شکل گیری علم اسلامی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
<br>
<br>
روش شناسی به کار رفته برای این کار، تا حد زیادی وابسته به این است که رابطه میان [[اسلام]] و علم را چطور بفهمیم.
روش شناسی به کار رفته برای این کار، تا حد زیادی وابسته به این است که رابطه میان [[اسلام]] و علم را چطور بفهمیم.
<br>
==حوزه پژوهشی نویسنده==
<br>
قرابت حوزه پژوهشی نویسنده در این کتاب با سنتهای فکری رایج در ایران، مخصوصا سنتهای فلسفی، فقط به آثار سده های هشتم تا شانزدهم میلادی منحصر نمانده و او به نویسندگان معاصر ایران مانند استاد [[مرتضی مطهری]] و آیت الله [[حسن زاده آملی]] نیز اشاره کرده است.
<br>
به علاوه نیازی به گفتن نیست که مسئله اصلی اقبال در این کتاب، یعنی شکل گیری یا ساختن علم اسلامی مطابق با یکی از مهمترین دغدغه های پژوهشی [[ایران]] در دهه گذشته است.
<br>
دغدغه‌ای که با عناوین مختلفی مثل تحول در علوم انسانی یا علم دینی و گاه اسلامی سازی علوم به رغم تفاوت‌هایی که با‌هم دارند مطرح شده است.

نسخهٔ ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۳

نویسنده در کتاب شکل‌گیری علم اسلامی رویکردی ملایم اما نیش‌دار و هجوآمیزی به ایده‌های منسوخ شده و نادرست دربارهٔ تاریخ علم دارد. این کتاب بیش از آنکه تاریخی و خوشایند باشد، نوشته‌ای جدلی است.

شکل گیری علم اسلامی.jpg
نام کتاب شکل گیری علم اسلامی
عنوان انگلیسی The Making of Islamic Science
نویسنده مظفر اقبال
ترجمه حسن آریان، محمدرضا قائمی‌نیک، محمد حقانی‌فضل، علیرضا قبولی، مهدی مقدسی
موضوع دین - دین شناسی تطبیقی و ادیان - اسلام - کلام (عقاید) - اسلام، علوم و عقاید جدید، تجدید حیات فکری - اسلام و علوم
سال نشر ۱۳۹۴ هجری شمسی
ناشر انتشارات ترجمان علوم انسانی
تیراژ ۱۵۰۰ نسخه
نوبت چاپ اول
قطع رقعی (شومیز)
تعداد صفحات ۳۶۰ صفحه
قیمت ۲۱۵,۰۰۰ ریال

شکل گیری علم اسلامی


کتاب «شکل‌گیری علم اسلامی» از جدیدترین آثار مظفر اقبال(۱۹۵۴ م) اندیشمند پاکستانی الاصل مقیم کانادا و مؤسس مرکز اسلام و علم است که تاکنون به زبان دیگری ترجمه و منتشر نشده است.
این کتاب داستان شکل گیری یا فرایند ساختن سنت علمی اسلامی و رابطه‌اش با اسلام را می گوید؛ دینی که تمدن خاصی را خلق کرد که آن تمدن متکی بر جهان بینی قرآنی بود.
این داستان از دیدگاه های مختلف جامعه شناختی تا تاریخی و متافیزیکی تا علمی روایت می شود.
روش شناسی به کار رفته برای این کار، تا حد زیادی وابسته به این است که رابطه میان اسلام و علم را چطور بفهمیم.

حوزه پژوهشی نویسنده


قرابت حوزه پژوهشی نویسنده در این کتاب با سنتهای فکری رایج در ایران، مخصوصا سنتهای فلسفی، فقط به آثار سده های هشتم تا شانزدهم میلادی منحصر نمانده و او به نویسندگان معاصر ایران مانند استاد مرتضی مطهری و آیت الله حسن زاده آملی نیز اشاره کرده است.
به علاوه نیازی به گفتن نیست که مسئله اصلی اقبال در این کتاب، یعنی شکل گیری یا ساختن علم اسلامی مطابق با یکی از مهمترین دغدغه های پژوهشی ایران در دهه گذشته است.
دغدغه‌ای که با عناوین مختلفی مثل تحول در علوم انسانی یا علم دینی و گاه اسلامی سازی علوم به رغم تفاوت‌هایی که با‌هم دارند مطرح شده است.