عبدالرحمن بن عبدالله بلفقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| {| class="wikitable ab...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!عبد الرحمن بن | !عبد الرحمن بن عبدالله بلفقيه | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''عبد الرحمن بن | '''عبد الرحمن بن عبدالله بلفقيه''' (1089 - 1162 هـ) [[فقیه]]، شاعر ، عالم شرع و [[تصوف]] بود. یکی از بزرگان حضرموت در زمان خود. او بسیار متین بود و تالیف و تصنیف را دوست داشت. از اکثر جهات در همه علوم سؤالاتی برایش ارسال می شد و او با بهترین شکل به آنها پاسخ می داد.دانش و سخنان لطیف و تحقیقات دقیقی داشت. او نویسنده «الرشفات» است، منظومه ای شاعرانه از یک شخصیت عرفانی بود. استادش شیخ عبدالله بن علوی الحداد او را «علّامة الدنيا» نامید<ref>القضماني, محمد ياسر (2014). السادة آل باعلوي وغيض من فيض أقوالهم الشريفة وأحوالهم المنيفة. دمشق، سوريا: دار نور الصباح. صفحة 149</ref>. | ||
=نسب= | =نسب= | ||
عبد الرحمن بن | عبد الرحمن بن عبدالله بن أحمد بن عبدالله بن أحمد بن عبد الرحمن بلفقيه بن محمد بن عبد الرحمن الأسقع بن عبدالله بن أحمد بن علي بن محمد بن أحمد الشهيد بن الفقيه المقدم محمد بن علي بن محمد صاحب مرباط بن علي خالع قسم بن علوي بن محمد بن علوي بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسى بن محمد النقيب بن علي العريضي بن [[جعفر صادق|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر(ع)|محمد الباقر]] بن علي [[زین العابدین|زين العابدين]] بن [[حسین|الحسين]] السبط بن الإمام [[علی بن ابی طالب(ع)|علي بن أبي طالب]]، و[[امام علی|الإمام علي]] زوج [[فاطمه|فاطمة]] بنت [[محمد]](ص)<ref>المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهيرة (PDF). الجزء الأول. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 392</ref>.او بیست و نهمین فرزند [[رسول الله]] [[محمد]] (ص) در سلسله نسب بود. | ||
=تولد و تربیت= | =تولد و تربیت= | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
مشهورترین اساتید او عبارتند از <ref>الحبشي, عيدروس بن عمر (1430 هـ). عقد اليواقيت الجوهرية. الجزء الثاني. تريم، اليمن: دار العلم والدعوة. صفحة 852</ref>: | مشهورترین اساتید او عبارتند از <ref>الحبشي, عيدروس بن عمر (1430 هـ). عقد اليواقيت الجوهرية. الجزء الثاني. تريم، اليمن: دار العلم والدعوة. صفحة 852</ref>: | ||
پدرش | پدرش عبدالله بن أحمد بلفقيه | ||
پدر بزرگش محمد بن عبد الرحمن العيدروس | پدر بزرگش محمد بن عبد الرحمن العيدروس | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
دائیش عبد الرحمن بن محمد العيدروس | دائیش عبد الرحمن بن محمد العيدروس | ||
برادرش محمد بن | برادرش محمد بن عبدالله بلفقيه | ||
عبدالله بن علوي الحداد | |||
أحمد بن عمر الهندوان | أحمد بن عمر الهندوان | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
أحمد بن محمد النخلي | أحمد بن محمد النخلي | ||
عبدالله بن سالم البصري | |||
إبراهيم بن حمزة الحسيني | إبراهيم بن حمزة الحسيني | ||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۸
عبد الرحمن بن عبدالله بلفقيه (1089 - 1162 هـ) فقیه، شاعر ، عالم شرع و تصوف بود. یکی از بزرگان حضرموت در زمان خود. او بسیار متین بود و تالیف و تصنیف را دوست داشت. از اکثر جهات در همه علوم سؤالاتی برایش ارسال می شد و او با بهترین شکل به آنها پاسخ می داد.دانش و سخنان لطیف و تحقیقات دقیقی داشت. او نویسنده «الرشفات» است، منظومه ای شاعرانه از یک شخصیت عرفانی بود. استادش شیخ عبدالله بن علوی الحداد او را «علّامة الدنيا» نامید[۱].
نسب
عبد الرحمن بن عبدالله بن أحمد بن عبدالله بن أحمد بن عبد الرحمن بلفقيه بن محمد بن عبد الرحمن الأسقع بن عبدالله بن أحمد بن علي بن محمد بن أحمد الشهيد بن الفقيه المقدم محمد بن علي بن محمد صاحب مرباط بن علي خالع قسم بن علوي بن محمد بن علوي بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسى بن محمد النقيب بن علي العريضي بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علي زين العابدين بن الحسين السبط بن الإمام علي بن أبي طالب، والإمام علي زوج فاطمة بنت محمد(ص)[۲].او بیست و نهمین فرزند رسول الله محمد (ص) در سلسله نسب بود.
تولد و تربیت
وی در سال 1089 هجری قمری در تریم حضرموت به دنیا آمد.وی در جوانی دارای استعدادهای فراوان از جمله هوش و حافظه قوی بود و در جوانی قرآن کریم را فراگرفت.سپس آن را از اول تا سوره اعراف با قرائت ده گانه جمع و مفرد خواند. علی شیخ عبدالرحمن بن ابی الغیث المدنی و شیخ ابراهیم بن محمد المصری. همچنین کتاب «الارشاد» ابن مقری را در فقه، «الملحه» و «الفیة بن مالک» را در صرف و نحو، و «الفیه السیوطی» را در معانی و بیان بیشتر حفظ کرده است. و «الفیة البرماوی» در اصول فقه، «الفیة الحدیث» عراقی، «الشاطبیه» در قرائت و «الرایه» در نقاشی. و آثار دیگری در منطق و عروض، او همه اینها را در سالهای اولیه عمرش خواند و از دو شیخی که در بالا ذکر شد آنان را فرا گرفت.در نتیجه؛ برای تدریس و فتوا در اوج جوانی قبل از بیست سالگی آماده شد.
اساتید
مشهورترین اساتید او عبارتند از [۳]:
پدرش عبدالله بن أحمد بلفقيه
پدر بزرگش محمد بن عبد الرحمن العيدروس
دائیش عبد الرحمن بن محمد العيدروس
برادرش محمد بن عبدالله بلفقيه
عبدالله بن علوي الحداد
أحمد بن عمر الهندوان
عبد الرحمن بن أبي الغيث المدني
إبراهيم بن محمد المصري
يحيى بن عمر مقبول الأهدل
أبو بكر بن علي البطاح الأهدل
الزين بن محمد باقي المزجاجي
علاء الدين بن محمد باقي المزجاجي
إبراهيم الناشري
إبراهيم بن حسن الكردي
محمد بن رسول البرزنجي
حسن بن علي العجيمي
أحمد بن محمد النخلي
عبدالله بن سالم البصري
إبراهيم بن حمزة الحسيني
شاگردان
مهمترین شاگردان او عبارتند از:
حامد بن عمر المنفر
جعفر بن أحمد بن زين الحبشي
حسن بن علي الجفري
سقاف بن محمد بن عمر السقاف
عبد الرحمن بن مصطفى العيدروس
مشيّخ بن جعفر باعبود
ابنه عيدروس بن عبد الرحمن بلفقيه
محمد بن سليمان الكردي
آثار
علیرغم مشغله ای که به علم، تحصیل و عبادت داشت، توانست راه خود را برای کسب ثروتی که به او در دینش کمک کند، باز کند.معلوم بود که او دارای زمین های قابل کشت وسیعی است که در آن درختان خرما زندگی می کنند. بسیاری از بقایای این زمین‌ها هنوز مورد استفاده فرزندان اوست که آن را به ارث برده‌اند.از جمله این اراضی منطقه ای است که در ضلع غربی دره اصلی حضرموت واقع شده است.به آن البطینه می گویند و برای مهمانان سرپناهی دارد. امروزه نیز عده ای از مسافرانی که باید در راه رسیدن به مقصد استراحت می کنند از آن بازدید می کنند. تعداد مساجدی که وی تأسیس کرد به هفده مسجد در برخی شهرها و روستاهای حضرموت می رسد و برخی از این مساجد تا کنون وجود دارند.
پانویس
- ↑ القضماني, محمد ياسر (2014). السادة آل باعلوي وغيض من فيض أقوالهم الشريفة وأحوالهم المنيفة. دمشق، سوريا: دار نور الصباح. صفحة 149
- ↑ المشهور, عبد الرحمن بن محمد (1404 هـ). شمس الظهيرة (PDF). الجزء الأول. جدة، المملكة العربية السعودية: عالم المعرفة. صفحة 392
- ↑ الحبشي, عيدروس بن عمر (1430 هـ). عقد اليواقيت الجوهرية. الجزء الثاني. تريم، اليمن: دار العلم والدعوة. صفحة 852