سمنون بن حمزة: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''أبوالحسن سمنون بن حمزة الخواص''' او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص158-162، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref> او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه میخواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از [[بصره]] بود ولی در [[بغداد]] زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت [[سری سقطی|السری السقطی]]، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند. | ||
وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد<ref>وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، تألیف: ابن خلكان، ج4، ص295</ref>. | وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد<ref>وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، تألیف: ابن خلكان، ج4، ص295</ref>. | ||
=پانویس= | =پانویس= |
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۲
أبوالحسن سمنون بن حمزة الخواص او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.[۱] او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه میخواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از بصره بود ولی در بغداد زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت السری السقطی، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند. وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد[۲].