ابوالعباس بن عطا الادمی

ابوالعباس احمد بن محمد بن ساحل بن عطا الادمی از علمای اهل سنت و امت و از عارفان برجسته اهل سنت در قرن چهارم هجری [1] ابو عبدالرحمن السلمی در این باره می گوید . ابوسعید الخراز درباره او گفت : تصوف مخلوق است نه مظهر و از اهل آن جز جنید و ابن عطاء ندیده ام . الجنید وفات او در ماه ذی القعده سال 309 هجری قمری است. [1] حدیث به پیامبر نسبت داده شده است. ابوالعباس هر روز یک ختم قرآن را تلاوت می کرد، اگر ماه رمضان بود، هر شبانه روز سه تلاوت می خواند و برای تدبر و تدبر در معانی قرآن یک تلاوت داشت. یک در آن هفده سال در آنجا ماند و مرد و آن را مهر نکرد. سخنان او • هر که خود را به آداب شرع التزام کند، خداوند دل او را به نور علم روشن می کند و هیچ مقامی ارجمند از مقام پیروی از معشوق صلوات الله علیه در دستورات و اعمال و اخلاق او نیست. . [2] • هر که به آداب صالحین ادب کند، برای بساطت کرامت است، و هر که به آداب اولیاء ادب کند، برای بساطت قربت، و هر که به آداب صالح باشد، برای بساطت شهادت مناسب است. هر که با آداب انبیا ادب داشته باشد برای سادگی و برون گرایی مناسب است. [3] • بزرگترین غفلت، غفلت بنده از پروردگار متعال و کوتاهی او از اوامر و نواهی او و کوتاهی او از آداب معاشرت است. [3] • انصاف بین خدا و بنده سه است: در استعانت و تلاش و ادب. از جانب بنده است که یاری می طلبد و از جانب خدا قرب است. از بنده تلاش و از خدا توفیق است. و از بنده ادب است و از خدا عزت است. [1]

منابع

• لایه های الصوفیه، ابوعبدالرحمن السلامی ، ص 207-212، دارالکتب العلمیه، چاپ 2003م.
• طبقات الاولیاء، ابن الملکن، ص ۷۱، مکتبة الخنجی، اول ۱۹۹۴م.
• زینت اولیاء و لایه های الصالحین، ابونعیم الاصبهانی، ج 10، ص 321، دارالسعاده، 1974م.