شورای عالی امنیت ملی

شورای عالی امنیت ملی

تاریخچه

شورای عالی امنیت ملی را می‌توان فرزند شورای عالی دفاع دانست که در زمان جنگ با حضور رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر، فرماندهان ارشد نظامی و دو مشاور رهبری برای اتخاذ تصمیمات مهم حکومتی با موضوع دفاع مقدس تشکیل می‌شد که با وجود نشست سران قوا یا بعدتر تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام، این شورا در امور سیاسی چندان دخالتی نداشت. بعدها در بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال 138 ش، در اصل یکصد و هفتاد و ششم این قانون ضرورت تشکیل شورایی تحت عنوان شورای عالی امنیت ملی به ریاست رئیس جمهور و به منظور تأمین منافع ملی و پاسداری از انقلاب اسلامی و تمامیت ارضی و حاکمیت ملی تصویب شد.این شورای به تناسب وظایف خود از شوراهای فرعی مانند شورای دفاع و شورای امنیت کشور تشکیل شده است که ریاست هر یک از این شوراها با رئیس جمهور یا یکی از اعضای شورای عالی است که از طرف رئیس جمهور تعیین می‌شود.

اعضای شورای امنیت

اعضای شورای عالی امنیت ملی از مقامات عالی‌رتبه سیاسی، نظامی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران تشکیل می‌شود. طبق اصل ۱۷۶ قانون اساسی اعضای شورای عالی امنیت ملی عبارتند از:

• رؤسای قوای سه‏‌گانه؛
• رئیس ستاد فرماندهی کل نیرو‌های مسلح؛
• مسئول امور برنامه و بودجه؛
• دو نماینده به انتخاب مقام رهبری؛
• وزیر امور خارجه، وزیر کشور، وزیر اطلاعات؛
• حسب مورد وزیر مربوط و عالی‏‌ترین مقام ارتش و سپاه؛