ابوحنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نُعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان''' مُکنّی و مشهور به '''ابوحَنیفه''' (۸۰–۱۵۰ ه.ق) [[فقیه]] و [[متکلم]] نامدار [[کوفه]] و پایه‌گذار مذهب [[حنفی]] از مذاهب چهارگانهٔ [[اهل سنت|اهل‌سنت]] است. ابو حنیفه از [[حماد بن ابی سلیمان]] | '''نُعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان''' مُکنّی و مشهور به '''ابوحَنیفه''' (۸۰–۱۵۰ ه.ق) [[فقیه]] و [[متکلم]] نامدار [[کوفه]] و پایه‌گذار مذهب [[حنفی]] از مذاهب چهارگانهٔ [[اهل سنت|اهل‌سنت]] است. ابو حنیفه از [[حماد بن ابی سلیمان]] و از [[ابراهیم نخعی]] و علقمه بن قیس شاگرد عبدالله بن مسعود، [[علم فقه]] و [[حدیث]] را اخذ و تلقی نمود. [[شافعی]] و [[مالکی]] به کمالات او معترف بوده‌اند. بیشتر منابع، اصلیت او را از [[کابل]] می‌دانند. در برخی منابع هم ترمذ یا نسا به عنوان محل سرزمین اجدادش نام برده شده‌است. جد وی از موالی و [[ایران|ایرانی]] بود. وی در سال ۸۰ هجری قمری در شهر کوفه متولد شد. ابوحنیفه علاوه بر فقیه بودن در زمان خود بازرگان موفقی نیز بود. وی در نزد اهل سنت یکی از بزرگ‌ترین فقها به‌شمار می‌رود. | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| کوفه | |کوفه | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| حماد بن ابی سلیمان | |حماد بن ابی سلیمان | ||
|- | |- | ||
|شاگردان | |شاگردان | ||
| ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی ، حسن بن زیاد ، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی | |ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی ، حسن بن زیاد ، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی | ||
|- | |- | ||
|اصول مذهب ابو حنیفه | |اصول مذهب ابو حنیفه | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
==مشخصات ابو حنیفه== | ==مشخصات ابو حنیفه== | ||
وی در سال 80 هجری قمری در [[کوفه]] و در عصر [[عبد الملک بن مروان]] [[بنی امیه|خلیفه اموی]] به دنیا آمد و در زمان خلافت [[عمر بن عبد العزیز]] توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش [[حماد بن ابی سلیمان کوفی]] متوفای 120 هجری قمری بود. این شخصیت از نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از [[صحابه]] از جمله [[انس بن مالک]] [[حدیث]] نقل کرده است او را از [[تابعین]] شمرده اند.<ref> خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۴۵.</ref> ابو حنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ [[اهل سنت]] به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال پیشوای [[شافعیه]] مردم را در [[فقه]] وامدار ابو حنیفه خوانده است. <ref> خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۶۳ـ۴۸۱. | |||
وی در سال 80 هجری قمری در [[کوفه]] و در عصر [[عبد الملک بن مروان]] [[بنی امیه|خلیفه اموی]] به دنیا آمد و در زمان خلافت [[عمر بن عبد العزیز]] توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش [[حماد بن ابی سلیمان کوفی]] متوفای 120 هجری قمری بود.این شخصیت از نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از [[صحابه]] از جمله [[انس بن مالک]] [[حدیث]] نقل کرده است او را از [[تابعین]] شمرده اند.<ref> خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۴۵.</ref>ابو حنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ [[اهل سنت]] به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال | |||
</ref> | </ref> | ||
==اساتید ابو حنیفه== | ==اساتید ابو حنیفه== | ||
شخصی به نام [[ابومطیع]] از قول ابو حنیفه نقل مى کند که نزد ابوجعفر [[منصور عباسی]] رفته بود. ابو جعفر از وی پرسید اساتید تو چه کسانی بوده اند؟ وی در جواب گفت علوم را از [[حماد بن ابی سلیمان کوفی]] آموختم که او شاگرد [[ابراهیم نخعی]] و او نیز شاگرد [[عمر بن خطاب]] و او نیز از [[امام علی|علی بن ابیطالب ع]] آموخت.<ref> تاریخ بغداد ، ج ۱۳، ص ۳۳۴.</ref> البته شاگردی ابو حنیفه در محضر [[امام باقر(ع)|امام باقر]] و [[امام جعفر صادق|امام صادق]] علیهما السلام و نیز [[زید بن علی]] ع به هیچ وجهی قابل انکار نیست و وی بهره های فراوانی از محضر آنان برده است. <ref> ادوار علم الفقه ، ص ۱۴۲.</ref> | |||
شخصی به نام [[ابومطیع]] از قول ابو حنیفه نقل مى کند که نزد ابوجعفر [[منصور عباسی]] رفته بود ابو جعفر از وی پرسید اساتید تو چه کسانی بوده اند؟ وی در جواب گفت علوم را از [[حماد بن ابی سلیمان کوفی]] آموختم که او شاگرد [[ابراهیم نخعی]] و او نیز شاگرد [[عمر بن خطاب]] و او نیز از [[امام علی|علی بن ابیطالب ع]] آموخت. <ref> تاریخ بغداد ، ج ۱۳، ص ۳۳۴.</ref>البته شاگردی ابو حنیفه در محضر [[امام باقر(ع)|امام باقر]] و [[امام جعفر صادق|امام صادق]] علیهما السلام و نیز [[زید بن علی]] ع به هیچ وجهی قابل انکار نیست و وی بهره های فراوانی از محضر آنان برده است. <ref> ادوار علم الفقه ، ص ۱۴۲.</ref> | |||
==شاگردان ابوحنیفه== | ==شاگردان ابوحنیفه== | ||
وی شاگردان بسیاری داشت که میان آن ها مشهور ترین شان، ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی، حسن بن زیاد، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی که در زمان [[هارون الرشید]] قاضی القضاة بوده و نیز [[محمد بن حسن شیبانی]] هستند. <ref> الفقه الاسلامى و ادلّته ، ج ۱، ص ۴۴</ref> | وی شاگردان بسیاری داشت که میان آن ها مشهور ترین شان، ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی، حسن بن زیاد، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی که در زمان [[هارون الرشید]] قاضی القضاة بوده و نیز [[محمد بن حسن شیبانی]] هستند. <ref> الفقه الاسلامى و ادلّته ، ج ۱، ص ۴۴</ref> | ||
==اصول مذهب ابو حنیفه== | ==اصول مذهب ابو حنیفه== | ||
ابو حنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می نمود عبارتند از : [[قرآن]]، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به [[استحسان]] می رسد. <ref> http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C </ref> | |||
ابو حنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می نمود عبارتند از : [[قرآن]]، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به [[استحسان]] می رسد. <ref> http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C </ref> | |||
==شیوه مذهبی ابو حنیفه== | ==شیوه مذهبی ابو حنیفه== | ||
معروف است که ابوحنیفه امام [[اهل رای]] بوده است.<ref> ابو القاسم گرجی ، تاریخ فقه و فقها ، ۱۳۹۲ش، ص۸۳</ref> وی هر چند تاکید بسیاری بر سنت نبوی و احکام تعبدی داشت با این حال اخبار و روایات غیرقطعی را برای فتوا دادن کافی نمی‌دانست. <ref> احمد پاکتچی ، اندیشه‌های فقهی در سده‌های ۲و ۳، ص۴۴۴</ref> | |||
معروف است که ابوحنیفه امام اهل رای | |||
==قلمرو مذهب حنفیه== | ==قلمرو مذهب حنفیه== | ||
نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مذهب نسبت به سایر مذاهب اسلامی دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق، قفقاز، هندوستان، چین، کشورهای حوزه بالکان، برزیل، سوریه، لبنان و فلسطین می شود. علاوه حنفی ها به شکل محدود در ایران، حجاز، یمن و مصر نیز حضور دارند.<ref>http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/660-1390-12-14-09-24-15 </ref> بنا بر این به دلیل پراکندگی گسترده این مذهب در سراسر جهان می توان گفت حدودا یک سوم مسلمانان جهان پیرو این مذهب باشند.<ref> محمد وفاریشی ، « المذهب الحنفی »، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة : تاریخ و توثیق، بیروت : الغدیر ، ۱۴۱۹/۱۹۹۸ | |||
نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مذهب نسبت به سایر مذاهب اسلامی دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق، قفقاز، هندوستان، چین، کشورهای حوزه بالکان، برزیل، سوریه، لبنان و فلسطین می شود. علاوه حنفی ها به شکل محدود در ایران، حجاز، یمن و مصر نیز حضور دارند. <ref>http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/660-1390-12-14-09-24-15 </ref> بنا بر این به دلیل پراکندگی گسترده این مذهب در سراسر جهان می توان گفت حدودا یک سوم مسلمانان جهان پیرو این مذهب باشند.<ref> محمد وفاریشی ، « المذهب الحنفی »، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة : تاریخ و توثیق، بیروت : الغدیر ، ۱۴۱۹/۱۹۹۸ | |||
</ref> | </ref> | ||
==مصادر فقهى ابوحنیفه== | ==مصادر فقهى ابوحنیفه== | ||
وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست. ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، روایات اندکى به عنوان سنت در نزد وى ثابت شده بود، به طور گسترده به قیاس و استحسان روى آورد. <ref> تاریخ الفقه الاسلامى ، ص ۱۲۱-۱۲۰ .</ref>ابن خلدون نقل می کند که ابوحنیفه فقط هفده حدیث از رسول خدا را صحیح شمرده و به آن ها اعتماد می کرد.<ref> تاریخ ابن خلدون ، ج ۲، ص ۷۹۶ (فصل ششم، علوم حدیث)</ref> | |||
وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست.ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، | |||
==رفتار شناسی ابو حنیفه در عمل به قواعد و نصوص== | ==رفتار شناسی ابو حنیفه در عمل به قواعد و نصوص== | ||
آن چه معروف است این که ابو حنیفه از مدافعان رای و قیاس بود حتی به گونه ای که معروف به پیشوای اهل رای بود و البته از رای در جایی استفاده می کرد که نصی از قرآن یا روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود نداشته باشد. | آن چه معروف است این که ابو حنیفه از مدافعان رای و قیاس بود حتی به گونه ای که معروف به پیشوای اهل رای بود و البته از رای در جایی استفاده می کرد که نصی از قرآن یا روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود نداشته باشد. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۵
نُعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان مُکنّی و مشهور به ابوحَنیفه (۸۰–۱۵۰ ه.ق) فقیه و متکلم نامدار کوفه و پایه‌گذار مذهب حنفی از مذاهب چهارگانهٔ اهل‌سنت است. ابو حنیفه از حماد بن ابی سلیمان و از ابراهیم نخعی و علقمه بن قیس شاگرد عبدالله بن مسعود، علم فقه و حدیث را اخذ و تلقی نمود. شافعی و مالکی به کمالات او معترف بوده‌اند. بیشتر منابع، اصلیت او را از کابل می‌دانند. در برخی منابع هم ترمذ یا نسا به عنوان محل سرزمین اجدادش نام برده شده‌است. جد وی از موالی و ایرانی بود. وی در سال ۸۰ هجری قمری در شهر کوفه متولد شد. ابوحنیفه علاوه بر فقیه بودن در زمان خود بازرگان موفقی نیز بود. وی در نزد اهل سنت یکی از بزرگ‌ترین فقها به‌شمار می‌رود.
| نام | نعمان بن ثابت معروف به ابو حنیفه |
|---|---|
| محل تولد | کوفه |
| اساتید | حماد بن ابی سلیمان |
| شاگردان | ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی ، حسن بن زیاد ، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی |
| اصول مذهب ابو حنیفه | مراجعه به قرآن ، سنت نبوی ، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس . |
| شیوه مذهب ابو حنیفه | اهل رأی بوده |
| قلمرو مذهب ابو حنیفه | از جهت تعداد جمعیت پیروان، دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای: [ ترکیه ، افغانستان ، آسیای میانه]]، عراق ، قفقاز ، هندوستان ، چین ، کشورهای حوزه بالکان ، برزیل ، سوریه ، لبنان و فلسطین می شود و هچنین به شکل محدود در ایران ، حجاز ، یمن و مصر نیز حضور دارند. |
مشخصات ابو حنیفه
وی در سال 80 هجری قمری در کوفه و در عصر عبد الملک بن مروان خلیفه اموی به دنیا آمد و در زمان خلافت عمر بن عبد العزیز توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش حماد بن ابی سلیمان کوفی متوفای 120 هجری قمری بود. این شخصیت از نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از صحابه از جمله انس بن مالک حدیث نقل کرده است او را از تابعین شمرده اند.[۱] ابو حنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ اهل سنت به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال پیشوای شافعیه مردم را در فقه وامدار ابو حنیفه خوانده است. [۲]
اساتید ابو حنیفه
شخصی به نام ابومطیع از قول ابو حنیفه نقل مى کند که نزد ابوجعفر منصور عباسی رفته بود. ابو جعفر از وی پرسید اساتید تو چه کسانی بوده اند؟ وی در جواب گفت علوم را از حماد بن ابی سلیمان کوفی آموختم که او شاگرد ابراهیم نخعی و او نیز شاگرد عمر بن خطاب و او نیز از علی بن ابیطالب ع آموخت.[۳] البته شاگردی ابو حنیفه در محضر امام باقر و امام صادق علیهما السلام و نیز زید بن علی ع به هیچ وجهی قابل انکار نیست و وی بهره های فراوانی از محضر آنان برده است. [۴]
شاگردان ابوحنیفه
وی شاگردان بسیاری داشت که میان آن ها مشهور ترین شان، ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی، حسن بن زیاد، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی که در زمان هارون الرشید قاضی القضاة بوده و نیز محمد بن حسن شیبانی هستند. [۵]
اصول مذهب ابو حنیفه
ابو حنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می نمود عبارتند از : قرآن، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به استحسان می رسد. [۶]
شیوه مذهبی ابو حنیفه
معروف است که ابوحنیفه امام اهل رای بوده است.[۷] وی هر چند تاکید بسیاری بر سنت نبوی و احکام تعبدی داشت با این حال اخبار و روایات غیرقطعی را برای فتوا دادن کافی نمی‌دانست. [۸]
قلمرو مذهب حنفیه
نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مذهب نسبت به سایر مذاهب اسلامی دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق، قفقاز، هندوستان، چین، کشورهای حوزه بالکان، برزیل، سوریه، لبنان و فلسطین می شود. علاوه حنفی ها به شکل محدود در ایران، حجاز، یمن و مصر نیز حضور دارند.[۹] بنا بر این به دلیل پراکندگی گسترده این مذهب در سراسر جهان می توان گفت حدودا یک سوم مسلمانان جهان پیرو این مذهب باشند.[۱۰]
مصادر فقهى ابوحنیفه
وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست. ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، روایات اندکى به عنوان سنت در نزد وى ثابت شده بود، به طور گسترده به قیاس و استحسان روى آورد. [۱۱]ابن خلدون نقل می کند که ابوحنیفه فقط هفده حدیث از رسول خدا را صحیح شمرده و به آن ها اعتماد می کرد.[۱۲]
رفتار شناسی ابو حنیفه در عمل به قواعد و نصوص
آن چه معروف است این که ابو حنیفه از مدافعان رای و قیاس بود حتی به گونه ای که معروف به پیشوای اهل رای بود و البته از رای در جایی استفاده می کرد که نصی از قرآن یا روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود نداشته باشد.
پانویس
- ↑ خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۴۵.
- ↑ خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۶۳ـ۴۸۱.
- ↑ تاریخ بغداد ، ج ۱۳، ص ۳۳۴.
- ↑ ادوار علم الفقه ، ص ۱۴۲.
- ↑ الفقه الاسلامى و ادلّته ، ج ۱، ص ۴۴
- ↑ http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C
- ↑ ابو القاسم گرجی ، تاریخ فقه و فقها ، ۱۳۹۲ش، ص۸۳
- ↑ احمد پاکتچی ، اندیشه‌های فقهی در سده‌های ۲و ۳، ص۴۴۴
- ↑ http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/660-1390-12-14-09-24-15
- ↑ محمد وفاریشی ، « المذهب الحنفی »، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة : تاریخ و توثیق، بیروت : الغدیر ، ۱۴۱۹/۱۹۹۸
- ↑ تاریخ الفقه الاسلامى ، ص ۱۲۱-۱۲۰ .
- ↑ تاریخ ابن خلدون ، ج ۲، ص ۷۹۶ (فصل ششم، علوم حدیث)