احمد بن عباس نجاشی صیرفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن عباس | احمد بن عباس نجاشی صیرفی، (حدود 294 – حدود 375ق) ابویعقوب. معروف به «ابن طیالسی». محدث شیعی. وی تقریباً در اواخر سده سوم و احتمالاً در كوفه به دنیا آمد و در نیمه دوم سده چهارم(پیش از 385ق) در بغداد وفات یافته است. نسب او به «ابو سمال سمعان بن هبیره» میرسد كه خاندانی بزرگ در كوفه و از دیرباز معروف به تشیع بودند. وی در بغداد سكونت داشت و منزل او در محله «درب البقر» قرار داشت و چنانكه مامقانی گفته، از لقب «صیرفی» بر میآید كه به كار صرافی دراهم اشتغال داشته است. شهرت او به «ابن طیالسی» شاید از آن جهت است كه «طیلسان» واژهای عجمی و برگردانیده «تالشان» است و برای اینكه وی را در مقام تحقیر و سرزنش، از اصالت عربی دور سازند با این اسم از او یاد میكردهاند. این احتمال نیز وجود دارد كه وی در تجارت نوعی پارچه به نام «طیلسان» دست داشته است كه این احتمال با شغل صرافی او بیشتر تناسب دارد. فرزند او «علی بن احمد بن عباس»(م.ح415ق) از شاگردان شیخ صدوق بوده است و نوه او «احمد بن علی بن احمد بن عباس» معروف به «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) از پیشوایان امامیه و صاحب كتاب رجال است. وی در بغداد از جمله اساتیدی بود كه دیگران برای استماع حدیث نزد او جلوس مینمودند. «تلعكبری»(م385ق) در 335هجری از او حدیث شنیده و اجازه نقل احادیثش را از وی دریافت كرده است. این گزارش حاكی از آن است كه وی در ایام میانسالی به این درجه از علم رسیده بود. چنانكه اجازه تلعكبری از او نیز میتواند دلیل بر صحت اخبار و احادیث او بوده باشد. وی از جمله كسانی است كه متن كامل دعاهای «صحیفه سجادیه» را روایت كرده است. در منابع رجالی گزارش دقیقی در باره اساتید و شاگردان او ذكر نشده است. به گفته مامقانی از شاگردان او جز تلعكبری، میتوان «ابراهیم بن هاشم»(م.ح275ق) را نام برد. همچنین در همین منبع «هشام بن حكم» از استادان او معرفی شده است. نوه او نجاشی نیز به دلیل اینكه وی دارای اثر تألیفی نبوده است، شرححال او را در رجال خود نیاورده است. | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۳
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۱۳، ۲ نوامبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن عباس نجاشی صیرفی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
احمد بن عباس نجاشی صیرفی، (حدود 294 – حدود 375ق) ابویعقوب. معروف به «ابن طیالسی». محدث شیعی. وی تقریباً در اواخر سده سوم و احتمالاً در كوفه به دنیا آمد و در نیمه دوم سده چهارم(پیش از 385ق) در بغداد وفات یافته است. نسب او به «ابو سمال سمعان بن هبیره» میرسد كه خاندانی بزرگ در كوفه و از دیرباز معروف به تشیع بودند. وی در بغداد سكونت داشت و منزل او در محله «درب البقر» قرار داشت و چنانكه مامقانی گفته، از لقب «صیرفی» بر میآید كه به كار صرافی دراهم اشتغال داشته است. شهرت او به «ابن طیالسی» شاید از آن جهت است كه «طیلسان» واژهای عجمی و برگردانیده «تالشان» است و برای اینكه وی را در مقام تحقیر و سرزنش، از اصالت عربی دور سازند با این اسم از او یاد میكردهاند. این احتمال نیز وجود دارد كه وی در تجارت نوعی پارچه به نام «طیلسان» دست داشته است كه این احتمال با شغل صرافی او بیشتر تناسب دارد. فرزند او «علی بن احمد بن عباس»(م.ح415ق) از شاگردان شیخ صدوق بوده است و نوه او «احمد بن علی بن احمد بن عباس» معروف به «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) از پیشوایان امامیه و صاحب كتاب رجال است. وی در بغداد از جمله اساتیدی بود كه دیگران برای استماع حدیث نزد او جلوس مینمودند. «تلعكبری»(م385ق) در 335هجری از او حدیث شنیده و اجازه نقل احادیثش را از وی دریافت كرده است. این گزارش حاكی از آن است كه وی در ایام میانسالی به این درجه از علم رسیده بود. چنانكه اجازه تلعكبری از او نیز میتواند دلیل بر صحت اخبار و احادیث او بوده باشد. وی از جمله كسانی است كه متن كامل دعاهای «صحیفه سجادیه» را روایت كرده است. در منابع رجالی گزارش دقیقی در باره اساتید و شاگردان او ذكر نشده است. به گفته مامقانی از شاگردان او جز تلعكبری، میتوان «ابراهیم بن هاشم»(م.ح275ق) را نام برد. همچنین در همین منبع «هشام بن حكم» از استادان او معرفی شده است. نوه او نجاشی نیز به دلیل اینكه وی دارای اثر تألیفی نبوده است، شرححال او را در رجال خود نیاورده است.