مهلب شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:


=گفتار=
=گفتار=
صوفی کسی است که خداوند او را برای خود برگزیده است پس او را تهذیب کرده و از خود به او گفتاو را به اسرار الهی تعلیم می دهد
صوفی کسی است که خداوند او را برای خود برگزیده است پس او را تهذیب کرده و از خود به او گفتاو را به اسرار الهی تعلیم می دهد
و او را از دنیا و مشغولیت های آن دور می سازدو مرد رحمت خدا واقع می شود، کوفی، یعنی خداوند او را پاداش  و کفایت داد، و جوزی یعنی خداوند او را جزای خیر می دهد.
و او را از دنیا و مشغولیت های آن دور می سازدو مرد رحمت خدا واقع می شود، کوفی، یعنی خداوند او را پاداش  و کفایت داد، و جوزی یعنی خداوند او را جزای خیر می دهد.
خط ۲۱: خط ۲۰:


[[صوفیه]] در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می آید.
[[صوفیه]] در یگانگی و در جمله و در اختلاف الفاظ و رسیدن به آن و دیدن و تعریف آن اتفاق نظر دارند و هر یک سزاوار نامی است که بر او می آید.
از حالتی که او را توصیف می کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می شوند
از حالتی که او را توصیف می کنند، پس از آن که بر وحدانیت گفتار توافق کردند، در زمره مجتهد، زاهد، عابد، خوف، مطلوب، غنی، فقیر، آرزومند، مشتاق، صبور، قانع، وابسته، محب، بی پروا، نامیده، سالک، طالب و آرزومند نامیده می شوند.<ref>https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86#cite_note-%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A-3 بندار بن الحسين</ref>
 
<><ref></>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86#cite_note-%D8%B4%D8%A7%D9%81%D8%B9%D9%8A-3 بندار بن الحسين]</ref>.


=پانویس=
=پانویس=

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۵

حسن بصری
نام بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی
نام‎های دیگر أبا الْحُسَیْن
درگذشت 353ق

بنْدَار بن الْحُسَیْن بن مُحَمَّد بن الْمُهلب الشیرازی که کنیه اش أبا الْحُسَیْن بود. او یکی از علمای برجسته اهل سنت صوفی قرن چهارم هجری است[۱]. ذهبی او را با عبارت «القدوة شیخ الصوفیة» می ستاید [۲].ابو عبد الرحمن سلمی در مورد او میگوید: او عالم به اصول و زبان گویایی در بیان حقایق داشت. همانطور که ابوبکر شبلی نیز او را جلیل قدر دانسته و او را اکرام می نماید. خطیب بغدادی او را اهل فضل و از ممتازین در علم و معرفت معرفی می کندخطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد

پانویس

  1. طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص349-352، دار الكتب العلمية، ط2003
  2. سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص108-109