استعمار

استعمار یکی از واژگانی است که از دیرباز در ادبیات فارسی وجود داشته است. این کلمه ریشه در زبان عربی دارد و معنای قدیم و جدید آن متفاوت و متضاد با یکدیگر است.

معنای لغوی

در فرهنگ لغات مختلف معانی این واژه به دو معنا بکار رفته است. در فرهنگ عمید این دو معنا شرح داده شده است:

۱. سیاسی دست درازی و اعمال نفوذ و مداخلۀ دولت قوی در کشور و سرزمین دولت ضعیف به بهانۀ آبادی و عمران و به قصد استفاده از منابع ثروت آن.

۲. [قدیمی] آباد کردن.

آنچه امروزه در استفاده از واژه استعمار بیشتر مورد نظر گوینده است، معنای سیاسی استعمار یعنی تحت سیطره داشتن بر ساختارها و منابع کشورها توسط قدرت‌ها است.