ابوحنیفه

نُعمان بن ثابت بن زوطا بن مرزبان مُکنّی و مشهور به ابوحَنیفه (۸۰–۱۵۰ ه‍.ق) فقیه و متکلم نامدار کوفه و پایه‌گذار مذهب حنفی از مذاهب چهارگانهٔ اهل‌سنت است. ابو حنیفه از حماد بن ابی سلیمان و از ابراهیم نخعی و علقمه بن قیس شاگرد عبدالله بن مسعود، علم فقه و حدیث را اخذ و تلقی نمود. شافعی و مالکی به کمالات او معترف بوده‌اند. بیشتر منابع، اصلیت او را از کابل می‌دانند. در برخی منابع هم ترمذ یا نسا به عنوان محل سرزمین اجدادش نام برده شده‌است. جد وی از موالی و ایرانی بود. وی در سال ۸۰ هجری قمری در شهر کوفه متولد شد. ابوحنیفه علاوه بر فقیه بودن در زمان خود بازرگان موفقی نیز بود. وی در نزد اهل سنت یکی از بزرگ‌ترین فقها به‌شمار می‌رود.

نام	نعمان بن ثابت معروف به ابو حنیفه
محل تولد	کوفه
اساتید	حماد بن ابی سلیمان
شاگردان	ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی ، حسن بن زیاد ، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی
اصول مذهب ابو حنیفه	مراجعه به قرآن ، سنت نبوی ، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس .
شیوه مذهب ابو حنیفه	‏ اهل رأی بوده
قلمرو مذهب ابو حنیفه	از جهت تعداد جمعیت پیروان، دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای: [ ترکیه ، افغانستان ، آسیای میانه]]، عراق ، قفقاز ، هندوستان ، چین ، کشورهای حوزه بالکان ، برزیل ، سوریه ، لبنان و فلسطین می شود و هچنین به شکل محدود در ایران ، حجاز ، یمن و مصر نیز حضور دارند.

مشخصات ابو حنیفه

وی در سال 80 هجری قمری در کوفه و در عصر عبد الملک بن مروان خلیفه اموی به دنیا آمد و در زمان خلافت عمر بن عبد العزیز توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش حماد بن ابی سلیمان کوفی متوفای 120 هجری قمری بود. این شخصیت از نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از صحابه از جمله انس بن مالک حدیث نقل کرده است او را از تابعین شمرده اند. ابو حنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ اهل سنت به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال پیشوای شافعیه مردم را در فقه وامدار ابو حنیفه خوانده است.

اساتید ابو حنیفه

شخصی به نام ابومطیع از قول ابو حنیفه نقل مى کند که نزد ابوجعفر منصور عباسی رفته بود. ابو جعفر از وی پرسید اساتید تو چه کسانی بوده اند؟ وی در جواب گفت علوم را از حماد بن ابی سلیمان کوفی آموختم که او شاگرد ابراهیم نخعی و او نیز شاگرد عمر بن خطاب و او نیز از علی بن ابیطالب ع آموخت. البته شاگردی ابو حنیفه در محضر امام باقر و امام صادق علیهما السلام و نیز زید بن علی ع به هیچ وجهی قابل انکار نیست و وی بهره های فراوانی از محضر آنان برده است.

شاگردان ابوحنیفه

وی شاگردان بسیاری داشت که میان آن ها مشهور ترین شان، ابو الهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی، حسن بن زیاد، ابو یوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی که در زمان هارون الرشید قاضی القضاة بوده و نیز محمد بن حسن شیبانی هستند.

اصول مذهب ابو حنیفه

ابو حنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می نمود عبارتند از : قرآن، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به استحسان می رسد.

شیوه مذهبی ابو حنیفه

معروف است که ابوحنیفه امام اهل رای بوده است. وی هر چند تاکید بسیاری بر سنت نبوی و احکام تعبدی داشت با این حال اخبار و روایات غیرقطعی را برای فتوا دادن کافی نمی‌دانست.

قلمرو مذهب حنفیه

نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مذهب نسبت به سایر مذاهب اسلامی دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق، قفقاز، هندوستان، چین، کشورهای حوزه بالکان، برزیل، سوریه، لبنان و فلسطین می شود. علاوه حنفی ها به شکل محدود در ایران، حجاز، یمن و مصر نیز حضور دارند. بنا بر این به دلیل پراکندگی گسترده این مذهب در سراسر جهان می توان گفت حدودا یک سوم مسلمانان جهان پیرو این مذهب باشند.

مصادر فقهى ابوحنیفه

وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست. ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، روایات اندکى به عنوان سنت در نزد وى ثابت شده بود، به طور گسترده به قیاس و استحسان روى آورد. ابن خلدون نقل می کند که ابوحنیفه فقط هفده حدیث از رسول خدا را صحیح شمرده و به آن ها اعتماد می کرد.

رفتار شناسی ابو حنیفه در عمل به قواعد و نصوص

آن چه معروف است این که ابو حنیفه از مدافعان رای و قیاس بود حتی به گونه ای که معروف به پیشوای اهل رای بود و البته از رای در جایی استفاده می کرد که نصی از قرآن یا روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود نداشته باشد.