ابوالحسن صیرفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'أبو ال' به 'أبوال') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
2- فساد در قلب به تبع فساد در زمانه و اهل آن رخ می دهد. | 2- فساد در قلب به تبع فساد در زمانه و اهل آن رخ می دهد. | ||
3- مردم به دنبال حقیقتند لکن آن را نمی یابند تا از این دنیا جدا شوند و به آخرت بپیوندند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%8A%D8%B1%D9%81%D9%8A | 3- مردم به دنبال حقیقتند لکن آن را نمی یابند تا از این دنیا جدا شوند و به آخرت بپیوندند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%8A%D8%B1%D9%81%D9%8A أبوالحسن الصیرفی]</ref>. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۱
| نام | ابوالحسن علی بن بنْدَار بن الحسین صیرفی |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالحسن صیرفی |
| وفات | 357 یا359ق |
ابوالحسن علی بن بنْدَار بن الحسین صیرفی از بزرگان علمای تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود[۱].
درباره او
ابوعبدالرحمان السلمی درباره او گفته: احادیث نبوی زیادی از او نقل شده و او امین و موثق بود. بعضی معتقدند او در سال 359 هجری قمری و برخی دیگر گفته اند که وی در روز یکشنبه 21 رجب سال 357 هجری قمری درگذشته است [۲].
مشایخ
در نیشابور ابوعثمان، در سمرقند محمد بن فضل، در بلخ محمد بن حامد، و در گرگان ابوعلی، در ری یوسف بن حسین، در بغداد جنید بن محمد، أَبا الْعَبَّاس بن عَطاء وَ أَبا مُحَمَّد الْجریرِی، در شام طَاهِرًا الْمَقْدِسِی، أَبا عبدالله ابْن الْجلاء وَ أَبا عَمْرو والدمشقی و در مصر أَبَا بکر الْمصْرِیّ و الزقاق وَأَبا عَلیّ الرُّوذَبَارِی را درک کرد.
سخنان
1- تصوف یعنی بریدن از خلق چه در ظاهر و چه در باطن.
2- فساد در قلب به تبع فساد در زمانه و اهل آن رخ می دهد.
3- مردم به دنبال حقیقتند لکن آن را نمی یابند تا از این دنیا جدا شوند و به آخرت بپیوندند[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی[؟]، ص373-375، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ تاریخ دمشق، ابن عساکر، باب: حرف الباء فی آباء من اسمه علی
- ↑ أبوالحسن الصیرفی