ژان ژاک روسو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'مى‏کردند' به 'می‌کردند')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">
<div class="wikiInfo"></div>
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
!عنوان مقاله!! data-type="authorName" |دیدگاه آزاد اندیشان غیر مسلمان در باره قرآن (16) ضامن شرافت و افتخار
|-
|زبان مقاله
| data-type="authorfatherName" |فارسی
|-
|اطلاعات نشر
| data-type="authorbirthDate" |ایران
|-
|نویسنده
| data-type="authorBirthPlace" |احمد شفیعی نیا
|-
|}
</div>
{{پانویس رنگی}}
{{پانویس رنگی}}
ژان ژاك روسو (Jean - Jacques Rousseau ۱۷۱۲ ـ ۱۷۷۸)، متفكر و روانشناس [[فرانسه|فرانسوى]] است.
ژان ژاك روسو (Jean - Jacques Rousseau ۱۷۱۲ ـ ۱۷۷۸)، متفكر و روانشناس [[فرانسه|فرانسوى]] است.
خط ۲۵: خط ۱۰:
=آراء=
=آراء=
==آراء وی درباره قرآن==
==آراء وی درباره قرآن==
وی درباره [[قرآن]] می گوید:
وی درباره [[قرآن]] می‌گوید:
«بعضى از مردم بعد از آن که مقدار کمى عربى یاد گرفتند، قرآن را خوانده، اما درست درک نمى‏کنند. اگر مى‏شنیدند که محمد با آن کلام فصیح و آهنگ رساى عربى آن را مى‏خواند، هر آینه به سجده مى‏افتادند و ندا می‌کردند: اى محمد عظیم! دست ما را بگیر و به محل شرف و افتخار برسان؛ ما به خاطر یارى تو حاضریم که جان خویش را فدا سازیم».
«بعضى از مردم بعد از آن که مقدار کمى عربى یاد گرفتند، قرآن را خوانده، اما درست درک نمى‏‌کنند. اگر مى‏‌شنیدند که محمد با آن کلام فصیح و آهنگ رساى عربى آن را مى‏‌خواند، هر آینه به سجده مى‏‌افتادند و ندا می‌کردند: اى محمد عظیم! دست ما را بگیر و به محل شرف و افتخار برسان؛ ما به خاطر یارى تو حاضریم که جان خویش را فدا سازیم».


[[رده: قرآن]]
[[رده: قرآن]]
[[رده: مستشرقان و قرآن]]
[[رده: مستشرقان و قرآن]]
[[رده: مستشرقان]]
[[رده: مستشرقان]]

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۸

ژان ژاك روسو (Jean - Jacques Rousseau ۱۷۱۲ ـ ۱۷۷۸)، متفكر و روانشناس فرانسوى است.


ولادت

زندگی نامه مختصر

آراء

آراء وی درباره قرآن

وی درباره قرآن می‌گوید: «بعضى از مردم بعد از آن که مقدار کمى عربى یاد گرفتند، قرآن را خوانده، اما درست درک نمى‏‌کنند. اگر مى‏‌شنیدند که محمد با آن کلام فصیح و آهنگ رساى عربى آن را مى‏‌خواند، هر آینه به سجده مى‏‌افتادند و ندا می‌کردند: اى محمد عظیم! دست ما را بگیر و به محل شرف و افتخار برسان؛ ما به خاطر یارى تو حاضریم که جان خویش را فدا سازیم».