احمد بن حسن بن عبدویه رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حسن بن عبدویه رازی، [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] شیعی. وی حدود 282 هجری در ری زاده شد زیرا در سال 302 هجری از استادش «ابویزید محمد بن یحیی مروزی» در ری حدیث شنید، بنابراین در آن زمان از سن کافی(حدود 20 سال) برخوردار بود. تاریخ وفات او به درستی روشن نیست ولی از آنجا که وی استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بود می‏‌توان وفات او را حدود 360 هجری در نظر گرفت. وی اصالتاً ایرانی و اهل ری است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولی لقب نخست صحیح است. وی در ری پرورش یافت و چنان‌که از لقب «قطان» بر می‌‏آید، به کار پنبه‏ زنی اشتغال داشته و از این راه کسب درآمد می‌‏کرده است. شاید زمانی که وی به فراگیری معارف [[اهل بیت (علیهم‌السلام)|اهل‌‏بیت‌ (علیه‌السلام)]] روی آورد این شغل را هم‌چنان حفظ کرده بود و به همین سبب در منابع حدیثی از او با لقب «ابوعلی قطان» یاد می‏‌شود. شیخ صدوق ضمن این‌که از او با عنوان «سالخورده» یاد می‏‌کند وی را «بزرگ اصحاب حدیث» در ناحیه ری معرفی می‏کند.  

=استادان=