افزودن پیوند

    بحث کاربر:S.m.salehi.kh: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    جريان شناسي المرده لبنان .. از ابتدا تاكنون
    کتابشناسی محمد مهدی شمس ‏الدین
     
    محمد مهدی شمس الدین به سال ۱۹۳۶ م/۱۳۵۴ ق در خانواده شیخ عبد الکریم در نجف اشرف پا به دنیا نهاد. پدرش از لبنانی‏های مقیم عراق و از روحانیان سرشناس و مدرس علوم دینی بود. سلسله خاندان او به شمس ‏الدین محمد مکی معروف به شهید اول می‏رسد. دوازده ساله بود که پدرش عزم بازگشت به لبنان (۱۹۴۸) نمود. وی محمد مهدی را به رفتن از نجف یا ماندن در آن مخیرکرد. اما از آنجا که شیفته فراگیری علوم اسلامی بود، با وجود همهٔ دشواریهای زندگی و فقر شدید، اقامت در نجف را ترجیح داد و ۳۵ سال به تحصیل و پژوهش پرداخت. با سخت‏کوشی در کسب معرفت و دانش, سریعاً به درجهٔ اجتهاد رسید و در مقام یکی از استادان سطح عالی حوزه علمیه نجف قرار گرفت.
    شمس‏ الدین به عنوان متفکر و پژوهشگر در میان حوزویان شناخته شده بود. از سوی دیگر وی معاون مرجع مطلق آن زمان؛ یعنی آیت الله سید محسن حکیم بود. این موقعیت، زمینه مناسبی را فراهم می‏آورْد تا وی بتواند استعدادهای ذاتی خود را به شکوفایی برساند و در کوران حوادث مختلف آبدیده گردد. بعلاوه حضورش در بیت مرجعیت موجب آشنایی او با شخصیت‏هایی همچون سید موسی صدر, سید محمد باقر صدر, سید محمد باقر حکیم, سید مهدی حکیم, سید محمد تقی حکیم ـ که همگی به خانه آیت ‏الله سید محسن حکیم رفت و آمد داشتند ـ گردید. پیوستن او به تشکیلات مرجعیت آیت‏ الله سید ابوالقاسم خوئی پس از رحلت آیت الله سید محسن حکیم, از وی شخصیت بارزتری ساخت.
     
    در نجف اشرف، جدا از تدریس و نویسندگی، در انتشار مجله الاضواء همکاری داشت. خودش بعدها آن مجله را همانند مجله‏های مکتب اسلام و حوزه, نشریات ویژهٔ حوزهٔ علمیه می‏دانست و از آنها به نیکی یاد می‏کرد.
    الوقت ـ جريان المرده عنوان حزبي سياسي در لبنان است كه مسئوليت آن را سليمان طوني فرنجيه برعهده داشته و اعضاي آن را ماروني ها تشكيل مي دهند، اين حزب كه دفتر مركزي آن در منطقه زغرتا قرار دارد، در سال 1986 به دست سليمان فرنجيه فرزند طوني فرنجية رييس جمهور اسبق لبنان تاسيس شد و در ابتداي جنگ هاي داخلي لبنان به عنوان "ارتش آزادي بخش الزغرتاوي" مشهور بود .
    شمس ‏الدین ساختار و عملکرد موجود حوزه را مطلوب و کارآمد نمی‏دانست؛ از این رو به اصلاح ساختار آموزشی و پرورشی حوزه می‏اندیشید و در جهت اصلاح شیوه تدریس و متون آموزشی طلّاب اقداماتی انجام داد.
     
    شکی وجود ندارد که نظام حوزه‏های علمیه تا زمانهای متأخر، نظامی قاصر و به دور از هر گونه تجدد و پیشرفت و نوآوری بوده، به طوری که از پاسخ به نیازهای دینی امروز جوامع عاجز مانده است.
    علت نامگذاري
    یکی از اقدامات شمس‏ الدین، اصلاح مراسم عزاداری حسینی بود، به گونه‏ای که با اقتضائات این دوره سازگار باشد. «جمعیهٔ منتدی النشر» که محمد رضا مظفر و محمد تقی حکیم در رأس آن قرار داشتند و شمس ‏الدین در آن فعالیت می‏کرد, اولین گروهی بو‏‏د که با جدیت به اصلاح شکل عزاداری‏ها پرداخت. این جمعیت پس از مدتی دانشکده فقه (کلیهٔ الفقه) را تأسیس کرد و شمس ‏الدین یکی از اعضای هیئت علمی این دانشکده بود.
     
    جلسه‏ای منظم از سید موسی صدر, سید محمد باقر صدر, سید محمد تقی فقیه, محمد مهدی شمس ‏الدین در نجف تشکیل می‏شد که در آن به بحث و بررسی مسائل حوزه و جهان اسلام می‏پرداختند. پس از عزیمت سید موسی صدر به لبنان, روابط آنها گسسته نشد و مکاتبات بین آنها ادامه یافت.
    المرده در اصل يكي از گروه هاي اصيلي بود كه در منطقه اي طولاني بين لبنان، سوريه، اردن، فلسطين و حتي عراق و ايران زندگي مي كرد و با كنعاني ها و اموري ها و آرامي ها و گروه هاي ديگر مختلط شدند، ولذا به آن ها مردة گفته مي شود. كه در اصل مردو بوده و "مار" به معناي بزرگ و "دو" به معناي قدرتمند مي باشد ونام آن ها به معناي بزرگ و قدرتمند مي باشد. پس از آن نيز از نام آنها به عنوان قدرتمندان، انقلابي ها و... تفسير گرديد.
    در طول ۳۵ سال اقامت در عراق، علاوه بر فعالیت‏های علمی و درسی، به کارهای اجتماعی مانند شرکت در حرکت‏های مردمی علیه استعمار, ساختن مساجد و کتابخانه‏ها مشغول بود. با شروع انقلاب چهاردهم تموز ۱۹۵۸ عراق, وارد جرگه مبارزات سیاسی شد و خود از فعالیت‏هایش در این دوره می‏گوید. بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۹ در منطقهٔ فرات میانه و بویژه شهر دیوانیه، میان مردم زیست و همراه آنها در فعالیت‏های فرهنگی و اجتماعی مشارکت داشت. در این شهر، مرکز اسلامی و کتابخانهٔ ‏عمومی بزرگی تأسیس کرد. همچنین بالغ بر بیست مسجد در آن ساخت. وی نمایندهٔ تام الاختیار آیت ‏الله حکیم در این منطقه بود.
     
    دورهٔ اقامت او در عراق با حوادث بسیاری در جهان اسلام مانند مصائب فلسطین و درگیری‏های ‏شدید اعراب و اسرائیل, انقلاب‏ها و جنبش‏های گوناگون در خاور میانه مصادف بود. او همراه با دیگر عالمان دینی نجف اشرف در جریان این حوداث قرار داشت.
    آل فرنجيّة
    در ۱۹۶۹ یعنی پس از تأسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان و ضرورت حضور شمس‏ الدین, وی به لبنان عزیمت کرد تا از نزدیک به همکاری با سید موسی صدر مشغول گردد. با هجرت به لبنان, عصر جدیدی در زندگانی و فعالیت‏های وی گشوده شد. مؤسسه‏ها و مراکز مختلف اجتماعی و فرهنگی را تأسیس و اداره کرد. نام برخی از این مراکز بدین قرار است: المعهد الفنّی الإسلامی, معهد الشهید الأول للدراسات السلامیهٔ, مدرسهٔ الضّحی, معهد الغدیر و الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ. شمس‏ الدین از سوی آیت ‏الله خوئی وکالت تام در امور اداری و مالی این مؤسسه داشت. پس ازمفقود شدن سید موسی صدر، به ریاست مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد و بدین وسیله رهبری شیعیان لبنان را بر عهده گرفت و به عنوان یک شخصیت سیاسی در صحنه لبنان حضور یافت.
     
    فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی او همگام با پیشرفتهای علمی و فن‏آوری روز بود، مثلاً با بهره‏گیری از اطلاع‏رسانی روی اینترنت , سایتی راه‏اندازی کرد و شخصا ًبه سؤالات فقهی و کلامی افراد پاسخ می‏گفت. اخبار سیاسی, اجتماعی و فرهنگی مربوط به او, همچنین سخنرانی‏های او در این سایت درج می‏شد.
    به نظر مي آيد خانواده فرنجية از ريشه دار ترين خانواده هاي سياسي مسيحي در لبنان مي باشد كه با آل شمعون و آل جميل، يك مثلث سياسي را تشكيل داده اند. سليمان فرنجيه نيز از اين خانواده است كه در سال ۱۹۷۰ به عنوان پنجمين رييس جمهور لبنان انتخاب شد و تا سال ۱۹۷۶ كه جنگ هاي داخلي شروع گرديد بر اين منصب باقي بود .
    ●آثار علمی
     
    با آنکه در دورهٔ طلبگی به شدت درگیر فعالیت‏‏های اجتماعی و فرهنگی بود، از همان دوره، شمس ‏الدین در نجف به نگارش و تألیف روی آورْد. آثار زیادی در زمینه‏های فقه، فلسفه، تاریخ و جهان اسلام ارائه نمود. نوآوری و خلاقیت همراه با واقع ‏گرایی و توجه به مقتضیات حقیقی جهان اسلام، در تألیفات او موج می‏زند. با نگارش کتاب نظام الحکم فی الإسلام، به مسائلی پرداخت که دیگران چندین سال بعد به آنها پی بردند. وی به این ترتیب پیشگامی خود را ثابت کرد. برخی آثار او در عراق, اعجاب بزرگانی نظیر سید محمد باقر صدر را برانگیخت.
    پس از اين كه رياست جمهوري سليمان فرنجية به پايان رسيد رهبري اين جريان بر عهده طوني فرنجية قرار گرفت در حالي كه وي قبلا توانسته بود به عنوان يكي از نمايندگان پارلمان لبنان در سال 1970 به مجلس راه يابد. طوني سليمان فرنجيه جوان در سال 1941 به دنيا آمد و هنوز سن زيادي از وي نگذشته بود كه اختلافات كتائب لبنان در سال 1978 منجر به ترور وي و همسرش فيرا قرداحي فرنجية و دختر سه ساله اش جيهان به همراه 30 نفر از افراد بي گناه ديگر توسط شاخه نظامي نيروهاي قوات لبناني به رهبري سمير جعجع گرديد. اما سليمان پسر وي توانست از اين ترور جان سالم به در برد چرا كه وي به بيروت رفته بود تا در مدرسه الأتينيه جونيه به تحصيل بپردازد.
    در این کتابشناسی, آثار وی به چند طبقهٔ آثار چاپی, آثار چاپ نشده, مقالات نشریات, مقالات ارائه شده به کنگره‏ها, سخنرانی‏ها و بالاخره آثار در بارهٔ او طبقه‏بندی و معرفی می‏گردد.
     
    یکی از ویژگیهای مهم آثار او, اتکا بر میراث فرهنگی تشیع و وفاداری به آنهاست. همانند برخی تجدد گرایان پشت به گذشته اسلام ننمود، بلکه سنت و تجدد را با هم می‏خواست و سعی در ایجاد هماهنگی بین آنها داشت. از این رو به نهج ‏البلاغه علاقه وافر داشت به طوری که چهار اثر در بارهٔ مسائل نهج ‏البلاغه نوشت.
    سليمان طوني فرنجية
    ●تألیفات چاپ شده
     
    ۱)الاجتهاد و التجدید فی الفکر الإسلامی, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر.
    سليمان طوني فرنجية فرزند خاندان اصيل لبناني بود كه مردان بزرگ اين خانواده نقش بزرگي در تاريخ لبنان ايفا كرده بودند. اقدامات سياسي وي از سال ۱۹۸۷در حالي كه 22 ساله بود، آغاز گرديد و روستاي بنشعي را به عنوان محل فعاليت هاي خود قرار داد  و به مروز زمان در اين منطقه به شهرت رسيد. وي همچنين با دولت سوريه نيز ارتباطات محكمي بر قرار كرد چرا كه دو رييس جمهور فقيد يعني حافظ اسد و سليمان فرنجية رابطه سياسي و خانوادگي خوبي با يكديگر داشتند، كه در ادامه اين روابط نيز بين سليمان پسر و باسل اسد فقيد و بشار اسد نيز ادامه يافت .
    به ضمیمه مجموعه‏ای از مقالات منتشر شده در نشریات عربی.
     
    ۲) الاجتهاد و التقلید: بحث فقهی استدلالی مقارن, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۸۸ م.
    در سال 1989 فرنجيه از طائف دستور جديدي را دريافت كرد و بر اساس آن اولين كمك هاي تسليحاتي به شبه نظاميان المرده صورت گرفت تا وي بتواند در سايه آن فعاليت هاي سياسي خود را افزايش دهد. چراكه وي نيز به دنبال اين بود كه به نمايندگي مجلس و يا رياست جمهوري لبنان برسد .
    ۳)الاحتکار فی الشّریعهٔ الإسلامیهٔ، بحث فقهی مقارن, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۴۱۰ق / ۱۹۹۰ م.
     
    بخشی از مجموعه‏ مباحث فقهی بوده که در حمله اسرائیل به منزل ایشان در عرمون مفقود شده و فقط همین قسمت مانده است.
    در واقع او يك مسيحي لبناني بود كه سعي در حفظ توازن موجود در لبنان بود تا تغييرات منطقه اي و يا جغرافيايي تاثيري بر آن نداشته باشد ولذا ارتباطات خود را با كشورهاي عربي تقويت كرد و حتي دو مرتبه نيز از واتيكان كه به عنوان مرجع مسيحيان جهان مي باشد ديدار كرد و از آن جايي كه كه به هماهنگي منطقه اي ايمان داشت در 22 آوريل 2007 به ايران سفر كرد و با مقام معظم رهبري ، رييس جمهور و ديگر مسئولان ايراني نيز ديدار كرد .
    بررسی تطبیقی احتکار در قالب فقه مقارن است. این اثر مشتمل بر مباحث زیر می‏باشد: احتکار در لغت و اصطلاح, احکام احتکار, وادار کردن بر فروش اجناس احتکاری, احتکار در شرکت‏ها و دولت‏ها.
     
    ● ترجمه فارسی
    در 11 ژوئن 2006  المرده  با همكاري گروه ها و افراد سياسي مختلف عنوان "جريان المرده" را بر خود گذاشت و توانست ده ها هزار نفر را به عضويت اين جريان در آورده و دفاتر خود را در اكثر مناطق لبنان به خصوص در كسروان، جبيل، المتن، بعبدا و بقاع افتتاح نمايد .
    احتکار در اسلام, پژوهشی تطبیقی در فقه از دیدگاه مذاهب اسلامی, ترجمه سید مرتضی آیت‏ الله زاده شیرازی, تهران, سازمان تبلیغات اسلامی, ۱۳۷۸, ۳۳۸ ص, چاپ اول.
     
    ۴) الأمّهٔ و الدولهٔ و الحرکهٔ الإسلامیهٔ, بیروت، منشورات الغدیر, ۱۴۱۴ ق/ ۱۹۹۴ م.
    اصول فكري و عقيدتي المردة
    ۵) أنصار الحسین ، الرجال و الدّلالات، بیروت، دار الفکر، ۱۳۹۵ ق / ۱۹۷۵ م؛ تهران، مؤسسهٔ البعثهٔ, ۱۴۰۷ ق؛ بیروت، المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م/ ۱۴۱۶ ق.
     
    گزارشی از زندگینامه و فداکاریهای اصحاب امام حسین (ع) است. وی صرفاً به زندگینامهٔ آنها نپرداخته بلکه درس آموزی‏ها از سیره و عملکرد آنها را هم مطرح کرده است.
    جريان المرده يكي از معدود جريان هاي مسيحي محسوب مي شود كه از مقاومت در برابر رژيم صهيونيستي حمايت مي كند و با جريان عوني كه همپيمان حزب الله مي باشد و همچنين جنبش امل و حزب دموكراسي لبنان به رهبري طلال ارسلان و التنظيم الشعبي و... ارتباطات خاصي دارد. مهمترين اصول اين جريان عبارت است از :
    ۶) أهلیّهٔ المرأهٔ لتولّی السلطهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م, ص ۱۶۸.
     
    ۷) بین الجاهلیهٔ و الإسلام, بیروت و قاهره, دار الکتاب اللبنانی و دار الکتاب المصری, ۱۳۹۵ ق / ۱۹۷۵م. الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت , المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م/ ۱۴۱۶ ق.
    لبنان وطن نهايي همه ساكنان آن است ولذا دولت بايد جلوي منازعات و درگيري هاي قومي و مذهبي را بگيرد .
    شمس‏ الدین در صدد ایجاد مرز بین اسلام و غیر اسلام و تعیین قلمرو اسلام است. وی اسلام را به دلیل اشتمال بر طرحهای نجات‏بخش بس قابل اعتماد می‏دانست و ایدئولوژی‏های شرق و غرب را در اردوی جاهلیت قرار می‏داد. شهید محمد باقر صدر این اثر را گرامی می‏داشت.
     
    ۸) التجدید فی الفکر الإسلامی, بیروت, دار المنهل, ۱۹۹۷ م / ۱۴۱۸ ق.
    لبنان بايد هميشه آزاد باشد و اين جريان با هر گونه تجزيه و يا فدراليسم مخالف است .
    ۹) « تحدید النسل, مشروعیته و وسائله, دراسات و مواقف», بیروت, مؤتمر الإسلام وتنظیم الوالدیهٔ, ۱۴۱۰ ق, ص ۲۴۲- ۲۴۶.
     
    ۱۰) التطبیع بین ضروراتِ الأنظمهٔ و خیاراتِ الأمّهٔ، طبعهٔ ثالثهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م , ۱۴۱۷ ق.
    با اسكان فلسطيني ها مخالف بوده و تاكيد دارد كه فلسطيني ها داراي حق بازگشت بوده و رژيم صهيونيستي دشمن تمامي لبناني ها مي باشد .
    ۱۱) تفسیر آیات الصّوم, الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, بیروت, ۱۳۸۶ ق.
     
    ۱۲) ثورهٔ الحسین: ظروفها الإجتماعیهٔ‏ و آثارها الإنسانیهٔ, الطبعهٔ الأولی, بیروت‏, دار الأندلس، الطبعهٔ الثانیهٔ , بغداد, مکتبهٔ التربیهٔ؛ الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, التّراث الإسلامی, ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م؛ الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۷ ق/۱۹۷۷ م؛ الطبعهٔ الخامسهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۸ ق/ ۱۹۷۸ م؛ الطبعهٔ السادسهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق؛ الطبعهٔ السابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م/ ۱۴۱۷ ق.
    اين جريان به لبنان به عنوان يك كشور مستقل ، آزاد و داراي ارزش هاي عالي انساني ايمان دارد .
    ● ترجمه انگلیسی:
     
    The rising of al-Husayn: its Impact on the consciousness of Muslim Society, Shaykh Muhammad Mahdi Shams al-Din, Tra. byI. K. A. Howard, London: Muhammadi Trust, ۱۹۸۵, pp. ۲۱۸
    ارتباط سليمان فرنجية با حزب الله و جنبش أمل بسيار مستحكم مي باشد به طوري كه آن ها به عنوان بخشي از جريان مقاومت در لبنان شناخته مي شوند، و اين جريان در برنامه هاي سياسي خود سه مساله مهم ارتش، ملت و مقاومت را مطرح مي كند .
    از نگاه جدید به بررسی قیام امام حسین (ع) پرداخته است. واقعهٔ کربلا را بر اساس مفاهیم امروزین مانند کرامت انسانی و عدالت اجتماعی و ارتقای معنویت بشر بررسی کرده است.
     
    این اثر توسط مهدی پیشوایی به فارسی ترجمه و زیر عنوان ارزیابی انقلاب امام حسین (ع) از دیدگاه جدید‏‏ (قم, دفتر تبلیغات اسلامی) منتشر شد. در مرتبه دوم زیر عنوان پژوهشی پیرامون زندگانی امام حسین (ع) به چاپ رسید[۱۸]. غیر از ترجمه انگلیسی مزبور، توسط سید حسن امین هم به انگلیسی ترجمه و در دائرهٔ المعارف الإسلامیهٔ درج گردید.
    فرنجيه رييس جمهور !
    ۱۳) ثورهٔ الحسین فی الوجدان الشعبی, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ، [بی‏تا].
     
    زیر عنوان واقعهٔ کربلاء فی الوجدان الشعبی همراه با اضافات و این مشخصات منتشر شد: الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت , المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م / ۱۴۱۶ ق.
    سليمان فرنجية سعي كرده است كه به نفع فرزندش طوني فرنجية از نمايندگي مجلس كناره گيري كرده و وارد فضاي جديد سياسي گردد، امروز نام وي از سوي بعضي از شخصيت هاي غير ماروني به عنوان يكي از كانديداهاي رياست جمهوري لبنان در 18 نوامبر آينده برده مي شود.
    این اثر در مقام اثبات این مطلب است که قیام امام حسین (ع), بین قیام‏ها و جنبش‏های دیگر نمونه است و از این رو تا اعماق وجود شیعیان و مردم نفوذ کرده و تأثیر گذاشته است. دارای این مباحث است: انقلاب امام حسین (ع) و تأثیرات اجتماعی آن، زیارت امام حسین (ع) و مشروعیت آن, زیارت ابوالفضل و علی‏ اکبر و دیگر شهدای کربلا, شعر رثائی, عزاداری, گریه برای امام و شهیدان.
     
    ۱۴) حرکهٔ التاریخ عند الإمام علی, دراسهٔ فی نهج‏ البلاغهٔ، الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷م , ۱۴۱۸ ق؛ تهران, بنیاد نهج ‏البلاغه, ۱۴۰۵ ق.
    به نقل از الوقت عربي
    شامل مبنای تاریخ و حرکت پیشرفت بشری از دیدگاه امام علی (ع) است. آخرین بحث وی فتنه و موضع امام علی (ع) در برابر آن می‏باشد. مباحث دیگر آن عبارت ‏است از:
     
    تاریخ و حرکت پیشرفت بشری, امام علی (ع) در مواجهه با تاریخ، دانش تاریخ و استفاده علمی و سیاسی و فکری از آن.
    == سلفیت لبنان ==
    ۱۵) حقوق الزوجیهٔ و حق العمل للمرأهٔ. الطبعهٔ الأولی, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م/۱۴۱۶ ق.
     
    ۱۶) دراسات فی نهج ‏البلاغهٔ, الطبعهٔ الأولی, النجفالأشرف, ۱۳۷۵ ق/ ۱۹۵۶ م؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت، دار الزهراء , ۱۳۹۲ ق/ ۱۹۷۲ م؛ الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, الدار الإسلامیهٔ, ۱۹۸۱ م.
    بنیان گذار این جنبش، نظريه دینی یکدست و خالصی ایجاد کرد که بعدها به مکاتب، گرایش ها و انجمن هایی تبدیل شد که طرف های سیاسی و مراکز قدرت پیرامون آن با یکدیگر به کشمکش پرداختند. برخی این کشمکش را عاملی برای تجزیه آن دانستند؛ درحالی که برخی دیگر آن را مانند خون تازه در رگ ها یافتند که با سلفیت لبنانی همخوانی دارد و عاملی برای جلوگیری از مرگ جنبش می باشد.
    این کتاب به بررسی نصوص نهج‏ البلاغه در زمینه‏ مباحث اجتماعی و سیاسی می‏پردازد. شمس‏ الدین، آن را در سال ۱۹۵۶ در عراق نوشت.
     
    این اثر توسط محمود عابد به فارسی ترجمه شد و زیر عنوان جستجوی نهج ‏البلاغه منتشر گردید.
    پیش زمینه تاریخی
    ۱۷) دراسات و مواقف فی الفکر و السیاسهٔ و المجتمع، ۳ أجزاء، بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۰ م / ۱۴۱۰ ق.
     
    مجموعه‏ای از سخنرانی‏ها و مباحثات ایشان در لبنان و خارج و یا مقالات در روزنامه‏ها و مجلات در موضوعات اجتماعی و سیاسی است.
    «شیخ سالم الشهال» (وفات 2008م) جنبش سلفیت در لبنان را تأسیس کرد. وی سلفی شدن را به دور از دانشگاه یا مؤسسه و به صورت مستقل و متکی به خود آغاز کرد. او با مذهب سلفیت از طریق مجله «المنار» آشنا شد؛ مجله ای که «محمد رشید رضا» آن را منتشر می کرد و مطالب آن را با مطالعه کتب «شیخ ناصرالدین البانی»، «ابن عثیمین» و «بن باز» می نوشت. علاوه بر این، سفرهای متعددی به عربستان سعودی داشت.
    ۱۸) رسالهٔ الحقوق للإمام زین ‏العابدین, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ق.
     
    ۱۹) السّتر و النظر، قم, مؤسسه المنار, بی‏تا. ص ۳۰۰.
    او طی سفری که در سال 1964 به مدینه داشت، با برخی از شیوخ و علمای عربستان دیدار کرد. پس از بازگشت، گروهی موسوم به «شباب محمد/ جوانان محمد» را تشکیل داد. دیری نپایید که اعضای آن با وی به عنوان سرکرده، بیعت کردند؛ افرادی مانند: «شیخ سعید شعبان» سرکرده جنبش «توحید اسلامی»؛ «شیخ بدر شندر»؛ «اکرم خضر» شاعر؛ دکتر «فتحی یکن» و «رشید کرامی» نخست وزیر اسبق. لذا عنوان آن به «الجماعة مسلمون» تغییر کرد. این گروه برای دعوت به اسلام و التزام به آن، رویکرد سلف را مبنای خود قرار داد. آنان از کارهای خیریه به عنوان وسیله ای برای تبلیغ استفاده کردند. در این جا بود که مؤسسه ای خیریه با حمایت عربستانی ها و کویتی ها برای سرپرستی ایتام تأسیس شد.
    اولین کتاب از سلسله کتابهای مسائل حرجهٔ فی فقه المرأهٔ است. نویسنده چهار مسئله را برای زنان مسلمان امروزی، مهم و بحرانی تشخیص داده است: حجاب, ریاست دولت, حقوق زوجیت و فعالیت اقتصادی و اجتماعی زنان در جامعه. مسئله اول در این کتاب بررسی شده است. مباحث این کتاب عبارت‏اند از: فقه المرأهٔ (حقوق زن) در شریعت اسلام, جایگاه زن در نظام اخلاقی و حقوقی اسلام, نگاه قرآن به زن, گزارشهایی از تاریخ اسلام, حجاب قبل از اسلام و در دورهٔ اسلامی, اصل عملی در حجاب, زینت زن, لباس زن, موارد استثناء از پوشش, نگاه به زن, طبقه‏بندی زنان, نگاه زن به مرد.
     
    ۲۰) السلم و قضایا الحرب عند الإمام علی, دراسهٔ فی نهج ‏البلاغهٔ, بیروت, ۱۹۸۱م.
    این مرحله از پیدایش سلفیت لبنان، با غلبه جنبه های تبلیغی، آموزشی و اعمال خیریه متمایز می شد و تقریبا از هر نوع تنش و فعالیت سیاسی به دور بود. سلفیتی که شیخ سالم الشهال بنیان گذاشت، علی رغم این که مدتی طولانی یعنی حدود 50 سال فعال بود، ولی همچنان به عنوان مذهبی مسالمت جو و مبتنی بر گفت وگو و موعظه نیکو باقی ماند و در این مدت، با هیچ يک از مقامات لبنانی، هیچ تنش یا اختلافی نداشت.
    بررسی دیدگاههای امام علی (ع) در بارهٔ جنگ و صلح در روابط بین دولتها وملت‏هاست. این کتاب به فارسی ترجمه و در تهران در مجموعه کنگره هزارهٔ نهج البلاغه منتشر شد .
     
    ۲۱) شرح عهد الأشتر, بیروت, مؤسسهٔ الوفاء, ۱۹۸۴ م, چاپ اول.
    مرحله دوم
    نامهٔ امام علی (ع) به مالک اشتر والی مصر از سندهای مهم سیاسی و اجتماعی است که به بسیاری از نکات یک نظام مطلوب اجتماعی پرداخته است. شمس‏ الدین این نکات را با توجه به نیازهای روز مسلمانان توضیح داده است.
     
    ۲۲) عاشوراء، الطبعهٔ الاولی, بیروت, مجد, ۱۴۱۲ ق / ۱۹۹۱ م.
    شیخ سالم سه پسرش «داعی الإسلام»، «راضی» و «ابوبکر» را برای فراگیری علوم دینی به دانشگاه اسلامی مدینه منوره فرستاد. آنان در حالی که به شدت تحت تأثیر رویکرد سلفی دانشگاه های عربستان در آن زمان قرار گرفته بودند، از این دانشگاه فارغ التحصیل شدند. وقتی شیخ الشهال پا به سن گذاشت و تبلیغ دین را کنار گذاشت، سرکردگی جنبش سلفی به داعی الإسلام پسر بزرگش واگذار شد. وی مرحله دوم فعالیت سلفی را اجرا کرد و ترکیبی از فعالیت دینی ـ سیاسی را در دستورکار قرار داد. او در دهه هفتاد قرن گذشته «هسته های ارتش اسلامی» را بنیان نهاد که در واقع تشکیلاتی مسلحانه برای دفاع اعتقادی و اجتماعی از اهل سنت در برابر کسانی شناخته می شد که به منافع مسلمانان دست درازی کرده بودند؛ مانند: مسیحیان، نصیریان (علويان) ارتش سوریه یا حتی حزب کمونیست. در آن زمان «احباش/حبشی ها» و شیعه خطری جدی به شمار نمی آمدند.
    عاشوراء (ج۲) ـ مجموعهٔ محاضرات فی ذکر عاشوراء, الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق.
     
    این کتاب شامل درسهایی در بارهٔ سیاست و دین است که به اهتمام جمعی از عالمان گردآوری شد. دارای این مباحث است: عزاداری و مصیبت برای امام حسین (ع), انقلاب امام و زمینه‏های اجتماعی و تاریخی آن , انقلاب و تأثیرات اجتماعی آن, تجدید انقلاب, اهداف انقلاب .
    ارتش اسلامی در جریان جنگ داخلی ایجاد شد؛ زمانی که تمام فرقه ها و قدرت های لبنان، شبه نظامیانی در اختیار داشتند. نقش این ارتش فقط به مبارزه محدود نمی شد؛ بلکه سازمانی نظامی بود که به فعالیت دینی، تربیتی و سیاسی می پرداخت. این نهاد در «طرابلس» فعالیت نظامی داشت، تا این که مسئولان آن، پس از پایان جنگ داخلی یعنی در سال 1985 این ارتش را منحل کردند. در این زمان نشانه های توافق نامه های داخلی بروز کرد و با توافق نامه طائف، جنگ پایان یافت.
    ۲۳) عقائد الشیعهٔ الامامیهٔ, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ ق.
     
    ۲۴) العِلمانیهٔ: تحلیل و نقد للعلمانیهٔ محتوی و تاریخاً فی مواجههٔ المسیحیهٔ و الإسلام و هل تصلح لمشاکل لبنان, الطبعهٔ الثانیهٔ: لبنان, مجد, ۱۹۸۲ م. طبعهٔ جدیدهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۱ م / ۱۴۱۱ ق. بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م / ۱۴۱۶ ق.
    در اوایل دهه هشتاد ميلادی، نقش جریان سلفی در لبنان پررنگ تر شد و با استفاده از گسترش جنبش «توحید اسلامی»، به تدريج دایره نفوذ خود را افزایش داد. این جنبش به رهبری سرکرده فقید «شیخ سعید شعبان» از حضور نظامی و سیاسی خود به عنوان سرپوش برای گسترش فعالیت سلفی هایی استفاده کرد که رابطه نزدیکی با شعبان داشتند؛ به ویژه «داعی الإسلام الشهال». میان این دو نفر روابط گرمی حکم فرما بود؛ ولی برنامه هر کدام با دیگری کاملا تفاوت داشت. حتی میان الشهال و برخی از سرکردگان درجه دوم جنبش شعبان کشمکش های شدیدی وجود داشت.
    این کتاب مشتمل بر دو بخش است: درمان وضعیت مسلمانان در مواجهه با تمدن غربی و سکولاریزم, بررسی سکولاریزم و نقد راه ‏حل‏های سکولاریزم در لبنان و تحلیل تفاوت دو نوع سکولاریزم به اصطلاح دینی و سکولاریزم الحادی.
     
    ● ترجمه فارسی
    پس از سال 1985، داعی الإسلام به بیروت رفت و در منطقه «الخروب» و سپس «صیدا» ساکن شد. در این زمان نام گروه خود را از «نواة الجيش الإسلامي/ هسته های ارتش اسلامی» به «الجماعة و الدعوة السلفية» تغییر داد. پس از توافق نامه طائف که اوضاع لبنان رو به آرامش گذاشت، شهال کار تبلیغ دین را از مجاری زیر دنبال کرد:
    ▪ حکومت منهای دین: بررسی همه جانبه از مفهوم و تاریخ پیدایش علمانیت (سکولاریزم) در رویارویی با مسیحیت و اسلام, ترجمه حسن شمس گیلانی, تهران, ۱۳۶۲, ۱۸۸ ص.
     
    ۲۵) الغدیر, دراسهٔ تحلیلیهٔ اجتماعیهٔ سیاسیهٔ لمسألهٔ الحکم الإسلامی بعد وفاهٔ الرسول، بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ ق.
    مدارس دینی؛ تولیدات صوتی اسلامی؛ سرپرستی ایتام؛ ساخت مساجد؛ تأسیس رادیو قرآن. وی انجمن «الهدایة و الإحسان» را تشکیل داد که در سال 1988 چارچوب رسمی جنبش سلفی را ترسیم کرد. فعالیت این انجمن از یک سو، جنبه های تبلیغی و دینی و از سوی دیگر فعالیت اجتماعی را در بر می گرفت تا به نیازهای اهل سنت و جماعت در این دو زمینه پاسخ دهد. در این زمان بود که تنش واقعی با احباش به جنگ سرد میان دو طرف منجر شد و بخش گسترده ای از این جنگ ایدئولوژیک بود.
    ۲۶) فی الاجتماع السیاسی الإسلامی, المجتمع السیاسی الإسلامی / محاولهٔ تأصیل فقهی و تاریخی, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۴۱۲ ق/ ۱۹۹۲ م.
     
    شمس‏ الدین در این کتاب بُعد سیاسی جامعه اسلامی را از دو نگاه فقهی و تاریخی تحلیل کرده است. نتیجه‏گیری او این است که جامعه‏سیاسی و دولت در اسلام، جزئی از شریعت نیست، بلکه نتیجه نظری و عملی و زاییده تاریخ اسلام است.
    خدمات این انجمن، دورترین نقطه در شمال لبنان تا دورترین نقطه در جنوب آن را پوشش می داد، تا این که حکومت به تنگ آمد و در سال 1996 تصمیم به انحلال آن گرفت؛ زیرا مدعی بود برخی از کتاب هایی که این انجمن در مؤسسات دینی خود تدریس می کند، به اختلافات مذهبی دامن می زند. استدلال حکومت این بود که در یکی از کتاب های درسی مؤسسه، پاراگرافی درباره فرقه «نصیریه» آمده است و این فرقه را به دليل اعتقادات ضداسلامی، فرقه ای گمراه و مرتد خوانده است. این تصمیم در درجه اول، تصمیمی سیاسی است و از میزان نفوذ دولت سوریه در لبنان حکایت دارد.
    ۲۷) لبنان الکیان و الدور, بیروت, منشورات الغدیر, ۱۴۱۴ ق/ ۱۹۹۴ م.
     
    ۲۸) محاضَرات فی التاریخ الاسلامی, النجف, ۱۹۶۵ م.
    گستره جغرافیایی
    ۲۹) مطارحات فی الفکر المادی و الفکر الدینی, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۸ ق؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۴۰۶ ق / ۱۹۸۶ م؛ الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م / ۱۴۱۸ ق.
     
    بررسی و نقادی مباحثی است که از طریق نشریات و از سوی دانشگاهیان ونخبگان در زمینهٔ اندیشه‏های مادی و تعارض آنها با اندیشه‏های دینی مطرح گردیده بود. بیشتر این مباحث نقدهایی بر سرمایه‏داری و مارکسیسم است.
    شهر شمالی طرابلس نخستین منطقه لبنان بود که تفکر سلفی را تجربه کرد. از این منطقه بود که تفکر سلفی به دیگر مناطق این کشور منتقل شد؛ منطقه ای که نخستین سنگر سلفیت در لبنان به شمار می رود و نزدیک به 20 انجمن سلفی در آن فعاليت دارد. از سوی دیگر، منطقه «بقاع غربی» دومین مرکز مهم این تفکر شناخته می شود. مرکز جنبش ها در این منطقه، دو شهرک «القرعون» و «مجدل عنجر» و برخی روستاها مانند: «غزه»، «کامد الّلوز» و «جب جنین» بود. در اواخر دهه 80 سلفیت اعلام موجودیت کرد و دیری نپایید که در اوایل دهه 90 ميلادی از طریق فعالیت های خیریه و تبلیغ، دامنه نفوذ خود را گسترش داد.
    ۳۰) مع الإمام الرضا فی ذکری وفاته, بیروت, الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ , ۱۳۸۶ ق.
     
    ۳۱) المقاومهٔ فی الخطاب الفقهی السیاسی، بیروت, الجامعهٔ الإسلامیهٔ فی لبنان و مرکز الدراسات و التوثیق، ۱۹۹۸ م، ۳۹۷ ص.
    چشم اندازها و گرایش ها
    مجموعه‏ای از سخنرانیها و نوشتارهای کوتاه در باره جهاد و مقاومت مردم لبنان بویژه شیعیان جنوب از منظر علوم سیاسی و فقه شیعه است. مقالات این مجموعه در بخش مقالات نشریات معرفی شده است.
     
    ۳۲) نظام الحکم و الإدارهٔ فی الإسلام, الطبعهٔ الاولی, بیروت, منشورات حمد, ۱۳۷۴ ق/ ۱۹۵۵ م, الطبعهٔ الثانیهٔ: بیروت, دار المجد, ۱۹۹۲م/ ۱۴۱۲ ق؛ الطبعهٔ الثالثهٔ: المؤسسهٔ الدولیهٔ للدرسات و النشر, ۱۹۹۵م/ ۱۴۱۵ ق؛ قم, دار الثقافهٔ, ۱۴۱۲ ق, ۶۷۴ ص.
    سلفی ها به عرصه سیاسی لبنان وارد نشدند؛ زیرا تبلیغ، آموزش و فعالیت خیریه را در دستورکار خود قرار داده بودند؛ لذا به ساخت مدرسه و مساجد روی آوردند و انجمن هایی را تأسیس کردند.
    مباحث آن در این زمینه است که دو نظام خلافت در اهل سنت و ولایت فقیه در شیعه, بحرانهای نظری و عملی در بطن خود دارند. پس از توضیح این بحرانها (ص ۴۰۲ - ۴۱۰ از ترجمه) راه حلی برای رفع بحران ارائه کرده است. خلاصه این راه حل, ولایت امت بر خود است (ص ۴۱۰ از ترجمه).
     
    از چاپ اول این اثر، حدود ۴۶ سال می‏گذرد. می‏توان آن را به عنوان اولین متن تحلیلی شیعی در بارهٔ نظام سیاسی اسلام پس از کتاب تنبیه الأمهٔ و تنزیه الملهٔ نائینی دانست. چاپ اول در هشت فصل تدوین شد ولی چاپ دوم همراه با اضافاتی به چاپ رسید؛ یعنی دو فصل ماهیت امامت معصومین و مدیریت در اسلام و برخی اسناد و نصوص فقهی و کلامی بدان افزوده گردید.
    با توجه به این که دولت لبنان، دولتی لائیک بود، سلفی ها از ورود به نهادهای رسمی آن خودداری کردند؛ ولی طیف گسترده سلفی ها به برخورد مسلحانه با دولت مرکزی اعتقادی نداشتند؛ زیرا معتقد بودند که این کار به جامعه آسیب می زند و سودی ندارد؛ ولی لزومی به تعهد و وفاداری به این نهادها نیز نمی دیدند. داعی الإسلام الشهال می گوید: ما جزء کسانی نیستیم که همیشه جوانان یا گروه هایی که با حکام مقابله می کنند را محکوم و ملامت کنیم؛ ولی با این حال قائلیم که این گروه ها گاهی دچار اشتباه می شوند و آسیب زیادی به امت می زنند، بدون این که هیچ سودی در بر داشته باشد.
    سید محمد باقر صدر این اثر را دوست می‏داشت. بین چاپ اول تا چاپ دوم سی و هفت سال فاصله افتاد! این اثر توسط سید مرتضی آیت ‏الله زاده شیرازی زیر عنوان حکومت و مدیریت در اسلام به فارسی ترجمه شد ( تهران, دانشگاه تهران، ۱۳۷۵).
     
    مباحث این اثر عبارت‏اند از: اسلام و واقعیت‏های زندگی، ضرورت و ماهیت و روش تحقق حکومت اسلامی, مراحل تاریخی حکومت اسلامی در صدر اسلام, حکومت اسلامی از دیدگاه فرق اسلامی, راه ثبوت امامت و مشروعیت سلطه, شیوه‏های تعیین امام, شرایط رهبر, عزل و انعزال رهبر, ویژگیهای اساسی نظام حکومت در اسلام, حکومت الهی بشری, حکومت الهی, رویدادهای سیاسی صدر اسلام, ماهیت امامت معصوم, وحدت امت و حکومت و دولت, بحران مشروعیت و اقتدار, دورنمای آینده, مدیریت در اسلام, تفکیک قوا در حکومت اسلامی, سازمان اداری در دوران رسول خدا.
    «صفوان الزعبی» رئیس انجمن «وقف التراث الإسلامي» در مصاحبه ای گفت: یکی از انگیزه های ثبات امنیت در لبنان، احترامی است که برای رئیس جمهور مارونی مذهب و دیگر ارکان دولت قائلیم. او اشاره کرد که آنها با مشارکت در این دولت به ریاست شخصی مارونی، در پی زدودن مفاسد و کاستن آن و جذب و افزایش منافع هستند. از طرفی آنان با این واقعیت زندگی می کنند و بر اساس دو دسته از احکام دینی عمل می کنند: 1. احکامی که ارتباط میان مسلمان و مخالف را در داخل و خارج از دایره اسلام تنظیم می کند؛ 2. احکامی که چارچوب ارتباط میان مسلمان و حاکم کافر را مشخص می کند.
    ● آثار مفقود
     
    ۱) التأمین, الضِّمان و الإقرار.
    سلفی ها در اقدامی متناقض با مواضع سابقشان که انتخابات را قبول نداشتند، در انتخابات سال 2009 مشارکت کردند و هم کاندیدا داشتند و هم رأی دادند؛ زیرا انجمن «وقف التراث الإسلامی» به ریاست الزعبی فتوایی صادر کرد و در تشریح موضع جدید گفت: ما در فرایند انتخابات مشارکت پررنگی نداشتیم؛ ولی زمانی که تصمیم گرفتیم حضور خود در عرصه سیاسی را اثبات کنیم، از مشایخ ارشد «الدعوة السلفیة» خواستیم که فتوا صادر کنند و آنان این فتوا را صادر کردند؛ لذا وارد عرصه سياسی شديم؛ زیرا بر این باوریم که هدف آنان حفظ منافع دینی است و به دنبال جاه طلبی نیستند.
    این نوشته در حمله اسرائیلی‏ها به خانه شمس ‏الدین در عرمون بیروت مفقود گردید. گویا بخشهایی از این آثار باقی مانده است.
     
    ۲) تعلیقه و شرح بر شرایع الإسلام.
    جنبه اعتقادی
    این اثر نیز در حمله اسرائیل به بیروت از بین رفت و تنها قسمتی از آن باقی ماند.
     
    ۳) تقریر مبحث اجاره درس آیت ‏الله سید علی فانی.
    دفاع از عقاید اهل سنت و جماعت، در صدر اولویت های جنبش سلفی در لبنان قرار دارد؛ به ویژه در برابر دشمن قدرتمندی مانند انجمن احباش که در ادبیات خود، سلفیت، رویکرد و ایدئولوژی آن را آماج حملات خود قرار می دادند. درباره احزاب شیعه نیز سلفی ها معتقد بودند که در اصول دین با آنان اختلاف اعتقادی دارند، ولی تا جای ممکن می کوشیدند که به سمت درگیری های قومی و مذهبی کشیده نشوند؛ اما جناح سلفی ـ جهادی به شکل ویژه ای هر گونه اشتراک نظر با شیعه و در رأس آن «حزب الله» را رد می کند.
    آقای فانی این نوشته را دیده و از درک و قلم شمس ‏الدین ستایش کرده و از او خواسته بود که آن را منتشر کند. اما در حمله اسرائیل به عرمون, این نوشته در منزل ایشان مفقود گردید.
     
    ● مقالات ارائه شده در کنگره‏ها و سخنرانی‏ها
    مکاتب سلفی
    آمار همه همایش‏هایی که شمس ‏الدین در آنها مشارکت داشته در دسترس نیست و گردآوری اطلاعات آنها هم کاری دشوار است. در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می‏شود:
     
    ۱) « الإسلام و الغرب».
    جنبش وابستگان به جریان سلفی گسترش یافت. البته این گسترش بعدها باعث شد که منابع و مکاتب گوناگونی پديد آيد. شاید برجسته ترین ویژگی ای که می توان در سلفیت لبنان مشاهده کرد، این باشد که مشایخ آن تمایل دارند که مدارس، گروه ها و هیئت های مستقلی داشته باشند. بنابراین سلفی های این کشور، طیف یکسانی نیستند؛ زیرا اندیشه های خود را از مکاتب مختلفی گرفتند یا شیوه های تبلیغ و فعالیت آنان با یکدیگر متفاوت بوده است؛ به گونه ای که از یک چارچوب تشکیلاتی مشترک یا رویکردی مشخص دستور نمی گیرند. این شاید همان مشکل اصلی جنبش های سلفی این کشور باشد با آن درگیرند.
    ارائه شده به کنگره شئون ‏اسلامی (المؤتمر العام التاسع للشؤون الاسلامیهٔ)، قاهره، ۱۹۹۷ م.
     
    این مقاله به زبان عربی در سایت اینترنتی مجلس اعلای شیعیان لبنان موجود است.
    دو مکتب مهم در جهان عرب، سلفیت لبنان را به چالش کشید که عبارتند از:
    ۲)« أهداف المأمون من مشروع إسناد ولایهِٔ العهد إلی الإمام الرضا (ع) و أسباب قبوله و خطهٔ الإمام فی إحباط مشروع المأمون و استغلاله لصالحه».
     
    ارائه شده به کنگره امام رضا در دانشگاه رضویه مشهد, ۱۹۸۶ م.
    1. مکتب عربستان
    ۳) « أهم الإتجاهات الفکریهٔ السائدهٔ فی العالم المعاصر و الثقافهٔ الإسلامیهٔ».
    خاندان الشهال دین خود را از این مکتب گرفتند. داعی الإسلام الشهال می گوید: ما و آنان در اصول علمی و نظری اتفاق نظر داریم؛ ولی در بخش هایی از سبک اجرایی این رویکرد سلفی، با یکدیگر اختلاف نظر داریم.
    ارائه شده به کنگره ملتقی الفکر الإسلامی التاسع عشر, الجزائر, ۱۹ - ۲۶ شوال ۱۴۰۵/ ۸-۱۵
     
    ● تموز ۱۹۸۵« ثلاثهٔ أبحاث حول الدولهٔ الإسلامیهٔ».
    2. مکتب کویت
    ارائه شده به کنگره چهارم اندیشه اسلامی در تهران, ۱۹۸۶م. و در مجموعه زیر چاپ شده است:
    نمایندگی این مکتب را خاندان «الزعبی» به سرکردگی شیخ «صفوان الزعبی» بر عهده دارند. وی یکی از شخصیت های برجسته «تجمع المعاهد والمؤسسات السلفية/ اتحادیه مؤسسات و نهادهای سلفی» و رئیس هیئت امنای انجمن «وقف التراث الإسلامي» به شمار می رود. این انجمن در امتداد انجمن «إحياء التراث السلفية» کویت قرار داشت؛ انجمنی که از الزعبی حمایت مالی می کرد. به خاطر این انجمن، سفارت کویت در لبنان از اهمیت ویژه ای برخوردار شده بود. الزعبی می گوید: اگر این حرف درست باشد که ما اهمیت خود را از کویت گرفته ایم، مسئله ای ناپسند یا یک تهمت نیست؛ بلکه این امر باعث افتخار ما خواهد بود؛ ولی واقعیت این است که ملت، دولت و انجمن های خیریه کویت در امور لبنان مداخله نمی کنند.
    المؤتمر الرابع للفکر الإسلامی, تهران, چاپخانه سپهر, ۱۹۸۶ م.
     
    ترجمه فارسی آن زیر عنوان « نظام اداری در حکومت اسلامی» در مجموعهٔ درآمدی بر اندیشه سیاسی اسلام, ص ۳۹۵-۴۱۲ آمده است.
    جنبش سلفی به سرکردگی خاندان الشهال در طرابلس اعلام موجودیت کرد. این خاندان در لبنان جنبه تاریخی سلفیت را به نمایش گذاشتند؛ ولی اخیرا نسل جدیدی از سلفیت پا به عرصه گذاشته است که جوانی 35 ساله به نام «صفوان الزعبی» سرکردگی آن را بر عهده دارد. وی نمایندگی انجمن کویتی «احیاء التراث» را نیز عهده دار می باشد. صفوان بسیار کوشید تا از طریق این انجمن، پای سلفی ها را به عرصه اجتماعی لبنان باز کند تا علی رغم سن کم خود بتواند در میان رهبران سلفی لبنان، به یکی از رهبران بزرگ تبدیل شود و احترام و مقبولیت او به جایی برسد که بتواند مکتبی مستقل تشکیل دهد. پس از اختلاف میان شیخ داعی الإسلام الشهال و حسن الشهال، شوهرخواهر و پسرعموی وی، صفوان الزعبی نقش برجسته تری یافت؛ به ویژه زمانی که به تنهایی توافق نامه گفت وگو با حزب الله را امضا کرد.
    ۵) « الجهاد فی القرآن».
     
    ارائه شده به کنگره المسلمون فی النّضال من أجل الإسلام, آذربایجان شوروی, اول تا سوم، تشرین اول ۱۹۸۶.
    تشکل های جهادی
    ۶) « الحکومهٔ الإسلامیهٔ فی إیران».
     
    ارائه شده به کنگره سوم اندیشه اسلامی, تهران, ۱۹۸۶.
    ناظران اتفاق نظر دارند که سلفیت جهادی در لبنان، جنبشی ضعیف است؛ زیرا از جریان های بزرگ جهادی در آن جا خبری نیست؛ هرچند که افراد و گروه های کوچکی با تفکر جهادی در این کشور وجود دارند و بیشتر آنان نیز فلسطینی هستند که از دل اردوگاه ها پدید آمده اند.
    چاپ شده در المؤتمر الثالث للفکر الإسلامی, تهران, سپهر, ۱۹۸۶ م.
     
    ۷) « السلم و قضایا الحرب عند الإمام علی (ع), دراسهٔ فی نهج البلاغهٔ».
    1. گروه ابوعایشه
    ارائه شده به کنگره هزارهٔ نهج ‏البلاغه , تهران، مؤسسه نهج‏البلاغه, ۵/۱۰/۱۴۰۰ ق - ۱۵/۸/۱۹۸۰ م.
    این گروه از نخستین گروه های جهادی در تاریخ لبنان به شمار می رود. عناصر آن برای آموزش کار با اسلحه، به کوه های «الضنیة» در شمال این کشور پناه برده بودند. سرکردگی این افراد را «بسام کنج» ملقب به «ابوعایشه» بر عهده داشت. وی جزء اندک لبنانی هایی است که به همراه یکی از همرزمانش در جهاد افغانستان شرکت داشتند. آنان در سال 2000 درگیری های خشونت باری با ارتش لبنان داشتند که در پی آن بسام کشته شد و همرزمش بازداشت گردید.
    ۸) شرکت در کنگره جهانی چهاردهمین سده واقعه غدیر, لندن, ۱۹۹۰[۲۳].
     
    ۹) « کتابهٔ التاریخ الاسلامی فی الإشکالیهٔ و المنهج».
    مدتی بعد، گروه های کوچک جهادی اعلام موجودیت کردند که اردوگاه های پناهندگان فلسطینی را بستری مناسب برای خود یافتند و از عوامل متعدد سیاسی، امنیتی و اجتماعی بهره بردند؛ مانند: تشکیلات جند الشام، فتح الإسلام و عصبة الأنصار.
    ارائه شده به کنگره نگارش تاریخ اسلام (مؤتمر إعادهٔ کتابهٔ التاریخ الإسلامی) است که از سوی مرکز الدراسات فی الجامعهٔ الإسلامیهٔ وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان در بیروت, ۱۴- ۱۶ تشرین ثانی ۱۹۹۷ برگزار شد. این سخنرانی در سایت اینترنتی مجلس اعلای شیعیان موجود است.
     
    ۱۰) « کفاح المسلم فی وجه التعدی الصّهیونی».
    2. عصبة الأنصار
    سخنرانی در دانشکده حقوق دانشگاه لبنان, ۲۵/۳/۱۹۸۸.
    گروهی فلسطینی و مسلح است که «هشام شریدة» آن را تأسیس کرد. وی در درگیری با جنبش فتح کشته شد. این تشکیلات در اردوگاه «عین الحلوة» در جنوب لبنان تمرکز دارد. در اصل، جنبشی سلفی شمرده نمی شود؛ ولی تحت تأثیر تفکرات سلفی قرار گرفته است. نام آن با عملیات ترور «نزار الحلبی» رئیس انجمن احباش گره خورده است. به دنبال حوادث «نهر البارد» میان ارتش لبنان و گروه جند الشام درگیری هایی ایجاد شده بود که این تشکیلات در پایان دادن به این درگیری ها نقش داشت. هدف اصلی این تشکیلات، احیای خلافت اسلامی است. سرزمین جهاد را سرزمینی می دانند که از سوی دشمن اشغال شده است؛ لذا معتقدند که لبنان باید در مسیر جهاد در راه خدا گام بردارد؛ چه در جهت جنگ با یهود باشد و چه در جهت حمایت از این جنگ.
    ۱۱) « المسیحیهٔ فی المفهوم الثّقافی فی الإسلام المعاصر».
     
    سخنرانی در کنگره بین‏المللی الإسلام و أوروبا در رم, ۶ تا ۸ مه ۲۰۰۰. این سخنرانی در سایت مجلس اعلای شیعیان لبنان موجود است و دارای این عناوین می‏باشد: دیدگاه اسلام در بارهٔ انسان, هدایت دینی, وحدت تاریخ ایمان, رابطه اسلام با اهل کتاب, مسیحیت و مسیحیان از دیدگاه اسلام, تعامل و همزیستی مسلمان و مسیحیان, انسانیت واحد و جامعه واحد, اهل ذمه از دیدگاه اسلام و مسیحیت, گفتگوی اسلام و مسیحیت, ترس خیالی غرب از اسلام, کوشش برای مصالحه و همکاری جدید.
    3. جُندالشام
    ۱۲) « نظرهٔ الإسلام إلی الأسرهٔ فی مجتمع متطور».
    این گروه کوچک مسلح که در سال 2004 ظهور کرد، با هدف تغییر تمام دولت های موجود، به فعالیت مسلحانه روی آورد. اعضای آن آشکارا از مبارزه با دولت سوریه سخن می گویند و سایر جناح های فلسطینی به ویژه حماس را متهم می کنند که بازیچه سوری ها شده اند. آنها در اردوگاه ها با جنبش فتح وارد درگیری هایی شدند.
    ارائه شده به کنگرهٔ اسلامی (المؤتمر الاسلامی), رباط, ۱۹۷۱ م.
     
    ● مقالات منتشر شده در نشریات و مجموعه‏ها
    4. فتح الإسلام
    ۱) « إتفاق أیار یجب أن یُسقط رسمیاً», المقاومهٔ[۲۴], ص ۱۶۹-۱۷۲.
    تشکیلاتی مسلح و متشکل از مبارزانی که از سوریه به اردوگاه های فلسطینی منتقل شدند. سرکردگی آنان را «شاکر العبسی» اردنیِ فلسطینی تبار بر عهده دارد. در میان این تشکیلات افرادی از ملیت های مختلف حضور دارند؛ مانند: سوری ها، لبنانی ها، فلسطینی ها و عربستانی ها. این تشکیلات در اردوگاه «نهر البارد» درگیری های خونباری با ارتش لبنان داشت که بیشتر عناصر خود را طی این نبردها از دست داد. مهم ترین اهداف فتح الإسلام کشتار یهود و حامیان آن یعنی صهیونیسم غربی است. هدف عناصر آن نیز شهادت در راه خدا می باشد.
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۸/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۲) « الاجتهاد فی الإسلام», الاجتهاد, سال سوم, ش ۹, پاییز ۱۹۹۰, ص ۱۵-۵۵.
    برجسته ترین شخصیت ها و سرکردگان
    ۳) « الاجتهاد و الحیاهٔ», الاجتهاد و الحیاهٔ حوار علی الورق, به کوشش محمد الحسینی, بیروت, ۱۹۹۷ م.، ص ۹-۲۵.
     
    ۴) « إجماع اللبنانیین حول المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۱۸-۲۲۱.
    1. داعی الإسلام الشهال
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۳/۹/۱۹۸۴ چاپ شده است.
    رئیس انجمن «الهدایة و الإحسان» و یکی از شخصیت های برجسته سلفی در لبنان است. وی سرپرستی بسیاری از مدارس دینی را بر عهده دارد. در سال 1984 از دانشگاه اسلامی مدینه منوره فارغ التحصیل شد. در محضر علمای عربستان مانند «شیخ ابوبکر الجزایری» و «شیخ عبدالله الغنیمان» به علم آموزی پرداخت. پس از دیدارهای متعدد با «شیخ بن باز» و «شیخ ابن عثیمین» تحت تأثیر این دو قرار گرفت.
    ۵) « أخطار الصُّمود و الوجود و الدعوهٔ إلی قِمّهٔ تُعالج وضعَ الجنوب»، المقاومهٔ, ص ۱۸-۲۲.
     
    خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۲۸ نیسان ۱۹۷۹.
    در سال 1986 مجبور شد طرابلس را ترک کند؛ ولی پس از 5 سال بازگشت و در مناطق سنی نشین، چندین مؤسسه دینی و رادیو قرآن را تأسیس کرد و شروع به ساخت مساجد نمود. تا سال 1996 که هیئت دولت، این انجمن را منحل کرد، به فعالیت خود ادامه داد. در این سال، دولت بنابر درخواست «میشال المرّ» وزیر کشور، مجوز این انجمن را لغو کرد.
    ۶) « أزمهٔ تفعیل الفکر الإسلامی» , قضایا إسلامیهٔ معاصرهٔ, ش ۵ (۱۴۱۹ ق), ص ۱۳-۲۶.
     
    ۷) « إستقدام وفود عالمیهٔ إلی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۲۷۱-۲۷۹.
    حوادث یکی پس از دیگری اتفاق می افتاد و بحران میان دولت لبنان و شیخ داعی به اوج خود رسید. دولت لبنان تحت قیومیت سوریه قرار داشت. شیخ داعی به دامن زدن به فتنه مذهبی متهم و محکوم به اعدام شد و دارایی های انجمن مصادره گردید. او در آن دوره تحت پیگرد امنیتی قرار داشت، ولی به دلیل معادلات ملی ـ مذهبی احکام صادر شده در مورد او اجرا نشد. او در حوادث «الضنیة» (1999ـ 2000) نقش برجسته ای داشت. در زمان آغاز حوادث اخیر نهرالبارد نقش خود را به عنوان مذاکره کننده با جماعت فتح الإسلام از سر گرفت.
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۳/۳/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
     
    ۸)« إسرائیل إنسحبتْ مُکْرِهَهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۵۹-۲۶۱.
    پس از این که اتهامات سابق از او برداشته شد، بار دیگر به فعالیت روی آورد و شورای هیئت دولت، از انجمن «الهداية والإحسان» اعاده حیثیت کرد تا از طریق رادیو، بار دیگر فعالیت خود را در راستای تقویت «اهل سنت و جماعت لبنان» از سر بگیرد. انجمن مؤسسات خود را بازگشایی کرد و با همکاری برخی از شخصیت ها، علی رغم برخی ملاحظات، تشکیلات «اللقاء الإسلامي المستقل» را تأسیس کرد.
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۲/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
     
    ۹) « إسرائیل کیان غاصب یجب أن یُقْتََلَع», المقاومهٔ, ص ۲۹۲-۳۰۵.
    2. حسن الشهال
    گفتگو با مجله سروش در تهران و منتشر شده در روزنامه القرار وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان در تاریخ ۲۷ ذی‏القعده ۱۴۰۵ مطابق با ۱۶/۸/۱۹۸۵.
    رئیس انجمن «دعوة العدل و الإحسان»، پسرعمو و شوهرخواهر داعی الإسلام است که ارتباطاتی با انجمن ها و هیئت های کویتی داشت. گفته می شود که این فرد از حمایت ملی این هیئت ها و انجمن ها برخوردار بود. او در سال 2004 کوشید تا برای سرکردگی جنبش سلفی چارچوبی وضع کند. در این زمان، مکتبی موسوم به «مکتب السیاسی الإسلامی» تشکیل داد که متشکل از گروه ها و شخصیت های برجسته سلفی بود و خود ریاست آن را بر عهده گرفت. هدف از تأسیس این مکتب در واقع پی گیری شرایط سیاسی لبنان عنوان شده بود و تقریبا برای نخستین بار بود که سلفی ها گرایش خود به امور سیاسی را بروز می دادند.
    ۱۰)« إسرائیل لنْ ترتاحَ فی لبنان», المقاومهٔ, ص ۱۵۰-۱۵۱.
     
    قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۱۹/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است.
    3. صفوان الزعبی
    ۱۱) « الإسلام الأصولی تعبیر خاطئ و لا خطاب سیاسیاً خاصاً بالشیعهٔ فی لبنان», الشرق الأوسط, ۴/۵/۱۹۹۱ م.
    وی رئیس هیئت امنای انجمن «وقف التراث الإسلامی» بود. او به همراه حسن الشهال تصمیم گرفت تا با حزب الله مذاکره کند. این فرد در جنبش سلفی لبنان بیش از آن که نقش سیاسی داشته باشد، نقش اجتماعی داشت. الزعبی مدیریت تعدادی از مؤسسه ها و درمانگاه ها را بر عهده داشت؛ ولی او و جماعت متبوعش در صحنه سیاسی یا نظامی هیچ حضوری نداشتند.
    در این مقاله, شمس ‏الدین به ریشه‏های فکری اختلافات دو گرایش بنیاد گرایی در لبنان و بویژه دو مصداق آن «امل» و «حزب الله» می‏پردازد.
     
    ۱۲) « الإسلام لم یَمنعْ تداولَ کتب الضّلال بین العلماء و طلبهٔ العلم»؛ السفیر, ۳۰/۱۰/۱۹۹۵م.
    وی با برخی از نیروهای سلفی و در رأس آنها گروه شیخ داعی الإسلام الشهال مخالف بود؛ حال آن که با حسن الشهال (پسرعموی وی) روابط محکمی داشت. این فرد با جریان «المستقبل» به سرکردگی خاندان «حریری» نیز به شدت دشمنی داشت؛ زیرا با این که آنان را جریانی می دانست که رهبری سیاسی اهل تسنن را در دست داشتند، ولی تمرکز مرجعیت سیاسی اهل سنت در دست این جریان را نمی پذیرفت. او بیشترین حمایت مالی را از سوی کویت دریافت می کرد. طرح های خیریه او تعدادی از شهرک های شمالی را تحت پوشش قرار داده است.
    ۱۳) « الإسلام والعولمهٔ: أشکال المواجههٔ»، النهار، ۹/۷/۱۹۹۸.
     
    ۱۴) « الإسلام و الغرب: الواقع القائم و آفاق المستقبل», الموسم, ش ۳۲ (۱۹۹۷ م/ ۱۴۱۸ ق)، ص۱۶-۳۶.
    الزعبی در اظهارات خود همیشه تأکید می کرد که اندیشه ی وی با میانه روی و اعتدال و گرایش به تثبیت امنیت در جامعه لبنان، از سایر دیدگاه ها متمایز می گردد. او در بیانیه ای می گوید:
    شمس ‏الدین به دعوت وزارت اوقاف مصر در ۱۲ تا ۲۳ تموز ۱۹۹۷ (۱۴۱۸ ق) به مصر مسافرت کرد. هدف اصلی از این سفر شرکت در المؤتمر التاسع للمجلس الأعلی للشؤون الإسلامیهٔ (۱۳-۱۶ تموز/ ۸ –۱۱ ربیع الاول) بود. هیئت‏های رسمی از سوی دولت‏های مختلف در این کنگره شرکت کردند. هیئت لبنانی به سرپرستی محمد مهدی شمس ‏الدین و محمد رشید قبانی بود. این کنگره به ریاست محمد حسنی مبارک منعقد شد. شمس ‏الدین در این کنگره مقاله‏ای ارائه کرد. وی در این مقاله پس از بررسی تاریخچه روابط مسلمانان و غربی‏ها به این نتیجه‏گیری پرداخته است که باید اسلام و غرب با گفتگوی مسالمت‏آمیز و صادقانه, روابط همکاری مناسبی با یکدیگر داشته باشند. عناوین این مقاله عبارت‏اند از: همکاری اساسْ در شریعت اسلامی, ابزار همکاری در سطح بین الملل, همکاری و گفتگوی کدام اسلام با کدام غرب, موانع گفتگو, تصویر اسلام در غرب, موضع غرب نسبت به اسلام, روابط غرب با اسلام, نظام جهانی جدید, گفتگوی اسلام با غرب مسیحی.
     
    ۱۵) « الإسلام و متغیرات العصر: نحو مشروع حَضاری لنهضهٔ العالم الإسلامی»، المستقبل , ۸/۹/۲۰۰۰ .
    «مردم گمان می کنند که سلفی ها از عصر حجر آمده اند یا هیولاهایی هستند که قبل از دشمن، دوستان از آنها می ترسند! به آنها می گوییم: ما انسان هایی اهل گفت وگو هستیم و تفکر را می پذیریم؛ طرف دیگر را به رسمیت می شناسیم و ثابت کردیم که نسبت به احزاب سیاسی میانه روتریم. این احزاب میانه روی را زیر سؤال می بردند؛ ولی ما میانه روهای واقعی هستیم ... آرزوی ما این است که دولتی عادل روی کار بیاوریم؛ دولتی که دین خدا را اجرا می کند و به امور تمام مردم اهتمام می ورزد. راه تحقق این آرزو را تربیت و تعلیم و ساخت جامعه ای بالغ و رشدیافته می دانیم. اگر این امکان وجود نداشته باشد، با دولتی که بخشی از آرزوی ما را برآورده سازد، همکاری خواهیم کرد و خواهیم کوشید که از یک سو منافع را جذب کرده و افزایش دهیم و از سوی دیگر، مفاسد را بزداییم و کاهش دهیم».
    ۱۶) « الأسلوب العربی أضاع فلسطین», المقاومهٔ, ص ۴۰.
     
    سخنرانی به مناسبت دومین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۱۶/۲/۱۹۸۱ که در النهار منتشر شده است.
    منبع: اختصاصی دبیرخانه کنگره جریان های تکفیری
    ۱۷) « أضواء علی واقع القضیهٔ الفلسطینیهٔ», مجلهٔ کلیهٔ الفقه (نجف اشرف), ش۷ (جمادی الاولی ۱۳۸۸/ آب ۱۹۶۸)؛ المقاومهٔ, صفحه ب تا صفحه ل.
     
    ۱۸) « الإعلام و الغرب صورهٔ الآخر دقوقهٔ الموقف منه»، النهار، ۱۸/۷/۱۹۹۷.
    == جریان شناسی گروه های اهل سنت در لبنان ==
    ۱۹) « إعلان المقاومهٔ المدنیهٔ الشاملهٔ ضد العدو الصّهیونی», المقاومهٔ, ص ۱۰۸- ۱۱۷.
     
    سخنرانی به تاریخ ۱۰ محرم ۱۴۰۴ برابر با ۱۵ تشرین الاول ۱۹۸۳.
     
    ۲۰) « إنقاذ بیروت و لبنان من الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۲-۹۳.
    نگاهی کوتاه به جریان‎های دینی اهل تسنن در لبنان
    در روزنامه النهار به تاریخ ۲۹/۶/۱۹۸۲ چاپ شده است.
    با توجه به اینکه شمار زیادی از علمای اهل سنت لبنان حامی محور مقاومت هستند، عربستان سعودی و جریان المستقبل تلاش دارند با سلطه بر دارالافتاء جریان‌های اسلام گرای سنی را علیه ایران و مقاومت اسلامی بشوراند.
    ۲۱) « إیدیولوجیهٔ المسلمین الشیعهٔ مقاومهٔ الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۶-۹۷.
    علماي لبنان
    در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۹/۷/۱۹۸۲ چاپ شده است.
     
    ۲۲) « برکات جهانی حیات امام خمینی», کتاب سروش, بررسی ابعاد علمی شخصیت حضرت امام خمینی, ص ۱۷۵ – ۱۸۲.
     
    ۲۳) « تأکید علی خیار المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۲۹-۲۳۴.
    لبنان همواره یکی از پایگاه‌های اصلی جریان‌های اسلام‌گرای شیعه و سنی در جهان اسلام بوده است. این کشور به دلیل نزدیکی به مرز فلسطین، سابقه اشغال از سوی رژیم صهیونیستی و تعدد طوایف و مذاهب مختلف از اهمیت بالایی در منطقه برخوردار بوده و همواره چشم طمع دشمنان غربی و عربی را به خود جلب کرده است. تلاش‌های امام موسی صدر برای پایان جنگ طوایف در این کشور و همچنین تأسیس مقاومت اسلامی از سوی وی موجب شد که جریان های علمایی شیعه و سنی نیز نقش بارزی را در مقابله با رژیم صهیونیستی و جنگ‌ طایفه ای ایفا کنند. در این کشور که تشکل‌ها، تجمع‌ها و گروه های علمایی به شدت فعال هستند، دشمنان جریان مقاومت و همچنین مزدوران عرب همواره سعی کرده اند با ایجاد درگیری بین علمای شیعه و سنی، مسلمانان این کشور را از مبارزه با رژیم صهیونیستی منحرف کنند.
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۳/۱۰/۱۹۸۴ به چاپ رسید.
     
    ۲۴) « تأملات فی صیغهٔ الحوار الاسلإمی - المسیحی», به عنوان مقدمه کتاب الحوار الإسلامی المسیحی ضرورهٔ المغامرهٔ نوشتهٔ سعود المولی (بیروت, دار المنهل اللبنانی, ۱۹۹۶ م) چاپ شده است.
    ۲۵) « تحذیر من خطورهٔ المخطّط الإسرائیلی: سَنُواجِه مخطّطات إسرائیل بکلّ أسالیب المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۱۴۷-۱۴۹.
     
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۹ آذار ۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۲۶) « تقصیر الدولهٔ تِجاهَ الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۲۱۳-۲۱۷.
    با توجه به اهمیت شناخت جریان‌های علمایی اهل تسنن حامی مقاومت و مخالف جریان مقاومت در اینجا به بررسی مهم‌ترین علما و گروه‌های اهل تسنن لبنان و همچنین تلاش عربستان برای سیطره بر دارالافتاء لبنان می‌پردازیم.
    قبلا در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۳/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۲۷) « التقصیر العربی و اللبنانی و المؤامرهٔ علی الجَنوب», المقاومهٔ، ص ۱۲-۱۷.
    خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۳ شباط ۱۹۷۹.
     
    ۲۸) « التلاحم مع سوریا خیار أساسی», المقاومهٔ, ص ۳۷۱-۳۸۴.
     
    سخنرانی در نماز جمعه, مصلای المجمع العلمی الثقافی در الغبیری، و منتشر شده در روزنامه القرار به تاریخ ۱۴ حزیران ۱۹۹۶.
    جریان‌ها و علمای حامی مقاومت اسلامی لبنان
    ۲۹)« التوصیهٔ بالصمود و الصبر فی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۳۳-۳۵.
     
    قبلاً در مجله النهار در ۹ تشرین الاول ۱۹۸۰ منتشر شده است.
    ۳۰) « الثبات فی الجنوب مسؤولیهٔ شرعیهٔ», المقاومهٔ, ص ۵۱.
     
    قبلاً در النهار در ۳۰ تموز ۱۹۸۱ منتشر شده است.
    جمعیت علمای مسلمین: این جمعیت به ریاست شیخ احمد الزین، یکی از علمای اهل تسنن این کشور از مهم‌ترین جمعیت‌های علمایی لبنان متشکل از روحانیان شیعه و سنی است. این جمعیت که رویکرد تقریب بین مذاهب اسلامی دارد، همواره با صدور بیانیه هایی خواستار مبارزه با جریان‌های تکفیری و تروریستی بوده است. از آخرین موضع‌گیری‌های جمعیت علمای مسلمان لبنان می‌توان به بیانیه شدید اللحن این جمیعت در محکومیت حمله عربستان به یمن اشاره کرد. این جریان همچنین بر لزوم آزادسازی سرزمین‌های اشغالی از دست رژیم صهیونیستی و بازگشت فلسطینیان به سرزمین خود همیشه تأکید داشته است.
    ۳۱) « ثقافهٔ التّلمیهٔ بین المنهجین الغربی العلمانی و الإیمانی الإسلامی»، المستقبل، ۱۶/۱۰/۲۰۰۰.
     
    ۳۲) « الجَنوب بابُ المکافَأَهٔ أو الهاویهٔ», المقاومهٔ, ص ۴۶.
    قبلاً در النهار (۱۷ حزیران ۱۹۸۱) منتشر شده است.
     
    ۳۳) « الجنوب مسؤولیهٔ عربیهٔ و علینا استعمال کلّ الوسائل لإنقاذه», المقاومهٔ, ص ۹-۱۱.
    سخنرانی در برج البراجنه در ۲۱ کانون الثانی ۱۹۷۹.
     
    ۳۴) « الجَنوبیون أحبطوا نهجَ‏ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۷۸-۱۷۹.
     
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۳۰/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است .
    جمعیت قولنا و العمل: احمد القطان، رییس این جمعیت از علمای معتدل اهل تسنن لبنان است. القطان دیدارهای مستمری را با علمای شیعه لبنان دارد و همواره بر لزوم حمایت از خط مقاومت اسلامی در برابر تهدیدهای صهیونیستی و تکفیری تأکید داشته است. وی از جمله علمای میانسال لبنان است که تلاش بسیاری را برای آگاه سازی جوانان سنی مذهب نسبت به واقعیت‌های مختلف از جمله خطر تکفیر و تروریسم برای جهان اسلام به کار گرفته است.
    ۳۵) « جَوهر المقاومهٔ یقوم علی ثلاثهٔ أبعاد», المقاومهٔ, ص ۳۴۵-۳۵۱.
     
    سخنرانی در سال ۱۹۹۶، در روزنامه القرار شماره چهارم، سال اول، روز جمعه ۹ ذی‏الحجه ۱۴۱۶ منتشر شده است.
    ۳۶) « الحرب الشاملهٔ هی الخیار الوحید أمام العرب», المقاومهٔ, ص ۷۱.
     
    سخنرانی در حسینیه الشیاح به مناسبت عاشورا و در روزنامه النهار به تاریخ۲/۱۱/۱۹۸۱ چاپ شده است.
    شیخ احمد القطان، رییس جمعیت قولنا و العمل لبنان
    ۳۷)« الحرب الشعبیهٔ هی الأصح و الأجدی و یجب إخراج الجنوب من دائرهٔ الخطر المباشر‏‏», المقاومهٔ, ص ۸۳.
     
    قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۲۰/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است.
    ۳۸) « الحریات الشخصیهٔ فی المنظور الإسلامی»، المنهاج، ۱/۱۰/۱۹۹۸.
     
    ۳۹) «"الحریری" بلا مبالغات», النهار, ۲۱/۷/۱۹۹۵.
     
    ۴۰) « الحکومهٔ الإسلامیهٔ و تشکیلاتها الإداریهٔ: إقرار الأمن و النظام فی الحکومهٔ الإسلامیهٔ», التوحید, سال چهارم, ش ۲۱ (۱۹۸۶ م), ص ۱۲۸-۱۵۱.
    جبهه العمل المقاوم: این جبهه به ریاست شیخ زهیر الجعید، فعالیت‌های تأثیرگذاری را در کنگره‌ها و همایش‌های تقریبی در تهران و سایر مناطق جهان اسلام دارد. جبهه العمل المقاوم علاوه بر تلاش فرهنگی برای مقابله با گروه‌های تکفیری و تندرو، به طور مستمر خواستار حمایت مردم لبنان از ارتش و مقاومت این کشور برای مقابله با رژیم صهیونیستی است.
    ۴۱) « حول الاعتداءات الإسرائیلیهٔ», المقاومهٔ, ص ۷۶.
     
    سخنرانی منتشر شده در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۷/۷/۱۹۸۱.
    ۴۲) « خطاب عاشوراء هو طلب المقاومهٔ، المقاومهٔ لیستْ حزناً و لا إرهاباً», المقاومهٔ, ص ۳۶۰-۳۷۰.
     
    سخنرانی در محرم ۱۴۱۷ مطابق با ۲۷/۵/۱۹۹۶.
    شیخ زهیر الجعید، رییس جبهه العمل المقاوم
    ۴۳) « الخطّهٔ العربیهٔ الشاملهٔ هی الصیغهٔ الوحیدهٔ لمواجههٔ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۵۳.
     
    قبلاً در النهار در ۸ آب ۱۹۸۱ چاپ شده است.
     
    ۴۴) « خطاب الوحدهٔ و الصّمود فی أثناء العُدوان: الجواب علی المشروع الصهیونی للدولهٔ الواحدهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۵۶-۳۵۹.
    حزب همبستگی: این حزب از دیگر احزاب حامی جریان مقاومت و مخالف تلاش‌های سعودی در لبنان است. شیخ مصطفی ملص، رییس این حزب از حامیان  جمهوری اسلامی ایران در لبنان و مخالفان تشکل‌های اسلامگرای تندروی لبنان است. این حزب همچنین موضعی انتقادی نسبت به اقدامات کشورهای عربی در سوریه دارد.
    سخنرانی در تاریخ ۲۶/۴/۱۹۹۶.
     
    ۴۵) « الدعوهٔ إلی إحیاء الجِهاد: التفتیت و الطائفیهٔ یمنعان الأمن و التحریر», المقاومهٔ, ص ۲۶۲- ۲۶۶.
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۲/۱/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
     
    ۴۶) « دعوهٔ إلی تلاقی اللبنانیین فی مواجههٔ الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۱۳۵-۱۳۹.
    شیخ مصطفی ملص، رییس حزب همبستگی ملی
    قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۲۹/۲/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۴۷) « دعوهٔ الدولهٔ إلی تبنّی مبدأ المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۱۴۲- ۱۴۶.
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۳/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۴۸) « دعوهٔ العرب إلی مواجههٔ واقعیهٔ وَلْیَکُنْ قرارُ الحرب ولو مِن الجنوبِ الوحدهٔ», المقاومهٔ, ص۶۹. سخنرانی در حسینیه الاوزاعی به مناسبت عاشورای حسینی که در روزنامه النهار در تاریخ ۱/۱۱/۱۹۸۱ منتشر شد.
     
    ۴۹) « دعوهٔ المسلمین و المسیحیین إلی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۴۲ - ۲۴۳.
    جنبش اصلاح و الوحده: جنبش اصلاح و الوحده لبنان از دیگر جریان‌های اسلامگرایی است که به شدت با رویکرد سیاسی جریان المستقبل لبنان مخالف است. گروه‌های تندرو نیز به دلیل حمایت‌های شیخ ماهر عبدالرزاق، رییس این جمعیت از سیدحسن نصرالله، دبیرکل مقاومت اسلامی و همچنین انتقادهای وی از برخی علمای تندروی لبنانی برای ترور این عالم اقدام کردند که بی نتیجه ماند. مسأله فلسطین و لزوم حمایت از مقاومت مسلحانه در برابر اسرائیل از دیگر رویکردهای این جنبش است.
    سخنرانی در جمعیت خانه زنان جعفری که در روزنامه النهار به تاریخ ۲۱/۱۲/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۵۰) رساله إلی قرّاء العزاء و خطباء عاشوراء, السفیر, ۲۰/۶/۱۹۹۵.
    ۵۱) « رفض الاحتلال هو المقیاس للوطنیهٔ», المقاومهٔ, ص ۹۸ - ۱۰۰.
     
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۸/۱۹۸۲ چاپ شده است.
    ماهر عبدالرزاق، رییس جنبش الاصلاح و الوحده
    ۵۲) « سنُقاوم إسرائیل مائهٔ عام, ولن نصلح للبنان کلّه بأن یستقرّ ما دامتْ إسرائیلُ فی الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۵۲- ۱۵۸.
     
    گفتگو با مجله المستقبل به تاریخ ۷/۴/۱۹۸۴ - شماره ۳۷۲.
    ۵۳) « شرارهٔ المقاومهٔ الشاملهٔ أطلقها المسلمون الملتزمون» , المقاومهٔ, ص ۲۸۰-۲۸۳.
     
    سخنرانی برای جوانان منطقه عرقوب که در روزنامه القرار وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان به تاریخ ۳۱/۵/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
    ۵۴. « شمس ‏الدین‏ فی مهرجان العباسیهٔ: نرفض أن یصبح الجنوب أرضاً محتلّهٔ جدیدهٔ», المقاومهٔ, ص ۴۰سخنرانی در جنوب لبنان در شهر عباسیه در ۲۸ کانون الاول ۱۹۸۰ که در روزنامه الأنوار در همان تاریخ به چاپ رسید.۵۵) « شمس‏ الدین فی نداء إلی الإمام الخمینی: یقترح قمّهٔ عربیهٔ - إیرانیهٔ لإنقاذ الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۵-۲۷.
     
    خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۱۸ آب ۱۹۷۹.
     
    ۵۶)« شمس‏ الدین یطالب القمّهٔ العربیهٔ بقرار الحرب الشاملهٔ ضدّ إسرائیل», المقاومهٔ, ص۱۷-۱۸.
    شیخ حسام العیلانی: این عالم لبنانی که از جمله شخصیت‌های بارز منطقه صیدای لبنان به شمار می‌آید، همواره برای نگه داشتن مردم این منطقه (صیدا) در خط مقاومت و دوری از تندروی فعالیت کرده است. امام جماعت مسجد الغفران صیدا به ویژه پس از آغاز بحران سوریه با اظهارات و بیانیه های مختلف تلاش کرد که مردم را از حمل سلاح علیه ارتش لبنان و مجاهدان مقاومت برحذر دارد. شیخ حسام العیلانی همچنین از جمله کسانی است که انفجارهای تروریستی در مناطق کشورهای شیعه نشین حاشیه خلیج فارس را به شدت محکوم کرده و خواستار همزیستی مسالمت آمیز اهل تسنن و شیعیان با دوری از تندروی و افراط بوده است.
    سخنرانی در حسینیه المصیطبه در روز عاشورا که در النهار, ۵ تشرین ۱۹۸۱ نشر یافت.
     
    ۵۷) « شمس ‏الدین یُعلن الجِهادَ ضدَّ إسرائیل, المقاومهٔ, ص ۲۶۷-۲۷۱.
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۵/۳/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
     
    ۵۸) « الطوائف اللبنانیهٔ المتزاحمهٔ حول الموقع الاول الشاغر», النهار, ۲۵/۱۱/۱۹۹۵.
    ۵۹) « العلاقهٔ الموضوعیهٔ بین العقیدهٔ و وحدهٔ الأمهٔ و وسطیتها» , السفیر, ۱۶/۹/۱۹۸۸.
     
    ۶۰) « علی الجنوبیین المودّهٔ و الصُّمود لإحباط المؤامرهٔ», المقاومهٔ, ص ۷۹ - ۸۰.
    این سخنرانی درجنوب لبنان ایراد گردیده و در روزنامه النهار در تاریخ ۹/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است.
    شیخ حسام العیلانی، امام جماعت مسجد الغفران صیدا
    ۶۱) « علی العرب محاربهٔ إسرائیل من الجنوب», المقاومهٔ, ص ۷۴.
     
    سخنرانی منتشر شده در روزنامه النهار در تاریخ ۱۹/۱۱/۱۹۸۱.
     
    ۶۲)« علی المسیحیین أن یقتدوا بالمسیح فی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص۲۵۲-۲۵۸.
    شیخ ماهر حمود: ماهر حمود را می‌توان یکی از برجسته ترین علمای اهل سنت لبنان برشمرد. وی که دبیرکل اتحادیه علمای حامی مقاومت است از گذشته تا کنون در انتقاد از علمای تندروی اهل سنت، جریان‌های اسلام گرا مانند اخوان المسلمین و عربستان سعودی سخنرانی‌های بی پروایی را انجام داده است. حمایت شدید وی از جریان مقاومت و همچنین جمهوری اسلامی ایران سبب شده است که تکفیری‌ها علاوه بر تکفیر وی چند بار برای ترور این شخصیت لبنانی اقدام کنند. خطبه های نماز جمعه و سخنرانی های وی به شدت از سوی رسانه های مختلف مورد توجه قرار می‌گیرد.
    در روزنامه السفیر به تاریخ ۱/۱/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
     
    ۶۳) « الفتنهٔ تَبحث عن خلل داخلی و خارجی: علی أمریکا وضع حدّ لتوسّع العدوّ», المقاومهٔ, ص۶۶.
    این مقاله در هفتمین نمایشگاه بین ‏المللی دانشگاه فرهنگی لبنان که در شهر مونترآل در کشور کانادا در سال ۱۹۸۱ برگزار شد، ایراد گشت و در روزنامه السفیر ۲۲ تشرین الاول ۱۹۸۲ نیز به چاپ رسید.
     
    ۶۴) « فی ذکری حرب تشرین: الإرادهٔ و التضامن و الکفایهٔ تؤکّد قدرتنا علی تحریر أرضنا», المقاومهٔ, ص ۵۵.
    شیخ ماهر حمود
    مقاله به مناسبت جنگ تشرین که در النهار, ۷ تشرین الاول ۱۹۸۱ نشر یافت.
    ماهر حمود، دبیرکل اتحادیه علمای حامی مقاومت
    ۶۵) « فی ذکری شهداء المقاومهٔ المدنیهٔ الشاملهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۱۵-۳۲۳.
     
    سخنرانی در حسینیه روضهٔ الشهیدَین به مناسبت بزرگداشت شهدای مقاومت.
    ۶۶) « فی رسالهٔ إلی الجَنوبییّن بعد إلغاء إتّفاق أیار», المقاومهٔ, ص ۱۴۷-۱۴۹.
     
    در روزنامه اللواء به تاریخ ۷/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۶۷) « فی منطقتنا أکثریتان و لا أقلیّات, لا أقول بولایهٔ الفقیه بل بولایهٔ الأمّهٔ علی نفسها», السفیر, ۲۳/۱/۱۹۹۷.
     
    ۶۸) « فی لقاء مع ممثّلی الدّول الکبری: نُطالب بنشر الطّوارئ فی الجنوب و تطبیق القرار ۴۲۵», المقاومهٔ, ص ۱۶۴-۱۶۸.
    علمای سنی هم‌سو با عربستان سعودی و جریان المستقبل لبنان
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۴/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۶۹) « فی یوم التضامن مع الجنوب و البقاع الغربی: المقاومهٔ لیست إرهاباً, و العدالهٔ الدّولیهٔ تتجلّی فی تطبییق القرار ۴۲۵», المقاومهٔ, ص ۳۴۱-۳۴۴.
    سخنرانی در سالن بزرگ اجتماعات در مجمع فکری فرهنگی بیروت به مناسبت ۱۴ آذار سال ۱۹۹۶ و در روزنامه القرار شماره سوم تاریخ ۲۹ آذار ۱۹۹۶ چاپ شده است.
     
    ۷۰) « قطع العلاقات مع الولایات المتحدهٔ الأمریکیهٔ», المقاومهٔ, ص‏۲۲۲-۲۲۴.
     
    قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۱۳/۹/۱۹۸۴ چاپ شده است.
    عربستان سعودی به عنوان مهم‌ترین حامی جریان المستقبل لبنان در طی سال های اخیر همه ظرفیت‌های خود را به کار گرفته تا از علمای اهل سنت این کشور برای خدشه وارد کردن به وجهه جمهوری اسلامی ایران و جریان مقاومت به ویژه حزب الله لبنان استفاده کند. در این میان به نظر می‌رسد که می‌توان علمای هم‌سو با عربستان را به سه دسته تقسیم کرد.
    ۷۱) « الکفاح المسلّح فی وجه التحدی الصهیونی إسرائیل مشروع إمبریالی فی المنطقهٔ الإسلامیهٔ و الأطروحهٔ الحقیقیهٔ هی أن یحمل العرب فکرهٔ الحرب الشعبیهٔ», المقاومهٔ, ۳۲۴-۳۴۰.
     
    سخنرانی در دانشگاه حقوق, تحت عنوان: «الکفاح المسلح فی وجه التحدی الصهیونی» به تاریخ ۲۵/۳/۱۹۸۸.
    ۷۲) « گفت و گو میان اسلام و مسیحیت», ترجمه مهدی پیشوایی, مکتب اسلام, سال۳۷, ش ۸ ( ۱۳۷۶) ص ۳۷ – ۴۱.
     
    متن عربی این مقاله در مجله العالم, شماره ۵۸۷ متشر شد.
     
    ۷۳) « لا تجعلوا الجنوب رهینهٔ لإسرائیل», المقاومهٔ, ص ۶۳ .
    1ـ علمای حامی اقدام مسلحانه علیه مقاومت: مهم‌ترین شخصیت‌ سلفی که در چند سال اخیر و به ویژه پس از بحران سوریه به اقدام علیه حزب الله لبنان پرداخت احمد الاسیر، شیخ فتنه بود. وی که از تندرو ترین مخالفان ایران و حزب الله لبنان است ابتدا با اظهارات تند و تحریک آمیز، تلاش داشت اهل سنت را علیه مقاومت اسلامی بسیج کند. وی و یارانش پس از مدتی با بستن خیابان‌ها بر لزوم کنار گذاشتن سلاح از سوی حزب الله لبنان تأکید کرده و دست به اعتصاب زدند. احمد الاسیر که تلاش‌های خود را در بین مردم و حکومت بی ثمر می‌دید پس از تحریک طرفدارانش علیه ارتش لبنان و مقاومت اسلامی دست به سلاح برد که این امر به کشته شدن چند سرباز ارتش لبنان انجامید. با بالاگرفتن درگیری‌ها، ارتش لبنان شمار بسیاری را از طرفدرانش را به هلاکت رساند و دستگیر کرد. این شخصیت لبنانی پس از آن درگیری‌ها از انظار عموم غایب شد و بیش از یکسال است که خبری موثق از محل اختفای وی در محافل رسانه ای لبنان وجود ندارد.در این باره به نظر می‌رسد برخی کشورهای خارجی تلاش داشتند از الاسیر برای وارد کردن حزب الله به جنگی داخلی در لبنان استفاده کنند که با ناکام شدن این تلاش، احمد الاسیر دیگر برای آنها یک برگ سوخته بیش نیست.
    سخنرانی در ورزشگاه الحسینی در شهر انصار در جشنی به مناسبت وفات وکیل عبد المنعم عاصی که در ۱ حزیران ۱۹۸۱ در النهار به چاپ رسید.
     
    ۷۴) « لا توجد سلطهٔ تملک حق التفاوض أو التعامل مع العدو», المقاومهٔ, ص۲۸۴-۲۹۱.
    سخنرانی در جمع علما و روزنامه‏نگاران که در روزنامه القرار ۲۵ رمضان ۱۴۰۵ مطابق با ۱۳/۶/۱۹۸۵ به چاپ رسید.
     
    ۷۵) « لبنان لنْ یکونَ تابعاً لإسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۵۹-۱۶۳.
    احمد الاسیر
    گفتگو با مجله صباح الخیر، شماره ۴۲۶ در تاریخ ۱۴/۴/۱۹۸۴.
    احمد الاسیر، شیخ فتنه
    ۷۶) « لبنان لیس للمسلمین وحدهم و علی المسیحیین التضامن فی مقاومهٔ الاحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۰-۹۱.
     
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۸/۶/۱۹۸۲ چاپ شده است.
    ۷۷) « لبنان هو المقاومهٔ و العدالهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۰۶-۲۱۲.
     
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۷۸) « لبنان یشیّع شهداء قانا», المقاومهٔ, ص ۳۵۲-۳۵۵.
    2ـ علمایی که علیه ایران و مقاومت اظهار نظر می‌کنند: اظهارات این دسته از علما جنبه تبلیغاتی دارد که در رسانه‌ها مانور زیادی روی آن صورت می‌پذیرد. از جلمه علمایی که با اظهارات خود از عربستان سعودی حمایت کرده و ایران را باعث و بانی همه مشکلات منطقه عنوان می‌کند می‌توان به محمد علی جوزو، مفتی جبل لبنان اشاره کرد. وی همواره جمهوری اسلامی ایران را حامی اصلی "ترورسیم شیعی و سنی" توصیف کرده و از حزب الله لبنان به عنوان "اشغالگر سوریه" یاد می‌کند. رسانه های مخالف محور مقاومت نیز با استفاده از اظهارات وی، به تشویش اذهان عمومی علیه حزب الله و ایران استفاده می‌کند.
    در روزنامه السفیر به تاریخ ۱/۵/۱۹۹۶, همچنین در روزنامه الدیار در همان تاریخ.
     
    ۷۹) « لبنان یولد من الجنوب», المقاومهٔ, ص ۵۷.
    سخنرانی به مناسبت مفقود شدن امام موسی صدر که در السفیر، در تاریخ ۲۵/۸/۱۹۸۱ منتشر شد.
     
    ۸۰) « مجال الاجتهاد و مناطق الفراغ التشریعی», المنهاج, ش۳ ( ۱۴۱۷ ق ) , ص۷-۳۱.
     
    در مجموعه الاجتهاد و الحیاهٔ حوار علی الورق (ص ۲۰۰- ۲۲۶) نیز چاپ شده است.
    شیخ محمدعلی جوزو، مفتی جمل لبنان
    ▪ ترجمه فارسی
     
    « اجتهاد و آزادی نظر قانونی», ترجمه محمد حسین شمسایی, مجله اندیشه حوزه, ش ۲۰, ص ۱۰۸ – ۱۳۶.
    شمس ‏الدین در این مقاله همچون شهید محمد باقر صدر به «منطقه فراغ» یعنی مواردی که احکام آن در شریعت بیان نشده و به خود مردم واگذار گردیده, معتقد است.
     
    ۸۱) « المسیحیهٔ فی المفهوم الثقافی الإسلامی المعاصر», المنهاج، ۱/۱/ ۲۰۰۰.
     
    ۸۲) « مشروع النهضهٔ الحضاریهٔ», آفاق الاسلام , ۱/۱۲/۱۹۹۹.
    سلیم سوسان، مفتی اهل سنت صیدا نیز از دیگر شخصیت‌های هم‌سو با جریان المستقبل و نزدیک به دار الافتاء لبنان است که اظهاراتی علیه جریان‌های سیاسی حامی مقاومت اسلامی لبنان دارد. این شخصیت لبنانی با نادیده گرفتن اقدامات گروه های تندرو، جریان مقاومت را افراطی معرفی می‌کند.
    ۸۳)« مصاحبه با حجهٔ الاسلام و المسلمین شیخ مهدی شمس‏ الدین», مجله حوزه, ش۶۶, بهمن و اسفند ۱۳۷۳, ص ۱۹-۴۶.
     
    این مصاحبه در ۱۳۶۷ انجام یافته است، ولی شش سال بعد منتشر گردید. محورهای این مصاحبه عبارت است از: زندگینامه شمس ‏الدین, دورهٔ نجف و تحصیلات وی, کاستی‏های نظام آموزشی و پرورشی حوزه, لزوم دگرگونی در حوزه علمیه, نواقص متون درسی حوزه, فعالیت‏های اجتماعی و فرهنگی, آثار علمی, مجلس اعلای شیعیان, انقلاب اسلامی ایران.
    ۸۴) « مطالبهٔ الدولهٔ بمحاکمهٔ المتعاملین مع إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۲۷-۱۳۴.
     
    گفتگو با مجله الحوادث به تاریخ ۲۸/۱/۱۹۸۳.
    شیخ سلیم سوسان، مفتی اهل سنت صیدا
    ۸۵) « مطالب لدعم صُمود الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۹۷-۲۰۵.
     
    قبلاً در روزنامه الشرق به تاریخ ۱۱/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۸۶) « مفاوضات الناقورهٔ فی مصلحهٔ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۲۳۵-۲۴۱.
    هیأت علمای مسلمین لبنان از دیگر جریان‌های اسلام‌گرای متشکل از برخی مفتی سلفی است که از هر فرصتی برای دامن زدن به شیعه هراسی و ایران هراسی در این کشور استفاده می‌کنند. این جریان که مخالف حزب الله لبنان است، از دیگر ابزارهای تبلیغاتی رسانه های لبنانی و عربی برای ضربه به ایران و جریان مقاومت است. یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های این هیأت حمایت از گروه‌های مسلح مانند جبهه النصره در مناطق مختلف لبنان از جمله عرسال است که با هدف تطهیر آنان از مفهوم تروریسم و ایجاد مرزبندی بین جبهه النصره و داعش صورت می‌پذیرد.
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۰/۱۱/۱۹۸۴ به چاپ رسید.
     
    ۸۷) « المقاومهٔ للمحتلّ کالهواء و لنْ یحرَّر الجنوبُ إلا مِن خلال أبنائه», المقاومهٔ, ص۱۷۳-۱۷۴.
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۸ نیسان ۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۸۸) « المقاومهٔ مستمرّهٔ حتی جلاء المحتلّ دونَ قید أو شرط», المقاومهٔ, ص ۱۱۸-۱۲۶.
     
    گفتگو با مجله الحوادث در تاریخ ۲۳ کانون اول ۱۹۸۳.
    3ـ علمای معتدلی که گرایش به عربستان دارند: دسته دیگری از علمای لبنان نیز هستند که به عربستان گرایش دارند اما آنها مواضع معتدل تری نسبت به سایرین دارند. از مهم ترین شخصیت‌های معتدل سنی مذهب لبنان می‌توان به محمد رشید قبانی، مفتی سابق لبنان و عبدالطیف دریان مفتی کنونی لبنان اشاره کرد.
    ۸۹) « مقاومهٔ مشاریع إسرائیل واجب شرعی و أخلاقی», المقاومهٔ, ص ۱۰۱.
     
    این سخنرانی در عاشورای حسینی ۱۴۰۳ ق ایراد و در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۱۰/۱۹۸۲ منتشر شده است.
    ۹۰) « المقاومهٔ مشروع لبنانی مفتوح», المقاومهٔ, ص ۲۲۵-۲۲۸.
     
    سخنرانی به مناسبت بزرگداشت شهدای سحمر که در روزنامه السفیر به تاریخ ۱/۱۰/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۹۱) « المقاومهٔ وحدها تتألّق فی لیل الفتنهٔ اللبنانیهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۰۶-۳۱۴.
    برای مثال محمد رشید قبانی با وجود اینکه به عربستان گرایش داشت و رابطه خوبی با المستقبل نیز داشت اما با مقاومت نیز از روابط حسنه برخوردار بود و در جایگاه مفتی اعظم هیچگاه علیه مقاومت اسلامی اقدامی انجام نداد.  
    سخنرانی در عاشورای سال۱۹۸۶ برای انجمن خیریه فرهنگی در دانشگاه حقوق و علوم انسانی که در روزنامه القرار در تاریخ ۱۵ محرم ۱۴۰۶ - ۱۹/۹/۱۹۸۶ به چاپ رسید.
     
    ۹۲) « المقاومهٔ هی الردّ علی العُدوان», المقاومهٔ, ص ۸۷-۸۹ .
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۴/۴/۱۹۸۲ چاپ شده است.
     
    ۹۳) « المقاومهٔ . . . و روح الشهادهٔ»، العهد، ۱۲/۲/۱۹۹۹.
    محمد رشید قبانی
    ۹۴) « ممارسات إسرائیل نداء یومی إلی القوی المُحِبّهٔ للعدل و السلام», المقاومهٔ, ص۸۲-۱۸۳.
    محمدرشید قبانی، مفتی سابق لبنان
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۱/۵/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۹۵) « مِن أجل مُتَّحَدٍ عربی إسلامی», المستقبل العربی, ۱/۶/۱۹۹۰.
    ۹۶) « مناشدهٔ الدّول العظمی و مجلس الأمن ردع إسرائیل: شمس الدین یطالب العرب بخطّهٔ شاملهٔ للمواجههٔ, المقاومهٔ, ص ۲۸-۳۲.
     
    سخنرانی در باره حوادث جنوب لبنان و انقلاب شیعیان در ۲۷ آب ۱۹۷۹.
    از سوی دیگر عبدالطیف دریان که نزدیک به یک سال است در دارالافتاء لبنان مستقر شده است نسبت به قبانی نزدیکی بیشتری با عربستان و المستقبل دارد اما رابطه خود با علمای مختلف شیعه و همچنین سنی حامی مقاومت را حفظ کرده است.
    ۹۷) « مناشدهٔ العالم الضَّغط لوقف العدوان», المقاومهٔ, ص ۴۸.
     
    قبلاً در النهار در ۱۸ تموز ۱۹۸۱ م چاپ شده است .
    ۹۸) « مناقشهٔ لآراء حول موقع المرأهٔ فی الصّحوهٔ الاسلامیهٔ»، النهار، ۲/۲/۱۹۹۸.
     
    ۹۹) « منهاج الاجتهاد و تجدید أصول الفقه», مناهج التجدید: إسلامیه المعرفهٔ, إصلاح منهجیهٔ الفکر الإسلامی, تجدید أصول الفقهٔ, به کوشش عبد الجبار الرفاعی, ص ۷-۲۹.
     
    ۱۰۰) « موقف الإسلام من العَولَمَهٔ فی المجال الثقافی و السیاسی»، النهار، ۸/۷۱۹۹۸.
    عبداللطیف دریان، مفتی اعظم لبنان
    ۱۰۱) « میزانیهٔ الدولهٔ: یجب أن یقتدوا بالمسیح فی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص۲۴۴-۲۵۱.
     
    در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۵/۱۲/۱۹۸۴ به چاپ رسید.
     
    ۱۰۲) « النتائج المالیهٔ للإنتخابات النیابیهٔ»، النهار، ۷/۹/۲۰۰۰.
    ۱۰۳) « نداء فی یوم القدس العالمی: القبلهٔ الأولی للمسلمین قبلَ الکعبه», المقاومهٔ, ص ۱۹۵-۱۹۶.
     
    در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۸/۶/۱۹۸۴ چاپ شده است.
    ۱۰۴) « نداء فی یوم القدس العالمی», المقاومهٔ, ص ۹۴-۹۵.
     
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۷/۱۹۸۲ چاپ شده است.
    تلاش عربستان و المستقبل برای سیطره بر دار الافتاء لبنان
    ۱۰۵) « نداء للثبات فی الأرض و المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۸۴-۸۶ .
     
    قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۱۳/۴/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است.
    ۱۰۶) « نرفض المفاوضات مع إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۸۴-۱۹۴.
     
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۱/۶/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۱۰۷) « نَرفَض أن نکونَ لُعبهًٔ دولیهٔ و دَحرُ الخطر بالثبات فی الأرض», المقاومهٔ, ص ۷۸ .
    یکی از مهم‌ترین تلاش‌های عربستان و همپیمانان آن در داخل لبنان سیطره کامل بر دارالافتاء این کشور و مقابله دینی با جریان مقاومت است. اگرچه اکنون نیز مفتی اعظم لبنان رابطه بسیار نزدیکی با عربستان و المستقبل دارد اما این شخصیت نیز نمی‌تواند سعودی ها و هم پیمانان آنها را راضی نگاه دارد؛ چرا که عربستان سعودی به دنبال شخصی مانند احمد الاسیر یا محمدعلی جوزو است که به صورت آشکار علیه حزب الله و ایران موضع بگیرد.
    این سخنرانی در تسلیت به خانواده‏های قربانیان جنوب لبنان ایراد شده و در روزنامه النهار ۷/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است.
     
    ۱۰۸) « نظرهٔ الاسلام إلی الأسرهٔ فی مجتمع متطور», دراسات و مواقف, بیروت, مؤتمر الاسلام و تنظیم الوالدیهٔ, ۱۴۱۰ ق, ص ۱۸۶- ۲۰۸؛ الإسلام و تنظیم الأسرهٔ: ثبت کامل لأبحاث و مناقَشات المؤتمر الاسلامی، بیروت, الدار المتحدهٔ للنشر, ۱۹۷۳ م.
    ۱۰۹) « نقاتل مِن أجل قضیّتنا فی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۵۷ .
     
    قبلاً در روزنامه السفیر در تاریخ ۱۳/۱۰/۱۹۸۱ منتشر شد.
     
    ۱۱۰) « الوحدهٔ الإسلامیهٔ إطلالهٌٔ علی المُؤثِرین», المنطق, ۱/۹/۱۹۹۵.
    المستقبل نیز که مهم ترین شاخه سیاسی اهل سنت است برای اینکه رابطه خوب خود با اسلام گرایان سنی مذهب را حفظ کند، تلاش دارد با استفاده از دار الافتاء و شخصیت‌های دینی اجازه ندهد که حمایت‌ جریان های مردمی اهل سنت را در مقابل گروه‌هایی مانند جبهه النصره و... از دست دهد. به همین دلیل همه تلاش خود را می‌کند که از علمایی استفاده کند تا با اظهارات و مواضعی علیه مقاومت بخشی از تندروها را راضی نگه دارد.
    ۱۱۱) « الوحدهٔ و الإمامهٔ», الغدیر, ش ۸ و ۹ ( ۱۹۹۰).
     
    ۱۱۲) « هموم الجنوب و المقاومهٔ فی باکستان», المقاومهٔ, ص۱۷۵-۱۷۷.
    قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۲۸/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است.
     
    ۱۱۳) « هُموم الجنوب و المقاومهٔ فی الهند: الجنوبیون اختاروا الطریق الصّعب», المقاومهٔ, ص ۱۸۰-۱۸۱.
     
    قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۱۱/۵/۱۹۸۴ چاپ شده است.
    نکته قابل توجه این است که حمایت از علمای افراطی اهل سنت بیش از همه به سود رژیم صهیونیستی است. این رژیم که از قدرت روز افزون مقاومت به هراس افتاده و از همگرایی علمای شیعه و سنی بر محور مقاومت علیه اسرائیل خسته شده است امید دارد با ایجاد تنش بین جریان‌های دینی سنی و شیعه جلوی فراگیر شدن استراتژی مقاومت در بین گروه‌های اسلام گرا را گرفته و با ایجاد درگیری داخلی در لبنان خود را در وضعیت بهتری قرار دهد. این درحالی است که بخش عظیمی از علما و شخصیت‌های دینی اهل تسنن رابطه بسیار خوبی با حزب الله دارند و از حامیان اصلی مقاومت اسلامی به حساب می‌آیند. امری که به نظر می‌رسد از اساسی ترین چالش های دشمنان مقاومت است.
    ۱۱۴) « یجب مقاومهٔ إسرائیل و التلاحم فی الحرب ضدَّها», المقاومهٔ, ص ۱۰۵-۱۰۷.
     
    قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۴/۱۰/۱۹۸۳ چاپ شده است.
    منبع:خبرگزاری رسا
    ۱۱۵) « یوم القدس و الالتزام بقضیهٔ الجنوب», المقاومهٔ, ص ۲۳-۲۴.
     
    سخنرانی به مناسبت روز قدس در ۱۵ آب ۱۹۷۹.
     
    ● نشر الکترونیکی آثار
    درپایان باید گفت نظر به اینکه  سابقه جنگ سی و سه روزه نشان داده است که عربستان سعودی و جریان المستقبل از هیچ تلاشی برای تضعیف حزب الله فروگذاری نمی‌کنند و همچنین با توجه به شرایط منطقه عربستان و هم پیمانان لبنانی آن عزم خود را برای استفاده از دارالافتاء و مراکز دینی در لبنان به منظور مقابله با حزب الله جزم کرده اند. در این بین فعالیت‌هایی با رویکرد تقریب بین مذاهب و همچنین روشنگری علمای اهل تسنن می‌تواند نقش مهمی را برای خنثی کردن این نقشه ایفا کند.
    در سالهای اخیر برخی از آثار شمس ‏الدین روی اینترنت در سایت مجلس اعلای شیعیان لبنان[۲۵] انتشار یافت. عناوین این آثار عبارت‏اند از:
    ۱) الإسلام و الغرب, ارائه شده به المؤتمر العام التاسع للشؤون الإسلامیهٔ القاهرهٔ.
    ۲) خطبه ۵ محرم. این سخنرانی در مراسم افتتاحیهٔ جمعیت خیریه فرهنگی در سالن بزرگ مراسم در مجمع علمی فرهنگی شتیلا در روز پنجم محرم ۱۹۹۹ با حضور شخصیت‏های بزرگ شیعی لبنان برگزار شد و شمس ‏الدین در بارهٔ این موضوعات به ایراد سخن پرداخت: آزادی و کرامت انسانی, بیعت در فقه سیاسی, مبارزات اهل‏بیت (ع), بردگی سیاسی, سرنوشت امت اسلامی.
    ۳) کتابهٔ التاریخ الإسلامی فی الإشکالیهٔ والمنهج, ارائه شده درکنگره اعاده کتابهٔ التاریخ الإسلامی.
    ۴) المسیحیهٔ فی المفهوم الثقافی الإسلامی المعاصر, که در المؤتمر الدّولی رُم ارائه شد.
    شمس الدین در آثار دیگران
    ۱) خیارات الأمّهٔ و ضروراتُ الأنظمهٔ عند الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, فرح موسی, بیروت, دار الهادی, ۱۴۱۵ ق/۱۹۹۵ م, چاپ اول.
    این کتاب به بررسی مناسبات عملکرد جریانها و حرکتهای امت اسلامی در منطقه خاور میانه و کارکرد دولت‏های این منطقه بویژه در چارچوب پروژه صلح خاور میانه از دیدگاه محمد مهدی شمس ‏الدین می‏پردازد. عناوین مباحث این کتاب عبارت‏اند از: اصول گرایی اسلامی, جنبش اسلام گرایی, طرح‏ها و روشهای جنبش اسلام ‏گرایی, امکان صلح با نظامهای سیاسی, ویژگیهای مثبت و منفی حرکت اسلامی, تأثیرات حرکت اسلامی لبنان از خارج, تاریخچه‏ای از جنبش اسلام ‏گرایی لبنان, قوم گرایی سیاسی, جریان سکولاریزم در منطقه, وحدت مسلمانان, تأثیر ایران بر مسلمانان لبنان, نظام دموکراسی, نظام سیاسی اسلامی, حرکت اسلامی پس از وفات امام خمینی, تمدن و فرهنگ اسلامی, ویژگیها و کارکرد فرهنگ پویای اسلام.
    ۲) شمس‏ الدین مدرسهٔ فی الاجتهاد و الجِهاد, حسن الصفار.
    این سخنرانی به مناسبت وفات شمس ‏الدین ارائه شده و در سایت مجلس اعلای شیعه موجود است.
    ۳) « الشیخ شمس‏ الدین بین الإمامهٔ و المجتمع المدنی», عباس عیسی, الدیار, ۱۶/۱۰/۱۹۹۴ م.
    ۴) الشیخ محمد مهدی شمس‏ الدین بین وَهَج الإسلام و جلید المذاهب, بیروت, دار الهادی, ۱۴۱۳ ق/۱۹۹۳ م.
    این کتاب دارای مباحث زیر است: زندگی شمس‏ الدین و تألیفات وی, اصلاح سیاسی و اجتماعی از نظر شمس ‏الدین, دموکراسی, گفتگوی اسلام و مسیحیت, جاهلیت جدید و اسلام, جنگ و صلح, فلسفه سیاست, وحدت مسلمانان, عوامل تفرقه.
    ●سخن آخر
    مرحوم شمس ‏الدین مانند بسیاری از اندیشمندان در دورهٔ حیات مورد توجه قرار نگرفت و آن گونه که شایسته شأن و مرتبت او بود, احترام نیافت. بویژه در ایران نظرات علمی و آراء بدیع او مورد توجه واقع نشد. کسی که با نگارش کتاب نظام الحکم سالها قبل در نجف اشرف به این مبحث پرداخت و مورد توجه عالمان دین قرار گرفت و کتابهای دیگر او هر کدام نشانگر عمق فکر, آشنایی با مسائل اسلامی و جهان اسلام و دغدغه‏های دلسوزانه نسبت به حل معضلات فکری و مشکلات اجتماعی است.
    رویکرد اصلاح‏طلبانه وی, آشنایی او با دنیای جدید و تماس ملموس و نزدیک با مشکلات جهان اسلام وجامعه شیعی به وی این امکان را داد که به عنوان یک چهره متفکر و واقع‏بین در سراسر جهان مطرح گردد و طرح‏ها و برنامه‏ها و راهکارهای او به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.
    متصدیان فرهنگی ایران باید همتی کنند تا آثار او درمجموعه‏ای جامع گردآوری شود و به سهولت در اختیار علاقه‏مندان قرار گیرد.
    محمد حسینی
    یادداشت
    ۱. مجلهٔ حوزه, ص ۲۱.
    ۲. گوشه‏هایی از زندگی سخت و طاقت فرسای نجف را خود گزارش کرده است (نگاه کنید به مجله حوزه, ص ۲۲؛ نظام الحکم و الإدارهٔ فی الإسلام, ص ۱۲).
    ۳. الشیخ محمد مهدی شمس‏ الدین, ص ۳۸.
    ۴. همان.
    ۵. مجلهٔ حوزه, ص ۳۵؛ الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۳۹.
    ۶. ثورهٔ الحسین (ع) فی الوجدان الشعبی, ص ۳۰۵-۳۰۶.
    ۷. الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۴۴.
    ۸. همان, ص ۴۵.
    ۹. مجلهٔ حوزه , ص ۳۵.
    ۱۰. همان، ص ۲۱.
    ۱۱. الشیخ محمد مهدی شمس‏الدین , ص ۴۴.
    ۱۲. همان , ص ۵۶-۵۷.
    ۱۳. The Supreme Islamic Shiite Council.
    ۱۴. http: //www.Shiite Council.gov.۱b/.
    ۱۵. الشیخ محمد مهدی شمس الدین, ص۳۷-۳۸.
    ۱۶. همان, ص ۳۴.
    ۱۷. همان, ص ۳۸.
    ۱۸. مشخصات کتابشناختی: قم، مرکز انتشارات دار التبلیغ اسلامی، ۱۳۵۲، ۴۳۱ ص. سرفصل‏های این ترجمه عبارت است از: شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی، موجبات و انگیزه‏های انقلاب، آثار انقلاب حسین (ع) در حیات جامعه اسلامی.
    ۱۹. بر اساس تاریخی که در مصاحبه مجله حوزه آمده, تاریخ تألیف آن ۱۳۴۲ ش است (مجله حوزه، ص ۴۰).
    ۲۰. الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۳۸.
    ۲۱.مجلهٔ حوزه, ص ۳۷.
    ۲۲..الشیخ محمد مهدی شمس الدین، ص ۳۴.
    ۲۳. همان.
    ۲۴. همان، ص ۹.
    ۲۵. نظام حکومت و مدیریت در اسلام, ص ۴۱۰ .
    ۲۶. مشخصات این مجموعه در بخش تألیفات آمده است.
    ۲۷. آدرس سایت: htt://www. Shiitecouncil.gov.۱b/
    عنوان انگلیسی سایت: The Supreme Islamic Shiite Council
    منبع : فصلنامه کتابهای اسلامی

    نسخهٔ ‏۸ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۲

    کتابشناسی محمد مهدی شمس ‏الدین محمد مهدی شمس الدین به سال ۱۹۳۶ م/۱۳۵۴ ق در خانواده شیخ عبد الکریم در نجف اشرف پا به دنیا نهاد. پدرش از لبنانی‏های مقیم عراق و از روحانیان سرشناس و مدرس علوم دینی بود. سلسله خاندان او به شمس ‏الدین محمد مکی معروف به شهید اول می‏رسد. دوازده ساله بود که پدرش عزم بازگشت به لبنان (۱۹۴۸) نمود. وی محمد مهدی را به رفتن از نجف یا ماندن در آن مخیرکرد. اما از آنجا که شیفته فراگیری علوم اسلامی بود، با وجود همهٔ دشواریهای زندگی و فقر شدید، اقامت در نجف را ترجیح داد و ۳۵ سال به تحصیل و پژوهش پرداخت. با سخت‏کوشی در کسب معرفت و دانش, سریعاً به درجهٔ اجتهاد رسید و در مقام یکی از استادان سطح عالی حوزه علمیه نجف قرار گرفت. شمس‏ الدین به عنوان متفکر و پژوهشگر در میان حوزویان شناخته شده بود. از سوی دیگر وی معاون مرجع مطلق آن زمان؛ یعنی آیت الله سید محسن حکیم بود. این موقعیت، زمینه مناسبی را فراهم می‏آورْد تا وی بتواند استعدادهای ذاتی خود را به شکوفایی برساند و در کوران حوادث مختلف آبدیده گردد. بعلاوه حضورش در بیت مرجعیت موجب آشنایی او با شخصیت‏هایی همچون سید موسی صدر, سید محمد باقر صدر, سید محمد باقر حکیم, سید مهدی حکیم, سید محمد تقی حکیم ـ که همگی به خانه آیت ‏الله سید محسن حکیم رفت و آمد داشتند ـ گردید. پیوستن او به تشکیلات مرجعیت آیت‏ الله سید ابوالقاسم خوئی پس از رحلت آیت الله سید محسن حکیم, از وی شخصیت بارزتری ساخت. در نجف اشرف، جدا از تدریس و نویسندگی، در انتشار مجله الاضواء همکاری داشت. خودش بعدها آن مجله را همانند مجله‏های مکتب اسلام و حوزه, نشریات ویژهٔ حوزهٔ علمیه می‏دانست و از آنها به نیکی یاد می‏کرد. شمس ‏الدین ساختار و عملکرد موجود حوزه را مطلوب و کارآمد نمی‏دانست؛ از این رو به اصلاح ساختار آموزشی و پرورشی حوزه می‏اندیشید و در جهت اصلاح شیوه تدریس و متون آموزشی طلّاب اقداماتی انجام داد. شکی وجود ندارد که نظام حوزه‏های علمیه تا زمانهای متأخر، نظامی قاصر و به دور از هر گونه تجدد و پیشرفت و نوآوری بوده، به طوری که از پاسخ به نیازهای دینی امروز جوامع عاجز مانده است. یکی از اقدامات شمس‏ الدین، اصلاح مراسم عزاداری حسینی بود، به گونه‏ای که با اقتضائات این دوره سازگار باشد. «جمعیهٔ منتدی النشر» که محمد رضا مظفر و محمد تقی حکیم در رأس آن قرار داشتند و شمس ‏الدین در آن فعالیت می‏کرد, اولین گروهی بو‏‏د که با جدیت به اصلاح شکل عزاداری‏ها پرداخت. این جمعیت پس از مدتی دانشکده فقه (کلیهٔ الفقه) را تأسیس کرد و شمس ‏الدین یکی از اعضای هیئت علمی این دانشکده بود. جلسه‏ای منظم از سید موسی صدر, سید محمد باقر صدر, سید محمد تقی فقیه, محمد مهدی شمس ‏الدین در نجف تشکیل می‏شد که در آن به بحث و بررسی مسائل حوزه و جهان اسلام می‏پرداختند. پس از عزیمت سید موسی صدر به لبنان, روابط آنها گسسته نشد و مکاتبات بین آنها ادامه یافت. در طول ۳۵ سال اقامت در عراق، علاوه بر فعالیت‏های علمی و درسی، به کارهای اجتماعی مانند شرکت در حرکت‏های مردمی علیه استعمار, ساختن مساجد و کتابخانه‏ها مشغول بود. با شروع انقلاب چهاردهم تموز ۱۹۵۸ عراق, وارد جرگه مبارزات سیاسی شد و خود از فعالیت‏هایش در این دوره می‏گوید. بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۹ در منطقهٔ فرات میانه و بویژه شهر دیوانیه، میان مردم زیست و همراه آنها در فعالیت‏های فرهنگی و اجتماعی مشارکت داشت. در این شهر، مرکز اسلامی و کتابخانهٔ ‏عمومی بزرگی تأسیس کرد. همچنین بالغ بر بیست مسجد در آن ساخت. وی نمایندهٔ تام الاختیار آیت ‏الله حکیم در این منطقه بود. دورهٔ اقامت او در عراق با حوادث بسیاری در جهان اسلام مانند مصائب فلسطین و درگیری‏های ‏شدید اعراب و اسرائیل, انقلاب‏ها و جنبش‏های گوناگون در خاور میانه مصادف بود. او همراه با دیگر عالمان دینی نجف اشرف در جریان این حوداث قرار داشت. در ۱۹۶۹ یعنی پس از تأسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان و ضرورت حضور شمس‏ الدین, وی به لبنان عزیمت کرد تا از نزدیک به همکاری با سید موسی صدر مشغول گردد. با هجرت به لبنان, عصر جدیدی در زندگانی و فعالیت‏های وی گشوده شد. مؤسسه‏ها و مراکز مختلف اجتماعی و فرهنگی را تأسیس و اداره کرد. نام برخی از این مراکز بدین قرار است: المعهد الفنّی الإسلامی, معهد الشهید الأول للدراسات السلامیهٔ, مدرسهٔ الضّحی, معهد الغدیر و الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ. شمس‏ الدین از سوی آیت ‏الله خوئی وکالت تام در امور اداری و مالی این مؤسسه داشت. پس ازمفقود شدن سید موسی صدر، به ریاست مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد و بدین وسیله رهبری شیعیان لبنان را بر عهده گرفت و به عنوان یک شخصیت سیاسی در صحنه لبنان حضور یافت. فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی او همگام با پیشرفتهای علمی و فن‏آوری روز بود، مثلاً با بهره‏گیری از اطلاع‏رسانی روی اینترنت , سایتی راه‏اندازی کرد و شخصا ًبه سؤالات فقهی و کلامی افراد پاسخ می‏گفت. اخبار سیاسی, اجتماعی و فرهنگی مربوط به او, همچنین سخنرانی‏های او در این سایت درج می‏شد. ●آثار علمی با آنکه در دورهٔ طلبگی به شدت درگیر فعالیت‏‏های اجتماعی و فرهنگی بود، از همان دوره، شمس ‏الدین در نجف به نگارش و تألیف روی آورْد. آثار زیادی در زمینه‏های فقه، فلسفه، تاریخ و جهان اسلام ارائه نمود. نوآوری و خلاقیت همراه با واقع ‏گرایی و توجه به مقتضیات حقیقی جهان اسلام، در تألیفات او موج می‏زند. با نگارش کتاب نظام الحکم فی الإسلام، به مسائلی پرداخت که دیگران چندین سال بعد به آنها پی بردند. وی به این ترتیب پیشگامی خود را ثابت کرد. برخی آثار او در عراق, اعجاب بزرگانی نظیر سید محمد باقر صدر را برانگیخت. در این کتابشناسی, آثار وی به چند طبقهٔ آثار چاپی, آثار چاپ نشده, مقالات نشریات, مقالات ارائه شده به کنگره‏ها, سخنرانی‏ها و بالاخره آثار در بارهٔ او طبقه‏بندی و معرفی می‏گردد. یکی از ویژگیهای مهم آثار او, اتکا بر میراث فرهنگی تشیع و وفاداری به آنهاست. همانند برخی تجدد گرایان پشت به گذشته اسلام ننمود، بلکه سنت و تجدد را با هم می‏خواست و سعی در ایجاد هماهنگی بین آنها داشت. از این رو به نهج ‏البلاغه علاقه وافر داشت به طوری که چهار اثر در بارهٔ مسائل نهج ‏البلاغه نوشت. ●تألیفات چاپ شده ۱)الاجتهاد و التجدید فی الفکر الإسلامی, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر. به ضمیمه مجموعه‏ای از مقالات منتشر شده در نشریات عربی. ۲) الاجتهاد و التقلید: بحث فقهی استدلالی مقارن, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۸۸ م. ۳)الاحتکار فی الشّریعهٔ الإسلامیهٔ، بحث فقهی مقارن, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۴۱۰ق / ۱۹۹۰ م. بخشی از مجموعه‏ مباحث فقهی بوده که در حمله اسرائیل به منزل ایشان در عرمون مفقود شده و فقط همین قسمت مانده است. بررسی تطبیقی احتکار در قالب فقه مقارن است. این اثر مشتمل بر مباحث زیر می‏باشد: احتکار در لغت و اصطلاح, احکام احتکار, وادار کردن بر فروش اجناس احتکاری, احتکار در شرکت‏ها و دولت‏ها. ● ترجمه فارسی احتکار در اسلام, پژوهشی تطبیقی در فقه از دیدگاه مذاهب اسلامی, ترجمه سید مرتضی آیت‏ الله زاده شیرازی, تهران, سازمان تبلیغات اسلامی, ۱۳۷۸, ۳۳۸ ص, چاپ اول. ۴) الأمّهٔ و الدولهٔ و الحرکهٔ الإسلامیهٔ, بیروت، منشورات الغدیر, ۱۴۱۴ ق/ ۱۹۹۴ م. ۵) أنصار الحسین ، الرجال و الدّلالات، بیروت، دار الفکر، ۱۳۹۵ ق / ۱۹۷۵ م؛ تهران، مؤسسهٔ البعثهٔ, ۱۴۰۷ ق؛ بیروت، المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م/ ۱۴۱۶ ق. گزارشی از زندگینامه و فداکاریهای اصحاب امام حسین (ع) است. وی صرفاً به زندگینامهٔ آنها نپرداخته بلکه درس آموزی‏ها از سیره و عملکرد آنها را هم مطرح کرده است. ۶) أهلیّهٔ المرأهٔ لتولّی السلطهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م, ص ۱۶۸. ۷) بین الجاهلیهٔ و الإسلام, بیروت و قاهره, دار الکتاب اللبنانی و دار الکتاب المصری, ۱۳۹۵ ق / ۱۹۷۵م. الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت , المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م/ ۱۴۱۶ ق. شمس‏ الدین در صدد ایجاد مرز بین اسلام و غیر اسلام و تعیین قلمرو اسلام است. وی اسلام را به دلیل اشتمال بر طرحهای نجات‏بخش بس قابل اعتماد می‏دانست و ایدئولوژی‏های شرق و غرب را در اردوی جاهلیت قرار می‏داد. شهید محمد باقر صدر این اثر را گرامی می‏داشت. ۸) التجدید فی الفکر الإسلامی, بیروت, دار المنهل, ۱۹۹۷ م / ۱۴۱۸ ق. ۹) « تحدید النسل, مشروعیته و وسائله, دراسات و مواقف», بیروت, مؤتمر الإسلام وتنظیم الوالدیهٔ, ۱۴۱۰ ق, ص ۲۴۲- ۲۴۶. ۱۰) التطبیع بین ضروراتِ الأنظمهٔ و خیاراتِ الأمّهٔ، طبعهٔ ثالثهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م , ۱۴۱۷ ق. ۱۱) تفسیر آیات الصّوم, الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, بیروت, ۱۳۸۶ ق. ۱۲) ثورهٔ الحسین: ظروفها الإجتماعیهٔ‏ و آثارها الإنسانیهٔ, الطبعهٔ الأولی, بیروت‏, دار الأندلس، الطبعهٔ الثانیهٔ , بغداد, مکتبهٔ التربیهٔ؛ الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, التّراث الإسلامی, ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م؛ الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۷ ق/۱۹۷۷ م؛ الطبعهٔ الخامسهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۸ ق/ ۱۹۷۸ م؛ الطبعهٔ السادسهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق؛ الطبعهٔ السابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م/ ۱۴۱۷ ق. ● ترجمه انگلیسی: The rising of al-Husayn: its Impact on the consciousness of Muslim Society, Shaykh Muhammad Mahdi Shams al-Din, Tra. byI. K. A. Howard, London: Muhammadi Trust, ۱۹۸۵, pp. ۲۱۸ از نگاه جدید به بررسی قیام امام حسین (ع) پرداخته است. واقعهٔ کربلا را بر اساس مفاهیم امروزین مانند کرامت انسانی و عدالت اجتماعی و ارتقای معنویت بشر بررسی کرده است. این اثر توسط مهدی پیشوایی به فارسی ترجمه و زیر عنوان ارزیابی انقلاب امام حسین (ع) از دیدگاه جدید‏‏ (قم, دفتر تبلیغات اسلامی) منتشر شد. در مرتبه دوم زیر عنوان پژوهشی پیرامون زندگانی امام حسین (ع) به چاپ رسید[۱۸]. غیر از ترجمه انگلیسی مزبور، توسط سید حسن امین هم به انگلیسی ترجمه و در دائرهٔ المعارف الإسلامیهٔ درج گردید. ۱۳) ثورهٔ الحسین فی الوجدان الشعبی, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ، [بی‏تا]. زیر عنوان واقعهٔ کربلاء فی الوجدان الشعبی همراه با اضافات و این مشخصات منتشر شد: الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت , المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م / ۱۴۱۶ ق. این اثر در مقام اثبات این مطلب است که قیام امام حسین (ع), بین قیام‏ها و جنبش‏های دیگر نمونه است و از این رو تا اعماق وجود شیعیان و مردم نفوذ کرده و تأثیر گذاشته است. دارای این مباحث است: انقلاب امام حسین (ع) و تأثیرات اجتماعی آن، زیارت امام حسین (ع) و مشروعیت آن, زیارت ابوالفضل و علی‏ اکبر و دیگر شهدای کربلا, شعر رثائی, عزاداری, گریه برای امام و شهیدان. ۱۴) حرکهٔ التاریخ عند الإمام علی, دراسهٔ فی نهج‏ البلاغهٔ، الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدّولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷م , ۱۴۱۸ ق؛ تهران, بنیاد نهج ‏البلاغه, ۱۴۰۵ ق. شامل مبنای تاریخ و حرکت پیشرفت بشری از دیدگاه امام علی (ع) است. آخرین بحث وی فتنه و موضع امام علی (ع) در برابر آن می‏باشد. مباحث دیگر آن عبارت ‏است از: تاریخ و حرکت پیشرفت بشری, امام علی (ع) در مواجهه با تاریخ، دانش تاریخ و استفاده علمی و سیاسی و فکری از آن. ۱۵) حقوق الزوجیهٔ و حق العمل للمرأهٔ. الطبعهٔ الأولی, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶م/۱۴۱۶ ق. ۱۶) دراسات فی نهج ‏البلاغهٔ, الطبعهٔ الأولی, النجفالأشرف, ۱۳۷۵ ق/ ۱۹۵۶ م؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت، دار الزهراء , ۱۳۹۲ ق/ ۱۹۷۲ م؛ الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, الدار الإسلامیهٔ, ۱۹۸۱ م. این کتاب به بررسی نصوص نهج‏ البلاغه در زمینه‏ مباحث اجتماعی و سیاسی می‏پردازد. شمس‏ الدین، آن را در سال ۱۹۵۶ در عراق نوشت. این اثر توسط محمود عابد به فارسی ترجمه شد و زیر عنوان جستجوی نهج ‏البلاغه منتشر گردید. ۱۷) دراسات و مواقف فی الفکر و السیاسهٔ و المجتمع، ۳ أجزاء، بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۰ م / ۱۴۱۰ ق. مجموعه‏ای از سخنرانی‏ها و مباحثات ایشان در لبنان و خارج و یا مقالات در روزنامه‏ها و مجلات در موضوعات اجتماعی و سیاسی است. ۱۸) رسالهٔ الحقوق للإمام زین ‏العابدین, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ق. ۱۹) السّتر و النظر، قم, مؤسسه المنار, بی‏تا. ص ۳۰۰. اولین کتاب از سلسله کتابهای مسائل حرجهٔ فی فقه المرأهٔ است. نویسنده چهار مسئله را برای زنان مسلمان امروزی، مهم و بحرانی تشخیص داده است: حجاب, ریاست دولت, حقوق زوجیت و فعالیت اقتصادی و اجتماعی زنان در جامعه. مسئله اول در این کتاب بررسی شده است. مباحث این کتاب عبارت‏اند از: فقه المرأهٔ (حقوق زن) در شریعت اسلام, جایگاه زن در نظام اخلاقی و حقوقی اسلام, نگاه قرآن به زن, گزارشهایی از تاریخ اسلام, حجاب قبل از اسلام و در دورهٔ اسلامی, اصل عملی در حجاب, زینت زن, لباس زن, موارد استثناء از پوشش, نگاه به زن, طبقه‏بندی زنان, نگاه زن به مرد. ۲۰) السلم و قضایا الحرب عند الإمام علی, دراسهٔ فی نهج ‏البلاغهٔ, بیروت, ۱۹۸۱م. بررسی دیدگاههای امام علی (ع) در بارهٔ جنگ و صلح در روابط بین دولتها وملت‏هاست. این کتاب به فارسی ترجمه و در تهران در مجموعه کنگره هزارهٔ نهج البلاغه منتشر شد . ۲۱) شرح عهد الأشتر, بیروت, مؤسسهٔ الوفاء, ۱۹۸۴ م, چاپ اول. نامهٔ امام علی (ع) به مالک اشتر والی مصر از سندهای مهم سیاسی و اجتماعی است که به بسیاری از نکات یک نظام مطلوب اجتماعی پرداخته است. شمس‏ الدین این نکات را با توجه به نیازهای روز مسلمانان توضیح داده است. ۲۲) عاشوراء، الطبعهٔ الاولی, بیروت, مجد, ۱۴۱۲ ق / ۱۹۹۱ م. عاشوراء (ج۲) ـ مجموعهٔ محاضرات فی ذکر عاشوراء, الطبعهٔ الثالثهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۵ م/ ۱۴۱۵ ق. این کتاب شامل درسهایی در بارهٔ سیاست و دین است که به اهتمام جمعی از عالمان گردآوری شد. دارای این مباحث است: عزاداری و مصیبت برای امام حسین (ع), انقلاب امام و زمینه‏های اجتماعی و تاریخی آن , انقلاب و تأثیرات اجتماعی آن, تجدید انقلاب, اهداف انقلاب . ۲۳) عقائد الشیعهٔ الامامیهٔ, بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ ق. ۲۴) العِلمانیهٔ: تحلیل و نقد للعلمانیهٔ محتوی و تاریخاً فی مواجههٔ المسیحیهٔ و الإسلام و هل تصلح لمشاکل لبنان, الطبعهٔ الثانیهٔ: لبنان, مجد, ۱۹۸۲ م. طبعهٔ جدیدهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۱ م / ۱۴۱۱ ق. بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۶ م / ۱۴۱۶ ق. این کتاب مشتمل بر دو بخش است: درمان وضعیت مسلمانان در مواجهه با تمدن غربی و سکولاریزم, بررسی سکولاریزم و نقد راه ‏حل‏های سکولاریزم در لبنان و تحلیل تفاوت دو نوع سکولاریزم به اصطلاح دینی و سکولاریزم الحادی. ● ترجمه فارسی ▪ حکومت منهای دین: بررسی همه جانبه از مفهوم و تاریخ پیدایش علمانیت (سکولاریزم) در رویارویی با مسیحیت و اسلام, ترجمه حسن شمس گیلانی, تهران, ۱۳۶۲, ۱۸۸ ص. ۲۵) الغدیر, دراسهٔ تحلیلیهٔ اجتماعیهٔ سیاسیهٔ لمسألهٔ الحکم الإسلامی بعد وفاهٔ الرسول، بیروت, منشورات الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ, ۱۳۸۶ ق. ۲۶) فی الاجتماع السیاسی الإسلامی, المجتمع السیاسی الإسلامی / محاولهٔ تأصیل فقهی و تاریخی, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۴۱۲ ق/ ۱۹۹۲ م. شمس‏ الدین در این کتاب بُعد سیاسی جامعه اسلامی را از دو نگاه فقهی و تاریخی تحلیل کرده است. نتیجه‏گیری او این است که جامعه‏سیاسی و دولت در اسلام، جزئی از شریعت نیست، بلکه نتیجه نظری و عملی و زاییده تاریخ اسلام است. ۲۷) لبنان الکیان و الدور, بیروت, منشورات الغدیر, ۱۴۱۴ ق/ ۱۹۹۴ م. ۲۸) محاضَرات فی التاریخ الاسلامی, النجف, ۱۹۶۵ م. ۲۹) مطارحات فی الفکر المادی و الفکر الدینی, بیروت, دار التعارف, ۱۳۹۸ ق؛ الطبعهٔ الثانیهٔ, بیروت, دار التعارف, ۱۴۰۶ ق / ۱۹۸۶ م؛ الطبعهٔ الرابعهٔ, بیروت, المؤسسهٔ الدولیهٔ للدراسات و النشر, ۱۹۹۷ م / ۱۴۱۸ ق. بررسی و نقادی مباحثی است که از طریق نشریات و از سوی دانشگاهیان ونخبگان در زمینهٔ اندیشه‏های مادی و تعارض آنها با اندیشه‏های دینی مطرح گردیده بود. بیشتر این مباحث نقدهایی بر سرمایه‏داری و مارکسیسم است. ۳۰) مع الإمام الرضا فی ذکری وفاته, بیروت, الجمعیهٔ الخیریهٔ الثقافیهٔ , ۱۳۸۶ ق. ۳۱) المقاومهٔ فی الخطاب الفقهی السیاسی، بیروت, الجامعهٔ الإسلامیهٔ فی لبنان و مرکز الدراسات و التوثیق، ۱۹۹۸ م، ۳۹۷ ص. مجموعه‏ای از سخنرانیها و نوشتارهای کوتاه در باره جهاد و مقاومت مردم لبنان بویژه شیعیان جنوب از منظر علوم سیاسی و فقه شیعه است. مقالات این مجموعه در بخش مقالات نشریات معرفی شده است. ۳۲) نظام الحکم و الإدارهٔ فی الإسلام, الطبعهٔ الاولی, بیروت, منشورات حمد, ۱۳۷۴ ق/ ۱۹۵۵ م, الطبعهٔ الثانیهٔ: بیروت, دار المجد, ۱۹۹۲م/ ۱۴۱۲ ق؛ الطبعهٔ الثالثهٔ: المؤسسهٔ الدولیهٔ للدرسات و النشر, ۱۹۹۵م/ ۱۴۱۵ ق؛ قم, دار الثقافهٔ, ۱۴۱۲ ق, ۶۷۴ ص. مباحث آن در این زمینه است که دو نظام خلافت در اهل سنت و ولایت فقیه در شیعه, بحرانهای نظری و عملی در بطن خود دارند. پس از توضیح این بحرانها (ص ۴۰۲ - ۴۱۰ از ترجمه) راه حلی برای رفع بحران ارائه کرده است. خلاصه این راه حل, ولایت امت بر خود است (ص ۴۱۰ از ترجمه). از چاپ اول این اثر، حدود ۴۶ سال می‏گذرد. می‏توان آن را به عنوان اولین متن تحلیلی شیعی در بارهٔ نظام سیاسی اسلام پس از کتاب تنبیه الأمهٔ و تنزیه الملهٔ نائینی دانست. چاپ اول در هشت فصل تدوین شد ولی چاپ دوم همراه با اضافاتی به چاپ رسید؛ یعنی دو فصل ماهیت امامت معصومین و مدیریت در اسلام و برخی اسناد و نصوص فقهی و کلامی بدان افزوده گردید. سید محمد باقر صدر این اثر را دوست می‏داشت. بین چاپ اول تا چاپ دوم سی و هفت سال فاصله افتاد! این اثر توسط سید مرتضی آیت ‏الله زاده شیرازی زیر عنوان حکومت و مدیریت در اسلام به فارسی ترجمه شد ( تهران, دانشگاه تهران، ۱۳۷۵). مباحث این اثر عبارت‏اند از: اسلام و واقعیت‏های زندگی، ضرورت و ماهیت و روش تحقق حکومت اسلامی, مراحل تاریخی حکومت اسلامی در صدر اسلام, حکومت اسلامی از دیدگاه فرق اسلامی, راه ثبوت امامت و مشروعیت سلطه, شیوه‏های تعیین امام, شرایط رهبر, عزل و انعزال رهبر, ویژگیهای اساسی نظام حکومت در اسلام, حکومت الهی بشری, حکومت الهی, رویدادهای سیاسی صدر اسلام, ماهیت امامت معصوم, وحدت امت و حکومت و دولت, بحران مشروعیت و اقتدار, دورنمای آینده, مدیریت در اسلام, تفکیک قوا در حکومت اسلامی, سازمان اداری در دوران رسول خدا. ● آثار مفقود ۱) التأمین, الضِّمان و الإقرار. این نوشته در حمله اسرائیلی‏ها به خانه شمس ‏الدین در عرمون بیروت مفقود گردید. گویا بخشهایی از این آثار باقی مانده است. ۲) تعلیقه و شرح بر شرایع الإسلام. این اثر نیز در حمله اسرائیل به بیروت از بین رفت و تنها قسمتی از آن باقی ماند. ۳) تقریر مبحث اجاره درس آیت ‏الله سید علی فانی. آقای فانی این نوشته را دیده و از درک و قلم شمس ‏الدین ستایش کرده و از او خواسته بود که آن را منتشر کند. اما در حمله اسرائیل به عرمون, این نوشته در منزل ایشان مفقود گردید. ● مقالات ارائه شده در کنگره‏ها و سخنرانی‏ها آمار همه همایش‏هایی که شمس ‏الدین در آنها مشارکت داشته در دسترس نیست و گردآوری اطلاعات آنها هم کاری دشوار است. در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می‏شود: ۱) « الإسلام و الغرب». ارائه شده به کنگره شئون ‏اسلامی (المؤتمر العام التاسع للشؤون الاسلامیهٔ)، قاهره، ۱۹۹۷ م. این مقاله به زبان عربی در سایت اینترنتی مجلس اعلای شیعیان لبنان موجود است. ۲)« أهداف المأمون من مشروع إسناد ولایهِٔ العهد إلی الإمام الرضا (ع) و أسباب قبوله و خطهٔ الإمام فی إحباط مشروع المأمون و استغلاله لصالحه». ارائه شده به کنگره امام رضا در دانشگاه رضویه مشهد, ۱۹۸۶ م. ۳) « أهم الإتجاهات الفکریهٔ السائدهٔ فی العالم المعاصر و الثقافهٔ الإسلامیهٔ». ارائه شده به کنگره ملتقی الفکر الإسلامی التاسع عشر, الجزائر, ۱۹ - ۲۶ شوال ۱۴۰۵/ ۸-۱۵ ● تموز ۱۹۸۵« ثلاثهٔ أبحاث حول الدولهٔ الإسلامیهٔ». ارائه شده به کنگره چهارم اندیشه اسلامی در تهران, ۱۹۸۶م. و در مجموعه زیر چاپ شده است: المؤتمر الرابع للفکر الإسلامی, تهران, چاپخانه سپهر, ۱۹۸۶ م. ترجمه فارسی آن زیر عنوان « نظام اداری در حکومت اسلامی» در مجموعهٔ درآمدی بر اندیشه سیاسی اسلام, ص ۳۹۵-۴۱۲ آمده است. ۵) « الجهاد فی القرآن». ارائه شده به کنگره المسلمون فی النّضال من أجل الإسلام, آذربایجان شوروی, اول تا سوم، تشرین اول ۱۹۸۶. ۶) « الحکومهٔ الإسلامیهٔ فی إیران». ارائه شده به کنگره سوم اندیشه اسلامی, تهران, ۱۹۸۶. چاپ شده در المؤتمر الثالث للفکر الإسلامی, تهران, سپهر, ۱۹۸۶ م. ۷) « السلم و قضایا الحرب عند الإمام علی (ع), دراسهٔ فی نهج البلاغهٔ». ارائه شده به کنگره هزارهٔ نهج ‏البلاغه , تهران، مؤسسه نهج‏البلاغه, ۵/۱۰/۱۴۰۰ ق - ۱۵/۸/۱۹۸۰ م. ۸) شرکت در کنگره جهانی چهاردهمین سده واقعه غدیر, لندن, ۱۹۹۰[۲۳]. ۹) « کتابهٔ التاریخ الاسلامی فی الإشکالیهٔ و المنهج». ارائه شده به کنگره نگارش تاریخ اسلام (مؤتمر إعادهٔ کتابهٔ التاریخ الإسلامی) است که از سوی مرکز الدراسات فی الجامعهٔ الإسلامیهٔ وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان در بیروت, ۱۴- ۱۶ تشرین ثانی ۱۹۹۷ برگزار شد. این سخنرانی در سایت اینترنتی مجلس اعلای شیعیان موجود است. ۱۰) « کفاح المسلم فی وجه التعدی الصّهیونی». سخنرانی در دانشکده حقوق دانشگاه لبنان, ۲۵/۳/۱۹۸۸. ۱۱) « المسیحیهٔ فی المفهوم الثّقافی فی الإسلام المعاصر». سخنرانی در کنگره بین‏المللی الإسلام و أوروبا در رم, ۶ تا ۸ مه ۲۰۰۰. این سخنرانی در سایت مجلس اعلای شیعیان لبنان موجود است و دارای این عناوین می‏باشد: دیدگاه اسلام در بارهٔ انسان, هدایت دینی, وحدت تاریخ ایمان, رابطه اسلام با اهل کتاب, مسیحیت و مسیحیان از دیدگاه اسلام, تعامل و همزیستی مسلمان و مسیحیان, انسانیت واحد و جامعه واحد, اهل ذمه از دیدگاه اسلام و مسیحیت, گفتگوی اسلام و مسیحیت, ترس خیالی غرب از اسلام, کوشش برای مصالحه و همکاری جدید. ۱۲) « نظرهٔ الإسلام إلی الأسرهٔ فی مجتمع متطور». ارائه شده به کنگرهٔ اسلامی (المؤتمر الاسلامی), رباط, ۱۹۷۱ م. ● مقالات منتشر شده در نشریات و مجموعه‏ها ۱) « إتفاق أیار یجب أن یُسقط رسمیاً», المقاومهٔ[۲۴], ص ۱۶۹-۱۷۲. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۸/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۲) « الاجتهاد فی الإسلام», الاجتهاد, سال سوم, ش ۹, پاییز ۱۹۹۰, ص ۱۵-۵۵. ۳) « الاجتهاد و الحیاهٔ», الاجتهاد و الحیاهٔ حوار علی الورق, به کوشش محمد الحسینی, بیروت, ۱۹۹۷ م.، ص ۹-۲۵. ۴) « إجماع اللبنانیین حول المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۱۸-۲۲۱. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۳/۹/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۵) « أخطار الصُّمود و الوجود و الدعوهٔ إلی قِمّهٔ تُعالج وضعَ الجنوب»، المقاومهٔ, ص ۱۸-۲۲. خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۲۸ نیسان ۱۹۷۹. ۶) « أزمهٔ تفعیل الفکر الإسلامی» , قضایا إسلامیهٔ معاصرهٔ, ش ۵ (۱۴۱۹ ق), ص ۱۳-۲۶. ۷) « إستقدام وفود عالمیهٔ إلی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۲۷۱-۲۷۹. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۳/۳/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۸)« إسرائیل إنسحبتْ مُکْرِهَهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۵۹-۲۶۱. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۲/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۹) « إسرائیل کیان غاصب یجب أن یُقْتََلَع», المقاومهٔ, ص ۲۹۲-۳۰۵. گفتگو با مجله سروش در تهران و منتشر شده در روزنامه القرار وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان در تاریخ ۲۷ ذی‏القعده ۱۴۰۵ مطابق با ۱۶/۸/۱۹۸۵. ۱۰)« إسرائیل لنْ ترتاحَ فی لبنان», المقاومهٔ, ص ۱۵۰-۱۵۱. قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۱۹/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۱۱) « الإسلام الأصولی تعبیر خاطئ و لا خطاب سیاسیاً خاصاً بالشیعهٔ فی لبنان», الشرق الأوسط, ۴/۵/۱۹۹۱ م. در این مقاله, شمس ‏الدین به ریشه‏های فکری اختلافات دو گرایش بنیاد گرایی در لبنان و بویژه دو مصداق آن «امل» و «حزب الله» می‏پردازد. ۱۲) « الإسلام لم یَمنعْ تداولَ کتب الضّلال بین العلماء و طلبهٔ العلم»؛ السفیر, ۳۰/۱۰/۱۹۹۵م. ۱۳) « الإسلام والعولمهٔ: أشکال المواجههٔ»، النهار، ۹/۷/۱۹۹۸. ۱۴) « الإسلام و الغرب: الواقع القائم و آفاق المستقبل», الموسم, ش ۳۲ (۱۹۹۷ م/ ۱۴۱۸ ق)، ص۱۶-۳۶. شمس ‏الدین به دعوت وزارت اوقاف مصر در ۱۲ تا ۲۳ تموز ۱۹۹۷ (۱۴۱۸ ق) به مصر مسافرت کرد. هدف اصلی از این سفر شرکت در المؤتمر التاسع للمجلس الأعلی للشؤون الإسلامیهٔ (۱۳-۱۶ تموز/ ۸ –۱۱ ربیع الاول) بود. هیئت‏های رسمی از سوی دولت‏های مختلف در این کنگره شرکت کردند. هیئت لبنانی به سرپرستی محمد مهدی شمس ‏الدین و محمد رشید قبانی بود. این کنگره به ریاست محمد حسنی مبارک منعقد شد. شمس ‏الدین در این کنگره مقاله‏ای ارائه کرد. وی در این مقاله پس از بررسی تاریخچه روابط مسلمانان و غربی‏ها به این نتیجه‏گیری پرداخته است که باید اسلام و غرب با گفتگوی مسالمت‏آمیز و صادقانه, روابط همکاری مناسبی با یکدیگر داشته باشند. عناوین این مقاله عبارت‏اند از: همکاری اساسْ در شریعت اسلامی, ابزار همکاری در سطح بین الملل, همکاری و گفتگوی کدام اسلام با کدام غرب, موانع گفتگو, تصویر اسلام در غرب, موضع غرب نسبت به اسلام, روابط غرب با اسلام, نظام جهانی جدید, گفتگوی اسلام با غرب مسیحی. ۱۵) « الإسلام و متغیرات العصر: نحو مشروع حَضاری لنهضهٔ العالم الإسلامی»، المستقبل , ۸/۹/۲۰۰۰ . ۱۶) « الأسلوب العربی أضاع فلسطین», المقاومهٔ, ص ۴۰. سخنرانی به مناسبت دومین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۱۶/۲/۱۹۸۱ که در النهار منتشر شده است. ۱۷) « أضواء علی واقع القضیهٔ الفلسطینیهٔ», مجلهٔ کلیهٔ الفقه (نجف اشرف), ش۷ (جمادی الاولی ۱۳۸۸/ آب ۱۹۶۸)؛ المقاومهٔ, صفحه ب تا صفحه ل. ۱۸) « الإعلام و الغرب صورهٔ الآخر دقوقهٔ الموقف منه»، النهار، ۱۸/۷/۱۹۹۷. ۱۹) « إعلان المقاومهٔ المدنیهٔ الشاملهٔ ضد العدو الصّهیونی», المقاومهٔ, ص ۱۰۸- ۱۱۷. سخنرانی به تاریخ ۱۰ محرم ۱۴۰۴ برابر با ۱۵ تشرین الاول ۱۹۸۳. ۲۰) « إنقاذ بیروت و لبنان من الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۲-۹۳. در روزنامه النهار به تاریخ ۲۹/۶/۱۹۸۲ چاپ شده است. ۲۱) « إیدیولوجیهٔ المسلمین الشیعهٔ مقاومهٔ الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۶-۹۷. در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۹/۷/۱۹۸۲ چاپ شده است. ۲۲) « برکات جهانی حیات امام خمینی», کتاب سروش, بررسی ابعاد علمی شخصیت حضرت امام خمینی, ص ۱۷۵ – ۱۸۲. ۲۳) « تأکید علی خیار المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۲۹-۲۳۴. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۳/۱۰/۱۹۸۴ به چاپ رسید. ۲۴) « تأملات فی صیغهٔ الحوار الاسلإمی - المسیحی», به عنوان مقدمه کتاب الحوار الإسلامی المسیحی ضرورهٔ المغامرهٔ نوشتهٔ سعود المولی (بیروت, دار المنهل اللبنانی, ۱۹۹۶ م) چاپ شده است. ۲۵) « تحذیر من خطورهٔ المخطّط الإسرائیلی: سَنُواجِه مخطّطات إسرائیل بکلّ أسالیب المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۱۴۷-۱۴۹. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۹ آذار ۱۹۸۴ چاپ شده است. ۲۶) « تقصیر الدولهٔ تِجاهَ الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۲۱۳-۲۱۷. قبلا در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۳/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۲۷) « التقصیر العربی و اللبنانی و المؤامرهٔ علی الجَنوب», المقاومهٔ، ص ۱۲-۱۷. خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۳ شباط ۱۹۷۹. ۲۸) « التلاحم مع سوریا خیار أساسی», المقاومهٔ, ص ۳۷۱-۳۸۴. سخنرانی در نماز جمعه, مصلای المجمع العلمی الثقافی در الغبیری، و منتشر شده در روزنامه القرار به تاریخ ۱۴ حزیران ۱۹۹۶. ۲۹)« التوصیهٔ بالصمود و الصبر فی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۳۳-۳۵. قبلاً در مجله النهار در ۹ تشرین الاول ۱۹۸۰ منتشر شده است. ۳۰) « الثبات فی الجنوب مسؤولیهٔ شرعیهٔ», المقاومهٔ, ص ۵۱. قبلاً در النهار در ۳۰ تموز ۱۹۸۱ منتشر شده است. ۳۱) « ثقافهٔ التّلمیهٔ بین المنهجین الغربی العلمانی و الإیمانی الإسلامی»، المستقبل، ۱۶/۱۰/۲۰۰۰. ۳۲) « الجَنوب بابُ المکافَأَهٔ أو الهاویهٔ», المقاومهٔ, ص ۴۶. قبلاً در النهار (۱۷ حزیران ۱۹۸۱) منتشر شده است. ۳۳) « الجنوب مسؤولیهٔ عربیهٔ و علینا استعمال کلّ الوسائل لإنقاذه», المقاومهٔ, ص ۹-۱۱. سخنرانی در برج البراجنه در ۲۱ کانون الثانی ۱۹۷۹. ۳۴) « الجَنوبیون أحبطوا نهجَ‏ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۷۸-۱۷۹. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۳۰/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است . ۳۵) « جَوهر المقاومهٔ یقوم علی ثلاثهٔ أبعاد», المقاومهٔ, ص ۳۴۵-۳۵۱. سخنرانی در سال ۱۹۹۶، در روزنامه القرار شماره چهارم، سال اول، روز جمعه ۹ ذی‏الحجه ۱۴۱۶ منتشر شده است. ۳۶) « الحرب الشاملهٔ هی الخیار الوحید أمام العرب», المقاومهٔ, ص ۷۱. سخنرانی در حسینیه الشیاح به مناسبت عاشورا و در روزنامه النهار به تاریخ۲/۱۱/۱۹۸۱ چاپ شده است. ۳۷)« الحرب الشعبیهٔ هی الأصح و الأجدی و یجب إخراج الجنوب من دائرهٔ الخطر المباشر‏‏», المقاومهٔ, ص ۸۳. قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۲۰/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است. ۳۸) « الحریات الشخصیهٔ فی المنظور الإسلامی»، المنهاج، ۱/۱۰/۱۹۹۸. ۳۹) «"الحریری" بلا مبالغات», النهار, ۲۱/۷/۱۹۹۵. ۴۰) « الحکومهٔ الإسلامیهٔ و تشکیلاتها الإداریهٔ: إقرار الأمن و النظام فی الحکومهٔ الإسلامیهٔ», التوحید, سال چهارم, ش ۲۱ (۱۹۸۶ م), ص ۱۲۸-۱۵۱. ۴۱) « حول الاعتداءات الإسرائیلیهٔ», المقاومهٔ, ص ۷۶. سخنرانی منتشر شده در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۷/۷/۱۹۸۱. ۴۲) « خطاب عاشوراء هو طلب المقاومهٔ، المقاومهٔ لیستْ حزناً و لا إرهاباً», المقاومهٔ, ص ۳۶۰-۳۷۰. سخنرانی در محرم ۱۴۱۷ مطابق با ۲۷/۵/۱۹۹۶. ۴۳) « الخطّهٔ العربیهٔ الشاملهٔ هی الصیغهٔ الوحیدهٔ لمواجههٔ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۵۳. قبلاً در النهار در ۸ آب ۱۹۸۱ چاپ شده است. ۴۴) « خطاب الوحدهٔ و الصّمود فی أثناء العُدوان: الجواب علی المشروع الصهیونی للدولهٔ الواحدهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۵۶-۳۵۹. سخنرانی در تاریخ ۲۶/۴/۱۹۹۶. ۴۵) « الدعوهٔ إلی إحیاء الجِهاد: التفتیت و الطائفیهٔ یمنعان الأمن و التحریر», المقاومهٔ, ص ۲۶۲- ۲۶۶. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۲/۱/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۴۶) « دعوهٔ إلی تلاقی اللبنانیین فی مواجههٔ الإحتلال», المقاومهٔ, ص ۱۳۵-۱۳۹. قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۲۹/۲/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۴۷) « دعوهٔ الدولهٔ إلی تبنّی مبدأ المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۱۴۲- ۱۴۶. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۳/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۴۸) « دعوهٔ العرب إلی مواجههٔ واقعیهٔ وَلْیَکُنْ قرارُ الحرب ولو مِن الجنوبِ الوحدهٔ», المقاومهٔ, ص۶۹. سخنرانی در حسینیه الاوزاعی به مناسبت عاشورای حسینی که در روزنامه النهار در تاریخ ۱/۱۱/۱۹۸۱ منتشر شد. ۴۹) « دعوهٔ المسلمین و المسیحیین إلی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۴۲ - ۲۴۳. سخنرانی در جمعیت خانه زنان جعفری که در روزنامه النهار به تاریخ ۲۱/۱۲/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۵۰) رساله إلی قرّاء العزاء و خطباء عاشوراء, السفیر, ۲۰/۶/۱۹۹۵. ۵۱) « رفض الاحتلال هو المقیاس للوطنیهٔ», المقاومهٔ, ص ۹۸ - ۱۰۰. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۸/۱۹۸۲ چاپ شده است. ۵۲) « سنُقاوم إسرائیل مائهٔ عام, ولن نصلح للبنان کلّه بأن یستقرّ ما دامتْ إسرائیلُ فی الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۵۲- ۱۵۸. گفتگو با مجله المستقبل به تاریخ ۷/۴/۱۹۸۴ - شماره ۳۷۲. ۵۳) « شرارهٔ المقاومهٔ الشاملهٔ أطلقها المسلمون الملتزمون» , المقاومهٔ, ص ۲۸۰-۲۸۳. سخنرانی برای جوانان منطقه عرقوب که در روزنامه القرار وابسته به مجلس اعلای شیعیان لبنان به تاریخ ۳۱/۵/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۵۴. « شمس ‏الدین‏ فی مهرجان العباسیهٔ: نرفض أن یصبح الجنوب أرضاً محتلّهٔ جدیدهٔ», المقاومهٔ, ص ۴۰سخنرانی در جنوب لبنان در شهر عباسیه در ۲۸ کانون الاول ۱۹۸۰ که در روزنامه الأنوار در همان تاریخ به چاپ رسید.۵۵) « شمس‏ الدین فی نداء إلی الإمام الخمینی: یقترح قمّهٔ عربیهٔ - إیرانیهٔ لإنقاذ الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۵-۲۷. خطبه نماز جمعه در مسجد الصفا در ۱۸ آب ۱۹۷۹. ۵۶)« شمس‏ الدین یطالب القمّهٔ العربیهٔ بقرار الحرب الشاملهٔ ضدّ إسرائیل», المقاومهٔ, ص۱۷-۱۸. سخنرانی در حسینیه المصیطبه در روز عاشورا که در النهار, ۵ تشرین ۱۹۸۱ نشر یافت. ۵۷) « شمس ‏الدین یُعلن الجِهادَ ضدَّ إسرائیل, المقاومهٔ, ص ۲۶۷-۲۷۱. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۵/۳/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۵۸) « الطوائف اللبنانیهٔ المتزاحمهٔ حول الموقع الاول الشاغر», النهار, ۲۵/۱۱/۱۹۹۵. ۵۹) « العلاقهٔ الموضوعیهٔ بین العقیدهٔ و وحدهٔ الأمهٔ و وسطیتها» , السفیر, ۱۶/۹/۱۹۸۸. ۶۰) « علی الجنوبیین المودّهٔ و الصُّمود لإحباط المؤامرهٔ», المقاومهٔ, ص ۷۹ - ۸۰. این سخنرانی درجنوب لبنان ایراد گردیده و در روزنامه النهار در تاریخ ۹/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است. ۶۱) « علی العرب محاربهٔ إسرائیل من الجنوب», المقاومهٔ, ص ۷۴. سخنرانی منتشر شده در روزنامه النهار در تاریخ ۱۹/۱۱/۱۹۸۱. ۶۲)« علی المسیحیین أن یقتدوا بالمسیح فی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص۲۵۲-۲۵۸. در روزنامه السفیر به تاریخ ۱/۱/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۶۳) « الفتنهٔ تَبحث عن خلل داخلی و خارجی: علی أمریکا وضع حدّ لتوسّع العدوّ», المقاومهٔ, ص۶۶. این مقاله در هفتمین نمایشگاه بین ‏المللی دانشگاه فرهنگی لبنان که در شهر مونترآل در کشور کانادا در سال ۱۹۸۱ برگزار شد، ایراد گشت و در روزنامه السفیر ۲۲ تشرین الاول ۱۹۸۲ نیز به چاپ رسید. ۶۴) « فی ذکری حرب تشرین: الإرادهٔ و التضامن و الکفایهٔ تؤکّد قدرتنا علی تحریر أرضنا», المقاومهٔ, ص ۵۵. مقاله به مناسبت جنگ تشرین که در النهار, ۷ تشرین الاول ۱۹۸۱ نشر یافت. ۶۵) « فی ذکری شهداء المقاومهٔ المدنیهٔ الشاملهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۱۵-۳۲۳. سخنرانی در حسینیه روضهٔ الشهیدَین به مناسبت بزرگداشت شهدای مقاومت. ۶۶) « فی رسالهٔ إلی الجَنوبییّن بعد إلغاء إتّفاق أیار», المقاومهٔ, ص ۱۴۷-۱۴۹. در روزنامه اللواء به تاریخ ۷/۳/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۶۷) « فی منطقتنا أکثریتان و لا أقلیّات, لا أقول بولایهٔ الفقیه بل بولایهٔ الأمّهٔ علی نفسها», السفیر, ۲۳/۱/۱۹۹۷. ۶۸) « فی لقاء مع ممثّلی الدّول الکبری: نُطالب بنشر الطّوارئ فی الجنوب و تطبیق القرار ۴۲۵», المقاومهٔ, ص ۱۶۴-۱۶۸. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۴/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۶۹) « فی یوم التضامن مع الجنوب و البقاع الغربی: المقاومهٔ لیست إرهاباً, و العدالهٔ الدّولیهٔ تتجلّی فی تطبییق القرار ۴۲۵», المقاومهٔ, ص ۳۴۱-۳۴۴. سخنرانی در سالن بزرگ اجتماعات در مجمع فکری فرهنگی بیروت به مناسبت ۱۴ آذار سال ۱۹۹۶ و در روزنامه القرار شماره سوم تاریخ ۲۹ آذار ۱۹۹۶ چاپ شده است. ۷۰) « قطع العلاقات مع الولایات المتحدهٔ الأمریکیهٔ», المقاومهٔ, ص‏۲۲۲-۲۲۴. قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۱۳/۹/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۷۱) « الکفاح المسلّح فی وجه التحدی الصهیونی إسرائیل مشروع إمبریالی فی المنطقهٔ الإسلامیهٔ و الأطروحهٔ الحقیقیهٔ هی أن یحمل العرب فکرهٔ الحرب الشعبیهٔ», المقاومهٔ, ۳۲۴-۳۴۰. سخنرانی در دانشگاه حقوق, تحت عنوان: «الکفاح المسلح فی وجه التحدی الصهیونی» به تاریخ ۲۵/۳/۱۹۸۸. ۷۲) « گفت و گو میان اسلام و مسیحیت», ترجمه مهدی پیشوایی, مکتب اسلام, سال۳۷, ش ۸ ( ۱۳۷۶) ص ۳۷ – ۴۱. متن عربی این مقاله در مجله العالم, شماره ۵۸۷ متشر شد. ۷۳) « لا تجعلوا الجنوب رهینهٔ لإسرائیل», المقاومهٔ, ص ۶۳ . سخنرانی در ورزشگاه الحسینی در شهر انصار در جشنی به مناسبت وفات وکیل عبد المنعم عاصی که در ۱ حزیران ۱۹۸۱ در النهار به چاپ رسید. ۷۴) « لا توجد سلطهٔ تملک حق التفاوض أو التعامل مع العدو», المقاومهٔ, ص۲۸۴-۲۹۱. سخنرانی در جمع علما و روزنامه‏نگاران که در روزنامه القرار ۲۵ رمضان ۱۴۰۵ مطابق با ۱۳/۶/۱۹۸۵ به چاپ رسید. ۷۵) « لبنان لنْ یکونَ تابعاً لإسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۵۹-۱۶۳. گفتگو با مجله صباح الخیر، شماره ۴۲۶ در تاریخ ۱۴/۴/۱۹۸۴. ۷۶) « لبنان لیس للمسلمین وحدهم و علی المسیحیین التضامن فی مقاومهٔ الاحتلال», المقاومهٔ, ص ۹۰-۹۱. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۸/۶/۱۹۸۲ چاپ شده است. ۷۷) « لبنان هو المقاومهٔ و العدالهٔ», المقاومهٔ, ص ۲۰۶-۲۱۲. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۷۸) « لبنان یشیّع شهداء قانا», المقاومهٔ, ص ۳۵۲-۳۵۵. در روزنامه السفیر به تاریخ ۱/۵/۱۹۹۶, همچنین در روزنامه الدیار در همان تاریخ. ۷۹) « لبنان یولد من الجنوب», المقاومهٔ, ص ۵۷. سخنرانی به مناسبت مفقود شدن امام موسی صدر که در السفیر، در تاریخ ۲۵/۸/۱۹۸۱ منتشر شد. ۸۰) « مجال الاجتهاد و مناطق الفراغ التشریعی», المنهاج, ش۳ ( ۱۴۱۷ ق ) , ص۷-۳۱. در مجموعه الاجتهاد و الحیاهٔ حوار علی الورق (ص ۲۰۰- ۲۲۶) نیز چاپ شده است. ▪ ترجمه فارسی « اجتهاد و آزادی نظر قانونی», ترجمه محمد حسین شمسایی, مجله اندیشه حوزه, ش ۲۰, ص ۱۰۸ – ۱۳۶. شمس ‏الدین در این مقاله همچون شهید محمد باقر صدر به «منطقه فراغ» یعنی مواردی که احکام آن در شریعت بیان نشده و به خود مردم واگذار گردیده, معتقد است. ۸۱) « المسیحیهٔ فی المفهوم الثقافی الإسلامی المعاصر», المنهاج، ۱/۱/ ۲۰۰۰. ۸۲) « مشروع النهضهٔ الحضاریهٔ», آفاق الاسلام , ۱/۱۲/۱۹۹۹. ۸۳)« مصاحبه با حجهٔ الاسلام و المسلمین شیخ مهدی شمس‏ الدین», مجله حوزه, ش۶۶, بهمن و اسفند ۱۳۷۳, ص ۱۹-۴۶. این مصاحبه در ۱۳۶۷ انجام یافته است، ولی شش سال بعد منتشر گردید. محورهای این مصاحبه عبارت است از: زندگینامه شمس ‏الدین, دورهٔ نجف و تحصیلات وی, کاستی‏های نظام آموزشی و پرورشی حوزه, لزوم دگرگونی در حوزه علمیه, نواقص متون درسی حوزه, فعالیت‏های اجتماعی و فرهنگی, آثار علمی, مجلس اعلای شیعیان, انقلاب اسلامی ایران. ۸۴) « مطالبهٔ الدولهٔ بمحاکمهٔ المتعاملین مع إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۲۷-۱۳۴. گفتگو با مجله الحوادث به تاریخ ۲۸/۱/۱۹۸۳. ۸۵) « مطالب لدعم صُمود الجنوب», المقاومهٔ, ص ۱۹۷-۲۰۵. قبلاً در روزنامه الشرق به تاریخ ۱۱/۸/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۸۶) « مفاوضات الناقورهٔ فی مصلحهٔ إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۲۳۵-۲۴۱. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۰/۱۱/۱۹۸۴ به چاپ رسید. ۸۷) « المقاومهٔ للمحتلّ کالهواء و لنْ یحرَّر الجنوبُ إلا مِن خلال أبنائه», المقاومهٔ, ص۱۷۳-۱۷۴. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۸ نیسان ۱۹۸۴ چاپ شده است. ۸۸) « المقاومهٔ مستمرّهٔ حتی جلاء المحتلّ دونَ قید أو شرط», المقاومهٔ, ص ۱۱۸-۱۲۶. گفتگو با مجله الحوادث در تاریخ ۲۳ کانون اول ۱۹۸۳. ۸۹) « مقاومهٔ مشاریع إسرائیل واجب شرعی و أخلاقی», المقاومهٔ, ص ۱۰۱. این سخنرانی در عاشورای حسینی ۱۴۰۳ ق ایراد و در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۱۰/۱۹۸۲ منتشر شده است. ۹۰) « المقاومهٔ مشروع لبنانی مفتوح», المقاومهٔ, ص ۲۲۵-۲۲۸. سخنرانی به مناسبت بزرگداشت شهدای سحمر که در روزنامه السفیر به تاریخ ۱/۱۰/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۹۱) « المقاومهٔ وحدها تتألّق فی لیل الفتنهٔ اللبنانیهٔ», المقاومهٔ, ص ۳۰۶-۳۱۴. سخنرانی در عاشورای سال۱۹۸۶ برای انجمن خیریه فرهنگی در دانشگاه حقوق و علوم انسانی که در روزنامه القرار در تاریخ ۱۵ محرم ۱۴۰۶ - ۱۹/۹/۱۹۸۶ به چاپ رسید. ۹۲) « المقاومهٔ هی الردّ علی العُدوان», المقاومهٔ, ص ۸۷-۸۹ . قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۴/۴/۱۹۸۲ چاپ شده است. ۹۳) « المقاومهٔ . . . و روح الشهادهٔ»، العهد، ۱۲/۲/۱۹۹۹. ۹۴) « ممارسات إسرائیل نداء یومی إلی القوی المُحِبّهٔ للعدل و السلام», المقاومهٔ, ص۸۲-۱۸۳. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۱۱/۵/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۹۵) « مِن أجل مُتَّحَدٍ عربی إسلامی», المستقبل العربی, ۱/۶/۱۹۹۰. ۹۶) « مناشدهٔ الدّول العظمی و مجلس الأمن ردع إسرائیل: شمس الدین یطالب العرب بخطّهٔ شاملهٔ للمواجههٔ, المقاومهٔ, ص ۲۸-۳۲. سخنرانی در باره حوادث جنوب لبنان و انقلاب شیعیان در ۲۷ آب ۱۹۷۹. ۹۷) « مناشدهٔ العالم الضَّغط لوقف العدوان», المقاومهٔ, ص ۴۸. قبلاً در النهار در ۱۸ تموز ۱۹۸۱ م چاپ شده است . ۹۸) « مناقشهٔ لآراء حول موقع المرأهٔ فی الصّحوهٔ الاسلامیهٔ»، النهار، ۲/۲/۱۹۹۸. ۹۹) « منهاج الاجتهاد و تجدید أصول الفقه», مناهج التجدید: إسلامیه المعرفهٔ, إصلاح منهجیهٔ الفکر الإسلامی, تجدید أصول الفقهٔ, به کوشش عبد الجبار الرفاعی, ص ۷-۲۹. ۱۰۰) « موقف الإسلام من العَولَمَهٔ فی المجال الثقافی و السیاسی»، النهار، ۸/۷۱۹۹۸. ۱۰۱) « میزانیهٔ الدولهٔ: یجب أن یقتدوا بالمسیح فی المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص۲۴۴-۲۵۱. در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۵/۱۲/۱۹۸۴ به چاپ رسید. ۱۰۲) « النتائج المالیهٔ للإنتخابات النیابیهٔ»، النهار، ۷/۹/۲۰۰۰. ۱۰۳) « نداء فی یوم القدس العالمی: القبلهٔ الأولی للمسلمین قبلَ الکعبه», المقاومهٔ, ص ۱۹۵-۱۹۶. در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۸/۶/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۱۰۴) « نداء فی یوم القدس العالمی», المقاومهٔ, ص ۹۴-۹۵. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۱۸/۷/۱۹۸۲ چاپ شده است. ۱۰۵) « نداء للثبات فی الأرض و المقاومهٔ», المقاومهٔ, ص ۸۴-۸۶ . قبلاً در روزنامه النهار در تاریخ ۱۳/۴/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است. ۱۰۶) « نرفض المفاوضات مع إسرائیل», المقاومهٔ, ص ۱۸۴-۱۹۴. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۱/۶/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۱۰۷) « نَرفَض أن نکونَ لُعبهًٔ دولیهٔ و دَحرُ الخطر بالثبات فی الأرض», المقاومهٔ, ص ۷۸ . این سخنرانی در تسلیت به خانواده‏های قربانیان جنوب لبنان ایراد شده و در روزنامه النهار ۷/۳/۱۹۸۲ به چاپ رسیده است. ۱۰۸) « نظرهٔ الاسلام إلی الأسرهٔ فی مجتمع متطور», دراسات و مواقف, بیروت, مؤتمر الاسلام و تنظیم الوالدیهٔ, ۱۴۱۰ ق, ص ۱۸۶- ۲۰۸؛ الإسلام و تنظیم الأسرهٔ: ثبت کامل لأبحاث و مناقَشات المؤتمر الاسلامی، بیروت, الدار المتحدهٔ للنشر, ۱۹۷۳ م. ۱۰۹) « نقاتل مِن أجل قضیّتنا فی الجَنوب», المقاومهٔ, ص ۵۷ . قبلاً در روزنامه السفیر در تاریخ ۱۳/۱۰/۱۹۸۱ منتشر شد. ۱۱۰) « الوحدهٔ الإسلامیهٔ إطلالهٌٔ علی المُؤثِرین», المنطق, ۱/۹/۱۹۹۵. ۱۱۱) « الوحدهٔ و الإمامهٔ», الغدیر, ش ۸ و ۹ ( ۱۹۹۰). ۱۱۲) « هموم الجنوب و المقاومهٔ فی باکستان», المقاومهٔ, ص۱۷۵-۱۷۷. قبلاً در روزنامه النهار به تاریخ ۲۸/۴/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۱۱۳) « هُموم الجنوب و المقاومهٔ فی الهند: الجنوبیون اختاروا الطریق الصّعب», المقاومهٔ, ص ۱۸۰-۱۸۱. قبلاً در روزنامه اللواء به تاریخ ۱۱/۵/۱۹۸۴ چاپ شده است. ۱۱۴) « یجب مقاومهٔ إسرائیل و التلاحم فی الحرب ضدَّها», المقاومهٔ, ص ۱۰۵-۱۰۷. قبلاً در روزنامه السفیر به تاریخ ۲۴/۱۰/۱۹۸۳ چاپ شده است. ۱۱۵) « یوم القدس و الالتزام بقضیهٔ الجنوب», المقاومهٔ, ص ۲۳-۲۴. سخنرانی به مناسبت روز قدس در ۱۵ آب ۱۹۷۹. ● نشر الکترونیکی آثار در سالهای اخیر برخی از آثار شمس ‏الدین روی اینترنت در سایت مجلس اعلای شیعیان لبنان[۲۵] انتشار یافت. عناوین این آثار عبارت‏اند از: ۱) الإسلام و الغرب, ارائه شده به المؤتمر العام التاسع للشؤون الإسلامیهٔ القاهرهٔ. ۲) خطبه ۵ محرم. این سخنرانی در مراسم افتتاحیهٔ جمعیت خیریه فرهنگی در سالن بزرگ مراسم در مجمع علمی فرهنگی شتیلا در روز پنجم محرم ۱۹۹۹ با حضور شخصیت‏های بزرگ شیعی لبنان برگزار شد و شمس ‏الدین در بارهٔ این موضوعات به ایراد سخن پرداخت: آزادی و کرامت انسانی, بیعت در فقه سیاسی, مبارزات اهل‏بیت (ع), بردگی سیاسی, سرنوشت امت اسلامی. ۳) کتابهٔ التاریخ الإسلامی فی الإشکالیهٔ والمنهج, ارائه شده درکنگره اعاده کتابهٔ التاریخ الإسلامی. ۴) المسیحیهٔ فی المفهوم الثقافی الإسلامی المعاصر, که در المؤتمر الدّولی رُم ارائه شد. شمس الدین در آثار دیگران ۱) خیارات الأمّهٔ و ضروراتُ الأنظمهٔ عند الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, فرح موسی, بیروت, دار الهادی, ۱۴۱۵ ق/۱۹۹۵ م, چاپ اول. این کتاب به بررسی مناسبات عملکرد جریانها و حرکتهای امت اسلامی در منطقه خاور میانه و کارکرد دولت‏های این منطقه بویژه در چارچوب پروژه صلح خاور میانه از دیدگاه محمد مهدی شمس ‏الدین می‏پردازد. عناوین مباحث این کتاب عبارت‏اند از: اصول گرایی اسلامی, جنبش اسلام گرایی, طرح‏ها و روشهای جنبش اسلام ‏گرایی, امکان صلح با نظامهای سیاسی, ویژگیهای مثبت و منفی حرکت اسلامی, تأثیرات حرکت اسلامی لبنان از خارج, تاریخچه‏ای از جنبش اسلام ‏گرایی لبنان, قوم گرایی سیاسی, جریان سکولاریزم در منطقه, وحدت مسلمانان, تأثیر ایران بر مسلمانان لبنان, نظام دموکراسی, نظام سیاسی اسلامی, حرکت اسلامی پس از وفات امام خمینی, تمدن و فرهنگ اسلامی, ویژگیها و کارکرد فرهنگ پویای اسلام. ۲) شمس‏ الدین مدرسهٔ فی الاجتهاد و الجِهاد, حسن الصفار. این سخنرانی به مناسبت وفات شمس ‏الدین ارائه شده و در سایت مجلس اعلای شیعه موجود است. ۳) « الشیخ شمس‏ الدین بین الإمامهٔ و المجتمع المدنی», عباس عیسی, الدیار, ۱۶/۱۰/۱۹۹۴ م. ۴) الشیخ محمد مهدی شمس‏ الدین بین وَهَج الإسلام و جلید المذاهب, بیروت, دار الهادی, ۱۴۱۳ ق/۱۹۹۳ م. این کتاب دارای مباحث زیر است: زندگی شمس‏ الدین و تألیفات وی, اصلاح سیاسی و اجتماعی از نظر شمس ‏الدین, دموکراسی, گفتگوی اسلام و مسیحیت, جاهلیت جدید و اسلام, جنگ و صلح, فلسفه سیاست, وحدت مسلمانان, عوامل تفرقه. ●سخن آخر مرحوم شمس ‏الدین مانند بسیاری از اندیشمندان در دورهٔ حیات مورد توجه قرار نگرفت و آن گونه که شایسته شأن و مرتبت او بود, احترام نیافت. بویژه در ایران نظرات علمی و آراء بدیع او مورد توجه واقع نشد. کسی که با نگارش کتاب نظام الحکم سالها قبل در نجف اشرف به این مبحث پرداخت و مورد توجه عالمان دین قرار گرفت و کتابهای دیگر او هر کدام نشانگر عمق فکر, آشنایی با مسائل اسلامی و جهان اسلام و دغدغه‏های دلسوزانه نسبت به حل معضلات فکری و مشکلات اجتماعی است. رویکرد اصلاح‏طلبانه وی, آشنایی او با دنیای جدید و تماس ملموس و نزدیک با مشکلات جهان اسلام وجامعه شیعی به وی این امکان را داد که به عنوان یک چهره متفکر و واقع‏بین در سراسر جهان مطرح گردد و طرح‏ها و برنامه‏ها و راهکارهای او به طور جدی مورد توجه قرار گیرد. متصدیان فرهنگی ایران باید همتی کنند تا آثار او درمجموعه‏ای جامع گردآوری شود و به سهولت در اختیار علاقه‏مندان قرار گیرد. محمد حسینی یادداشت ۱. مجلهٔ حوزه, ص ۲۱. ۲. گوشه‏هایی از زندگی سخت و طاقت فرسای نجف را خود گزارش کرده است (نگاه کنید به مجله حوزه, ص ۲۲؛ نظام الحکم و الإدارهٔ فی الإسلام, ص ۱۲). ۳. الشیخ محمد مهدی شمس‏ الدین, ص ۳۸. ۴. همان. ۵. مجلهٔ حوزه, ص ۳۵؛ الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۳۹. ۶. ثورهٔ الحسین (ع) فی الوجدان الشعبی, ص ۳۰۵-۳۰۶. ۷. الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۴۴. ۸. همان, ص ۴۵. ۹. مجلهٔ حوزه , ص ۳۵. ۱۰. همان، ص ۲۱. ۱۱. الشیخ محمد مهدی شمس‏الدین , ص ۴۴. ۱۲. همان , ص ۵۶-۵۷. ۱۳. The Supreme Islamic Shiite Council. ۱۴. http: //www.Shiite Council.gov.۱b/. ۱۵. الشیخ محمد مهدی شمس الدین, ص۳۷-۳۸. ۱۶. همان, ص ۳۴. ۱۷. همان, ص ۳۸. ۱۸. مشخصات کتابشناختی: قم، مرکز انتشارات دار التبلیغ اسلامی، ۱۳۵۲، ۴۳۱ ص. سرفصل‏های این ترجمه عبارت است از: شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی، موجبات و انگیزه‏های انقلاب، آثار انقلاب حسین (ع) در حیات جامعه اسلامی. ۱۹. بر اساس تاریخی که در مصاحبه مجله حوزه آمده, تاریخ تألیف آن ۱۳۴۲ ش است (مجله حوزه، ص ۴۰). ۲۰. الشیخ محمد مهدی شمس ‏الدین, ص ۳۸. ۲۱.مجلهٔ حوزه, ص ۳۷. ۲۲..الشیخ محمد مهدی شمس الدین، ص ۳۴. ۲۳. همان. ۲۴. همان، ص ۹. ۲۵. نظام حکومت و مدیریت در اسلام, ص ۴۱۰ . ۲۶. مشخصات این مجموعه در بخش تألیفات آمده است. ۲۷. آدرس سایت: htt://www. Shiitecouncil.gov.۱b/ عنوان انگلیسی سایت: The Supreme Islamic Shiite Council منبع : فصلنامه کتابهای اسلامی

    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=بحث_کاربر:S.m.salehi.kh&oldid=7627»