ابوالحسین بن هند: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوالحسین بن هند''' که نامش علی بن هند الفارسی قرشی است ، از علمای و از متصوفه برجسته [[اهل سنت]] در قرن چهارم هجری است. | '''ابوالحسین بن هند''' که نامش علی بن هند الفارسی قرشی است ، از علمای و از متصوفه برجسته [[اهل سنت]] در قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي ، ص301-303، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. | ||
=توصیف ابو عبد الرحمن سلمی= | =توصیف ابو عبد الرحمن سلمی= | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=معاصرین= | =معاصرین= | ||
او با اشخاصی مانند:جعفراً الْحذاء و شیوخ وی در فارس همراهی داشته است.او همچنین با [[جنید بغدادی|جنید]] و عمر المکی و کسانی از طبقه آنان را همراهی کرده است. | او با اشخاصی مانند:جعفراً الْحذاء و شیوخ وی در فارس همراهی داشته است.او همچنین با [[جنید بغدادی|جنید]] و عمر المکی و کسانی از طبقه آنان را همراهی کرده است<ref>حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، أبو نعيم الأصبهاني، ج10، 362-363</ref>. | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
با [[خدا]] آرامش یابید و از خدا فارغ نشوید.زیرا هرکه با خدا آرام گیرد نجات پیدا می کند و هر که از خدا فارغ شود هلاک می شود و ارامش الهی با یاد اوست که قلب را آرام می کند و فارغ شدن از خدا غفلت دائمی است. | با [[خدا]] آرامش یابید و از خدا فارغ نشوید.زیرا هرکه با خدا آرام گیرد نجات پیدا می کند و هر که از خدا فارغ شود هلاک می شود و ارامش الهی با یاد اوست که قلب را آرام می کند و فارغ شدن از خدا غفلت دائمی است. | ||
احترام به [[خداوند]] تبارک و تعالی به شناخت [[حرام]] و احترام به بزرگان است.او قداست خود را در قلب خلقت قرار داد و هرکس از آن محروم شود خداوند حرمت او را از قلوب می برد بنابراین نفرت او دلها ایجاد می شود حتی اگر اخلاقش خوب و شرایطش مناسب باشد.[[پیامبر(ص)|پیامبر صلی الله علیه و آله]] می فرماید احترام نمودن و گرامی داشتن شخص مومن ریش سفید از گرامی داشتن عظمت الهی به شمار می آید. | احترام به [[خداوند]] تبارک و تعالی به شناخت [[حرام]] و احترام به بزرگان است.او قداست خود را در قلب خلقت قرار داد و هرکس از آن محروم شود خداوند حرمت او را از قلوب می برد بنابراین نفرت او دلها ایجاد می شود حتی اگر اخلاقش خوب و شرایطش مناسب باشد.[[پیامبر(ص)|پیامبر صلی الله علیه و آله]] می فرماید احترام نمودن و گرامی داشتن شخص مومن ریش سفید از گرامی داشتن عظمت الهی به شمار می آید<ref>لواقح الأنوار في طبقات الأخيار، عبد الوهّاب الشعراني، ج1، ص97</ref>. | ||
قلبها ظرف و نگهدارنده هستند و هر ظرفی نگهدارنده چیزی است،قلوب اولیای خدا جایگاه معرفت الله هستند ، قلبهای عرفا محل محبت خدا ، و قلب محبان الهی جایگاه شوق به او و دلهای آرزومندانش محل انس با اوست که هر کدام از این احوالات آدابی را طلب می کند که اگر مودب به آن آداب نشوید به آنچه که به آن امید دارید هلاک می شوید<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86_%D8%A8%D9%86_%D9%87%D9%86%D8%AF أبو الحسين بن هند]</ref>. | قلبها ظرف و نگهدارنده هستند و هر ظرفی نگهدارنده چیزی است،قلوب اولیای خدا جایگاه معرفت الله هستند ، قلبهای عرفا محل محبت خدا ، و قلب محبان الهی جایگاه شوق به او و دلهای آرزومندانش محل انس با اوست که هر کدام از این احوالات آدابی را طلب می کند که اگر مودب به آن آداب نشوید به آنچه که به آن امید دارید هلاک می شوید<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86_%D8%A8%D9%86_%D9%87%D9%86%D8%AF أبو الحسين بن هند]</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۹
| نام | علی بن هند الفارسی قرشی |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالحسین بن هند |
| حیات | قرن چهارم هجری |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
ابوالحسین بن هند که نامش علی بن هند الفارسی قرشی است ، از علمای و از متصوفه برجسته اهل سنت در قرن چهارم هجری است[۱].
توصیف ابو عبد الرحمن سلمی
او را از بزرگان مشایخ صوفیه و علمای فارس معرفی می کند.او دارای احولات عرفانی و مقاماتی در سلوک عرفانی بود.
معاصرین
او با اشخاصی مانند:جعفراً الْحذاء و شیوخ وی در فارس همراهی داشته است.او همچنین با جنید و عمر المکی و کسانی از طبقه آنان را همراهی کرده است[۲].
گفتارها
پایبندی به کتاب خدا و رعایت برای حق در همه احوال و به کتاب خدا چنگ بزنیم ، هیچ چیز از امور دنی و دنیوی پنهان نیست و زندگی در دنیا او را دچار غفلت نخواهد کرد. با خدا آرامش یابید و از خدا فارغ نشوید.زیرا هرکه با خدا آرام گیرد نجات پیدا می کند و هر که از خدا فارغ شود هلاک می شود و ارامش الهی با یاد اوست که قلب را آرام می کند و فارغ شدن از خدا غفلت دائمی است.
احترام به خداوند تبارک و تعالی به شناخت حرام و احترام به بزرگان است.او قداست خود را در قلب خلقت قرار داد و هرکس از آن محروم شود خداوند حرمت او را از قلوب می برد بنابراین نفرت او دلها ایجاد می شود حتی اگر اخلاقش خوب و شرایطش مناسب باشد.پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید احترام نمودن و گرامی داشتن شخص مومن ریش سفید از گرامی داشتن عظمت الهی به شمار می آید[۳].
قلبها ظرف و نگهدارنده هستند و هر ظرفی نگهدارنده چیزی است،قلوب اولیای خدا جایگاه معرفت الله هستند ، قلبهای عرفا محل محبت خدا ، و قلب محبان الهی جایگاه شوق به او و دلهای آرزومندانش محل انس با اوست که هر کدام از این احوالات آدابی را طلب می کند که اگر مودب به آن آداب نشوید به آنچه که به آن امید دارید هلاک می شوید[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي ، ص301-303، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، أبو نعيم الأصبهاني، ج10، 362-363
- ↑ لواقح الأنوار في طبقات الأخيار، عبد الوهّاب الشعراني، ج1، ص97
- ↑ أبو الحسين بن هند