذیرفت و از آن دفاع کرد. در سال 1908 م، روزنامه الجزایر و سپس در سال 1913 م، ذوالفقار و با نام مستعار ابومنصور سنهاجی تأسیس کرد. فرانسوی‌ها او را در جنگ جهانی زندانی کردند و از آثار او می‌توان به تفسیر قرآن کریم که در زندان نوشته شده اشاره نمود. و مقاله‌های زیادی در مورد جامعه شناسی، سیاست و هنر از او بجای مانده است.

زندگی‌نامه

او عمر راسم بن علی بن سعید بن محمد الباجایی است، در 3 ژانویه 1884 میلادی برابر با ربیع الاول 5 1301 هجری قمری در شهر الجزیره به دنیا آمد و کتاب‌هایی را آموخت، در هفت سالگی قرآن را حفظ کرد. او در دوازده سالگی در مسجد سفیر به عنوان مهمان مشغول شد و در این مسجد به دست شیخ الکمال بن الخوجه صرف و نحو خواند و سپس در مدرسه شرعیه فرانسوی الثعالیبی به تحصیل پرداخت. سپس یکی از استادان او را اخراج کرد و با تکیه به خود زبان عربی و فرانسه را آموخت. او از دوران جوانی به خاطر افکار اصلاح طلبانه‌اش شهرت پیدا کرد. و از اولین الجزایری‌هایی بود که دکترین امام محمد عبده را پذیرفت و از آن دفاع کرد. او که در اوایل به سیاست علاقه داشت، که باعث شد برای انتشار افکار و عقایدش در مطبوعات بنویسد، در روزنامه‌های تونس مطلب نوشت. و از سال 1907، او اولین الجزایری است که در سردبیری روزنامه‌ها در تونس شرکت کرد و نام مستعار خود را ابو‌منصور معرفی کرد.

وی پس از آزادی از زندان به دلیل فعالیت‌های اصلاح‌طلبانه و فرهنگی به شهرت رسید و در هنر و نقاشی برجسته شد تا اینکه در سال 1931 شمسی در مدرسه آموزش هنر نقاشی و عربی به مقام استادی رسید. و فارغ‌التحصیل در این رشته شد. او همچنین به عنوان گوینده در رادیو فرانسه کار کرد.

آثار

  1. تفسیر قرآن
  2. ترجمه علمای الجزایر

او مقاله‌های زیادی در روزنامه‌های عربی و الجزایری منتشر کرده است.

درگذشت

وی در 25 رجب 1378 هجری قمری برابر با 3 فوریه 1959 میلادی در شهر الجزیره درگذشت و در قبرستان سیدی عبدالرحمن به خاک سپرده شد.

منابع

  1. شناسه Delarge: https://www.ledelarge.fr/17182_artiste_RACIM_Omar — به نام: Omar RACIM — تاریخ دسترسی: 9 اکتبر 2017 — نویسنده: Jean-Pierre Delarge — ناشر: Gründ and Jean-Pierre Delarge — ISBN -2-7000 -3055-6.
  2. شناسه هنرمند در هنرمندان از سال واژه نامه آنلاین: https://www.degruyter.com/document/database/AKL/entry/_00510287/html - برای: عمر Racim - تدوین: آندریاس بائر و بندیکت پیچ - عنوان: هنرمندان دنیای آنلاین — ناشر: KG Saur Verlag و Walter de Grueter — https://dx.doi.org/10.1515/AKL.
  3. عبدالرحمن دویب (21 اوت 2008). عمر راسم: مشعل خاموش شده توسط طوفان های فراموشی. djazairess.com. بایگانی شده از نسخه اصلی در 01 نوامبر 2018. بازبینی شده در 1 نوامبر 2018.
  4. عادل نویهد (۱۹۸۳). فرهنگ مفسران از آغاز اسلام تا عصر حاضر. قسمت دوم (ویرایش سوم). بیروت، لبنان: بنیاد فرهنگی نگارش، ترجمه و نشر نویه. صفحه 789.