سید محمد محقق داماد

نام	سید محمد محقق داماد
نام‌های دیگر	سید محمد محقق احمدآبادى یزدى • میرزا محمد یزدی
متولد	۱۳۲۵ ق
زادگاه	احمدآباد • اردکان • یزد
محل زندگی	قم
نام پدر	حاج سید جعفر موسوى
اساتید	عبدالکریم حائری یزدی • سید محمدتقى خوانسارى
شاگردان	مرتضی مطهری • شهید بهشتی • امام موسی صدر • سید مصطفی خمینی • شهید مفتح • ناصر مکارم شیرازی • عبدالله جوادی آملی و ...
برخی آثار	کتاب الخمس (للمحقق الداماد) • کتاب الصلاة (محقق داماد) • حاشیه بر عروة الوثقی و ...
وفات	۱۳۸۸ قمری
مدفن	قم • حرم حضرت معصومه

آیت‌الله سید محمد محقق داماد (۱۳۸۸-۱۳۲۵ ق)، از فقیهان و مدرسان نامدار شیعه در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان آیت‌الله حائری و داماد ایشان بود. وی با تدریس خارج فقه و اصول در حوزه علمیه قم و اهتمام به تعلیم و تربیت فضلاء، رسالت علمی و دینی خویش را انجام داد. آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله جوادی آملی از شاگردان برجسته او هستند.

طلوع

در یکی از روزهای ۱۳۲۵ هجری قمری در روستای احمدآباداز توابع اردکان یزدو در خانواده ای روحانی، فرزندی مبارک دیده به جهان گشود. نام او را محمد نهادند، حاج سید جعفر موسوی پدر سید محمد، روحانی مخلص و مبلغ دینی و از علاقه‌مندان واقعی خاندان عصمت و طهارت، علیهم السلام، بود که بارها با پای پیاده به زیارت عتبات عالیات مشرف شده بود.

او قبل از تولد فرزندش محمد، به شوق زیارت اجدادش رهسپار عراق گشت، اما این آخرین سفر بود و در همین سفر، روح پاکش به ملکوت اعلی پیوست. محمد که سایه ی پدر را درک نکرده بود، به دست مادر عالم و پارسایش تربیت شد و شاکله شخصیتی او به بار نشست تا این که آفتاب زندگی مادر نیز پس از مدتی کوتاه غروب کرد.

سید محمدمانند جد بزرگوارش رسول اکرم، صلی الله علیه وآله، قبل از ولادت، پدر را از دست و در شش سالگی، مادرش از دنیا رفت. پس از آن، محمد، عمدتاً نزد خانواده پدری بزرگ شد.چه کسی مى‌دانست که کودک امروز، مجتهدپرور فردا خواهد شد و کسانی را تربیت خواهد که از ارکان بزرگ‌ترین انقلاب جهانی مستضعفین در ایرانخواهند بود.

آغاز تحقیق

طبیعی بود که فرزند مکتب جعفری، غیر از علوم دینی، دل مشغولی دیگری نداشته باشد. تحصیلات مقدماتی را در اردکان یزد سپری کرد، ولی عطش یادگیری اش او را به یزد کشاند. سید محمد نزد اساتید نامدار حوزه ی علمیه ی یزد، مشغول تحصیل مقدمات علوم و سطح شد.

در میان اساتید برجسته ی او در یزد می توان از چند تن نام برد:

الف) مرحوم سید احمد مدرس.

او مدرسی ماهر و بنام در حوزه ی علمیه ی یزد و خصوصاً در تدریس ادبیات عرب بود.

ب) حاج سید یحیی واعظ یزدی(متوفای ۱۳۶۲هجری قمری)

وی از واعظان معروف یزدبود که در اصفهان نزد علمای بزرگی مانند سید مهدی درچه ای، شیخ اسدالله قمشه ای، میرزا جهانگیرخان قشقایی زانوی تلمذ زده است.

ج) سید حسین باغ گندمی

از شاگردان برجسته ی آیت‌الله حاج سید محمد کاظم طباطبایی یزدی در عتبات عالیات بود که پس از تکمیل دروس خود از عراقبه موطن خود بازگشت و به امر تدریس مشغول گردید.

د) آیت‌الله حاج شیخ غلامرضا فقیه خراسانی[کوچه بیوکی] ـ (۱۲۹۵ـ ۱۳۸۰ هجری قمری)

فرزند حاج ابراهیم کوچه بیوکی یزدی، در مشهددیده به جهان گشود. پس از تحصیل علوم ادبی و مقداری از فقه و اصول و کلام به همراه یار قوچانی اش، سید حسن قوچانی، معروف به آقا نجفی، برای ادامه ی تحصیل به یزدو سپس اصفهانحرکت کردند. پس از پنج سال اقامت در اصفهان، عازم عراقشد و در حوزه ی نجفنزد علمای بزرگواری چون آیت‌الله حاج سید محمد کاظم طباطبایی یزدیو آخوند ملا محمد کاظم خراسانی و آیت‌الله شیخ محمدباقر اصطهباناتی تحصیل کرد و پس از رسیدن به درجه ی اجتهاد به یزد بازگشت. مدت چهل سال زعامت و تدبیر مردم یزدرا عهده دار بود.

شاگردان داماد: بزرگان امروز

در محضر سید محمد محقق داماد، جمع کثیری از دانش وران و علما کسب فیض کردند. نام برخی از آنان را به عنوان زینت بخش این مقاله می آوریم:

۱ ـ مرحوم آیت‌الله حاج شیخ مرتضی حائری یزدی

۲ ـ استاد شهید آیت‌الله مرتضی مطهری، اعلی الله مقامه الشریف

۳ ـ شهید دکتر آیت‌الله سید محمد حسینی بهشتی

۴ ـ شهید آیت‌الله حاج آقا مصطفی خمینی

۵ ـ امام موسی صدر

۶ ـ شهید دکتر محمد مفتح

۷ ـ شهید حاج شیخ علی قدوسی

۸ ـ مرحوم آیت‌الله شیخ علی مشکینی

۹ شهید شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی

۱۰ ـ حاج شیخ احمد پایانی

نیز جمعی از اساتید و اکابر حوزه ی علمیه که بر کرسی استادی آن چه از علم و عمل آموخته اند، به شاگردان خویش آموختند مانند استاد خویش به تربیت شاگردان پرداختند. برخی از این بزرگواران عبارت‌اند از:

۱ـ آیت‌الله عبدالله جوادی آملی

۲ـ آیت‌الله حاج آقا موسی شبیری زنجانی

۳ـ آیت‌الله استاد حاج شیخ ناصر مکارم شیرازی

۴ ـ آیت‌الله حاج شیخ حسین مظاهری اصفهانی

۵ ـ آیت‌الله حاج شیخ حسین نوری همدانی

۶ ـ آیت‌الله محمد مؤمن قمی

۵ ـ آیت‌الله حاج شیخ خلیل قبله ای خوئی

به گمان برخی ناآگاهان، ایشان با سیاست و فلسفه مخالفت داشتند، اما با نگاهی گذرا به تربیت شدگان درس ایشان، بلندنظری آیت‌الله محقق دامادآشکار می‌گردد؛ زیرا، کسانی که زانوی تلمذ نزد ایشان زده اند، اکثراً از ارکان حرکت اسلامی ـ شیعی ایرانبودند که منجر به انقلابی با صلابت در سطح جهان شده است.

در مورد عدم مخالفت ایشان با حکمت به نقل خاطره ای از فرزند برومند ایشان، دکتر آیت‌الله سید مصطفی محقق داماداکتفا می کنیم. دکتر محقق دامادمی گوید: «در سال ۴۵ که سال‌های آخر دانشگاه را طی می‌کردم، علاقه‌مند شدم فلسفه بخوانم. پدرم با فلسفه آشنایی نداشت، اما مخالف هم نبود. [معتقد بود] اگر می خواهی فلسفه بخوانی، پیش استادش بخوان، پیش کسی که این چیزها را خوب می داند. من منطق منظومه را در قم پیش استاد متخصصی خواندم. مرحوم پدرم به من گفت: اگر می خواهی فلسفه بخوانی یا پیش حاج آقا مهدی (حائری یزدی)بخوان یا پیش آقای مطهری.

آن وقت دایی ام، مهدی حائری یزدی در کانادابودند. من خدمت آقای مطهری رسیدم. در سال ۴۷ ـ ۴۸ شهید مطهری مرا به محبت پذیرفتند؛ چون، ایشان یکی از شاگردان پدرم بودند. پیغام پدرم را دادم. نزد آقای مطهری به طور خصوصی فلسفه را شروع کردم.».

تألیفات

از تألیفات مرحوم آیت‌الله محقق دامادچند اثر باقی مانده است که مهم‌ترین و عمده ترین آن ها حواشی بر اثر ارزشمند فقهی آیت‌الله طباطبایی یزدی یعنی کتاب العروه الوثقی است که به قلم خود آن مرحوم نگارش یافته است. بعضی از دروس ایشان را شاگردان آن مرحوم تقریر کرده و به رشته ی تحریر درآورده اند که برخی از این تقریرات به زیور طبع آراسته شده‌اند.

الف) استاد آیت‌الله جوادی آملی مباحث حج و صلاه و صوم و اعتکاف و خمس و قسمت عمده ی زکات را تقریر و تحریر کرده و به چاپ رسانده است.

ب) درس اصول ایشان توسط استاد آیت‌الله شیخ ناصر مکارم شیرازی نوشته شده است.

ج) آیت‌الله طاهری اصفهانی مبحث طهارت و دوره ی اصول ایشان را تقریر کرده است.

د) مبحث فقهی صلاه را نیز آیت‌الله حاج شیخ محمد مؤمن قمیتقریر و تحریر کرده است.

غروبی غم انگیز

غروب نزدیک شد. این عارف عظیم الشأن که در روزهای آخر عمر از عارضه ی سکته ی قلبی رنج می برد، از اوایل ماه مبارک رمضان در بستر بیماری به سر می برد. وقتی شاگردان و یا خواص به عیادت وی می‌رفتند و ساعت معمول درس ایشان فرا می رسید، چون خود را محروم از این فیض عظیم می دید، به آرامی اشک می ریخت و این جملات پر ارزش را می‌فرمود: «من از مرگ نمی ترسم، ولی از این می ترسم که وجود عاطل و باطلی باشم و نتوانم انجام وظیفه ی شرعی کنم.».

به دنیا و ما فیها چشمی ندوخته بود تا بگویند: «چشم بر جهان فروبست» و آخرت و جهان برتر آن چنان درآمیخته با جوهره ی لحظه های مبارک زندگی دنیوی اش بود که هرگز نمی‌توان گفت: «به دیار باقی شتافت». شاید بتوان این گونه فریاد کرد که روحی بزرگ که بیش از نیم قرن در حصار کالبدی کوچک اسیر بود، از این خاک پرواز کرد تا در جوار اولیای حق منزل گزیند.

روز چهارشنبه دوم ذوالحجه الحرام سال هزار و سیصد و هشتاد و هشت هجری قمری، آیت‌الله سید محمد محقق دامادیزدی پس از تحمل هفتاد و پنج روز بیماری در اثر سکته ی قلبی، روحش به دیدار یار شتافت تا در کنار اجدادش آرام گیرد. مردم مؤمن قم عصر همان روز، پیکر پاک ایشان را با چشمانی اشکبار و اندوهی فراوان تشییع کردند و در مقبره ای از مقابر شرقی صحن مطهر کریمه ی اهل بیت علیها السلام، مقابل ایوان آینه به خاک سپردند.

منبع

برگرفته از سایت زندگی‌نامه آیت‌الله سید محمد محقق داماد یزدی(۱۳۲۵ – ۱۳۸۸قمری)