کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

1. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
2. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
3. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
4. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
5. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
6. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit

Hoosinrasooli/صفحه تمرین
اطلاعات شخصی

احمد بن محمد بن عمران بن موسی‌بن جراح نهشلی، (306 – 390ق) ابوالحسن. معروف به «ابن جندی». لقب «ابن جندی» شاید از آن رویبه ویداده شد که پدرش از مأموران نظامیدر دولت بنی‏عباس بوده است. ویاز تیره «بنینهشل» از طائفه «بنیتمیم» است و نسب او به «نهشل بن دارم بن مالک بن حنظله تمیمی» می‏رسد. قبیله بنی‏تمیم شاخه‏هایمتعددیهستند و بخشیاز آن در کوفه مسکن داشتند که از جمله آنها «بنیدارم» و «بنینهشل» بوده‏اند. ویدر اواخر 306هجری(احتمالاً در کوفه) دیده به جهان گشود و در 390هجری(و به قول ذهبی396هجری) در بغداد در گذشت. ویاصالتاً اهل کوفه است و شاید تحصیلات مقدماتیرا در همین شهر به انجام رسانده است. نخستین‏بار در سن 8 سالگیوارد حوزه علوم دینیشد و احادیثیفرا گرفته است. سپس وارد بغداد گشت و در درس استادان سنیو شیعیآنجا حضور یافت و به تدریج در علوم حدیث تبحر یافت و به مقام استادیرسید. ویدر بغداد نخستین استاد «ابوالعباس احمد بن علیبن احمد نجاشی»(372- 450ق) بود و همو بود که نجاشیرا با اساتید دیگر آشنا نمود. از جمله اساتید او «ابوعلیمحمد بن همام اسکافی»(م336ق)، «ابوالقاسم عبدالله بن محمد بغوی»(م317ق)، «یحییبن محمد بن صاعد»(م318ق) و «یوسف بن یعقوب نیشابوری»(م.ب320ق) هستند. ویدر بغداد شاگردان زیادیتربیت نمود که از جمله آنها «ابوطالب بن غرور»(استاد شیخ طوسی)، «محمد بن علیعلویشجری»(م445ق، نویسنده کتاب: فضل زیاره الحسین.ع)، «ابوالقاسم ازهری»، «حسن بن محمد بن خلال»، «محمد بن علیبن مخلد وراق» و «محمد بن عبدالعزیز بردعی» هستند. از دیگر شاگردان سنیاو «احمد بن محمد عتیقی» است که ویاز زبان این شاگرد، شیعه معرفیشده و تألیفاتش نیکو دانسته شده است. همچنین شاگرد دیگر او «ابومسعود احمد بن محمد حافظ» است که کتاب «تاریخ ابی‏معشر» را نزد او با پرداخت دستمزد فرا گرفته است. اگرچه بیشتر اساتید و شاگردان او سنیبوده‏اند، اما نمی‏توان در باره تشیع او تردید نمود. زیرا اولاً ذکر نام او در کتاب‏هاینجاشیو طوسیدلیل بر تشیع اوست و ثانیاً شاگردان شیعیاو کم نبوده‏اند که نام برخیاز آنان گذشت و ثالثاً بسیاریاز مورخان و رجال‏شناسان اهل‏سنت او را متهم به شیعه‏گرینموده‏اند. ذهبیو خطیب بغدادیضمن طعنه به مذهب و اعتقاد او، در یک گزارش تعصب‏آمیز در باره کتاب او به نام «دیوان الانواع»، می‏نویسند: «این کتاب نوشته او نیست بلکه چون نام نویسنده آن با نام او مشابهت داشته، ادعایتألیف آن را نموده است». ویهمچنین از لسان ابن‏حجر نیز متهم به تشیع شده و حدیث او در فضیلت علیبن ابیطالب(ع) را جعلیو ساختگیمعرفینموده است. از تألیفات او می‏توان کتابهای«الانواع»(کتابیبس بزرگ است)، «الرواه و الفلج»، «کتاب الخط»، «الغیبه»، «عقلاء المجانین»، «الهواتف»، «العین و الورق»، «فضائل الجماعه و ما رویفیها» و «رجال ابن جندی» را نام برد. منابع: (رجال نجاشی، ص85 شماره 206؛ رجال طوسی، ص417 شماره 6025؛ الفهرست، طوسی، ص79 شماره 98؛ تاریخ بغداد، ج5ص282 شماره 2780؛ سیر اعلام النبلاء، ج16ص555 شماره 407؛ لسان المیزان، ج1ص288 شماره 852؛ الانساب، سمعانی، ج2ص96، ذیل جندی؛ الذریعه الیتصانیف الشیعه، ج10ص84 شماره 152)