سمرقند: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''سمرقند'''،دومین شهر بزرگ [[ازبکستان]]، و مرکز استان سمرقند است و از شهرهای هویتدار و حادثهساز شرق اسلامی است که در درازنای تاریخ برجسته خود فراز و نشیبهای گوناگون را پیموده و تاریخ و ادب از آن به افتخار یاد کردهاند. این شهر بزرگ از مهمترین شهرهای [[ماوراءالنهر]] به شمار میرود که همواره با اسطورهها و [[تاریخ ایران]] همراه بوده و شاعران، عالمان و دانشمندان نامدار پارسیزبان فراوانی در دامان خود پرورانده. | |||
بیشتر ساکنان این شهر فارسیزبان هستند و به فارسی تاجیکی سخن میگویند. این شهر یکی از مراکز تاریخی [[مردم تاجیک]] در [[آسیای میانه]] است. | |||
از اواخر قرن دوم هجری، [[مذهب تشیع]] در سمرقند و کَش به تدریج رواج یافت و فعالیتهای دانشمندان بزرگ [[شیعه]]، حوزه علمی فعالی را در آستانه غیبت امام دوازدهم به وجود آورد. | |||
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۲
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۳۲، ۱ فوریه ۲۰۲۲؛
نام | سمرقند |
---|---|
نام کامل | سَمَرقَند |
به فارسی تاجیکی | Самарқанд |
کشور | ازبکستان |
جمعیت کل | ۵۹۶٬۳۰۰ |
پیشینه تشیع | اواخر قرن دوم هجری |
زیارتگاه | مسجد مراد اولیا |
مساجد | مسجد اهل بیت رسول الله(ص) • مسجد صاحب الزمان(عج) |
منطقه زمانی | •یوتیسی ۵+ (UTC) |
وبگاه | samcity.uz |
سمرقند،دومین شهر بزرگ ازبکستان، و مرکز استان سمرقند است و از شهرهای هویتدار و حادثهساز شرق اسلامی است که در درازنای تاریخ برجسته خود فراز و نشیبهای گوناگون را پیموده و تاریخ و ادب از آن به افتخار یاد کردهاند. این شهر بزرگ از مهمترین شهرهای ماوراءالنهر به شمار میرود که همواره با اسطورهها و تاریخ ایران همراه بوده و شاعران، عالمان و دانشمندان نامدار پارسیزبان فراوانی در دامان خود پرورانده.
بیشتر ساکنان این شهر فارسیزبان هستند و به فارسی تاجیکی سخن میگویند. این شهر یکی از مراکز تاریخی مردم تاجیک در آسیای میانه است.
از اواخر قرن دوم هجری، مذهب تشیع در سمرقند و کَش به تدریج رواج یافت و فعالیتهای دانشمندان بزرگ شیعه، حوزه علمی فعالی را در آستانه غیبت امام دوازدهم به وجود آورد.