کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

محمد‌علی گرامی
نام کامل	محمد‌علی گرامی قمی
اطلاعات شخصی
سال تولد	1317 ش، ۱۹۳۹ م، ۱۳۵۸ ق
محل تولد	قم
دین	اسلام، شیعه
استادان	روح‌الله خمینی، محمدعلی اراکی، مرتضی حائری، سیدمحمد محقق داماد و ...
آثار	استفتائات، منطق المقارن،آغاز فلسفه،خدا در نهج البلاغه،جنبش ذاتی طبیعت،لولا فاطمه،نگاهی به سیستم سیاسی اسلام
وبگاه	www.ayat-gerami.ir

محمدعلی گرامی قمی، از مراجع تقلید شیعه ساکن قم است که به استخاره گرفتن مشهور است. از شاگردان امام‌خمینی، روحانی مبارز و از استادان حوزه علمیه قم می‌باشد. وی در دوران پیش از انقلاب اسلامی ایران، فعالیت‌های سیاسی بسیاری داشت و از همین رو بارها توسط حکومت شاهنشاهی پهلوی، دستگیر و تبعید شده بود. او پس از انقلاب، فعالیت‌های علمی و تبلیغی خود را پی گرفت و اکنون یکی از اساتید شناخته شده حوزه علمیه و از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم است.

تولد و تحصیل

محمدعلی گرامی، در ماه مهر‌ سال ۱۳۱۷ش؛ در شهر قم متولد شد. نام پدرش عباس بود، خواهرزاده ابوالقاسم کبیر قمی از عالمان وارسته در قم بود و پدر و پدربزرگ گرامی، هر دو از تجار مشهور قم بودند. وی تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه باقریه آغاز کرد و پس از آن با تأثیرپذیری از اکبر تربتی واعظ، یکی از منبری‌های شهر، به طلبگی علاقه‌مند شد و در سال ۱۳۲۹، با وجود مخالفت پدر، تحصیلات حوزوی را در قم آغاز کرد. در سن هجده‌سالگی درس‌های سطح حوزه را طی پنج سال به اتمام رساند. همچنین درس خارج را از سال ۱۳۳۵ و به مدت شانزده سال نزد اساتید مشهور و معروف آن دوران به اتمام رساند. او در میان استادان خود، به امام‌خمینی و درس ایشان بسیار علاقه‌مند بود.

فعالیتها

ایشان اقدامات متعددی را رهبری یا همراهی می‌کرد. او در دهه ۱۳۵۰ش فتوای مشهور لزوم اجتناب از مارکسیست‌ها را با همراهی گروهی دیگر از فقها در زندان منتشر کرد. نام او در اعلامیه‌های مختلفی علیه حکومت شاهنشاهی پهلوی وجود داشت. او در دهه‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۰ش، به سفرهای تبلیغی می‌رفت و سخنرانی‌های او در شهرهای مختلف، مورد استقبال قرار می‌گرفت. گرامی از اعضای اولیه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بود. پس از انقلاب اسلامی در ایران، فعالیت‌های گرامی بیشتر در زمینه فرهنگی و علمی تعریف می‌شد. گرامی در کرج، جمعیتی به نام المراقبون تأسیس کرده بود که بعدا به خاطر گرایش این گروه به اقدامات نظامی برای حفظ نظم شهر، و تأکید گرامی برای کارهای تبلیغی در این گروه، از آنها فاصله گرفت. تدریس در حوزه علمیه، مهمترین بخش حیات علمی او بود. وی در این مدت، آثار متعددی را نیز تألیف کرد

منابع

کنست
نام	کْنِسِت
مدیران سابق	امیر اوهانا، لیکود

کْنِسِت (در عبری: הכנסת)، نام پارلمان اسرائیل است که در شهر اورشلیم قرار دارد. کنست دارای ۱۲۰ کرسی است. زبان مباحثات در پارلمان اسرائیل، زبان عبری است، ولی نمایندگان عرب پارلمان می‌توانند به زبان عربی سخن بگویند و بیانات آنان به زبان عبری بلافاصله ترجمه می‌شود. سخنان نمایندگان عبری‌زبان نیز به صورت هم‌زمان به عربی ترجمه می‌شود. هم‌اکنون «۲۰امین دوره» کنست رسمیت دارد. حدود یک ششم از نمایندگان کنونی را زنان تشکیل می‌دهند.

کْنِسِت

کْنِسِت (در عبری: הכנסת) نام پارلمان اسرائیل است که در شهر اورشلیم قرار دارد. کنست دارای ۱۲۰ صندلی است. زبان مباحثات در پارلمان اسرائیل، زبان عبری است، ولی نمایندگان عرب پارلمان می‌توانند به زبان عربی سخن بگویند و بیانات آنان به زبان عبری بلافاصله ترجمه می‌شود. سخنان نمایندگان عبری‌زبان نیز به صورت هم‌زمان به عربی ترجمه می‌شود. کْنِسِت، پارلمان اسرائیل است، یعنی بالاترین مقام قانونگذاری در اسرائیل همین کنست است. کنست تنها منبع قانونگذاری است که تعریف می کند،اختیارات و سمت های رسمی را طبق قانون. نام کنست در اصل به دوره قبل از میلاد مسیح باز می گردد و این نهاد قانونگذاری منطقه یهود است کنست هر چهار سال یک بار برگزار می شود، مگر اینکه کنست به اتفاق آرا انحلال خود را اعلام کند که در این صورت انتخابات زودهنگام برگزار می شود. هر کس به سن هجده سالگی رسیده باشد حق دارد در انتخابات کنست شرکت کند و هرکس به سن بیست و یک سالگی رسیده باشد حق دارد خود را برای آن نامزد کند. کنست از میان اعضای خود رئیس و معاونان رئیس جمهور را انتخاب می کند. کنست سیستم کاری دارد که به آن پایبند است و تصمیمات با اکثریت اتخاذ می شود، مگر اینکه قانون یا موضوعی به اتفاق آرا نیاز داشته باشد.

کنست علاوه بر اینکه یک مرجع قانونگذاری است، رئیس دولت اسرائیل را انتخاب می کند و نخست وزیر باید عضو کنست باشد، در حالی که وزیران می توانند از خارج از آن منصوب شوند. تاکنون شانزده کنست (یعنی شانزده جلسه کنست از زمان تأسیس اسرائیل در سال 1948) انتخاب شده است. انتخابات کنست عمومی، ملی، مستقیم، برابر، مخفی و تناسبی است. هم‌اکنون «۲۵مین دوره» کنست رسمیت دارد. حدود یک ششم از نمایندگان کنونی را زنان تشکیل می‌دهند. در تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۰۹ میلادی، انتخابات سراسری اسرائیل برای تشکیل ۱۸امین کنست در کشور اسرائیل برگزار شد.

تاسیس و نامگذاری

ریشه های آن به قبل از تأسیس دولت اسرائیل برمی گردد، زمانی که اولین پارلمان با تصمیم شورای نمایندگان یهودیان در 1 مه 1948 تأسیس شد تا یک دولت و شورای دولتی موقت برای انجام امور دولتی پس از پایان مأموریت بریتانیا برای فلسطین در 14 فوریه 1949، مجلس مؤسسان اولین جلسه خود را برگزار کرد، که در آن یوسف شپرینتساک به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، دو روز بعد، تغییر نام خود را به کنست تصویب کرد که اولین جلسه آن تا سال 1951 ادامه یافت. در اوت 1951، دومین نشست کنست آغاز شد و به مدت چهار سال ادامه یافت و طی آن چهار دولت قدرت را در دست گرفتند. انتخابات مجلس شورای اسلامی در 17 مارس 2015 برای انتخاب کنست بیستم برگزار شد و در نتیجه حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو با کسب 23.4 درصد آرا، سی کرسی از 120 کرسی کنست را به خود اختصاص داد. نتانیاهو به پیروزی گسترده ای بر «اتحادیه صهیونیستی» دست یافت که 18.6 درصد آرا را به دست آورد و دو قطب خود را به دست آورد: حزب کارگر به رهبری ایزاک هرتزوگ و جنبش به رهبری تزیپی لیونی، 24 کرسی. در مورد فهرست مشترک عربی نیز 10.54 درصد یا 13 کرسی به دست آورد.

مجمع عمومی

مجمع عمومی نهاد اصلی کنست است که در آن تصمیمات نهایی را در مورد موضوعات مورد بحث در کنست را اتخاذ می کند، اما برای انجام وظایف خود، حضور همه اعضای آن ضروری نیست برای قانون و برنامه کاری و همچنین سوال از وزرای دولت و طرح عدم اعتماد. مسائل سیاسی، امنیتی، اجتماعی و اقتصادی که مربوط به امور داخلی است به این نهاد ارائه می شود و تصمیمات با اکثریت آرا اتخاذ می شود، مگر اینکه متن قانون مستلزم اکثریت زیاد باشد.

کمیته ها

اکثر کارهای کنست از طریق کمیته های آن مدیریت می شود و موضوعاتی که نیاز به تحقیق حرفه ای و عمیق دارند به کمیته های تخصصی ارجاع می شوند.

کنست شامل 15 کمیته دائمی است:

1. کمیته مالی؛
2. کمیته امور اقتصادی؛
3. کمیته روابط خارجی و امنیت؛
4. کمیته امور داخلی و محیط زیست؛
5. کمیته قانون اساسی، قانون و قضائیه؛
6. کمیته مهاجرت، جذب و آوارگان(دیاسپورا)؛
7. کمیته آموزش، فرهنگ و ورزش؛
8. کمیته کار و رفاه؛
9. کمیته امور کنترل دولتی؛
10. کمیته ارتقای وضعیت زنان و برابری جنسیتی؛
11. کمیته علم و فناورید؛
12. کمیته بهداشت؛
13. کمیته امنیت داخلی؛
14. کمیته ویژه پروژه های زیرساختی؛
15. کمیته خدمات مذهبی و یهودی.