حواریین: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حواريين در اصطلاح دينى و علماى [[رجال]]، جماعتى از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم السلام هستند . در بعضى از آثار ديني، با همین عبارت از ایشان مدح شده است. | حواريين در اصطلاح دينى و علماى [[رجال]]، جماعتى از اصحاب خاص [[امام|امامان]] علیهم السلام هستند . در بعضى از آثار ديني، با همین عبارت از ایشان مدح شده است. | ||
==وجه تسمیه== | ==وجه تسمیه== | ||
تعریف در پی، مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] علیه السلام است، و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنا بر این، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى | تعریف در پی، مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] علیه السلام است، و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنا بر این، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همين معنا يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند. از [[امام رضا علیه السلام]] در وجه تسميه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد، هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانيده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref> | ||
==مصادیق== | ==مصادیق== | ||
کشى در «رجال» خود با پنج واسطه از [[حضرت موسى بن جعفر]] (ع) روايت کرده که در روز قيامت منادى ندا مى کند که کجايند حواريين [[محمد بن عبد الله (ص)]] که به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پيمان نکردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر مى خيزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[حضرت على (ع)]] مى رسد. پس [[محمد بن ابى بکر]] و [[ميثم تمار]] و [[اويس قرنی]] و [[عمرو بن حمق خزاعى]] بر می خيزند.سپس همان ندا درباره حضرت [[امام حسن مجتبى]] (ع) مى رسد پس [[سفيان بن ابى ليلى]] و [[حذيفه بن اسيد غفارى]] برمی خيزند. ديگر بار همان ندا درباره [[حسين بن على (ع)]] مى رسد در اين ندا، حواريين آن حضرت يعنى تمام [[شهداى کربلا]] بر می خيزند. در نداى حواريين، [[حضرت على بن حسين (ع)]]، [[جبير بن مطعم]] و [[يحيى بن ام الطويل]] و [[ابو خالد کابلى]] و [[سعيد بن مسيب]] بر می خيزند.حواريين [[حضرت باقر (ع)]]، [[عبد الله بن شريک عامرى]] و [[زرارة بن اعين]] و [[بريد بن معاويه]] و [[محمد بن مسلم]] و [[ليث بن بخترى]] هستند که با نداى منادى برمی خيزند. در نداى حواريين [[حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، [[عبد الله بن شريک عامرى]] و [[عبد الله بن ابى يعفور]] و [[عامر بن عبد الله بن خداعه]] و [[حجر بن زائده]] و [[حمران بن اعين]] برمی خيزند. سپس حواريين ساير ائمه فرا خوانده می شوند. این اشخاص در روز قیامت و صحرای محشر، اول سابقين و اول مقربين هستند.<ref>ر.ک.فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | |||
نسخهٔ ۳۰ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۳
حواريين در اصطلاح دينى و علماى رجال، جماعتى از اصحاب خاص امامان علیهم السلام هستند . در بعضى از آثار ديني، با همین عبارت از ایشان مدح شده است.
وجه تسمیه
تعریف در پی، مربوط به یاران خاص حضرت عیسی علیه السلام است، و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنا بر این، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى که چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همين معنا يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند. از امام رضا علیه السلام در وجه تسميه آنها به «حواریون» نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد، هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانيده بودند.[۱]
مصادیق
کشى در «رجال» خود با پنج واسطه از حضرت موسى بن جعفر (ع) روايت کرده که در روز قيامت منادى ندا مى کند که کجايند حواريين محمد بن عبد الله (ص) که به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پيمان نکردند، پس سلمان و مقداد و ابوذر بر مى خيزند بار دوم مانند همان ندا درباره حضرت على (ع) مى رسد. پس محمد بن ابى بکر و ميثم تمار و اويس قرنی و عمرو بن حمق خزاعى بر می خيزند.سپس همان ندا درباره حضرت امام حسن مجتبى (ع) مى رسد پس سفيان بن ابى ليلى و حذيفه بن اسيد غفارى برمی خيزند. ديگر بار همان ندا درباره حسين بن على (ع) مى رسد در اين ندا، حواريين آن حضرت يعنى تمام شهداى کربلا بر می خيزند. در نداى حواريين، حضرت على بن حسين (ع)، جبير بن مطعم و يحيى بن ام الطويل و ابو خالد کابلى و سعيد بن مسيب بر می خيزند.حواريين حضرت باقر (ع)، عبد الله بن شريک عامرى و زرارة بن اعين و بريد بن معاويه و محمد بن مسلم و ليث بن بخترى هستند که با نداى منادى برمی خيزند. در نداى حواريين حضرت امام جعفر صادق (ع)، عبد الله بن شريک عامرى و عبد الله بن ابى يعفور و عامر بن عبد الله بن خداعه و حجر بن زائده و حمران بن اعين برمی خيزند. سپس حواريين ساير ائمه فرا خوانده می شوند. این اشخاص در روز قیامت و صحرای محشر، اول سابقين و اول مقربين هستند.[۲]
پانویس
- ↑ http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86
- ↑ ر.ک.فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.