دولت مهدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'رده:جنبش‌ها' به 'رده:جریان‌ها و جنبش‌ها')
جز (جایگزینی متن - '[[مهدی موعود' به '[[حجت بن حسن (مهدی)')
خط ۲۲: خط ۲۲:
در مراحل آغازین این جنبش و با هدف گسترش آن و تعقیب اهداف مورد نظر، [[محمد احمد المهدی]] و همراهان او مردم را به اسلام اولیه و احیای آن و توحید همراه با رفع ستم‌ها و استعمار مصری‌ها و اروپاییان و حکام محلی دعوت می‌کردند.<br>
در مراحل آغازین این جنبش و با هدف گسترش آن و تعقیب اهداف مورد نظر، [[محمد احمد المهدی]] و همراهان او مردم را به اسلام اولیه و احیای آن و توحید همراه با رفع ستم‌ها و استعمار مصری‌ها و اروپاییان و حکام محلی دعوت می‌کردند.<br>
و نوید تقسیم و یا مصادره اموال و املاک آنها و برقراری عدالت و مساوات و وحودت اسلامی و حکومت اسلامی بر مبنای قرآن و سنت را می‌دادند.<br>
و نوید تقسیم و یا مصادره اموال و املاک آنها و برقراری عدالت و مساوات و وحودت اسلامی و حکومت اسلامی بر مبنای قرآن و سنت را می‌دادند.<br>
و درصدد رفع نابه‌سامانی‌های داخلی و بیرون راندن استعمارگران اروپایی بودند. در این راستا[[محمد احمد المهدی]] با آغاز جدی فعالیت جنبش در سال 1881 به عنوان امام و رهبر و به روایت برخی [[مهدی موعود]] مردم سودان را به قیام فراخواند و توانست با جمع کردن نیروهای زیادی برای جنبش نهضت خود را آغاز نماید.<ref>ولادمیر لوتسکی، (1356) تاریخ عرب در دوره جدید، ترجمه پرویز بابایی، تهران: انتشارات چاپار،</ref> <br>
و درصدد رفع نابه‌سامانی‌های داخلی و بیرون راندن استعمارگران اروپایی بودند. در این راستا[[محمد احمد المهدی]] با آغاز جدی فعالیت جنبش در سال 1881 به عنوان امام و رهبر و به روایت برخی [[حجت بن حسن (مهدی)]] مردم سودان را به قیام فراخواند و توانست با جمع کردن نیروهای زیادی برای جنبش نهضت خود را آغاز نماید.<ref>ولادمیر لوتسکی، (1356) تاریخ عرب در دوره جدید، ترجمه پرویز بابایی، تهران: انتشارات چاپار،</ref> <br>
گسترش [[جنبش مهدیه سودان|جنبش مهدیه]] نیز به این شکل بود که با شکست نیروهای [[مصر|مصری]] برای جلوگیری از پیوستن نیروهای دولتی و [[مصر|مصری]] که برای جلوگیری از پیوستن مردم به جنبش و سرکوب مرکز توجه آنها لشکرکشی می‌کردند،<br>
گسترش [[جنبش مهدیه سودان|جنبش مهدیه]] نیز به این شکل بود که با شکست نیروهای [[مصر|مصری]] برای جلوگیری از پیوستن نیروهای دولتی و [[مصر|مصری]] که برای جلوگیری از پیوستن مردم به جنبش و سرکوب مرکز توجه آنها لشکرکشی می‌کردند،<br>
باعث افزایش اعتبار [[محمد احمد المهدی]] و پیوستن و گرایش فزاینده مردم و به خصوص چادرنشینان قاره آفریقا به قیام به رهبری او شد.<br>
باعث افزایش اعتبار [[محمد احمد المهدی]] و پیوستن و گرایش فزاینده مردم و به خصوص چادرنشینان قاره آفریقا به قیام به رهبری او شد.<br>

نسخهٔ ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۶

محمد احمد المهدی.jpg
نام محمد احمد
کنیه مهدی
پدر عبدالله
محل تولد سودان
رهبر بنیان‌گذار دولت مستقل سودان در قرن نوزدهم


سقوط دولت مهدیه در واقع اشاره به چگونگی سقوط دولت مهدیه سودان اشاره دارد. در مراحل آغازین این جنبش و با هدف گسترش آن و تعقیب اهداف مورد نظر، محمد احمد المهدی و همراهان او مردم را به اسلام اولیه و احیای آن و توحید همراه با رفع ستم‌ها و استعمار مصری‌ها و اروپاییان و حکام محلی دعوت می‌کردند.

فعالیت‌ها و شکل‌گیری

در مراحل آغازین این جنبش و با هدف گسترش آن و تعقیب اهداف مورد نظر، محمد احمد المهدی و همراهان او مردم را به اسلام اولیه و احیای آن و توحید همراه با رفع ستم‌ها و استعمار مصری‌ها و اروپاییان و حکام محلی دعوت می‌کردند.
و نوید تقسیم و یا مصادره اموال و املاک آنها و برقراری عدالت و مساوات و وحودت اسلامی و حکومت اسلامی بر مبنای قرآن و سنت را می‌دادند.
و درصدد رفع نابه‌سامانی‌های داخلی و بیرون راندن استعمارگران اروپایی بودند. در این راستامحمد احمد المهدی با آغاز جدی فعالیت جنبش در سال 1881 به عنوان امام و رهبر و به روایت برخی حجت بن حسن (مهدی) مردم سودان را به قیام فراخواند و توانست با جمع کردن نیروهای زیادی برای جنبش نهضت خود را آغاز نماید.[۱]
گسترش جنبش مهدیه نیز به این شکل بود که با شکست نیروهای مصری برای جلوگیری از پیوستن نیروهای دولتی و مصری که برای جلوگیری از پیوستن مردم به جنبش و سرکوب مرکز توجه آنها لشکرکشی می‌کردند،
باعث افزایش اعتبار محمد احمد المهدی و پیوستن و گرایش فزاینده مردم و به خصوص چادرنشینان قاره آفریقا به قیام به رهبری او شد.
به ویژه که یاران محمد احمد المهدی آرمان‌ها و اندیشه‌های او را در سراسر کشور تبلیغ می‌کردند و مردم با تعالیم اصلاحی او آشنا می‌کردند که موجب جذب پیروان زیادی شد به گونه‌ای که سرانجام قیام او به یک جنبش مذهبی، سیاسی، اصلاحی و ضداستعماری تبدیل شد.[۲]
در سال 1883 جنبش مهدیه پیروزی‌های مهمی کسب کرد و شورش خود را به ایالات ساحلی دریای سرخ گسترش داد و تا پایان این سال پیروان جنبش و نیروهای او شکست‌های سختی به نیروهای مشترک انگلیسی و مصری وارد کردند و همه مناطق کشور را در ابتدای سال 1884 در اختیار گرفتند.
در این وضعیت انگلستان با هدف حفظ نفوذ استعماری خود در سودان تاکتیک خود را در قبال جنبش تغییر داد و به قصد سازش با محمد احمد المهدی تصمیم گرفت سودان را از مصر مستقل اعلام نماید.

حکومت در سودان

در این زمان فرماندار انگلیسی کل سودان با اعلام استقلال سودان از مصر محمد احمد المهدی را به عنوان سلطان کرد منصوب کرد
اما محمد احمد المهدی که آرمان آزادی سودان و مصر و اسلام را در سرداشت با حمله به نیروهای انگلیسی و کشتن فرمانده آنها خارطوم را نیز فتح نمود و توانست بر کل سودان حکومت نماید. [۳]

وفات محمد احمد المهدی

اما مدت کوتاهی پس از فتح خارطوم محمد احمد المهدی در اواسط سال 1885 در پی یک بیمارحصبه فوت کرد و رهبری جنبش به دست جانشین او یعنی عبدالله جانشین او شد و تا سال 1898 نیز خلافت کرد.[۴]
دولت تحت خلافت عبدالله نیز با مسائل و مشکلات فراوانی روبرو بود و نتوانست بیش از سیزده سال دوام بیاورد. مهم‌ترین مشکلات جنبش در این دوران به اختلافات داخلی بین صفوف جنبش باز می‌گردد
به گونه‌ای که برخی رهبری عبدالله برای جنبش را نمی‌پذیرفتند و این امر برای جنبش مسأله‌ساز گشت.
همچنین خلیفه عبدالله پس از رفع خطر داخلی و تضعیف و برکنار کردن رقبایش هدف نشر و گسترش دعوت جنبش مهدیه را در سراسر جهان و همچنین فتح سرزمین‌های جهان اسلام و جهاد در این راه را در ادامه خط مهدی و با دیدگاهی بنیادگرایانه تعقیب کرد و البته دشمنی آن با استعمار نیز کماکان ادامه داشت.[۵]

اختلافات و تضعیف

اما همزمان با تضعیف جنبش به دلیل اختلافات داخلی در سال‌های پایان قرن نوزدهم و افزایش فعالیت‌های استعمارگران در آفریقا، درگیری‌های بین نیروهای مشترک انگلیسی و مصری، که فعالیت خود را مجدداً در شمال سودان افزایش داده بودند،
گسترش یافت و به دلیلی مانند داشتن تسلیحات پیشرفته توانستند نیروهای جنبش به رهبری عبدالله را شکست دهند و بر مرکز دولت مهدی مسلط شوند.[۶]

سقوط جنبش

در حالی که پس از شکست نیروهای مهدیون به کردوفان عقب‌نشینی کرده بودند، انگلستان در سال 1899 برای درهم شکستن کامل مقاومت این جنبش نیروها و رهبران باقی‌مانده خلیفه عبدالله در کردوفان را نیز سرکوب کرد و عبدالله و تعدادی دیگر از یاران او کشته شدند.
با این وجود هر چند در آن زمان فعالیت‌های اصلی جنبش مهدیه قطع شد ولی جنبش به طور کامل از بین نرفت و پیروان محمد احمد المهدی در سه دهه نخست قرن بیستم و در دوران تسلط انگلیس و مصر شورش‌هایی را در سطح کوچک‌تری علیه آنها ترتیب دادند.[۷]

منابع

  1. ولادمیر لوتسکی، (1356) تاریخ عرب در دوره جدید، ترجمه پرویز بابایی، تهران: انتشارات چاپار،
  2. سیداحمد موثقی، (1374) جنبش‌هاس اسلامی معاصر، تهران: سمت، 249
  3. سیدهادی خسروشاهی، نبرد اسلام در آفریقا، جلد دوم، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، 59 –
  4. حسین گونیلی، (1343) جغرافیای ممالک اسلامی قاره آفریقا، تهران: چاپخانه دانشگاه تهران،
  5. سیداحمد موثقی، (1374) جنبش‌‌های اسلامی معاصر، تهران: سمت، 253 –
  6. ولادمیر لوتسکی، (1356) تاریخ عرب در دوره جدید، ترجمه پرویز بابایی، تهران: انتشارات چاپار،
  7. ولادمیر لوتسکی، (1356) تاریخ عرب در دوره جدید، ترجمه پرویز بابایی، تهران: انتشارات چاپار، 262 – 261