معاذیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←عقاید) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود<ref>مشکور، محمد | معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب [[کفر]] شود<ref>مشکور، محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>مقدسی، مطهر بن طاهر، ''البدء و التاريخ''، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145.</ref><ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، ''وفیات الاعیان''، ج ۶، ص ۱۶۵، ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج ۱۰، ص ۵۱.</ref><ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج ۱، ص۳۷۱.</ref><ref>ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج ۳، ص ۲۶۰.</ref><ref>زرکلی، خیرالدین، ''الاعلام''، ج ۸، ص ۱۷۲.</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۵
| معاذیه | |
|---|---|
 | |
| نام | معاذیه |
| نام رایج | معاذیه |
| موسس | یحیی بن معاذ رازی |
| عقیده | معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند، مگر که آن گناه مستوجب کفر شود |
معاذیه از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند.
شرح حال موسس
یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری بود که در بلخ می‌زیست و در نیشابور درگذشت. وی عارفی اندرزگو در روزگار خود بود. در سفرش به بغداد، مشاهیر صوفیه و عابدان بزرگ گرد او جمع شده برایش منبری آماده کردند تا به مواعظش گوش دهند. از ابن معاذ جملات و اشارات زیبایی به یادگار مانده است. از جمله می‌گفت: «سخن خوب، خوب است و بهتر از آن، معنای آن است و بهتر از معنایش، عمل به آن است و بهتر از عمل به آن، پاداش عمل به آن است و از آن بالاتر و بهتر، خشنودی کسی است که این عمل برای او انجام شده است».
عقاید
معاذیه معتقد بودند که خدای متعال به جهت جود، فضل و رحمتی که دارد، گناه کار را عذاب نمی‌کند مگر که آن گناه مستوجب کفر شود[۱][۲][۳][۴][۵][۶].
پانویس
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 145.
- ↑ ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج ۶، ص ۱۶۵، ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج ۱۰، ص ۵۱.
- ↑ ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج ۱، ص۳۷۱.
- ↑ ابن عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج ۳، ص ۲۶۰.
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج ۸، ص ۱۷۲.
