ابراهیم الخواص: تفاوت میان نسخهها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) (←گفتار) |
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص''' یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور [[ایران]] بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو | '''أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص''' یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور [[ایران]] بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص220-222، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref>. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران [[جنید بغدادی|جنید]] و [[ابو الحسین نوری|ابوالحسین نوری]] بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به [[مکه]] و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند<ref>تاریخ بغداد، تألیف: الخطیب البغدادی، ج6، ص7-9</ref>. | ||
=گفتار= | =گفتار= |
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۲
أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور ایران بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱]. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران جنید و ابوالحسین نوری بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به مکه و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند[۲].
گفتار
درباره علم
علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به سنت اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد.
دوای روح
دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت قرآن با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا[۳].
صبر و شکیبایی
کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ شیطان به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است[۴].
وفات
وی در سال 291 هجری قمری منطبق با 904 میلادی در مسجد شهر ری درگذشت و غسل و دفن به وسیله یوسف بن الحسین انجام شد[۵].