زبور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زبور''' نام یکی از [[کتاب های آسمانی|کتاب‌های آسمانی]] است که بر اساس [[قرآن]] و روایات بر [[حضرت داوود]] پیامبر نازل شده است. این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در [[قرآن]] و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را با مزامیر در [[عهد عتیق]] برابر دانسته‌اند. این کتاب به [[زبان عبری]] است و پس از [[تورات]] نازل شده است.<ref> با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷</ref> <ref>معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳</ref> | '''زبور''' نام یکی از [[کتاب های آسمانی|کتاب‌های آسمانی]] است که بر اساس [[قرآن]] و روایات بر [[حضرت داوود]] پیامبر نازل شده است. این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در [[قرآن]] و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را با مزامیر در [[عهد عتیق]] برابر دانسته‌اند. این کتاب به [[زبان عبری]] است و پس از [[تورات]] نازل شده است.<ref> با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷</ref> <ref>معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳</ref> | ||
==معنای زبور در لغت و اصطلاح== | == معنای زبور در لغت و اصطلاح == | ||
زبور در لغت به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح به کتابی می‌گویند که بر حضرت داوود نبی از [[پیامبران بنی اسراییل]] نازل شده است. | زبور در لغت به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح به کتابی می‌گویند که بر حضرت داوود نبی از [[پیامبران بنی اسراییل]] نازل شده است. | ||
==اقسام کتاب‌های آسمانی== | == اقسام کتاب‌های آسمانی == | ||
کتاب‌های آسمانی به دو دسته تقسیم می‌شوند.دسته اول کتاب‌هایی هستند دارای احکام تشریعی خاص که آیین و شریعت ویژه‌ای را تبلیغ می‌کنند. | کتاب‌های آسمانی به دو دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول کتاب‌هایی هستند دارای احکام تشریعی خاص که آیین و شریعت ویژه‌ای را تبلیغ می‌کنند. | ||
دسته دوم کتاب‌هایی هستند که شامل مسایل و موضوعات اخلاقی و اندرزهای دینی دیده می‌شود و زبور از قسم دوم است.<ref> با استفاده از تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۱۴.</ref> | دسته دوم کتاب‌هایی هستند که شامل مسایل و موضوعات اخلاقی و اندرزهای دینی دیده می‌شود و زبور از قسم دوم است.<ref> با استفاده از تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۱۴.</ref> | ||
==دلیل نامگذاری== | == دلیل نامگذاری == | ||
مطابق با احادیث وارد شده، چون این کتاب به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح نازل شده است، زبور نام گرفته است.<ref> علامه مجلسی، | مطابق با احادیث وارد شده، چون این کتاب به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح نازل شده است، زبور نام گرفته است.<ref> علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴/۳۳</ref> بعضی از پژوهشگران معتقدند که زبور از ریشه عبری زمره گرفته شده است که به معنای قدرت و نیز آواز یا سرود است؛ و برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.<ref> ترجمه فارسی تفسیر المیزان، ج۵، ص ۲۲9</ref> | ||
==زبور در قرآن== | == زبور در قرآن == | ||
همان طور که اشاره شد، قرآن در سوره‌های نساء، اسراء و انبیاء، به نام زبور اشاره کرده است. «إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلى [[نُوحٍ]] وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَوْحَیْنا إِلى [[حضرت ابراهیم|إِبْراهیمَ]] وَ [[حضرت اسماعیل|إِسْماعیلَ]] وَ [[حضرت اسحاق|إِسْحاقَ]] وَ [[حضرت یعقوب|یَعْقُوبَ]] وَ [[الْأَسْباطِ]] وَ [[عیسی]] وَ [[أَیُّوبَ|أَیُّوبَ]] وَ [[یُونُسَ|یُونُسَ]] وَ [[هارُونَ]] وَ [[سُلَیْمانَ|سُلَیْمانَ]] وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُورا» <ref> سوره نساء | همان طور که اشاره شد، قرآن در سوره‌های نساء، اسراء و انبیاء، به نام زبور اشاره کرده است. «إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلى [[نُوحٍ]] وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَوْحَیْنا إِلى [[حضرت ابراهیم|إِبْراهیمَ]] وَ [[حضرت اسماعیل|إِسْماعیلَ]] وَ [[حضرت اسحاق|إِسْحاقَ]] وَ [[حضرت یعقوب|یَعْقُوبَ]] وَ [[الْأَسْباطِ]] وَ [[عیسی]] وَ [[أَیُّوبَ|أَیُّوبَ]] وَ [[یُونُسَ|یُونُسَ]] وَ [[هارُونَ]] وَ [[سُلَیْمانَ|سُلَیْمانَ]] وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُورا» <ref> سوره نساء آیه 163</ref> | ||
ما به تو وحى فرستادیم همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [بنى اسرائیل] و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحى نمودیم و به داوود زبور دادیم.«وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلى بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً» <ref>سوره اسراء، آیه 55</ref> پروردگار تو، از حال همه کسانى که در آسمان‌ها و زمین هستند، آگاه‌تر است و (اگر تو را بر دیگران برترى دادیم، بخاطر شایستگى توست،) ما بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى دادیم و به داوود زبور بخشیدیم.«وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون» <ref> سوره انبیاء، آیه 105</ref>در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد! | ما به تو وحى فرستادیم همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [بنى اسرائیل] و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحى نمودیم و به داوود زبور دادیم. «وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلى بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً» <ref>سوره اسراء، آیه 55</ref> پروردگار تو، از حال همه کسانى که در آسمان‌ها و زمین هستند، آگاه‌تر است و (اگر تو را بر دیگران برترى دادیم، بخاطر شایستگى توست،) ما بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى دادیم و به داوود زبور بخشیدیم. «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون» <ref> سوره انبیاء، آیه 105</ref>در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد! | ||
==اقسام کتاب‌های آسمانی== | == اقسام کتاب‌های آسمانی == | ||
از آیات قرآن و [[روایات اسلامى]] استفاده مى شود کتاب‌های آسمانى بر دو گونه است. گونه اول کتاب‌هایى است که شامل آیین و شریعت جدید همراه با احکام خاص به خود است. این نوع کتاب‌ها بر پنج [[پیامبران اولوالعزم|پیامبر اولوالعزم]] نازل شده است. گونه دوم کتاب‌هایی است که شریعت تازه ای را ابلاغ نکرده است، بلکه این نوع کتاب‌ها مشتمل بر نصایح و پندها و توصیه‌ها و دعاها است و کتاب زبور داوود از گونه دوم می‌باشد. در تفاسیر شیعه به این نکته اشاره شده است که زبور، شریعت خاص و آیین جدیدی را مطرح نکرده است بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی‌ها و توصیه و دعاها بوده است.<ref>ر ک، تفسیر | از آیات قرآن و [[روایات اسلامى]] استفاده مى شود کتاب‌های آسمانى بر دو گونه است. گونه اول کتاب‌هایى است که شامل آیین و شریعت جدید همراه با احکام خاص به خود است. این نوع کتاب‌ها بر پنج [[پیامبران اولوالعزم|پیامبر اولوالعزم]] نازل شده است. گونه دوم کتاب‌هایی است که شریعت تازه ای را ابلاغ نکرده است، بلکه این نوع کتاب‌ها مشتمل بر نصایح و پندها و توصیه‌ها و دعاها است و کتاب زبور داوود از گونه دوم می‌باشد. در تفاسیر شیعه به این نکته اشاره شده است که زبور، شریعت خاص و آیین جدیدی را مطرح نکرده است بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی‌ها و توصیه و دعاها بوده است.<ref>ر ک، تفسیر نمونه، ج 4 ص 214</ref> در ضمن زبور داوود در میان دیگر کتب پیامبران، این ویژگى را دارد که تمام آن مناجات و نیایش و اندرز است. | ||
در قرآن به صراحت بیان شده است که زبور را به حضرت داوود علیه‌السلام اعطا کرده ایم، ولی برخی از مفسرین [[اهل سنت]] گفته‌اند مقصود از زبور مطلق کتاب‌هایی است که بر پیامبران نازل شده است.<ref> سیوطی | در قرآن به صراحت بیان شده است که زبور را به حضرت داوود علیه‌السلام اعطا کرده ایم، ولی برخی از مفسرین [[اهل سنت]] گفته‌اند مقصود از زبور مطلق کتاب‌هایی است که بر پیامبران نازل شده است.<ref> سیوطی جلال‌الدین، [[تفسیر الجلالین، بیروت، نشر موسسه النور للمطبوعات، سال 1416، چاپ اول، ص 334</ref> اما در تفاسیر شیعه آمده است که دلیل قابل قبولی براین مدعا وجود ندارد.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 14، ص 465 </ref> | ||
==زبور در روایات== | == زبور در روایات == | ||
[[ابوذر غفاری]] از پیامبر(ص) علیه نقل می‌کند که حضرت فرمود: زبور یکی از ۱۰۴ کتابی‌است که بر مردم جهان نازل شده‌است.<ref> شیخ طبرسی فضل بن حسن، | [[ابوذر غفاری]] از پیامبر(ص) علیه نقل می‌کند که حضرت فرمود: زبور یکی از ۱۰۴ کتابی‌است که بر مردم جهان نازل شده‌است.<ref> شیخ طبرسی فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۴۷۶</ref> | ||
==تحریف زبور== | == تحریف زبور == | ||
به اعتراف [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] کمی بیش از هفتاد مزمور از یکصد و پنجاه مزامیر زبور منسوب به حضرت داوود (ع) است و دیگر مزامیر در زمان‌های بعد به آن افزوده شده است. <ref>قاموس کتاب مقدس، ۸۰۰- ۷۹۶.</ref> <ref>تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ص۲۷۹- ۲۸۰.</ref> | به اعتراف [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] کمی بیش از هفتاد مزمور از یکصد و پنجاه مزامیر زبور منسوب به حضرت داوود (ع) است و دیگر مزامیر در زمان‌های بعد به آن افزوده شده است. <ref>قاموس کتاب مقدس، ۸۰۰- ۷۹۶.</ref> <ref>تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ص۲۷۹- ۲۸۰.</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
ّ | ّ | ||
[[رده: کتاب های یهودی]] | [[رده:کتاب های یهودی]] | ||
ّ | ّ | ||
[[رده: کتاب های آسمانی]] | [[رده:کتاب های آسمانی]] | ||
ّ | ّ | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۲
زبور نام یکی از کتاب‌های آسمانی است که بر اساس قرآن و روایات بر حضرت داوود پیامبر نازل شده است. این کتاب سرشار از پند و حکمت و نیایش با پروردگار است. نام زبور سه بار در قرآن و در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء ذکر شده است. برخی از پژوهشگران، زبوری که قرآن از آن نام برده را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته‌اند. این کتاب به زبان عبری است و پس از تورات نازل شده است.[۱] [۲]
معنای زبور در لغت و اصطلاح
زبور در لغت به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح به کتابی می‌گویند که بر حضرت داوود نبی از پیامبران بنی اسراییل نازل شده است.
اقسام کتاب‌های آسمانی
کتاب‌های آسمانی به دو دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول کتاب‌هایی هستند دارای احکام تشریعی خاص که آیین و شریعت ویژه‌ای را تبلیغ می‌کنند. دسته دوم کتاب‌هایی هستند که شامل مسایل و موضوعات اخلاقی و اندرزهای دینی دیده می‌شود و زبور از قسم دوم است.[۳]
دلیل نامگذاری
مطابق با احادیث وارد شده، چون این کتاب به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح نازل شده است، زبور نام گرفته است.[۴] بعضی از پژوهشگران معتقدند که زبور از ریشه عبری زمره گرفته شده است که به معنای قدرت و نیز آواز یا سرود است؛ و برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.[۵]
زبور در قرآن
همان طور که اشاره شد، قرآن در سوره‌های نساء، اسراء و انبیاء، به نام زبور اشاره کرده است. «إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلى نُوحٍ وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَوْحَیْنا إِلى إِبْراهیمَ وَ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ عیسی وَ أَیُّوبَ وَ یُونُسَ وَ هارُونَ وَ سُلَیْمانَ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُورا» [۶] ما به تو وحى فرستادیم همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط [بنى اسرائیل] و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحى نمودیم و به داوود زبور دادیم. «وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلى بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً» [۷] پروردگار تو، از حال همه کسانى که در آسمان‌ها و زمین هستند، آگاه‌تر است و (اگر تو را بر دیگران برترى دادیم، بخاطر شایستگى توست،) ما بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى دادیم و به داوود زبور بخشیدیم. «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون» [۸]در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!
اقسام کتاب‌های آسمانی
از آیات قرآن و روایات اسلامى استفاده مى شود کتاب‌های آسمانى بر دو گونه است. گونه اول کتاب‌هایى است که شامل آیین و شریعت جدید همراه با احکام خاص به خود است. این نوع کتاب‌ها بر پنج پیامبر اولوالعزم نازل شده است. گونه دوم کتاب‌هایی است که شریعت تازه ای را ابلاغ نکرده است، بلکه این نوع کتاب‌ها مشتمل بر نصایح و پندها و توصیه‌ها و دعاها است و کتاب زبور داوود از گونه دوم می‌باشد. در تفاسیر شیعه به این نکته اشاره شده است که زبور، شریعت خاص و آیین جدیدی را مطرح نکرده است بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمایی‌ها و توصیه و دعاها بوده است.[۹] در ضمن زبور داوود در میان دیگر کتب پیامبران، این ویژگى را دارد که تمام آن مناجات و نیایش و اندرز است. در قرآن به صراحت بیان شده است که زبور را به حضرت داوود علیه‌السلام اعطا کرده ایم، ولی برخی از مفسرین اهل سنت گفته‌اند مقصود از زبور مطلق کتاب‌هایی است که بر پیامبران نازل شده است.[۱۰] اما در تفاسیر شیعه آمده است که دلیل قابل قبولی براین مدعا وجود ندارد.[۱۱]
زبور در روایات
ابوذر غفاری از پیامبر(ص) علیه نقل می‌کند که حضرت فرمود: زبور یکی از ۱۰۴ کتابی‌است که بر مردم جهان نازل شده‌است.[۱۲]
تحریف زبور
به اعتراف یهودیان و مسیحیان کمی بیش از هفتاد مزمور از یکصد و پنجاه مزامیر زبور منسوب به حضرت داوود (ع) است و دیگر مزامیر در زمان‌های بعد به آن افزوده شده است. [۱۳] [۱۴]
پانویس
ّ ّ ّ
- ↑ با استفاده و اقتباس از اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷
- ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳
- ↑ با استفاده از تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۱۴.
- ↑ علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴/۳۳
- ↑ ترجمه فارسی تفسیر المیزان، ج۵، ص ۲۲9
- ↑ سوره نساء آیه 163
- ↑ سوره اسراء، آیه 55
- ↑ سوره انبیاء، آیه 105
- ↑ ر ک، تفسیر نمونه، ج 4 ص 214
- ↑ سیوطی جلال‌الدین، [[تفسیر الجلالین، بیروت، نشر موسسه النور للمطبوعات، سال 1416، چاپ اول، ص 334
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج 14، ص 465
- ↑ شیخ طبرسی فضل بن حسن، مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۴۷۶
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ۸۰۰- ۷۹۶.
- ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ص۲۷۹- ۲۸۰.