۸۶٬۰۹۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'دانسته اند' به 'دانسته‌اند'
جز (جایگزینی متن - 'فرقه ها' به 'فرقه‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'دانسته اند' به 'دانسته‌اند') |
||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
=در محضر مفاخر دانشمندان شیعه و سنی= | =در محضر مفاخر دانشمندان شیعه و سنی= | ||
ابن شهرآشوب در آموختن علم خود را محدود به علمای یک فرقه و مذهب ننمود. با اینکه در تراجم ایشان را پس از شیخ طوسی به <big>شیخ الطایفه</big> معروف نموده‌اند و او را محیی و مروج فرهنگ شیعی و فرهنگ اهل بیت: | ابن شهرآشوب در آموختن علم خود را محدود به علمای یک فرقه و مذهب ننمود. با اینکه در تراجم ایشان را پس از شیخ طوسی به <big>شیخ الطایفه</big> معروف نموده‌اند و او را محیی و مروج فرهنگ شیعی و فرهنگ اهل بیت: دانسته‌اند؛ اما در آموختن، خود را محدود به علمای شیعه ننمود؛ بلکه اِبایی نداشت از اینکه در محضر علمای عامه ([[اهل سنت]]) نیز زانوی ادب بزند و تلمّذ نماید. تقریباً نیمی از اساتید وی از علمای طراز اول عامه بودند؛ افرادی چون: زمخشری [[صاحب کشاف]] و.... | ||
همچنین خود را محدود به یک یا دو استاد ننمود؛ بلکه تلاش نمود تا از اکثر علمای بزرگ عصر خود (یعنی نیمه اول قرن ششم) استفاده نماید؛ و از آنها در [[روایت]] آثارشان اجازه دریافت کند؛ تا آنجا که بعضی از تذکره ها تعداد اساتید وی را به 27 تن می رسانند. <ref>مفاخر اسلام، علی دوانی، تهران، انتشارات امیرکبیر، چ اول، 1363، ج3، ص499</ref> این تلاش پی گیر ابن شهرآشوب بود که وی را دانشمند و سخنوری بزرگ که مورد قبول عامه و خاصه بود، ساخت. | همچنین خود را محدود به یک یا دو استاد ننمود؛ بلکه تلاش نمود تا از اکثر علمای بزرگ عصر خود (یعنی نیمه اول قرن ششم) استفاده نماید؛ و از آنها در [[روایت]] آثارشان اجازه دریافت کند؛ تا آنجا که بعضی از تذکره ها تعداد اساتید وی را به 27 تن می رسانند. <ref>مفاخر اسلام، علی دوانی، تهران، انتشارات امیرکبیر، چ اول، 1363، ج3، ص499</ref> این تلاش پی گیر ابن شهرآشوب بود که وی را دانشمند و سخنوری بزرگ که مورد قبول عامه و خاصه بود، ساخت. | ||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
ابن شهر آشوب; سالهای پایانی عمر خویش را در شهر [[حلب]] به سر برد و در آنجا به تبلیغ معارف اهل بیت: پرداخت و پس از یک عمر تلاش خالصانة فرهنگی، تبلیغی، در شب جمعه 22 شعبان المعظم 588 هجری قمری روح بلندش به عالم باقی پیوست و در بیرون <big>حلب</big> در بالای کوه معروف به <big>جبل جوشن</big> <ref>فوائد الرضویه، ص713</ref> مدفون گشت. <ref>ریحانة الادب، ج8، ص65</ref> | ابن شهر آشوب; سالهای پایانی عمر خویش را در شهر [[حلب]] به سر برد و در آنجا به تبلیغ معارف اهل بیت: پرداخت و پس از یک عمر تلاش خالصانة فرهنگی، تبلیغی، در شب جمعه 22 شعبان المعظم 588 هجری قمری روح بلندش به عالم باقی پیوست و در بیرون <big>حلب</big> در بالای کوه معروف به <big>جبل جوشن</big> <ref>فوائد الرضویه، ص713</ref> مدفون گشت. <ref>ریحانة الادب، ج8، ص65</ref> | ||
البته به خطا وفات او را در «مشهد گنج افروز» از قُرای بابلِ (مازندران) | البته به خطا وفات او را در «مشهد گنج افروز» از قُرای بابلِ (مازندران) دانسته‌اند و اظهار داشته اند که آرامگاه او در آنجا زیارتگاه مردم است. <ref> دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج4، ص91، س1</ref> که این انتساب صحیح نبوده، لازم است تا در مورد عالِم مدفون در آن مکان شریف تحقیق به عمل آید. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||