کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان =  
| عنوان = احمد بن یعقوب اصفهانی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| نام =  
| نام = احمد بن یعقوب اصفهانی
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر = بزرویه
| سال تولد =  
| سال تولد = 280 قمری
| تاریخ تولد =  
| تاریخ تولد =  
| محل تولد =  
| محل تولد = ایران، اصفهان
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت = 354 قمری
| تاریخ درگذشت =  
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت = عراق، بغداد
| استادان =  
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری  |ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی |محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی |علی بن رستم اصفهانی }}
| شاگردان =  
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوالحسین بن رزقویه |حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان }}
| دین =  
| دین = اسلام
| مذهب =  
| مذهب = شیعه
| آثار = {{فهرست جعبه افقی | }}
| آثار =  
| فعالیت‌ها =  
| فعالیت‌ها = ادیب، محدث شیعی
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
احمد بن یعقوب اصفهانی، (حدود 280 – 354ق) ابوجعفر. ادیب و محدث شیعی. معروف به «بزرویه»(به تقدیم زای بر راء). ولادت او با توجه به این‌که وی با یک واسطه از «ابن هلال ثقفی»(م283ق) نقل حدیث کرده است، باید حدود 280هجری روی داده باشد. تاریخ وفات او به گفته شاگردش «ابوعلی بن شاذان» در رجب 354 هجری اتفاق افتاده است. وی اصالتاً ایرانی و اهل اصفهان است. بخش عمده‏ای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آن‌جا نزد اساتید شیعی و سنی، به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر «ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری»(م323ق) بهره برد و آموخته‏‌های ادبی خود را تکمیل کرد. وی در بغداد مسکن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. هم‌چنین در اصفهان از استادانی چون «ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی»(م320ق)، «محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی»(م301ق)، «علی بن رستم اصفهانی» و دیگران بهره برد و به تدریج در دانش نحو و حدیث تبحر یافت. از شاگردان او تنها «ابوالحسین بن رزقویه» و «حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان» معروف به «ابوعلی بن شاذان»(339- 425ق) را می‌‏شناسیم که ناقل حدیثی از او در باره اسرار شب معراج است که پیامبر اکرم(صل الله عليه وسلم) آن را برای علی(علیه السلام) بازگو نموده است. در باره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما در عصر او به دلیل ورود «ابن هلال ثقفی»(م283ق) به اصفهان و ترویج فرهنگ تشیع توسط او، و هم‌چنین پس از ابن‏‌هلال، با روی کار آمدن دولت شیعی آل‏بویه، باعث شد تا مردم اصفهان به تدریج گرایشات سنی را رها کرده و به مذهب شیعه رو آورند. چنان‌که شاگردی او نزد «احمد بن علویه» و هم‌چنین قرار داشتن امامان شیعه در سلسله اسناد حدیثی که از او پیش از این یادآور شدیم، شواهد دیگری بر تشیع او می‌‏تواند بوده باشد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
احمد بن یعقوب اصفهانی، (حدود 280 – 354 ق) ابوجعفر. ادیب و محدث شیعی. معروف به «بزرویه» (به تقدیم زای بر راء). ولادت او با توجه به این‌که وی با یک واسطه از «ابن هلال ثقفی»(م283ق) نقل حدیث کرده است، باید حدود 280 هجری روی داده باشد. تاریخ وفات او به گفته شاگردش «ابوعلی بن شاذان» در رجب 354 هجری اتفاق افتاده است. وی اصالتاً ایرانی و اهل اصفهان است. بخش عمده‏ای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آن‌جا نزد اساتید شیعی و سنی، به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر «ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری»(م323ق) بهره برد و آموخته‏‌های ادبی خود را تکمیل کرد. وی در بغداد مسکن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. هم‌چنین در اصفهان از استادانی چون «ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی»(م320ق)، «محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی»(م301ق)، «علی بن رستم اصفهانی» و دیگران بهره برد و به تدریج در دانش نحو و حدیث تبحر یافت. از شاگردان او تنها «ابوالحسین بن رزقویه» و «حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان» معروف به «ابوعلی بن شاذان»(339- 425ق) را می‌‏شناسیم که ناقل حدیثی از او در باره اسرار شب معراج است که پیامبر اکرم(صل الله عليه وسلم) آن را برای علی(علیه السلام) بازگو نموده است. در باره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما در عصر او به دلیل ورود «ابن هلال ثقفی»(م283ق) به اصفهان و ترویج فرهنگ تشیع توسط او، و هم‌چنین پس از ابن‏‌هلال، با روی کار آمدن دولت شیعی آل‏ بویه، باعث شد تا مردم اصفهان به تدریج گرایشات سنی را رها کرده و به مذهب شیعه رو آورند. چنان‌که شاگردی او نزد «احمد بن علویه» و هم‌چنین قرار داشتن امامان شیعه در سلسله اسناد حدیثی که از او پیش از این یادآور شدیم، شواهد دیگری بر تشیع او می‌‏تواند بوده باشد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۰

احمد بن یعقوب اصفهانی
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاحمد بن یعقوب اصفهانی
نام‌های دیگربزرویه
اطلاعات شخصی
محل تولدایران، اصفهان
محل درگذشتعراق، بغداد
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری
  • ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی
  • محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی
  • علی بن رستم اصفهانی
شاگردان
  • ابوالحسین بن رزقویه
  • حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان
فعالیت‌هاادیب، محدث شیعی

احمد بن یعقوب اصفهانی، (حدود 280 – 354 ق) ابوجعفر. ادیب و محدث شیعی. معروف به «بزرویه» (به تقدیم زای بر راء). ولادت او با توجه به این‌که وی با یک واسطه از «ابن هلال ثقفی»(م283ق) نقل حدیث کرده است، باید حدود 280 هجری روی داده باشد. تاریخ وفات او به گفته شاگردش «ابوعلی بن شاذان» در رجب 354 هجری اتفاق افتاده است. وی اصالتاً ایرانی و اهل اصفهان است. بخش عمده‏ای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آن‌جا نزد اساتید شیعی و سنی، به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر «ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری»(م323ق) بهره برد و آموخته‏‌های ادبی خود را تکمیل کرد. وی در بغداد مسکن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. هم‌چنین در اصفهان از استادانی چون «ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی»(م320ق)، «محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی»(م301ق)، «علی بن رستم اصفهانی» و دیگران بهره برد و به تدریج در دانش نحو و حدیث تبحر یافت. از شاگردان او تنها «ابوالحسین بن رزقویه» و «حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان» معروف به «ابوعلی بن شاذان»(339- 425ق) را می‌‏شناسیم که ناقل حدیثی از او در باره اسرار شب معراج است که پیامبر اکرم(صل الله عليه وسلم) آن را برای علی(علیه السلام) بازگو نموده است. در باره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما در عصر او به دلیل ورود «ابن هلال ثقفی»(م283ق) به اصفهان و ترویج فرهنگ تشیع توسط او، و هم‌چنین پس از ابن‏‌هلال، با روی کار آمدن دولت شیعی آل‏ بویه، باعث شد تا مردم اصفهان به تدریج گرایشات سنی را رها کرده و به مذهب شیعه رو آورند. چنان‌که شاگردی او نزد «احمد بن علویه» و هم‌چنین قرار داشتن امامان شیعه در سلسله اسناد حدیثی که از او پیش از این یادآور شدیم، شواهد دیگری بر تشیع او می‌‏تواند بوده باشد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

منابع

  1. فتح الابواب، ابن طاوس، ص193 به بعد؛
  2. بحارالانوار، ج88ص267 حدیث21؛
  3. تاریخ بغداد، ج5ص436 شماره 3021؛
  4. اکمال الکمال، ج1ص258، باب برزویه و بزرویه و بردزبه؛
  5. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص60؛
  6. الکنی و الالقاب، ج2ص77.