سنانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سنانیه''' فرقه اى از [[اسماعیلیه]] نزارى پیروان ابو الحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است كه راشد الدین لقب داشت و پیشواى اسماعیلیه و صاحب دعوت ایشان در قلاع شام بود. | |||
==تاریخچه == | ==تاریخچه== | ||
[[ابو الحسن سنان]] | [[ابو الحسن سنان]] نخست از «[[نصيريه|نصیریه]]» بود و سپس به كیش اسماعیلیه نزارى درآمد.او در اصل بصرى بود و به [[قلعه الموت]] رفت و از آن جا به [[شام]] سفر كرد و در زمان سلطان نور الدین محمود، دعوت [[اسماعيليه|اسماعیلیه]] را در آنجا تجدید كرد و با سلطان مذكور بسیار جنگید و بر [[قلاع شام]] تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد.وى معاصر [[صلاح الدين ايوبى|صلاح الدین ایوبى]] بود، ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او كرد، اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت. | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
ابو الحسن سنان، به علم | ابو الحسن سنان، به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «[[تناسخ]]» را در مذهب اسماعیلى وارد كرد و دعوى علم غیب داشت و مى گفت از حوادث پیش از آن كه واقع شود، خبر مى دهد.سرهاى دشمنان خود را كه مى برید با آنان سخن مى گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى کرد. مدعى بود كه محمد بن اسماعیل در وى حلول كرده است، و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى كردند.او كیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا كرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرقه های دینی ]] | [[رده: فرقه های دینی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۸
سنانیه فرقه اى از اسماعیلیه نزارى پیروان ابو الحسن سنان بن سلمان بن محمد بن راشد البصرى است كه راشد الدین لقب داشت و پیشواى اسماعیلیه و صاحب دعوت ایشان در قلاع شام بود.
تاریخچه
ابو الحسن سنان نخست از «نصیریه» بود و سپس به كیش اسماعیلیه نزارى درآمد.او در اصل بصرى بود و به قلعه الموت رفت و از آن جا به شام سفر كرد و در زمان سلطان نور الدین محمود، دعوت اسماعیلیه را در آنجا تجدید كرد و با سلطان مذكور بسیار جنگید و بر قلاع شام تسلط یافت و در آن جا به مدت سى سال حکومت کرد.وى معاصر صلاح الدین ایوبى بود، ولى هرگز مطیع او نشد. صلاح الدین پس از صلح با فرنگان قصد او كرد، اما سرانجام با وى مصالحه نمود. سنان در سال 588 هجرى در شام درگذشت.
شرح حال
ابو الحسن سنان، به علم حیل و شعبده و سیمیا آگاه بود و عقیده به «تناسخ» را در مذهب اسماعیلى وارد كرد و دعوى علم غیب داشت و مى گفت از حوادث پیش از آن كه واقع شود، خبر مى دهد.سرهاى دشمنان خود را كه مى برید با آنان سخن مى گفت و با انواع فریب و حیل مردم را به خویشتن معتقد مى کرد. مدعى بود كه محمد بن اسماعیل در وى حلول كرده است، و از این جهت ادعاى الوهیت داشت. پیروانش او را مى پرستیدند و جان و مال خود را فدایش مى كردند.او كیش خود را از اسماعیلیه ایران و الموت جدا كرد و دستگاه دیگرى در شام براى فریب مردم ترتیب داد و قلاع فراوانى در شام بنا کرد.[۱]
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 237 با ویرایش و اصلاح عبارات