محمد باقر مجلسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
لازم به ذکر است وی در زمان خود با توجه به نزدیکی به دربار شاه سلطان حسین، بر ضد آشنایی با دانشهای مبتنی بر خرد و استدلال برخاست و حتی نوشت که نباید پیرامون علم و صفات خداوند و شبهههای مربوط به قضا و قدر اندیشید . در همین دوران است که ملا صدرا تکفیر میشود و مجلسی ملا صادق اردستانی را از اصفهان بیرون میکند . <ref>حسین سینا، «نگاهی به اندیشهٔ سیاسی شیعی در گذر زمان»، در گروه نویسندگان، به کوشش حسن یوسفی اشکوری، احیا-دفتر پنجم، ص ۵۱، تهران: نشر یادآوران، ۱۳۷۰</ref> | لازم به ذکر است وی در زمان خود با توجه به نزدیکی به دربار شاه سلطان حسین، بر ضد آشنایی با دانشهای مبتنی بر خرد و استدلال برخاست و حتی نوشت که نباید پیرامون علم و صفات خداوند و شبهههای مربوط به قضا و قدر اندیشید . در همین دوران است که ملا صدرا تکفیر میشود و مجلسی ملا صادق اردستانی را از اصفهان بیرون میکند . <ref>حسین سینا، «نگاهی به اندیشهٔ سیاسی شیعی در گذر زمان»، در گروه نویسندگان، به کوشش حسن یوسفی اشکوری، احیا-دفتر پنجم، ص ۵۱، تهران: نشر یادآوران، ۱۳۷۰</ref> | ||
=زهد و پارسایی= | |||
یک ویژگی بسیار مهم در زندگی این بزرگ مرد، زهد و پارسایی و ساده زیستی او است. علامه در عهد صفوی میزیست و [[شیخ الاسلام]] [[حکومت صفوی]] بود و در یک کلام، تمام امکانات دولت در اختیار او بود، اما با همه اینها زندگی شخصی علامه در نهایت زهد و سادگی سپری میشد. <ref>«علامه مجلسی مداح حکومت صفویه یا مروج تعالیم دینی»، سؤال ۱۳۳۹۶</ref> | |||
=منتقدین محمد باقر مجلسى= | =منتقدین محمد باقر مجلسى= |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۹
نام | محمدباقر مجلسی |
---|---|
نام کامل | محمدباقر مجلسی |
تاریخ ولادت | 1038 محرم الحرام |
محل ولادت | اصفهان |
محل تحصیل | اصفهان |
محل زندگی | اصفهان |
مسئولیت ها | فقیه و عالم شیعه • قرآن پژوه • مفسر • تدریس |
برخی آثار | حلیة المتقین • مرآت العقول • آداب الحج • آداب الصلاة |
مذهب | شیعه |
محمد باقر مجلسى (۱۱۱۰-۱۰۳۷ ق) فرزند مولى محمدتقى مجلسی مشهور به علامه مجلسی عالم معروف شیعه در قرن یازدهم و صاحب نظر در علوم مختلف اسلامى مانند تفسیر، حدیث، کلام، فقه، اصول، تاریخ، رجال و درایه است.
او پس از وفات ملا محمد باقر سبزواری در سال ۱۰۹۰ هجری منصب شیخ الاسلامی را به عهده گرفت و در این مسند خدمات بسیاری را در زمینههای گوناگون سیاسی و اجتماعی به ایران و تشیع نمود. او به کمک جمعی از شاگردانش موسوعه بزرگ حدیثی شیعه با نام بحار الانوار را تالیف نمود.
زندگی نامه محمد باقر مجلسى
در سال ۱۰۳۷ هجری قمری، که این سال برابر است با عدد ابجدی جمله جامع کتاب بحارالانوار، [۱] در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. پدرش محمدتقی مجلسی از شاگردان شیخ بهایی بود و در علوم اسلامی از بزرگان روزگار خود به شمار میرفت. پدربزرگش نیز مقصود علی مجلسی نام داشت. مادرش دختر صدرالدین محمد عاشوری بود.
هنوز به سن ۴ سالگی نرسیده بود که نزد پدرش به تحصیل پرداخت و در مساجد برای نماز حاضر میشد. چنانچه خود میگوید: «الحمدلله رب العالمین که بنده در سن ۴ سالگی همه اینها را میدانستم؛ یعنی خدا و نماز و بهشت و دوزخ. و نماز شب میکردم در مسجد صفا، و نماز صبح را به جماعت میکردم و اطفال را نصیحت میکردم به آیت و حدیث، به تعلیم پدرم رحمةالله علیه». او در زمان کوتاهی تمام علوم رسمی زمان خود را فرا گرفت. [۲]
با وجود اینکه پدرش در علوم نقلی تبحر داشت، ولی بر اثر تغییر جهتی که در پدرش حاصل شده بود و بیشتر متمایل به علوم نقلی و بخصوص شرح و تفسیر احادیث گردیده بود، تنها علوم نقلی را از پدرش فرا گرفت و علوم عقلی را نزد آقا حسین خوانساری استفاده کرد.
در ۱۴ سالگی از ملاصدرا، اجازه روایت گرفت. و سپس در حضور استادانی چون علامه حسن علی شوشتری، امیرمحمد مومن استرآبادی، میرزای جزایری، شیخ حرعاملی، ملا محسن استرآبادی، ملا محسن فیض کاشانی، ملا صالح مازندرانی، تحصیل کرد. وی در اندک زمانی بر دانشهای صرف و نحو، معانی و بیان، لغت و ریاضی، تاریخ و فلسفه، حدیث و رجال، درایه و اصول و فقه و کلام احاطه کامل پیدا کرد.
وی بعد از مرگ آقا حسین خوانساری در ۱۰۹۹ ه.ق در دوران سلطنت شاه سلیمان صفوی به مقام ملاباشی ایران رسید، عالیترین مقام دینی کشور که تنها پس از پادشاه قرار میگرفت. مجلسی زندگی بسیار مجلل و آراستهای داشت به طوری که سید نعمتالله جزایری همکار و شاگردش نوشته که حتی شلوار زنان خدمتکار و کنیزکان او از گرانبهاترین پارچههای کشمیری بود.[۳]
لازم به ذکر است وی در زمان خود با توجه به نزدیکی به دربار شاه سلطان حسین، بر ضد آشنایی با دانشهای مبتنی بر خرد و استدلال برخاست و حتی نوشت که نباید پیرامون علم و صفات خداوند و شبهههای مربوط به قضا و قدر اندیشید . در همین دوران است که ملا صدرا تکفیر میشود و مجلسی ملا صادق اردستانی را از اصفهان بیرون میکند . [۴]
زهد و پارسایی
یک ویژگی بسیار مهم در زندگی این بزرگ مرد، زهد و پارسایی و ساده زیستی او است. علامه در عهد صفوی میزیست و شیخ الاسلام حکومت صفوی بود و در یک کلام، تمام امکانات دولت در اختیار او بود، اما با همه اینها زندگی شخصی علامه در نهایت زهد و سادگی سپری میشد. [۵]
منتقدین محمد باقر مجلسى
علی شریعتی را از مخالفین بزرگ محمدباقر مجلسی دانستهاند. عبدالهادی حائری، نخستین رویارویی اندیشه گران ایران با دو رویهٔ تمدن بورژوازی غرب، انتشارات امیر کبیر ۱۳۵۷، ص ۱۷۸و ۱۷۹ البته وصی تام الاختیار شریعتی محمدرضا حکیمی پس از مرگ او ادعا کرد: من به شریعتی قسمت هایی از بحارالانوار را نشان دادم و دیدگاه شریعتی نسبت به بحارالانوار و علامه مجلسی تغییر کرد و از من خواست کتبش را ویرایش کنم. [۶]
گفته میشود وی در طول عمر خود بیش از ۱٬۲۰۰٬۰۰۰ سطر، مطلب نوشتهاست که اگر به سالهای عمر وی تقسیم شود در هر سال نزدیک به ۲۰٬۰۰۰ سطر نوشتهاست. [۷] بجز علی شریعتی، سید محسن امین و سید محمدحسین طباطبائی از منتقدان وی بودند و عقیده داشتند گرچه بحارالانوار از بزرگترین کتب حدیثی شیعه محسوب میشود اما نوشتههای او نیاز به تجدیدنظر دارند و او مواد کم و مفید را با مواد بیارزش زیادی مخلوط کردهاست و کتاب او تبدیل به ملغمهای شده که راست و دروغ در آن مخلوط شده و قابل تشخیص و استناد نیست. [۸]
در گدشت
محمدباقر مجلسی در شب ۲۷ رمضان سال ۱۱۱۰ق و در ۷۳ سالگی در اصفهان از دنیا رفت. [۹] آقا جمال خوانساری بر وی نماز گذارد. [۱۰] وی بنا بر وصیتش در کنار مسجد جامع اصفهان و در جوار پدرش به خاک سپرده شد. [۱۱]
پانویس
- ↑ ریحانة الادب، محمد علی مدرس تبریزی: ج ۵، ص ۱۹۶
- ↑ سید مصلحالدین مهدوی، زندگینامه علامه مجلسی، ج۱، ص ۵۵
- ↑ آشنایی با بحار الانوار، بزرگترین دایرةالمعارف حدیث شیعه، ص ۲۲
- ↑ حسین سینا، «نگاهی به اندیشهٔ سیاسی شیعی در گذر زمان»، در گروه نویسندگان، به کوشش حسن یوسفی اشکوری، احیا-دفتر پنجم، ص ۵۱، تهران: نشر یادآوران، ۱۳۷۰
- ↑ «علامه مجلسی مداح حکومت صفویه یا مروج تعالیم دینی»، سؤال ۱۳۳۹۶
- ↑ خدایا زین معما پرده بردار، هفته نامه صبح، سه شنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۳۷۵
- ↑ ملک الشعرابهار سبکشناسی جلد ۳
- ↑ Brunner، Rainer. «مجلسی، محمدباقر». دانشنامه ایرانیکا
- ↑ قمی، الکنی و الالقاب، ۱۳۶۸ش، ج۳، ص۱۴۹
- ↑ روضاتی، ص۶۱
- ↑ قمی، الکنی و الالقاب، ۱۳۶۸ش، ج۳، ص۱۴۹