کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | ||
| نام = احمد بن محمد بن صقر صائغ | | نام = احمد بن محمد بن صقر صائغ | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = معدل | ||
| سال تولد = | | سال تولد = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = | | محل درگذشت = | ||
| استادان = | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |عیسی بن محمد علوی |محمد بن جعفر زعفرانی |محمد بن ایوب |محمد بن عباس بن بسام |موسی بن اسحاق قاضی }} | ||
| شاگردان = | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن علی بن بابویه قمی | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
احمد بن محمد بن صقر صائغ، (000 – حدود | احمد بن محمد بن صقر صائغ، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. در باره ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. «شیخ صدوق»(م381ق) كه در فاصله سالهای 339 تا 347هجری توسط «ركن الدوله بویهی»(م366ق) به ری دعوت شده بود، احادیث متعددی از او نقل كرده و از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد میكند. بنابراین میتوان وفات او را تقریباً در اواسط سده چهارم در نظر گرفت. از لقب «صائغ» بر میآید كه خود او یا پدرش صنعتگر بوده و در ریختهگری و قالبریزی اشیاء مهارت داشته است. وی اصالتاً ایرانی است اما در اینكه اهل كجا و از چه خانوادهای برخاسته است چیزی دانسته نیست. همینقدر میدانیم كه وی مدت زیادی در ری مسكن داشت و حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده و احتمالاً در همین جا نیز دار فانی را وداع گفت. وی در علوم حدیث به مقام استادی رسید و چنانكه از تعابیر شیخ صدوق بر میآید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار میآمده است و چون در نقل حدیث راستگو بود، لقب «عدل» یا «معدل» گرفت. از معاصران او در ری «ابن جراده بردعی»(م348ق)، «یعقوب بن یوسف بن یعقوب» و «احمد بن حسن قطان» هستند. همچنین بسیاری از اساتید و شاگردان او در قم و ری اقامت داشتند. از جمله اساتید او «عیسی بن محمد علوی»، «محمد بن جعفر زعفرانی»، «محمد بن ایوب»، «محمد بن عباس بن بسام» و «موسی بن اسحاق قاضی» هستند. از شاگردان او تنها «محمد بن علی بن بابویه قمی»(م381ق) را میشناسیم كه در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است. در باره اعتقاد او هر چند صاحب نظران سخنی به میان نیاوردهاند، ولی نباید نسبت به تشیع او تردید كرد زیرا وی روایتگر احادیثی در فضیلت اهلبیت(ع) و ناقل برخی از خطبههای نهجالبلاغه است. وی همچنین روایتی در مذمت خلیفه ثانی دارد كه در كتاب كمالالدین ابنبابویه آمده است، چنانكه در تفسیر آیه: «و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین» حدیثی آورده است كه رسول اكرم (ص) «امام مبین» را به علی بن ابیطالب (ع) تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به اینكه تفسیر پیامبر در برابر پاسخهای نادرست ابوبكر و عمر بود كه «امام مبین» را به تورات، انجیل و قرآن تفسیر كرده بودند، شیعیبودن وی را بیشتر آشكار میسازد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست نجاشی ذكر نگشته است. | ||
== منابع == | |||
# الخصال، ص191 حدیث264، وص429 حدیث8؛ | |||
# الامالی، شیخ صدوق، ص446 حدیث597؛ | |||
# التوحید، شیخ صدوق، ص44؛ | |||
# كمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص61؛ | |||
# معانی الاخبار، باب معنی امام مبین، ص95؛ الفوائد الرجالیه، ج3ص293؛ | |||
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص48. | |||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||