زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


زبور نام کتاب آسمانی که بر اساس قرآن و روایات بر حضرت داوود پیامبر علیه السلا نازل شده است است.این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در قرآن و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را  با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته‌اند. زبور به زبان عبری است و پس از تورات نزول یافته‌است.<ref> با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷</ref> و <ref>معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳</ref>
زبور نام کتاب آسمانی که بر اساس قرآن و روایات بر حضرت داوود پیامبر علیه السلا نازل شده است است.این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در قرآن و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را  با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته‌اند. زبور به زبان عبری است و پس از تورات نزول یافته‌است.<ref> با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷</ref> و <ref>معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳</ref>
==دلیل نامگذاری==
مطابق با احادیث وارد شده وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح فرود آمده‌است.<ref>بحارالانوار، ۱۴/۳۳</ref>
برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.<ref>المیزان ج۵ ص ۲۲۰</ref> بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته‌اند.
==پانویس==
==رده ها==

نسخهٔ ‏۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۲

زبور نام کتاب آسمانی که بر اساس قرآن و روایات بر حضرت داوود پیامبر علیه السلا نازل شده است است.این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در قرآن و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته‌اند. زبور به زبان عبری است و پس از تورات نزول یافته‌است.[۱] و [۲]

دلیل نامگذاری

مطابق با احادیث وارد شده وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح فرود آمده‌است.[۳] برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.[۴] بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته‌اند.

پانویس

رده ها

  1. با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷
  2. معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳
  3. بحارالانوار، ۱۴/۳۳
  4. المیزان ج۵ ص ۲۲۰