زرارة بن اعین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
ابوغالب در وصف سیمای ظاهری زرارة بن اعین می نویسد: | ابوغالب در وصف سیمای ظاهری زرارة بن اعین می نویسد: | ||
روایت شده که زراره مردی خوش چهره، تنومند و سفید رنگ بود. برای [[نماز جمعه]] در حالی خارج می شد که روی سرش عرق چینی سیاه رنگ بود، در پیشانی و بین دو چشمش اثر [[سجده]] نمایان بود و در دستش عصایی بود و مردم در حال سکوت برای دیدن و نظاره به حسن و زیبایی و هیبت و جمال او می ایستادند به صورتی که گاهی مجبور به بازگشت می شد». <ref>همان، ص 27</ref> | روایت شده که زراره مردی خوش چهره، تنومند و سفید رنگ بود. برای [[نماز جمعه]] در حالی خارج می شد که روی سرش عرق چینی سیاه رنگ بود، در پیشانی و بین دو چشمش اثر [[سجده]] نمایان بود و در دستش عصایی بود و مردم در حال سکوت برای دیدن و نظاره به حسن و زیبایی و هیبت و جمال او می ایستادند به صورتی که گاهی مجبور به بازگشت می شد». <ref>همان، ص 27</ref> | ||
=پدر= | |||
پدر زراره، اعین بن سُنسُن است که بنابر نقلی، غلامی رومی بود و در جنگ [[مسلمانان]] و رومیان اسیر شد و مردی از بنی شیبان از حلب او را خریداری کرد و به عنوان پسرخوانده اش برگزید. | |||
زراره در سایه تربیت نیکوی او پرورش یافت و حافظ قرآن گردید. مرد شیبانی خواست تا زراره را در نسب خویش وارد کند، اما زراره امتناع کرد. <ref>.فهرست طوسی، ص 209</ref> | |||
در نقلی دیگر آمده است: | |||
«اعین از اهالی [[فارس]] بود و قصد [[زیارت]] [[امیرمؤمنان علی (ع)]] را کرد تا به دست حضرت اسلام آورد، ولی گروهی از بنی شیبان مانع او شدند و تا از او «پیمان ولا» نگرفتند، او را رها نساختند». <ref>تتمة رسالة ابوغالب، ابن غضائری، ص 101</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۹
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۲۹، ۲۱ دسامبر ۲۰۲۱؛
| نام | زرارة بن اعین |
|---|---|
| نام کامل | زُرارَة بن اَعْیَن بن سُنسُن شَیبانی کوفی |
| لقب | زراره |
| کنیه | ابوالحسن•ابوعلی |
| تولد | حدود ۷۰ق |
| محل زندگی | کوفه |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| شاگردان | موسی بن بکر واسطی•ابان بن تغلب حریزی•حنان بن سدیر•جمیل بن دراج•هشام بن سالم•ابن بکیر•ابن مسکان•ابوخالدث•علبه بن میمون•علی بن عطیه•عمر بن اذنیه•محمد بن حمران•حَریز•حسن بن موسی |
| شناخته‌شده برای | فقیه•متکلم•اصحاب اجماع |
| آثار | الاستطاعة والجبر والعهود |
| درگذشت | حدود ۱۵۰ق |
| مدفن | کوفه |
زرارة بن اعین حدود سال 80 ه ق متولد شد و در سال 150 ه ق كمتر از دو ماه پس از شهادت امام صادق (ع) درگذشت و از یاران مخلص و راویان سرشناس امام باقر(ع) و امام صادق (ع) بود. او از فقه، حدیث، كلام، أدب و شعر بهره برده است، أمّا تخصص وی بیشتر در فقه است. بابی از ابواب فقه نیست مگر اینكه حدیثی از زرارة در آن موجود باشد. بیش از دو هزار حدیث از طریق زرارة در آثار مهم شیعه یافت می شود.
زرارة از مردانی است كه شایستگی و معرفت او موجب شد تا كتاب امام علی (ع) با املای پیامبر (ص) و دستخط امام و حاوی تمام احكام حلال و حرام الهی را مشاهده كند. امام باقر (ع) بهشت را به زراره بشارت داد و فرمود: «بر خدا حق است كه تو را در بهشت جای دهد.» امام صادق (ع) نیز او را از فروتنان دانست و به او وعده بهشت داد.
دانشمندان علم رجال نیز او را به نیكویی ستوده اند. نجاشی رجال شناس معروف شیعه می گوید: «زراره، بزرگ و استاد اصحاب ما، فقیه، متكلّم، شاعر، ادیب و استاد علم قرائت بود و همه معیارهای فضیلت شخصی و دینی در او جمع بوده است. راستگو، مورد اعتماد و در زمان خویش بر همه اصحاب مقدم بود.
زراره تألیفات بسیاری داشته است، امّا فقط كتاب الاستطاعة والجبر والعهود به نام او ثبت شده است. هشام بن سالم، عمر بن أذینه، جمیل بن درّاج از جمله مشایخ او هستند و بسیاری همچون بكیر بن أعین، حمران بن أعین و... از او روایت نقل می كنند.
زرارة بن اعین کیست
زرارة بن اعین سُنسُن، [۱] از بزرگ ترین فقها و متکلمان شیعه و صحابه خاص امام باقر و امام صادق (ع) و اصحاب اجماع [۲] است. نامش «عبد ربه» است؛ چنان که در روایتی می گوید: امام صادق (ع) به من فرمود: «ای زراره! نام تو در بین نام اهل بهشت بدون الف است». من به حضرت گفتم: فدایت گردم! نام من عبد ربه است و لقبم زراره است. [۳]
ابوالحسن و ابوعلی [۴] نیز کنیه ایشان است. زرارة بن اعین، اهل کوفه و از خاندان بزرگ «آل اعین» است که افراد بسیاری از این خاندان جزو اصحاب و پیروان ائمه، راویان بزرگ و فقهای شیعی بوده اند و کمتر شخصیتی از ایشان است که از راویان حدیث نباشد و راویان آل اعین بالغ بر شصت نفر هستند. [۵]
در مورد زمان و محل تولد زراره تصریحی در کتاب ها به آن نشده، ولی از روایات به دست می آید که ایشان به فاصله کوتاهی بعد از امام صادق (ع) از دنیا رفته است. وفاتش را در بیست و پنجم شوال سال 148 هجری ذکر کرده اند [۶] و عده ای دیگر سال 150 هجری [۷] را زمان رحلت او می دانند. طبق بیان ابوغالب زراری، عمر با برکت زراره حدود هفتاد سال است که پس از مجاهدت و تلاش بسیار و کمک در ترویج فرهنگ اسلام ناب محمدی، به سبب بیماری از دنیا رفت. [۸]
سیمای ظاهری زراره
ابوغالب در وصف سیمای ظاهری زرارة بن اعین می نویسد: روایت شده که زراره مردی خوش چهره، تنومند و سفید رنگ بود. برای نماز جمعه در حالی خارج می شد که روی سرش عرق چینی سیاه رنگ بود، در پیشانی و بین دو چشمش اثر سجده نمایان بود و در دستش عصایی بود و مردم در حال سکوت برای دیدن و نظاره به حسن و زیبایی و هیبت و جمال او می ایستادند به صورتی که گاهی مجبور به بازگشت می شد». [۹]
پدر
پدر زراره، اعین بن سُنسُن است که بنابر نقلی، غلامی رومی بود و در جنگ مسلمانان و رومیان اسیر شد و مردی از بنی شیبان از حلب او را خریداری کرد و به عنوان پسرخوانده اش برگزید. زراره در سایه تربیت نیکوی او پرورش یافت و حافظ قرآن گردید. مرد شیبانی خواست تا زراره را در نسب خویش وارد کند، اما زراره امتناع کرد. [۱۰] در نقلی دیگر آمده است: «اعین از اهالی فارس بود و قصد زیارت امیرمؤمنان علی (ع) را کرد تا به دست حضرت اسلام آورد، ولی گروهی از بنی شیبان مانع او شدند و تا از او «پیمان ولا» نگرفتند، او را رها نساختند». [۱۱]
پانویس
- ↑ رجال ابی داوود، ص 156
- ↑ «اصحاب اجماع» در اصطلاح به کسانی گفته می شود که فقها، اجماع و اتفاق به صحیح بودن خبر آنها داشته و به روایتشان عمل می کنند.
- ↑ رجال کشی، ص 133
- ↑ .فهرست طوسی، ص 209
- ↑ رسالة فی آل اعین، ابوغالب زراری، ص 18
- ↑ تاریخ آل زراره، سید محمد ابطحی، ص 36
- ↑ رجال نجاشی، ص 175
- ↑ رسالة فی آل اعین، ص 28
- ↑ همان، ص 27
- ↑ .فهرست طوسی، ص 209
- ↑ تتمة رسالة ابوغالب، ابن غضائری، ص 101