سید محمد محقق داماد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می برد' به 'می‌برد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = سید محمد محقق داماد.jpg | |||
| نام = سید محمد محقق داماد | |||
| نام‌های دیگر = سید محمد محقق احمدآبادی یزدی | |||
| سال تولد = ۱۳۲۵ ق | |||
|نام‌های دیگر | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = | |||
| | | سال درگذشت = ۱۳۸۸ ق | ||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = | |||
| | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی | [[عبدالکریم حائری یزدی]] | سید محمد تقی خوانساری}} | ||
| | | شاگردان = [[مرتضی مطهری]] | ||
| | | دین = | ||
| | | مذهب = | ||
|محل | | آثار = {{فهرست جعبه افقی | کتاب الخمس | کتاب الصلاة | حاشیه بر عروة الوثقی}} | ||
| | | فعالیت‌ها = | ||
| وبگاه = | |||
}} | |||
|[[عبدالکریم حائری یزدی]] | |||
|شاگردان | |||
| | |||
| | |||
|کتاب الخمس | |||
| | |||
| | |||
'''آیت‌الله سید محمد محقق داماد''' (۱۳۸۸-۱۳۲۵ ق)، از فقیهان و مدرسان نامدار [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان [[عبدالکریم حائری یزدی|آیت‌الله حائری]] و داماد ایشان بود. وی با تدریس خارج [[فقه]] و اصول در [[حوزه علمیه قم]] و اهتمام به تعلیم و تربیت فضلاء، رسالت علمی و دینی خویش را انجام داد. [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] و [[آیت‌الله جوادی آملی]] از شاگردان برجسته او هستند. | '''آیت‌الله سید محمد محقق داماد''' (۱۳۸۸-۱۳۲۵ ق)، از فقیهان و مدرسان نامدار [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان [[عبدالکریم حائری یزدی|آیت‌الله حائری]] و داماد ایشان بود. وی با تدریس خارج [[فقه]] و اصول در [[حوزه علمیه قم]] و اهتمام به تعلیم و تربیت فضلاء، رسالت علمی و دینی خویش را انجام داد. [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] و [[آیت‌الله جوادی آملی]] از شاگردان برجسته او هستند. | ||
| خط ۹۷: | خط ۷۸: | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
این عارف عظیم‌الشأن که در روزهای آخر عمر از عارضه ی سکته ی قلبی رنج می‌برد، از اوایل ماه مبارک [[رمضان]] در بستر بیماری به سر می‌برد. وقتی شاگردان و یا خواص به عیادت وی می‌رفتند و ساعت معمول درس ایشان فرا می رسید، چون خود را محروم از این فیض عظیم می دید، به آرامی اشک می ریخت و این جملات پر ارزش را می‌فرمود: «من از مرگ نمی ترسم، ولی از این می ترسم که وجود عاطل و باطلی باشم و نتوانم انجام وظیفه ی شرعی کنم.». <ref>مجله ی نور علم؛ ش ۱۷؛ ص ۹۸؛ درس‌هایی از مکتب اسلام، سال دهم، ش ۴، ص ۲۲۶٫</ref> | |||
به دنیا و ما فی‌ها چشمی ندوخته بود تا بگویند: «چشم بر جهان فروبست» و آخرت و جهان برتر آن چنان درآمیخته با جوهره ی لحظه های مبارک زندگی دنیوی اش بود که هرگز نمی‌توان گفت: «به دیار باقی شتافت». شاید بتوان این گونه فریاد کرد که روحی بزرگ که بیش از نیم قرن در حصار کالبدی کوچک اسیر بود، از این خاک پرواز کرد تا در جوار اولیای حق منزل گزیند. | به دنیا و ما فی‌ها چشمی ندوخته بود تا بگویند: «چشم بر جهان فروبست» و آخرت و جهان برتر آن چنان درآمیخته با جوهره ی لحظه های مبارک زندگی دنیوی اش بود که هرگز نمی‌توان گفت: «به دیار باقی شتافت». شاید بتوان این گونه فریاد کرد که روحی بزرگ که بیش از نیم قرن در حصار کالبدی کوچک اسیر بود، از این خاک پرواز کرد تا در جوار اولیای حق منزل گزیند. | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۹۱: | ||
[[رده: | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده: | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:مراجع تقلید]] | [[رده:مراجع تقلید]] | ||