ابراهیم الخواص: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد')
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص''' یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور [[ایران]] بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبد الرحمن السلمی، ص220-222، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref>. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران [[جنید بغدادی|جنید]] و [[ابو الحسین نوری|ابوالحسین نوری]] بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به [[مکه]] و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند<ref>تاریخ بغداد، تألیف: الخطیب البغدادی، ج6، ص7-9</ref>.
'''أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص''' یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور [[ایران]] بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص220-222، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref>. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران [[جنید بغدادی|جنید]] و [[ابو الحسین نوری|ابوالحسین نوری]] بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به [[مکه]] و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند<ref>تاریخ بغداد، تألیف: الخطیب البغدادی، ج6، ص7-9</ref>.


=گفتار=
=گفتار=

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۲

حسن بصری
برج طغرل آرامگاه ابراهیم خواص
نام أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص
نام‎های دیگر ابراهیم خواص
درگذشت 291ق

أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور ایران بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱]. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران جنید و ابوالحسین نوری بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به مکه و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند[۲].

گفتار

درباره علم

علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به سنت اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد.

دوای روح

دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت قرآن با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا[۳].

صبر و شکیبایی

کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ شیطان به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است[۴].

وفات

وی در سال 291 هجری قمری منطبق با 904 میلادی در مسجد شهر ری درگذشت و غسل و دفن به وسیله یوسف بن الحسین انجام شد[۵].


پانویس

  1. طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص220-222، دار الكتب العلمیة، ط2003
  2. تاریخ بغداد، تألیف: الخطیب البغدادی، ج6، ص7-9
  3. النور السافر عن أخبار القرن العاشر، تألیف: العیدروس، ج1، ص51
  4. حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص326
  5. إبراهیم الخواص