احمد بن اسماعیل سليمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن اسماعيل سليماني، (000 – حدود 350ق) ابوعلي. محدث شيعي در اواسط سده چهارم هجري. در باره تاريخ ولادت و محل آن گزارشي در دست نيست، اما اين احتمال وجود دارد كه وي اصالتاً ايراني و اهل قزوين بوده باشد زيرا وي در اواخر عمر در قزوين ميزيسته و برخي از رجال شيعي قزوين از او و معاصرش «علي بن حاتم قزويني»(م.ب350ق) نقل حديث كردهاند. وفات او بعد از 336هجري اتفاق افتاده است زيرا وي مدتي در بغداد اقامت داشت و با همبحث خود «ابوالمفضل شيباني»(م387ق) نزد «محمد بن همام اسكافي»(م336ق) به فراگيري علوم حديث اشتغال داشته است. شايد بتوان گفت كه وي در سفرش به بغداد، مسيرش به قم افتاده و مدتي نزد بزرگان و شيوخ اين شهر بهرههاي علمي برده باشد. از اساتيد او «ابوعمرو احمد بن علي فائدي قزويني» است كه وي كتاب المتعه(نوشته حسين بن عبيدالله سعدي) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علي بن محمد خزاز قمي»(م401ق) است كه در كتاب «كفايه الاثر» احاديثي در باره عدد امامان دوازدهگانه از او نقل كرده است. وي داراي اثر تأليفي نيست. | |||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۹
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۳۹، ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن اسماعیل سليمانی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
احمد بن اسماعيل سليماني، (000 – حدود 350ق) ابوعلي. محدث شيعي در اواسط سده چهارم هجري. در باره تاريخ ولادت و محل آن گزارشي در دست نيست، اما اين احتمال وجود دارد كه وي اصالتاً ايراني و اهل قزوين بوده باشد زيرا وي در اواخر عمر در قزوين ميزيسته و برخي از رجال شيعي قزوين از او و معاصرش «علي بن حاتم قزويني»(م.ب350ق) نقل حديث كردهاند. وفات او بعد از 336هجري اتفاق افتاده است زيرا وي مدتي در بغداد اقامت داشت و با همبحث خود «ابوالمفضل شيباني»(م387ق) نزد «محمد بن همام اسكافي»(م336ق) به فراگيري علوم حديث اشتغال داشته است. شايد بتوان گفت كه وي در سفرش به بغداد، مسيرش به قم افتاده و مدتي نزد بزرگان و شيوخ اين شهر بهرههاي علمي برده باشد. از اساتيد او «ابوعمرو احمد بن علي فائدي قزويني» است كه وي كتاب المتعه(نوشته حسين بن عبيدالله سعدي) را نزد او فراگرفته است. از شاگردان او «علي بن محمد خزاز قمي»(م401ق) است كه در كتاب «كفايه الاثر» احاديثي در باره عدد امامان دوازدهگانه از او نقل كرده است. وي داراي اثر تأليفي نيست.