مسعودی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۶:

|}

</div>

'''مسعودی، علی بن حسین''' (بغداد ۲۸۰ـ مصر ۳۴۵ق) مورخ، [[متکلّم]] و جهانگرد شیعی‌[[مذهب]] عرب. به او لقب امام‌المورّخین و هرودوت عرب داده‌اند. خانواده‌اش اصلاً اهل [[کوفه]] بودند. نسبش به عبدالله بن مسعود [[صحابی]] مشهور می‌رسد. شور و شوق دانش‌اندوزی او را از اوان جوانی به سیروسفر در سرزمین‌های اسلامی کشاند. [[عراق]] و [[ایران]] و [[مصر]] و [[سوریه]] و [[فلسطین]] و [[ارمنستان]] و [[هند]] و [[سیلان]] و [[عمان]] و سواحل شرقی [[افریقا]] را تا زنگبار و احتمالاً ماداگاسکار زیر پا گذاشت.

'''مسعودی، علی بن حسین''' (بغداد ۲۸۰ـ مصر ۳۴۵ق) مورخ، [[متکلّم]] و جهانگرد شیعی‌[[مذهب]] عرب. به او لقب '''امام‌المورّخین''' و '''هرودوت عرب''' داده‌اند. خانواده‌اش اصلاً اهل [[کوفه]] بودند. نسبش به عبدالله بن مسعود [[صحابی]] مشهور می‌رسد. شور و شوق دانش‌اندوزی او را از اوان جوانی به سیروسفر در سرزمین‌های اسلامی کشاند. [[عراق]] و [[ایران]] و [[مصر]] و [[سوریه]] و [[فلسطین]] و [[ارمنستان]] و [[هند]] و [[سیلان]] و [[عمان]] و سواحل شرقی [[افریقا]] را تا زنگبار و احتمالاً ماداگاسکار زیر پا گذاشت.

در نقطه نظری متفاوت که تا حدودی برآمده از اختلاف نظر در تعیین مصداق شیعه است، برخی از پژوهشگران با فرض [[شیعه]] بودن مسعودی مخالفت کرده و وجود شواهد کافی برای اثبات [[تشیع]] وی را رد می‌کنند و حداکثر او را [[سنی]] علاقه‌مند به [[اهل بیت(علیه السلام)]] و معتقد به برتری [[امیرالمومنین]] بر [[خلفا]] به‌شمار می‌آورند.

در نقطه نظری متفاوت که تا حدودی برآمده از اختلاف نظر در تعیین مصداق شیعه است، برخی از پژوهشگران با فرض [[شیعه]] بودن مسعودی مخالفت کرده و وجود شواهد کافی برای اثبات [[تشیع]] وی را رد می‌کنند و حداکثر او را [[سنی]] علاقه‌مند به [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت(علیه السلام)]] و معتقد به برتری [[امیرالمومنین]] بر [[خلفای راشدین|خلفا]] به‌شمار می‌آورند.

== ولادت ==

خط ۶۰:

ویژگی تحصیلی مسعودی در این مرحله از تحصیلات، کثرت استادان، تنوع دانش‌ها و جامعیت در آنها است؛ چه این که با بیشتر استادان و دانشمندان [[شیعه]] و [[سنی]] با همه اختلاف نظرهایی که در مبانی اصول و فروع داشتند، ملاقات کرد، سخنان آنان را شنید و در مورد صحت و سقم آراء آنان به تعمق و تأمل پرداخت و با آزاد اندیشی نظر صواب را پذیرفته و سرمایه راه خود قرار داد. <ref>اعیان الشیعه، ج8، ص 220؛ ریحانه الادب، ج5، ص 307؛ اثبات الوصیه، ص 5؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص 351؛ تأسیس الشیعه، ص 254 و ... .</ref>

از ویژگی‌های قرن سوم و چهارم هجری، فراوانی سفرهای پژوهشی از ناحیه جویندگان علم و دانش به نقاط مختلف و دور دست [[جهان اسلام]] بود که برای دست یابی به حقایق و معارف دینی و سایر علوم بشری صورت می‌گرفت. فشار خلفا و [[حاکمان عباسی]] بر عالمان موجب شد تا بسیاری از دانشمندان و صاحبان علم و معرفت در شهر‌ها و نقاط دور افتاده عزلت گزینند و جویندگان علم و کمال نیز برای دستیابی به علوم آنان مجبور بودند مسافت‌های طولانی را در نوردند و مشقت‌های فراوان را به جان بخرند.

از ویژگی‌های قرن سوم و چهارم هجری، فراوانی سفرهای پژوهشی از ناحیه جویندگان علم و دانش به نقاط مختلف و دور دست [[جهان اسلام]] بود که برای دست یابی به حقایق و معارف دینی و سایر علوم بشری صورت می‌گرفت. فشار خلفا و [[عباسیان|حاکمان عباسی]] بر عالمان موجب شد تا بسیاری از دانشمندان و صاحبان علم و معرفت در شهر‌ها و نقاط دور افتاده عزلت گزینند و جویندگان علم و کمال نیز برای دستیابی به علوم آنان مجبور بودند مسافت‌های طولانی را در نوردند و مشقت‌های فراوان را به جان بخرند.

از جمله آن جویندگان علم، علی بن حسین مسعودی است که بغداد را به قصد ملاقات با دانشوران و عالمان و دریافت حقایق تاریخی ترک کرد و عازم سفر شد. با این که وی بسیاری از حقایق و معارف دینی را در بغداد فراگرفته بود، با تشویق استادان بغداد به خاطر علاقه فراوان به تاریخ، جغرافیا و کلام، همانند بزرگان دیگر همچون واقعی، [[بلاذری]]، [[یعقوبی]] و [[ابوریحان بیرونی]] عازم سفر شد.