مفضلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مفضّلیه''' فرقه‌ای از [[غلاة]] بودند که [[ | '''مفضّلیه''' فرقه‌ای از [[غلاة]] بودند که [[علی بن ابی طالب|حضرت علی]] را بر دیگر [[خلفای راشدین|خلفا]] ترجیح می‌دادند. | ||
آنان پیرو مفضل صیرفی بودند و به الوهیت [[امام جعفر صادق (ع)]] اعتقاد داشتند و چون امام صادق (ع) از ابو‌الخطاب تبری جست، این طایفه نیز با | آنان پیرو مفضل صیرفی بودند و به الوهیت [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (ع)]] اعتقاد داشتند و چون امام صادق (ع) از ابو‌الخطاب تبری جست، این طایفه نیز با «[[خطابیه|خطابیّه]]» مخالفت کردند. با این حال [[امامیه]] مفضل را مبرای از این سخنان دانستند. | ||
از قول وی از امام صادق (ع) روایت می‌کنند که حضرت فرمود: ان اللّه تعالی نور لا ظلمة فیه و حق لا باطل فیه و صدق لا کذب فیه. یعنی خداوند نوری است که ظلمت در او راه ندارد حقی است که با باطل همراه نشود و راستی است که با دروغ نیامیزد. در برخی از منابع آمده است که چون نواصب نتوانستند به امام صادق (ع) طعن بزنند، به مفضل دروغ و مطالب عجیبی نسبت دادند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 423 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | از قول وی از امام صادق (ع) روایت می‌کنند که حضرت فرمود: ان اللّه تعالی نور لا ظلمة فیه و حق لا باطل فیه و صدق لا کذب فیه. یعنی خداوند نوری است که ظلمت در او راه ندارد حقی است که با باطل همراه نشود و راستی است که با دروغ نیامیزد. در برخی از منابع آمده است که چون نواصب نتوانستند به امام صادق (ع) طعن بزنند، به مفضل دروغ و مطالب عجیبی نسبت دادند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 423 با ویرایش و اصلاح جملات</ref> | ||
<ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 173 </ref> | <ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 173 </ref> | ||
نسخهٔ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۸
مفضّلیه فرقه‌ای از غلاة بودند که حضرت علی را بر دیگر خلفا ترجیح می‌دادند. آنان پیرو مفضل صیرفی بودند و به الوهیت امام جعفر صادق (ع) اعتقاد داشتند و چون امام صادق (ع) از ابو‌الخطاب تبری جست، این طایفه نیز با «خطابیّه» مخالفت کردند. با این حال امامیه مفضل را مبرای از این سخنان دانستند. از قول وی از امام صادق (ع) روایت می‌کنند که حضرت فرمود: ان اللّه تعالی نور لا ظلمة فیه و حق لا باطل فیه و صدق لا کذب فیه. یعنی خداوند نوری است که ظلمت در او راه ندارد حقی است که با باطل همراه نشود و راستی است که با دروغ نیامیزد. در برخی از منابع آمده است که چون نواصب نتوانستند به امام صادق (ع) طعن بزنند، به مفضل دروغ و مطالب عجیبی نسبت دادند.[۱] [۲] [۳] [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 423 با ویرایش و اصلاح جملات
- ↑ حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 173
- ↑ دهلوی عبد العزیز، تحفه اثنى عشريه، چاپ سنگی، سال 1896 میلادی، ص 12
- ↑ خاندان نوبختى، عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1311 شمسی هجری. ص 264
- ↑ نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص168