مولهیه: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «مولهيه طایفه ای است که نامش در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است. ==عقاید== این طای...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مولهيه''' طایفه ای است که نامش در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است. | |||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
این طایفه معتقدند که خداوند علم به کلیات | این طایفه معتقدند که خداوند فقط علم به کلیات دارد، اما نسبت به جزییات احاطه ندارد چنان که سلاطین؛ جزییات امور را به خزانه خیال خود نمی سپارند و خود را به هر چیزی و هر کسی معرفی نمی کنند، بلکه خود را فقط به نواب، امرا و وزرای ممالک می شناسانند، امّا نسبت به قضایای جزییه آگاهی ندارند که مثلا در هر قریه و شهری تعداد مرد و زن چقدر است، یا اکنون مردم یک دیار به چه کاری مشغول اند و کجا می روند و کجا می خوابند. خداوند به علم، صنعت، قلم، [[لوح]]، [[عرش]]، کرسی اعظم، آسمان ها و زمین عالم است و ملایک مقرب و خورشید و ماه و بهشت و دوزخ را می شناسد و نیز از وجود [[پیامبران]] اولیا، خلفا، بزرگان، و نیز [[کافران]] و جباران و طاغیان خاص چون [[فرعون]] و [[نمرود]] و عاد و [[ثمود]] و [[شدّاد]] و [[قارون]] آگاه است. بنا براین، خداوند متعال فقط از کلیات باخبر است، اما جزییات در علم او راه ندارد و امور حقیر بی ارزش را به خزانه خیال خود نمی سپارد. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 422 با ویرایش و بازنویسی جملات.</ref> <ref>هفتاد و سه ملت، ص 70 و 71.</ref> <ref>دبستان المذاهب، ص 114.</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 422 با ویرایش و بازنویسی جملات.</ref> <ref>هفتاد و سه ملت، ص 70 و 71.</ref> <ref>دبستان المذاهب، ص 114.</ref> | ||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۵
مولهيه طایفه ای است که نامش در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است.
عقاید
این طایفه معتقدند که خداوند فقط علم به کلیات دارد، اما نسبت به جزییات احاطه ندارد چنان که سلاطین؛ جزییات امور را به خزانه خیال خود نمی سپارند و خود را به هر چیزی و هر کسی معرفی نمی کنند، بلکه خود را فقط به نواب، امرا و وزرای ممالک می شناسانند، امّا نسبت به قضایای جزییه آگاهی ندارند که مثلا در هر قریه و شهری تعداد مرد و زن چقدر است، یا اکنون مردم یک دیار به چه کاری مشغول اند و کجا می روند و کجا می خوابند. خداوند به علم، صنعت، قلم، لوح، عرش، کرسی اعظم، آسمان ها و زمین عالم است و ملایک مقرب و خورشید و ماه و بهشت و دوزخ را می شناسد و نیز از وجود پیامبران اولیا، خلفا، بزرگان، و نیز کافران و جباران و طاغیان خاص چون فرعون و نمرود و عاد و ثمود و شدّاد و قارون آگاه است. بنا براین، خداوند متعال فقط از کلیات باخبر است، اما جزییات در علم او راه ندارد و امور حقیر بی ارزش را به خزانه خیال خود نمی سپارد. [۱] [۲] [۳]