ابوحمزه بغدادی بزاز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = أبوحمزه البغدادی البزاز | |||
| تصویر = تصوف وطریقت.jpg | |||
| نام = | |||
| | | نام‌های دیگر = شیخ الشیوخ | ||
| | | سال تولد = | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = | ||
| | | سال درگذشت = 269 ق | ||
| | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = | |||
</ | | استادان = | ||
| شاگردان = | |||
| دین = | |||
| مذهب = | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = از علمای برجسته [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''أبوحمزه البغدادی البزاز''' از علمای برجسته [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و برجستگان [[تصوف]] در قرن سوم هجری بوده است<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص227-229، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. | |||
==زندگی== | |||
=زندگی= | [[ذهبی]] او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با [[سری سقطی]] و [[بشر حافی]] همنشین بوده است و از دوستان ابوتراب نخشبی به شمار می‌آمد که در سفرهایش او را همراهی می‌کرد. او در [[مسجد]] [[مدینه]] و بعد از آن در مسجد رصاصه [[بغداد]] تدریس می‌کرد. | ||
ذهبی او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با [[سری سقطی]] و [[بشر حافی]] | |||
==گفتار== | |||
محال است [[خدا]] را دوست داشته باشید ولی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می‌شوید. | محال است [[خدا]] را دوست داشته باشید ولی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می‌شوید. | ||
| خط ۲۶: | خط ۳۲: | ||
کسی که سه چیز را [[خداوند]] روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة البغدادی البزاز]</ref>. | کسی که سه چیز را [[خداوند]] روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%AD%D9%85%D8%B2%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%8A أبو حمزة البغدادی البزاز]</ref>. | ||
=وفات= | ==وفات== | ||
او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از [[نماز]] در محله باب ال[[کوفه]] بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری<ref>تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، ج1، ص307-410</ref> و أبو عبدالرحمن السلمی او را درگذشته 289 و ذهبی تاریخ وفات او را به سال 269 تایید کرده است. | |||
او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از [[نماز]] در محله باب ال[[کوفه]] بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری<ref>تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، ج1، ص307-410</ref> و أبو عبدالرحمن السلمی او را درگذشته | |||
[[ابن عربی]] می‌گوید: مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از [[جنید بغدادی]] خواستند که بر او نماز بخواند ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل | == روایت ابن‌عربی از وفات ابوحمزه بغدادی == | ||
[[ابن عربی]] می‌گوید: مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از [[جنید بغدادی]] خواستند که بر او نماز بخواند ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل شب‌زنده‌داری بود و در علم قرائت [[قرآن]] به ویژه به شیوه ابوعمرو پیشگام بود و اهل‌سنت آن را از او روایت می‌کنند. او اولین کسی بود که در مورد خلوص در ذکر، جمع اراده و محبت، اشتیاق، قرب وانس برای مردم توضیح داد. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۱
| أبوحمزه البغدادی البزاز | |
|---|---|
 | |
| نام‌های دیگر | شیخ الشیوخ |
| اطلاعات شخصی | |
| سال درگذشت | 269 ق، ۲۶۱ ش، ۸۸۳ م |
| فعالیت‌ها | از علمای برجسته اهل‌سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری |
أبوحمزه البغدادی البزاز از علمای برجسته اهل‌سنت و برجستگان تصوف در قرن سوم هجری بوده است[۱].
زندگی
ذهبی او را به نام شیخ الشیوخ یاد کرده است. او با سری سقطی و بشر حافی همنشین بوده است و از دوستان ابوتراب نخشبی به شمار می‌آمد که در سفرهایش او را همراهی می‌کرد. او در مسجد مدینه و بعد از آن در مسجد رصاصه بغداد تدریس می‌کرد.
گفتار
محال است خدا را دوست داشته باشید ولی او را در خاطر نیاورید و یادی از او نکنید و یا او را یاد کنید حلاوت یاد او را نچشید که اگر چنین شد به غیر او مشغول می‌شوید.
نشانه صوفی واقعی این است که او پس از ثروت فقیر می‌شود. پس از جلال ذلیل می‌شود و پس از شهرت پنهان می‌شود.
هرکس راه خدای متعال را بشناسد طی سلوک برایش آسان می‌شود و هیچ راهی برای راه رسیدن به خداوند متعال وجود ندارد مگر پیروی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در شرایط و اعمال و گفته‌هایش.
کسی که سه چیز را خداوند روزیش کند از آفات نجات یافته است: شکم خالی با قلبی قانع، فقر همراه با زهد و صبری همیشگی همراه با یاد خدا در همه حال[۲].
وفات
او در هنگام تدریس که بر روی صندلی نشسته بود حالش دگرگون و بر روی زمین افتاد و چند روز بعد درگذشت و در روز جمعه بعد از نماز در محله باب الکوفه بغداد به خاک سپرده شد. در تاریخ دقیق وفات او اختلاف وجود دارد. خطیب بغدادی او را متوفی 269 هجری[۳] و أبو عبدالرحمن السلمی او را درگذشته 289 و ذهبی تاریخ وفات او را به سال 269 تایید کرده است.
روایت ابن‌عربی از وفات ابوحمزه بغدادی
ابن عربی می‌گوید: مراسم تشییع جنازه او با حضور علما و زهاد بود و گروهی از هاشمیون او را غسل دادند. از جنید بغدادی خواستند که بر او نماز بخواند ولی امتناع کرد پس پسرش بر پدر نماز گذارد او اهل شب‌زنده‌داری بود و در علم قرائت قرآن به ویژه به شیوه ابوعمرو پیشگام بود و اهل‌سنت آن را از او روایت می‌کنند. او اولین کسی بود که در مورد خلوص در ذکر، جمع اراده و محبت، اشتیاق، قرب وانس برای مردم توضیح داد.
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص227-229، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ أبو حمزة البغدادی البزاز
- ↑ تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، ج1، ص307-410